Istnieje wiele przyczyn, które powodują wyginięcie określonego gatunku lub rasy. Od działania człowieka, przez rywalizację z innymi zwierzętami zamieszkującymi to samo środowisko, po niszczenie ekosystemów, zawsze kończy się to smutną wiadomością.
Gdy mówimy o zanikaniu gatunków, często myślimy o dużych zwierzętach: rzadkim nosorożcu, dużym kotu, jakimś endemicznym ptaku z zaginionej wyspy, a jak możemy zapomnieć o pradawnych dinozaurach? Jednak gatunki, które towarzyszą nam na co dzień, takie jak psi, również poniosły straty. Czytaj dalej, jeśli chcesz poznać 15 wymarłych ras psów na świecie Odkryj je wszystkie!
1. Bullenbeiser lub buldog niemiecki
Uważany za ojca dużych ras w Niemczech, bullenbeiser istniał w Syrii i innych regionach Azji i Afryki 2000 lat przed Chrystusem, dlatego jest uważany za jednego z najstarszych psów. Według przekazów był silnej i solidnej budowy, używany do polowania na zwierzęta, pasterstwa i jako towarzysz w bitwie.
dwa. Zając indyjski
Według zapisów był podobny do psa domowego i udomowionego kojota razem. Pochodzi z Kanady, wychował się w plemieniu Indian Hare Mówi się, że ma zabawną osobowość, bardzo dobrze uspołeczniał się z nieznajomymi, ale jednocześnie był szybki, zwinny i dobry myśliwy. Wierny towarzysz Indian, znikał tak jak plemię, z powodu krzyżowania się z innymi rasami.
3. Bojowy pies Cordoba
Pochodzi z Kordoby, w Argentita, jest wynikiem skrzyżowania różnych ras, takich jak mastiff i buldog angielski. Jego ciało było zwykle białe, czasami z brązowymi plamami. Masywny, duży i energiczny, był wyjątkowo gwałtowny, nawet w stosunku do swojej rasy. Ta sama przemoc doprowadziła do jej wczesnego wyginięcia: kiedy nie była używana w walkach psów, walczyli ze sobą na śmierć i życie z jakiegokolwiek powodu.
4. Wskaźnik Puy
Typowy francuski, charakteryzował się białym futrem z pomarańczowymi plamkami. Był to pies pełen gracji, o cienkich, ale zwinnych nogach, używany przez ludzi do polowania Zniknięcie braco nastąpiło pod koniec XX wieku, kiedy zmieszane z innymi rasami zmniejszały pierwotne cechy, aż zniknęły, przekształcone w nowe okazy.
Są tacy, którzy twierdzą, że jeszcze kilka lat temu na Wyspach Kanaryjskich przeżyła samica, ale ponieważ nie było z nią innej rasy pełnej krwi, i tak została już uznana za wymarłą.
5. Hawajskie Poi
W odniesieniu do innych ras polinezyjskich badania wskazują, że poi przybyły na Hawaje wraz z pierwszymi osadnikami polinezyjskimi około 400 AD Tam powstała odmiana, która nieco oddaliła się od swoich przodków, zyskując własne cechy, które je wyróżniały.
Niewielkie, poi było popularne w hawajskich domach, ponieważ wierzono, że chroni rodzinę. Stopniowo używano go jako pożywienia i właśnie to oraz krzyżówki z innymi rasami spowodowały, że poi zniknęły w XX wieku.
6. Argentyński pies polarny
Ta rasa psów została stworzona w Argentynie w bardzo konkretnym celu: do ciągnięcia sań z bazy wojskowej, którą Argentyńska Armia otworzy się na zimnych ziemiach Antarktydy.
Pies użytkowy, był produktem skrzyżowania Siberian Husky z 3 innymi, równie silnymi rasami, o masywnym ciele i dużej sprawności fizycznej. Około 1994 r. uznano go za wymarły, a przyczyny, które go motywowały, nadal nie są jasne. Rozpoczął się spór między instytucjami, które uznały, że obecność psa negatywnie wpłynęła na ekosystem Antarktydy, więc ostatecznie zostały usunięte z tego obszaru; jednak niektórzy utrzymują, że taki wpływ nie był taki.
Podobnie, nie będąc potrzebnymi do celów, dla których były hodowane, rasa zaczęła mieszać się z innymi, aż w końcu została utracona i uznana za wymarłą.
7. Paisley terrier
Stworzona w regionie Paisley w Wielkiej Brytanii była rasą małych rozmiarów i obfitej długiej sierści, która stała się popularna jako pies do towarzystwa i wystawaZwycięzca konkursów i reklamowany jako pies pokojowy dla gospodyń domowych, jego sława zaczyna słabnąć ze względu na to, jak trudno było dbać o jego delikatną sierść.
Różne krzyżówki modyfikowały rasę, aż całkowicie zniknęła. Jest przodkiem tego, co jest obecnie znane jako Yorkshire terrier.
8. Techichi
Pierwotnie z Meksyk techichi jest uważany za prekolumbijskiego przodka chihuahua, ponieważ był to pies wyhodowany przez Toltekowie Chociaż istnieje niewiele zapisów, które dostarczają danych o ich charakterystyce, niektóre szczątki ujawniły uczonym istnienie rasy. Podobno było to nie tylko zwierzę domowe, ale także religijna symbolika wokół niego, ponieważ znaleziono grobowce ze szczątkami tych zwierząt towarzyszących zmarłym.
Przyczyny jego zniknięcia nie są do końca jasne, chociaż badania wskazują na dwa decydujące czynniki: po pierwsze, że Hiszpanie zasmakowali w mięsie techichi, co przyczyniło się do znacznego zmniejszenia jego populacji; drugi, że rasa została skrzyżowana z innymi, takimi jak chiński grzywacz, przyczyniając się do mutacji i ostatecznego upadku rasy, jak to było znane.
9. Talbot
Wyhodowano go w Wielkiej Brytanii w Średniowieczu i rozpowszechniono w różnych regionach Europy. Według dostępnych danych miał dobry węch, silne ciało i dobry wzrost. Być może na niektórych obszarach był używany do polowań, ale ta informacja nie jest do końca jasna.
Niewiele jest informacji na temat jej zniknięcia, choć podobno, ponieważ nie był używany lub niezbędny do określonego celu, nie było wystarczającej liczby służących do dbania o zachowanie rasy. Jest jednak uważany za przodka rasy beagle.
10. Mastif Alpejski
Zaginął pod koniec XIX wieku, mastif zamieszkiwał górskie tereny Alp. Był to pies z tzw. Jest uważany za przodka św. Bernarda.
W 1829 roku wywieziono go do Anglii, gdzie wzbudził wielki podziw i tam mieszał się z innymi rasami. Ponadto na terenach, z których pochodził, krzyżował się bez różnicy z innymi psami, co przyczyniło się do jego zniknięcia.
jedenaście. Biały terier angielski
Dostępnych jest bardzo niewiele danych na temat tej rasy, być może ze względu na jej krótki okres istnienia. Biała i krucha w zdrowiu, uważa się, że pierwszy okaz tej rasy należał do Benjamín Alfred w 1876 r.
Od tego czasu niektórzy hodowcy usiłowali wprowadzić białego teriera jako nową rasę, promując jego reprodukcję. Jednak okazy były słabej budowy, nienadające się do pracy, a nawet jako psy do towarzystwa ich utrzymanie było skomplikowane: skłonne do głuchoty, nadmiernie wymagające czułości i rozpieszczania oraz inne problemy genetyczne, doprowadziły rasę do całkowitego wyginięcia w okres krótszy niż 30 lat.
12. Pies wodny San Juan
Pochodził z Kanady, a konkretnie z prowincji Labrador, był to chudy pies o chudym wyglądzie, który pojawił się z mieszanki różnych psów pracujących. Byli towarzyszami rybaków z okolicy, a świadkowie zapewniają, że mieli wielkie umiejętności wodne
Zniknięcie było spowodowane dwoma czynnikami: po pierwsze, Kanada ograniczyła hodowlę psów, próbując zachęcić do posiadania owiec; po drugie, epidemia wścieklizny poddała osobniki kwarantannie. Mimo to, zamiast całkowicie wyginąć, rasa doprowadziła do powstania innych psów wodnych, które można dziś spotkać w okolicy.
13. Brazylijski Tracker
Nazywany również urrador był rasą psów endemiczną dla Brazylii. Dużych rozmiarów, o silnym i solidnym ciele, a także zwinny i inteligentny, był używany jako ogar. Jej zniknięcie datuje się na koniec XX wieku, a winne są ludzkie zaniedbania: po straszliwej pladze owadów pola nawadniano środkami chemicznymi, aby spróbować z nią walczyć. Jednak dawka i składniki składające się na środek owadobójczy spowodowały masowe zatrucie, które zabiło tę rasę.
14. Mastif kubański
Chociaż nie pochodzi z Kuby, rasa ta rozprzestrzeniła się na wyspie, gdzie była używana do dwóch równie makabrycznych celów: zaciekłe walki psów i polowanie na zbuntowanych niewolników. Jego ciało było solidne i mocne, z silnymi nogami i rozwiniętym węchem.
Po ogłoszeniu zniesienia niewolnictwa hodowla buldoga przestała być przedmiotem zainteresowania, więc okazy krzyżowano z innymi rasami, tracąc swoje cechy.
piętnaście. Kuri
Pochodzący z Polinezji i Nowej Zelandii, kuri był psem, który plemię maoryskie hodował jako źródło pożywienia, a także za jego skórę, z której zrobili część swojej szaty. Z zapisów tej rasy wynika, że wyglądała podobnie do wilka, tylko z jasną sierścią i wiadomo, że nie szczekała.
Pod koniec XIX wieku całkowicie wyginął z różnych przyczyn. Jeden z nich, jego i tak już niewielka populacja, a kiedy wyspy zostały skolonizowane, kuri żywili się bydłem europejskim, więc osadnicy wzięli na siebie polowanie na nie, aby chronić swoje zwierzęta.
