Dudek zwyczajny (Upupa epops) to bardzo efektowny i charyzmatyczny ptak letni, należący do rzędu Bucerotiformes i rodziny Upupidae. Występuje w dużej części starego świata, z wyjątkiem Madagaskaru, gdzie żyje inny gatunek, Upupa marginata (według niektórych autorów). Obecne na jego głowie pióra, rozłożone jak pióropusz, sprawiają, że jest nie do pomylenia, ponadto jego lot może przypominać lot dużego motyla, ponieważ w przeciwieństwie do innych ptaków, lata w chaotyczny i pofałdowany sposób Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o zwykłym dudku, czytaj dalej ten plik na naszej stronie.
Charakterystyka dudka
Na pierwszy rzut oka najbardziej charakterystyczną cechą dudka zwyczajnego jest Grzeb w kolorze ochry z czarnymi końcówkami Reszta ciało Ma kolor cynamonowy, natomiast ogon i skrzydła mają czarno-białe paski. Jest to ptak średniej wielkości, około 27 cm wzrostu i 47 cm rozpiętości skrzydeł. Jej dziób jest długi i lekko opadający w dół (tj. lekko wygięty). Jak wspomnieliśmy, jego lot jest chaotyczny i pofałdowany, a wraz z kolorowym upierzeniem sprawia, że jest to bardzo elegancki ptak Jego uderzająca piosenka „do góry do góry” To właśnie nadaje gatunkowi swoją nazwę. Inną z jego najbardziej uderzających cech jest obecność gruczołu cuchnącego zlokalizowanego u nasady ogona, co pozwala mu wytwarzać wydzielinę, która pomaga odstraszyć drapieżniki.
Istnieje 9 opisanych podgatunków, z których najczęstszym jest Upupa epops epops. Niektóre badania opisują również Upupa marginata jako inny podgatunek dudka, ale powszechnie uważa się go za odrębny gatunek.
Środowisko pospolitego dudka
Dudek pospolity jest typowy dla regionów suchych, zajmując polany leśne, plantacje, takie jak winnice i inne sady oraz na polach upraw, a także stepy i użytki zielone. Preferuje tereny poniżej 1000 m n.p.m. oraz naturalne lub sztuczne łąki i sawanny. Zamieszkuje w Hiszpanii i jest rozmieszczony na całym półwyspie, z wyjątkiem obrzeży Kantabrii, zawsze preferując klimat śródziemnomorski Ponadto jest także ptak rezydent Balearów i Wysp Kanaryjskich.
Zwyczaje dudka
Na ogół jest to samotnik ptak, dzienny i może być wędrowny lub stały, w zależności od regionu i kraju. Najczęściej gniazduje w dziuplach drzew, na dachach budynków lub na skałach. Mogą również budować gniazda w stodołach, w stosach drewna, w studniach lub na piaszczystych ścianach.
Częstym obrazem jest chodzenie po ziemi i szybkie ucieczkę, jeśli czuje się zagrożona. Podobnie jak w przypadku innych gatunków (np. zimorodka), w okresie lęgowym gromadzą duże ilości kału, więc samice i pisklęta wydzielają osobliwą i nieprzyjemny zapach, często odstraszający potencjalne drapieżniki. Ponadto rozmazują jaja wydzieliną cuchnącego gruczołu, co pomaga osiągnąć większy sukces wylęgowy.
Żywienie dudków pospolitych
Dudek żywi się głównie owadami i larwami obecnymi na ziemi, które wydobywa wydłużonym dziobem, będąc naturalnym drapieżnikiem procesji sosnowej, stąd większa jego obecność na terenach lasów sosnowych. Jego ulubionymi owadami są świerszcze i koniki polne, a także larwy Coleoptera i Diptera oraz mrówki.
Rozmnażanie pospolitego dudka
A połowa maja Rozpoczyna się sezon lęgowy dudków i wtedy zaczynają szukać miejsca do gniazdowania. Samica jest odpowiedzialna za wysiadywanie 7 do 10 jaj które zazwyczaj składają, podczas gdy samiec karmi ją, a później pisklęta. Po około około 28 dniach pisklęta będą gotowe do opuszczenia gniazda, co ma miejsce między lipcem a sierpniem
Stan ochrony dudka
Mimo że jest wymieniony jako najmniej problem na czerwonej liście IUCN, jego populacja jest obecnie w spadek, głównie ze względu na polowania i zmniejszenie dostępnej żywności (dzięki stosowaniu środków owadobójczych), dogodnych miejsc do gniazdowania oraz ze względu na wzrost działalności rolniczej. W chwili obecnej nie ma konkretnego projektu odtworzenia tego gatunku, jednak prowadzony jest monitoring jego populacji.
