ogar, znany również jako pies Świętego Hubertusa Pochodzi z Belgii. Mówimy o jednej z najstarszych ras psów na świecie, która dzięki swoim rozmiarom i wyglądowi ma również imponujące cechy fizyczne. Jednak charakter ogara zaskakuje każdego, kto go zna, ponieważ jest to również bardzo zrównoważona rasa psów, która tworzy silne więzi ze swoimi opiekunami, których śledzi i chroni.
Pochodzenie ogara lub psa świętego Huberta
Niewiele można precyzyjnie powiedzieć o pochodzeniu tych psów, ale szacuje się, że ich przodkami były krzepkie psy, czarne lub czarne podpalane, które towarzyszyły samemu mnichowi Hubertowi na jegodni polowania Później ten mnich zostałby kanonizowany i stałby się częścią historii jako „ Święty Hubert ”, patron łowiectwa i założyciel zakonu mnichów Saint-Hubert.
Wyjaśnia to nie tylko nazwę rasy, ale także powód, dla którego jej powstanie tradycyjnie przypisuje się mnichom św. Ardeny. Psy te mogły pozostawać „izolowane” w tym regionie przez kilka lat, dopóki Król Wilhelm „Zdobywca” zdecydował się sprowadzić niektóre okazy do Anglii w XI wieku.
Psy gończe, jakie znamy dzisiaj, najprawdopodobniej są wynikiem selektywnych krzyżówek między bezpośrednimi potomkami psów św. Hubertusa sprowadzonych z Belgii z niektórymi osobnikami rasy bullmastiff.
Z powodu niezwykłego węchu pies Świętego Huberta był historycznie szkolony jako pies detektyw lub tropiciel Tuż po powstaniu rasa była już wykorzystywana w poszukiwaniach i ratowaniu pielgrzymów, którzy zgubili się w górach i lasach regionu Ardenów. Ogar był również używany przez wiele lat w polowania na grubą zwierzynę, zwłaszcza na dziki i świnie.
W oficjalnym standardzie Międzynarodowej Federacji Cinologicznej (FCI), ogar jest sklasyfikowany w sekcji 1.1 grupy 6, która obejmuje duże psy gończe. [1]
Charakterystyka ogara lub psa San Huberto
pies lub Pies św. Huberta jest psem duży rozmiar, który wyróżnia się solidnym ciałem, nieco dłuższym od wzrostu (prostokątny profil), z szeroką, długą, owalną klatką piersiową, mocnymi nogami i dobrze rozwiniętymi mięśniami. W rzeczywistości jest uważany za najpotężniejszy spośród wszystkich psów gończych, zgodnie z oficjalnym standardem FCI [1]
Samice mierzą od 58 do 63 cm wysokość w kłębie, podczas gdy samce mierzą pomiędzy 63 i 69 cm. Idealna masa ciała rasy wynosi około 41 i 50 kg, biorąc pod uwagę wymiary każdego osobnika. Pomimo swojej wielkości i solidności pies Świętego Hubertusa nie powinien być gruby ani szorstki, prezentować harmonijne linie i być w stanie wykonywać precyzyjne i zwinne ruchy.
Jedną z najbardziej uderzających cech ogara jest cienka, zwisająca skóra widoczna na szyi i głowie, tworząca obfite zmarszczki i marszczenie. Jego głowa, która ma kwadratowy profil z lekko zaznaczonym stopem, może być nieco podobna do głowy basseta, ale jest zauważalnie większa i bardziej okazała, choć nie powinna być zbyt szeroka. Kufa jest szeroka i powinna być tak długa jak czaszka psa, zachowując jednakową szerokość na całej długości.
cienkie i elastyczne uszy psa św. ujawniają się w dotyku. Jego wstawka jest bardzo niska, zaczyna się na wysokości oczu lub nawet niżej i sięga prawie do podstawy szyi. W końcu oczy ogara mogą nadać mu nieco "smutny" wygląd z powodu rozdętych dolnych powiek, odsłaniających część spojówki. Jednak zapadnięte oczy i nadmiernie rozszerzone powieki nie są pożądane, ponieważ mogą szkodzić zdrowiu zwierzęcia.
Sierść ogara składa się z proste, krótkie i twarde włosy, stając się bardziej miękkie w dotyku na uszach i na głowie, i bardziej szorstkie i dłuższe na ogonie. Jeśli chodzi o kolor sierści, akceptowane są trzy warianty: jednolity czerwony (lub jednokolorowy), dwukolorowy czarny i podpalany oraz dwukolorowy ogień i wątroba Chociaż nie jest to pożądana cecha, obecność siwych włosów na palcach, na czubku ogona i przedniej części klatki piersiowej.
Charakter psa gończego lub świętego Huberta
Za wyglądem „grubego olbrzyma” pies św. Te futrzane zazwyczaj tworzą bardzo szczególną więź ze swoimi opiekunami, którym okazują niezwykłą lojalność.
Kiedy są odpowiednio uspołecznione, mogą być również bardzo towarzyskie z nieznanymi ludźmi i zwierzętami, a także są szczególnie łagodne i cierpliwe w stosunku do dzieci. Te psy nie lubią być same i jeśli spędzają wiele godzin same, mogą rozwinąć problemy behawioralne, takie jak destruktywność lub lęk separacyjny Dlatego nie są zalecane dla tych, którzy szukają bardziej niezależnej rasy psów.
Oczywiście zachowanie każdego psa nie jest determinowane wyłącznie rasą czy rodowodem, ale w dużej mierze zależy od edukacji, środowiska i opieki zapewnianej przez jego opiekunów. Z tego powodu, jeśli chcesz uzyskać psa posłusznego i zrównoważonego, oprócz inwestowania w jego edukację i wczesną socjalizację, musisz zapewnić mu optymalne warunki do rozwoju fizycznego i psychicznego.
Opieka nad ogarem lub psem San Huberto
Jako duży, krzepki pies ogar potrzebuje przestrzeni do swobodnego rozwoju i wyrażania siebie. Chociaż ze względu na swoją posłuszną naturę i lojalność wobec swojego opiekuna może dostosować się do różnych środowisk, idealnym rozwiązaniem jest posiadanie otwartej przestrzeni o rozsądnych wymiarach, takiej jak patio lub ogród, gdzie Twój pies może biegać, skakać, bawić się i odkrywać bodźce do otoczenia. Nie oznacza to, że pies powinien mieszkać na zewnątrz, wręcz przeciwnie, ale że powinien mieć przestrzeń odpowiednią do jego wielkości.
Utrzymanie sierści jest dość proste i wymaga niewiele czasu ze strony nauczyciela: z jeden szczotkowanie tygodniowo będzie więcej wystarczy, aby usunąć martwe włosy i zapobiec gromadzeniu się brudu na sierści. Kąpiele można wykonywać tylko wtedy, gdy pies jest naprawdę brudny, starając się nie kąpać go częściej niż raz w tygodniu lub co 15 dni. Najlepiej brać kąpiel co dwa lub trzy miesiąceNadmierne kąpiele usuwają warstwę tłuszczu, która naturalnie pokrywa i chroni ciało psa, narażając go na liczne choroby i problemy skórne.
Jednakże konieczne będzie regularne sprawdzanie uszu i pofałdowanej lub pomarszczonej skóry, aby uniknąć koncentracji wilgoci, zanieczyszczeń i mikroorganizmów, które mogą prowadzić do infekcji. Możemy wyczyścić te obszary za pomocą gazy, na przykład upewniając się, że zawsze są całkowicie suche.
Chociaż pies św. Aktywność fizyczna będzie niezbędna dla utrzymania prawidłowej masy ciała (co jest niezbędne z uwagi na skłonność do otyłości), utrzymania stabilnego i spokojnego zachowania oraz profilaktyki objawów stresu i problemów z zachowaniem. Co najmniej będziesz musiał zabrać psa na spacer około 2 lub 3 razy dziennie, proponując mu spacery trwające od 30 do 45 minut i starając się zróżnicować jego trasy i włączyć nowe zajęcia i gry do tradycyjnego spaceru. Możesz również rozważyć wprowadzenie go do agility lub innego psiego sportu.
Równie ważne jak ćwiczenie twojego ciała będzie stymulowanie umysłu twojego ogara i wzbogacanie jego otoczenia. Biorąc pod uwagę jego silny węch, poszukiwanie lub siew dla psów może być doskonałą czynnością, która pobudzi rozwój poznawczy Twojego psa. Ale nie zapominaj, że trening jest najlepszym i najbardziej kompletnym ćwiczeniem, jakie możesz dać swojemu najlepszemu przyjacielowi, dlatego zalecamy zapoznanie się z 5 sztuczkami treningowymi, które każdy właściciel powinien znać. Ponadto możesz zaproponować domowe gry wywiadowcze, aby dobrze się bawić ze swoim futrzakiem i stymulować jego inteligencję.
Ostatnie, ale nie mniej ważne, psy San Huberto, podobnie jak wszystkie zwierzęta, potrzebują kompletnego i zrównoważonego żywienia do pełnego rozwoju fizycznego, emocjonalnego i poznawczego i społecznie. Istnieje kilka rodzajów karmy dla psów, które możesz zaproponować swojemu najlepszemu przyjacielowi, od opierania swojej diety wyłącznie na spożywaniu zbilansowanej karmy po wybór korzyści płynących z diety BARF. Jednak przed podjęciem decyzji o zweryfikowaniu, jaki rodzaj żywienia jest najbardziej odpowiedni dla Twojego futrzaka, będziesz musiał skonsultować się z weterynarzem, biorąc pod uwagę jego wiek, rozmiar, wagę i stan zdrowia.
Edukacja ogara lub psa San Huberto
Edukacja psa gończego powinna rozpocząć się na wczesnym etapie, kiedy jest jeszcze szczeniakiem, chociaż należy podkreślić, że zawsze można wyedukować i wyszkolić dorosłego psa. Edukacja szczeniąt zaczyna się od socjalizacji, etapu, który trwa od trzech tygodni do trzech miesięcy życia. W tym okresie musimy upewnić się, że szczenię św.. Będzie to miało bezpośredni wpływ na charakter, jaki będzie miał w dorosłym stadium, więc jeśli chcemy mieć psa zrównoważonego, konieczne będzie zwrócenie szczególnej uwagi na socjalizację ogara.
Również w jego szczenięcym stadium nauczymy ogara załatwiać się w gazecie i prawidłowo zarządzać ugryzieniem, aby nie spowodować uszkodzeń. Podobnie, zapoznamy Cię z zasadami gospodarstwa domowego, zawsze w pozytywny sposób i bez stosowania kar. Pamiętajmy, że zasady te muszą być ustalone ze wszystkimi członkami rodziny, ponieważ ważne jest, aby wszyscy przestrzegali tych samych, aby nie mylić psa.
Później, kiedy zaczniemy plan szczepień, możemy wyprowadzić naszego młodego ogara na ulicę i kontynuować jego socjalizację. W tym czasie powinieneś także nauczyć się odciążać na ulicy, a my zapoznamy Cię z podstawowymi poleceniami treningowymi, niezbędnymi do prawidłowej komunikacji z ludźmi i zachęcania do pozytywnego i uprzejmego zachowania.
Już w wieku dorosłym będziemy kontynuować pracę nad nakazami posłuszeństwa, aby nie mógł ich zapomnieć. Wprowadzimy bardziej złożone ćwiczenia, aby pobudzić Twój umysł i, krótko mówiąc, będziemy nadal pracować nad utrzymaniem stabilnego i pozytywnego charakteru. W tym celu zawsze będziemy używać pozytywnego wzmocnienia, nagradzając zachowanie psa jedzeniem, pieszczotami i miłymi słowami. Pamiętajmy, że pozytywna edukacja promuje naukę i budowanie więzi z właścicielem[4] Podobnie, w żadnym wypadku nie zastosujemy kar fizycznych, ponieważ może to spowodować pojawienie się problemów behawioralnych, takich jak agresywność [5]
Zdrowie ogara lub psa San Huberto
Podobnie jak wszystkie rasy psów, psy św. Najczęstsze schorzenia u tych psów to dysplazja stawu biodrowego i skręt żołądka [2] [3]Ale następujące problemy zdrowotne mogą być ostatecznie zdiagnozowane u ogara:
- Dysplazja stawu łokciowego
- Suche oko (suche zapalenie rogówki i spojówki u psów)
- Wypadanie trzeciej powieki
- Entropia
- Ektropia
- Piodermia
Ponadto ogar może również cierpieć na inne powszechne choroby u psów i jest podatny na otyłość Dlatego konieczne jest zapewnienie odpowiednie lekarstwo zapobiegawcze twojemu najlepszemu przyjacielowi przez całe jego życie. Pamiętaj o wizyty u weterynarza co 6 miesięcy weryfikację stanu zdrowia, przestrzeganie harmonogramu szczepień i okresowe odrobaczanie za pomocą dobrej jakości produktów odpowiednich do jego wielkości i wagi i wiek.
Przy odpowiedniej opiece i dużej czułości oczekiwana długość życia ogara wynosi od 10 do 12 lat.
