Scrictidae należą do rodziny baleen waleni, które obecnie mają tylko jeden gatunek, Eschrichtius robustus i są powszechnie znane jako szare wieloryby. Niektóre badania wskazują, że jest blisko spokrewniony z innymi waleniami misticete, takimi jak finwale, bardziej niż z samymi wielorybami. Gatunek ten był na skraju wyginięcia pod koniec XIX wieku z powodu masowych polowań, głównie na ropę. W rzeczywistości przez wiele lat uważano, że wyginął, dopóki nie został ponownie zidentyfikowany w XX wieku.
Są to kolosalne zwierzęta o dużych rozmiarach i zdolne do migrowania tysięcy kilometrów w oceanach. Pomimo wielkiego odrodzenia populacji, problemy takie jak zmiana klimatu mogą mieć na nią wpływ dzisiaj. Zachęcamy do dalszego czytania tego pliku na naszej stronie, aby móc udokumentować siebie na temat tego wspaniałego ssaka morskiego znanego jako wieloryb szary
Charakterystyka szarego wieloryba
Waleń szary jest jednym z największych waleni w oceanach. Nazwa zwyczajowa odnosi się do jego intensywny szary kolor; Mają też białe plamy wzdłuż ciała. Częstym zjawiskiem widocznym na ich skórze jest obecność niektórych pasożytniczych skorupiaków, znanych jako wszy wielorybie i inne zwane pąklemi wielorybimi. Dodatkowo u tych zwierząt często obserwuje się blizny, które również przybierają białawy kolor. Osoba dorosła mierzy od 11-15 metrów długości, a waga waha się od 30 do 45 ton.
Płetwal szary ma wąską głowę, stosunkowo trójkątny kształt, który ma tendencję do zapadania się i zakrzywiania do otworów nad głową. Ma szerokie płetwy piersiowe w kształcie łopaty i płetwy ogonowe są również widoczne, jednak płetwa grzbietowa jest postrzegana jako lekka wymowa lub mały garb. Stąd i w kierunku ogonowym tworzą się jakieś kostki lub mięsiste grudki, które mają tendencję do różnicowania się w zależności od osoby. Usta zakrzywiają się do góry i są dość długie, co sprawia wrażenie rozszczepienia głowy na dwie części. Z drugiej strony mają brody, które zwykle nie przekraczają 50 cm i mają kolor między białym a żółtawym.
Aby uzyskać więcej informacji, zachęcamy do przeczytania tego innego artykułu na naszej stronie o cechach wielorybów.
Siedlisko szarego wieloryba
Walenie szare żyją obecnie w oceanach takich krajów jak Kanada, Chiny, Japonia, Meksyk, Rosja i Stany Zjednoczone. Szacuje się, że wyginął w Islandii, Republice Korei i Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. Wiadomo, że wyginął w Wielkiej Brytanii, a jego obecność w Wietnamie jest niepewna.
Powyższe dane wskazują, że obecny zasięg występowania tego wieloryba jest ograniczony do Północnego Oceanu Spokojnego, generalnie w strefie nerytycznej (wód przybrzeżnych) wymienionych krajów. Należy zaznaczyć, że udokumentowano niektóre obserwacje wielorybów szarych poza ich naturalnym zasięgiem występowania, jak miało to miejsce na Morzu Śródziemnym (wybrzeże Izraela) i na wybrzeżu Hiszpanii. Z drugiej strony, u wybrzeży Salwadoru zgłoszono wyrzucenie na mieliznę, a jeden z tych wielorybów został zidentyfikowany w Namibii.
Cele szarego wieloryba
Te zwierzęta mają niewiele tendencji społecznych, chociaż pływają w małych grupach, a ich głównym aspektem behawioralnym jest ciągły ruch w określonych godzinach rok, co czyni go jednym z gatunków morskich o najwyższym wskaźniku migracji do celów żywienia i reprodukcji. Mają zwyczaj unoszenia połowy ciała pionowo nad wodę, co pozwala im na obserwację otoczenia przez około 30 sekund. Jest to znane jako skok szpiegowski Ponadto mogą w końcu wyskoczyć z wody, wyciągając część ciała i spadając mocno, rozpryskując dużą ilość woda.
Na ogół spędzają od 6 do 7 miesięcy w obszarach hibernacji i chociaż niewielki odsetek może przestać migrować, większość pokonuje duże odległości podczas swoich podróży, które sumują się między podróżami w obie strony około 20 000 km Zwykła trasa migracyjna umożliwia ich dostrzeżenie z wybrzeża lub na łodziach na zachodnich wybrzeżach Meksyku oraz w regionach Stanów Zjednoczonych, takich jak Kalifornia, Oregon, Waszyngton, Kolumbia Brytyjska i Alaska. Niektóre szacunki wskazują również, że niewielka grupa odbywa podróż między wschodnią Rosją a wybrzeżem Azji. Jednak dokładniejsze badania przeprowadzone na poziomie satelitów pokazują, że grupy te migrują przez Pacyfik w kierunku stref hibernacji w Meksyku.
Dokarmianie szarego wieloryba
Podobnie jak cała grupa mistyków, podawaj przez filtrację, aby wysysać wodę lub błoto z dna, zamiast wolą chwytać pokarm, a następnie językiem dociskają wodę lub błoto do fiszbiny, gdzie następuje filtracja, zwierzęta zostają uwięzione w tych strukturach, a składnik wodny jest wydalany. Wśród zwierząt morskich, które jedzą szare wieloryby, znajdujemy szeroką gamę małe skorupiaki, takie jak larwy krabów, obunogi, kryl i krewetki mysid, a także małe małże i larwy ryb.
Ssaki te zwykle żerują w morzach Beringa i Czukockim, ale robią to również na wybrzeżach Pacyfiku sąsiadujących z Kanadą i Stanami Zjednoczonymi. Podczas hibernacji utrzymują długie okresy postu, gdzie przy życiu korzystają z nagromadzonego tłuszczu, a w tym czasie mogą stracić do 30% swojego masa mięśniowa. W przeciwieństwie do tego, co zwykle robi większość populacji, stwierdzono, że niewielki procent rezygnuje z migracji i decyduje się pozostać w strefie żerowania.
Palenie szare podczas żerowania na dnie pozostawiają gatunki bruzd z powodu usuwania, a większość błota, które wydalają podczas filtrowania, zawiera zwierzęta, których nie mogą zatrzymać i są wykorzystywane przez lokalne ptaki morskie. Ciekawym aspektem wykrytym u dużej liczby osobników jest to, że gdy żywią się na dnie morskim, mają tendencję do przechylania się na prawą stronę podczas zasysania błota.
Reprodukcja szarego wieloryba
Jeśli chodzi o rozmnażanie, walenie żyjące we wschodnim Pacyfiku łączą się w pary i mają młode u wybrzeży Kalifornii i Zatoki o tej samej nazwie. Zarówno samce, jak i samice mogą być z więcej niż jednym partnerem podczas sezonu lęgowego. Okres godowy rozpoczyna się pod koniec jesieni, na początku ich migracji, a porody i lęgi odbywają się pod koniec zimy.
Na ogół rodzi się jedno cielę pod koniec grudnia lub na początku marca, po ciąży 11-13 miesięcy Matki utrzymują bliskie relacje ze swoim potomstwem, które żywi się wysoce pożywnym mlekiem średnio przez okres do 8 miesięcy. Oddzielenie młodych od rodziców następuje zwykle około 2 roku życia. Często matki i cielęta przebywają dość blisko wybrzeży podczas wędrówki, co najprawdopodobniej pozwala uniknąć ataków orek, chociaż wieloryb szary jest w stanie umrzeć, aby obronić swoje dziecko przed każdym atakiem.
Aby uzyskać więcej informacji, zachęcamy do przeczytania innego artykułu: Jak rozmnażają się wieloryby?
Stan ochrony szarego wieloryba
Jak wspomnieliśmy na początku, wieloryb szary był na skraju wyginięcia i chociaż nie odżył w kilku regionach, ogólnie rzecz biorąc, populacja tak, dlatego Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sklasyfikowała ją obecnie jako najmniejszy niepokój Jednak nie pozostawiają pewnych zagrożenie dla gatunku, ponieważ zidentyfikowano wypadki z łodziami, a także zaplątanie się w pułapki na ryby, co w efekcie prowadzi do śmierci tych zwierząt ze względu na pochodzenie człowieka.
Przypuszcza się, że innym aspektem, który wpływa na te wieloryby i który może być przyczyną zgubienia się osobników z ich zwykłych tras, jest zmiana klimatu, co ma wpływ na temperaturę oceanów, znacząco zakłócając gatunek.
Wśród środków ochronnych wieloryb szary znajduje się w różne programy ochronne, takie jak Międzynarodowa konwencja o regulacji polowań na wieloryby.
Ogólnie rzecz biorąc, oceany są bogate w różnorodność zwierząt i od wieków znacząco je atakujemy. Wieloryb szary jest rzadkim, ale znaczącym przypadkiem ważnego odrodzenia gatunku, który był na skraju całkowitego wyginięcia, co pokazuje nam, że możemy podjąć zdecydowane działania w celu ochrony wszystkich zwierząt na planecie.
![Szary kot perski [galeria]](https://i.fascinatesanimals.com/images/001/image-1026-j.webp "Szary kot perski [galeria]")
