Płazy to jedyne kręgowce, które przechodzą transformację znaną jako metamorfoza, która polega na szeregu zmian anatomicznych i fizjologicznych między formą larwalną a dorosłą. Wśród płazów znajdujemy rząd Caudados, w którym mamy m.in. rodzinę Ambystomatidae, znaną również jako salamandry molowe rodziny i obejmuje ponad 30 gatunków , powszechnie określanych jako aksolotle. Osobliwością niektórych gatunków aksolotli jest to, że nie przechodzą one metamorfozy, jak u pozostałych płazów, ale zachowują swoje cechy larwalne nawet w wieku dorosłym, co określa się mianem neotenii.
Aksolotle występują endemicznie w Ameryce Północnej, głównie w Meksyku, a niektóre gatunki mają znaczenie kulturowe w tym kraju. Mimo to niektóre zwierzęta z tej grupy są z różnych powodów zagrożone wyginięciem. Zachęcamy do dalszego czytania tego artykułu na naszej stronie, aby poznać niektóre z rodzajów aksolotli, które istnieją.
Meksykański aksolotl (Ambystoma mexicanum)
Ten aksolotl jest w pewnym sensie najbardziej reprezentatywny dla grupy, a jedną z jego osobliwości jest fakt, że jest gatunkiem neotenicznym, dzięki czemu dorosłe osobniki mierzące około 15 cm lub więcej mają wygląd gigantycznej kijanki. Występuje endemicznie w Meksyku i znajduje się w krytycznym niebezpieczeństwem wyginięcia ze względu na następujące czynniki: zanieczyszczenie środowiska wodnego, w którym żyje, wprowadzenie gatunków inwazyjnych (ryby), masa konsumpcyjna jako żywność, domniemane zastosowania lecznicze i wychwytywanie do komercjalizacji.
Innym aspektem, który sprawia, że meksykański aksolotl jest wyjątkowy, jest to, że w naturze ma ciemne kolory, które wydają się prawie czarne, ale w rzeczywistości są brązowe, szare lub intensywnie zielone, co pozwala im bardzo dobrze kamuflować się w funduszach gdzie oni są. Jednak w niewoli, poprzez selektywne krzyżówki, osobniki o zróżnicowaniu w odcieniu ciała zostały uzyskane, tak że są czarne, albinosy, różowe albinosy, białe albinosy, złote i albinosów leucystycznych. Te ostatnie mają białe odcienie i czarne oczy, w przeciwieństwie do albinosów, którzy mają białe oczy. Wszystkie te odmiany na uwięzi są powszechnie używane w handlu zwierzętami domowymi.
Salamandra strumieniowa (Ambystoma altamirani)
Ten typ aksolotla zwykle nie przekracza 12 cm długości. Tył i boki tułowia są fioletowo-czarne, natomiast brzuch jest fioletowy, ale ma również jasne paski, które biegną od głowy do ogona.
Zamieszkuje na dużych wysokościach nad poziomem morza, szczególnie w małych rzekach położonych w lasach sosnowych lub dębowych, chociaż spotyka się je również na wodach trawiastych. Dorosłe formy mogą być wodne lub lądowe Gatunek jest w niebezpieczeństwo wyginięcia
Salamandra garbata (Ambystoma amblycephalum)
Również endemiczny dla Meksyku, ten gatunek aksolotla zamieszkuje wysokie siedliska, na wysokości około 2000 m n.p.m., zwłaszcza w zaroślach, i został uznany za krytycznie zagrożony.
Jego rozmiar zwykle nie przekracza 9 cm, a więc jest mały w porównaniu z innymi gatunkami. Tu następuje metamorfoza. Z drugiej strony, obszar grzbietowy jest ciemny lub czarny, podczas gdy obszar brzuszny jest szary z kremowymi plamami o różnej wielkości.
Aksolotl laguny Zacapu (Ambystoma andersoni)
Znana również jako salamandra Andersona, dorosłe osobniki o mocnych ciałach mierzą od 10 do 14 cm, chociaż zdarzają się większe okazy. Gatunek nie podlega metamorfozie, jego ubarwienie jest ciemnopomarańczowe z czarnymi kropkami lub plamkami na całym ciele.
Do tej pory znajdował się tylko w Lagunie de Zacapu, w Meksyku, a także w strumieniach i kanałach otaczających ciało wymienionej wody. Zwykle wolą przebywać w roślinności dna wodnego. Niestety, ten typ aksolotla jest również krytycznie zagrożony
Salamandra cienkoskóra (Ambystoma bombypellum)
Nie ma wyczerpujących badań dotyczących ryzyka wyginięcia tego gatunku, więc dla IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody) jest to kategoria niewystarczające daneNie jest tak duży, średnio około 14 cm.
Kolor grzbietu to niebiesko-brązowoszary, z ciemną środkową linią grzbietową biegnącą od głowy do ogon. Pojawia się również w okolicy ogonowej i bocznej o białawym szarym zabarwieniu, podczas gdy brzuszne boki są brązowe. Zamieszkuje około 2500 m n.p.m., w zbiornikach wodnych położonych na łąkach i lasach mieszanych
Patzcuaro Axolotl (Ambystoma dumerilii)
Aksolotl Pátzcuaro to gatunek neoteniczny, który występuje tylko w jeziorze Pátzcuaro w Meksyku i jest uważany zakrytyczne zagrożenie . Zarówno samce, jak i samice mierzą w przybliżeniu od 15 do 28 cm.
Jego ubarwienie jest jednolite i ogólnie brązowobrązowy jednak niektóre raporty wskazują również na obecność osobników o tym odcieniu, ale zmieszanych z fioletem i inne jaśniejsze odcienie w dolnych obszarach.
Salamandra zimna (Ambystoma leorae)
Ten typ aksolotla miał kiedyś większy zasięg występowania, ale z powodu zanieczyszczenia i przekształcenia siedliska jest obecnie mocno ograniczony, sklasyfikowany jako krytycznie zagrożony..
Gatunek ten przechodzi metamorfozę iw dorosłości pozostaje w zbiornikach wodnych. Jego średnia wielkość wynosi około 20 cm i zielonkawe zabarwienie na bocznych i grzbietowych obszarach z brązowymi plamami, natomiast brzuszna część jest kremowa.
Lerma Axolotl (Ambystoma lermaense)
Ten gatunek charakteryzuje się tym, że niektóre osobniki mogą być neoteniczne, podczas gdy inne przechodzą metamorfozę, głównie te występujące w jego naturalnym środowisku. Mierzą około 16 cm lub więcej, a ich ciała mają jednolite ubarwienie od szarego do czarnego, jeśli nie dokonują transformacji, podczas gdy w przeobrażonych formach nogi i obszary ust są jaśniejsze.
Żyją w pozostałościach jeziora Lerma i związanych z nim rzek. Ze względu na znaczący wpływ na siedliska są one wymienione jako Krytycznie Zagrożone.
Salamandra strumieniowa Toluca (Ambystoma rivulare)
Innym z najbardziej znanych typów aksolotli jest aksolotl strumienia Toluca. Jest w kolorze czarnym, z jasnoszarymi ustami i obszarem brzusznym. Dodatkowo, boczna część ciała i ogon mają pewne plamy, które są ciemniejsze niż reszta ciała. Mierzą około 7 cm lub więcej, a samice są zwykle silniejsze i większe niż samce. Przechodzą metamorfozę, ale dorosłe osobniki pozostają w wodzie.
Jest uważany za krytycznie zagrożony a jego głównym siedliskiem są rzeki na obszarach górskich związanych z obszarami wulkanicznymi, szczególnie w biomach, takich jak lasy sosnowe i dęby.
W tym artykule na naszej stronie pokazujemy rodzaje aksolotli, które istnieją, ale… czy wiesz, czym się żywią? Dowiedz się w Co jedzą aksolotle? - Karmienie aksolotlem.
Alchichica Axolotl (Ambystoma taylori)
W swoim naturalnym środowisku jest gatunkiem neotenicznym, ale osobniki w niewoli w laboratoriach przeszły metamorfozę. Mierzą około 17 cm długości lub mniej, a ich ubarwienie może być od żółtych do intensywnych odcieni, z obecnością ciemnych lub jasnych plam w niektórych przypadkach na całym ciele.
Żyją w słonawych wodach laguny Alchichica i związanego z nią basenu i na ogół pozostają na dnie, chociaż w nocy mogą zejść na brzeg. Jest klasyfikowany jako krytycznie zagrożony.
Inne rodzaje aksolotli
Wymienione powyżej gatunki aksolotli, jak już wspomnieliśmy, są endemiczne dla Meksyku, jednak istnieją inne z rodzaju Ambystoma, które również zamieszkują Stany Zjednoczone, a wiele z nich jest powszechnie znanych jako salamandry, chociaż ta nazwa jest również używana dla innych rodzin z grupy płazów, takich jak Salamandridae, które są zwykle nazywane salamandra lub traszka
Wśród innych istniejących typów aksolotli możemy wymienić:
- Salamandra obrączkowana (Ambystoma pierścieniatum).
- Salamandra strumieniowa (Ambystoma barbouri).
- Salamandra siatkowa (Ambystoma biskupi).
- Salamandra kalifornijska (Ambystoma californiense).
- Salamandra szronowa (Ambystoma cingulatum).
- Salamandra plamista (Ambystoma flavipiperatum).
- Salamandra północno-wschodnia (Ambystoma gracile).
- Toluca Axolotl (Ambystoma granulosum)
- Salamandra Jeffersona (Ambystoma jeffersonianum).
- Salamandra plamista (Ambystoma laterale).
- Salamandra Mabee (Ambystoma mabeei).
- Salamandra długopalczasta (Ambystoma macrodactylum).
- Salamandra plamista (Ambystoma maculatum).
- Teksańska salamandra tygrysia (Ambystoma mavortium).
- Salamander marmurkowy (Ambystoma opacum).
- Salamandra Puerto Hondo (Ambystoma ordinarium).
- Różowy aksolotl (Ambystoma rosaceum).
- Salamandra sosnowa (Ambystoma silvense).
- Salamandra górska (Ambystoma subsalsum).
- Salamandra kretowata (Ambystoma talpoideum).
- Salamandra mała (Ambystoma texanum).
- Salamandra tygrysia (Ambystoma tigrinum).
- Meksykańska salamandra tygrysia (Ambystoma velasci).
Aksolotle to gatunki wysokociśnieniowe, co czyni je najbardziej krytycznie zagrożonymi. Niezbędne jest pilne wdrożenie bardziej skutecznych środków, aby umożliwić aksolotom odzyskanie sił po wyżej wspomnianych oddziaływaniach, a tym samym ustabilizowanie ich populacji.