Aksolotl lub aksolotl meksykański jest płazem należącym do rodziny Ambystomatidae, grupy zwanej salamandrą kretowatą i do rzędu Ambystoma. Wśród tych ostatnich jest ponad 30 gatunków, ale możemy stwierdzić, że meksykański aksolotl jest z różnych powodów najbardziej reprezentatywny dla tej grupy.
Wśród aspektów, które się wyróżniają są: endemizm, specyfika rozwoju wśród płazów, tonalność, powiązania kulturowe w Meksyku oraz obecny stan ochrony. Jak widzimy, nie ma kilku osobliwości, które posiada to zwierzę. Jeśli chcesz poznać szczegółowo cechy charakterystyczne salamandry meksykańskiej,oraz miejsce jej życia i siedliska, czytaj dalej ten arkusz informacyjny, który prezentujemy na naszej strona.
Charakterystyka meksykańskiego aksolotla
Główną cechą meksykańskiego aksolotla jest utrzymywanie cech larwalnych nawet w wieku dorosłym, zjawisko biologiczne znane jako neotenia. W tym sensie u dorosłego aksolotla można zaobserwować wspólne struktury larwy, takie jak płetwa grzbietowa, która pokrywa prawie całe ciało i trzy pary skrzeli, które wystają z podstawy głowy do tyłu i przypominają pióra. Wszystko to można podsumować tym, że ten płaz nie przechodzi metamorfozy,jest osobliwością tych zwierząt.
Średni rozmiar meksykańskiego aksolotla to generalnie 15 cm, chociaż może mierzyć więcej, ale nie przekracza 30cm nogi są krótkie , przednie mają cztery palce, a tylne pięć i nie rozwijają paznokci Głowa jest zarówno szeroka i mocna, oczy małe, bez powiek; ciało wydłużone i spłaszczone z każdej strony. Skóra jest ogólnie gładka, chociaż może mieć pewne szorstkie obszary, które można zobaczyć tylko z bliska.
Inną osobliwą cechą aksolotla jest jego ubarwienie, ponieważ w naturze jego odcienie są ciemne, postrzegane jako czarny, szary, brązowy lub intensywnie zielony Jednak to zwierzę, dzięki ekspresji różnych genów barwnych i selektywnej hodowli, w niewoli może wykazywać różne odmienne odcienie między tak. Tak więc możemy znaleźć czarnego, albinosa, różowego albinosa, białego albinosa, złotego albinosa i leucystycznego (czarnooki biały) aksolotli.
Siedlisko meksykańskiej salamandry
Meksykański aksolotl występował wcześniej w kilku siedliskach w centralnej dolinie Meksyku, na które składały się jeziora i tereny podmokłe Pomimo bycia gatunkiem płaz, mieszka wyłącznie w zbiorniki wodne Gdzie mieszka meksykański aksolotl? Obecnie ma dość ograniczony zasięg występowania, występując tylko w trzech konkretnych miejscach: kanałach Xochimilco (gdzie klimat jest umiarkowany i półwilgotny), jeziorach Chalco i Chapultepec.
Meksykański aksolotl wymaga siedliska głębokowodnego, naturalnych jezior lub sztucznych kanałów z obfitą roślinnością, które rozmnażanie, ale także wielokrotne kamuflowanie się na dnie wodnym. Ekosystem do jego rozwoju musi być stabilny, zarówno pod względem składu, jak i przepływu wody. Zmętnienie, stężenie tlenu i temperatura nieprzekraczające 20 i 22 lub C są ważnymi wymaganiami dla siedlisko meksykańskiej salamandry. Tak więc aksolotl jest rodzimym i endemicznym gatunkiem Dystryktu Federalnego Meksyku.
Meksykański urząd celny aksolotla
Meksykański aksolotl ma samotne i nieuchwytne nawyki spotyka się z innymi osobnikami prawie wyłącznie w celu krycia. Większość czasu spędza zanurzony w mętnym dnie, ponieważ oddycha poprzez wymianę gazową przez skrzela, które utrzymuje nawet w wieku dorosłym. Ponieważ jednak ma również umiarkowanie rozwinięte worki płucne, może w końcu dotrzeć do powierzchni wody i nabrać powietrza.
To zwierzę ma bliski związek z mieszkańcami Meksyku, nie tylko z naukowego punktu widzenia, ponieważ jest bardzo przebadane ze względu na swoje osobliwości, ale także z kulturowego punktu widzenia. ważne znaczenie. W związku z tym ostatnim znany jest również jako Axolotl, co oznacza wodny potwór i jest powiązany z bóstwami kultury kraju. Ponadto jest to gatunek, który żyje w niewoli bardzo często.
Karmienie meksykańskiego aksolotla
Co je meksykański aksolotl? Salamandra meksykańska jest mięsożerna, na wolności ma zróżnicowaną dietę. W tym sensie może spożywać małe ryby i głównie noworodki, takie jak kijanki, owady, dżdżownice, mięczaki i skorupiaki słodkowodne. Kiedy wykluwają się, wolą widłonogi, pchły wodne i wrotki.
W niewoli ich dieta jest zróżnicowana i są karmione robakami, świerszczami, tenebriosami. Również z kawałkami mięsa, kurczaka, indyka lub wołowiny oraz karmą przemysłową dla żółwi.
Podczas karmienia wysysają wodę i zatrzymują ofiarę zębami, a następnie połykają ją w całości. Mogą również ćwiczyć kanibalizm.
Reprodukcja meksykańskiego aksolotla
Meksykański aksolotl osiąga dojrzałość w 1, 5 lat i rozmnażają się tylko raz w roku od grudnia do lutego. Mają dymorfizm płciowy, ponieważ samce różnią się od samic dłuższą kloaką.
W tych zwierzętach występuje faza zalotów, podczas której spotykają się i wykonują swoisty taniec. Następnie samiec nieco oddala się od samicy i wykonuje serię poprzednich ruchów, aby w końcu uwolnić spermatofor, który samica zbierze i wprowadzi go do swojego ciała, tak aby zapłodnienie nastąpiło wewnętrznie
Po zapłodnieniu samica potrzebuje około 24 godzin, aby uwolnić do 1500 jaj, które stopniowo złoży na w ciągu kilku dni. Proces ten odbywa się poprzez umieszczenie ikry w roślinach wodnych występujących w siedlisku, dzięki czemu są one zakamuflowane i chronione przed drapieżnikami. W okresie od od 11 do 15 dni nastąpi narodziny potomstwa.
Stan ochrony meksykańskiego aksolotla
Meksykański aksolotl został uznany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) za Krytycznie zagrożony. Axolotl meksykański jest gatunkiem bardzo zagrożonym, więc jeśli nie zostaną podjęte niezbędne działania w celu stabilizacji jego populacji, wyginie na wolności.
Zanieczyszczenie wody i wysychanie tych ciał,są główną przyczyną pogorszenia się siedliska meksykańskiej salamandry, a tym samym jego znaczny spadek liczby ludności. Chociaż wydaje się, że międzynarodowy handel gatunkiem w celu jego hodowli jako zwierzęcia domowego i konsumpcja jego mięsa ustał, nadal są to powody, które mają na to wpływ.
Istnieje plan działania dotyczący meksykańskiego aksolotla, który obejmuje utrzymanie kilku międzynarodowych wylęgarni, chociaż są one skoncentrowane głównie na prowadzonych na nim badaniach. Został on włączony do Załącznika II Konwencji o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem, chociaż obecnie jest poddawany okresowemu przeglądowi. Z drugiej strony, ponieważ główną przyczyną jego wyginięcia jest zmiana siedliska, istnieją również plany edukacyjne związane z turystyką i opieką przyrodniczą.
