Koty to fascynujące zwierzęta, o często imponujących zdolnościach, w których spotykamy gatunki od bardzo potężnych, takich jak lwy i tygrysy, po delikatne jak koty domowe. Wszystkie są zgrupowane w rodzinie Felidae, która z kolei dzieli się obecnie na dwie podrodziny, Pantherinae i Felinae. Pierwsza obejmuje gatunek Panthera pardus, potocznie zwany lampartem, zwierzę dość zwinne, doskonałego myśliwego i o bardzo dobrze rozwiniętych zmysłach.
Ile jest rodzajów lampartów? Chociaż jego taksonomia jest nadal badana, rozpoznano osiem podgatunków tego pięknego zwierzęcia, a w tym artykule na naszej stronie porozmawiamy o tych typach lampartów Ogólnie, gatunek jest klasyfikowany jako wrażliwy, ale istnieją podgatunki z określonymi kategoriami. Zapraszamy do dalszej lektury.
Lampart afrykański (Panthera pardus pardus)
Jest to nominalny podgatunek grupy, czyli został zidentyfikowany jako pierwszy, a więc trzecie słowo nazwy jest powtórzeniem drugiego. Jak sama nazwa wskazuje, ten rodzaj lamparta jest typowy dla Afryki, gdzie ma szerokie rozpowszechnienie, a także jest jednym z najbardziej zbadanych. Oczekuje się, że będzie w stanie potwierdzić, że w Afryce byłby to jedyny rodzaj lamparta.
Ma oczywisty dymorfizm płciowy, ponieważ mężczyźni są więksi niż samice. Średnio ważą 60 kg, ale mogą osiągnąć nawet 90 kg, podczas gdy samice ważą około 40 kg. Jeśli chodzi o długość, to około 2, 30 metrów. Ubarwienie jest żółtawe, choć może mieć różną tonację i intensywność, i przedstawiają charakterystyczne dla gatunku plamy w postaci czarnych rozetek.
Lampart arabski (Panthera pardus nimr)
Lampart arabski jest najmniejszym ze wszystkich podgatunków, jednak jest największym kotem na całym Półwyspie Arabskim. Niestety jest uważany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) krytycznie zagrożony
Ciało ma wspólne rozety tego gatunku, ale żółty kolor może się różnić od jasnego do intensywnego. Ten typ lamparta mierzy średnio 1,90 metra w przypadku samców, ponieważ samice są mniejsze i mierzą 1,60 metra. Waga wynosi 30 kg u mężczyzn i 20 kg u kobiet.
Lampart perski (Panthera pardus tulliana)
Ten rodzaj lamparta pochodzi z Azji Południowo-Zachodniej i jest uważany za największy podgatunek wszystkich Jest uważany przez IUCN za zagrożony wyginięciem. Dokładności taksonomiczne są nadal przedmiotem dyskusji, jednak od 2017 roku podgatunek lamparta zidentyfikowany jako P. p. ciscaucasica i P. p. saxicolor.
Jego wymiary to około 2,5 metra od głowy do ogona, a wysokość waha się od 0,45 do 0,80 metra. Pod względem masy ciała może osiągnąć 75 kg.
Lampart indyjski (Panthera pardus fusca)
Ukazuje się na całym subkontynencie indyjskim, ale występuje również w Birmie i niektórych częściach Chin. Samce mają długość od 1,30 do 1,40 m, nie licząc ogona, który wynosi od 0,7 do 0,9 m. Jeśli chodzi o wagę, waha się ona od 50 do prawie 80 kg. Ze swojej strony samice, które są mniejsze pod względem wielkości i wagi, mają od nieco ponad metra do około 1,20 m długości, z ogonami prawie tak długimi jak samce i średnią wagą 31,5 kg.
Żółta sierść może różnić się w zależności od regionu od jasnej, brązowej lub złotej, a nawet szarawej. Chociaż rozety są obecne i tworzą unikalne wzory, jak w innych podgatunkach lamparta, w tym zdają się być większe, funkcja, która je wyróżnia.
Lampart lankijski (Panthera pardus kotiya)
Podgatunek został uznany za zagrożony w 2008 r., jednak w 2020 r. zmienił się na podatny[1] Chociaż sama IUCN zgłasza poważne problemy, z jakimi boryka się populacja tego typu lamparta, istnieją różnice w przeprowadzonych ocenach, które ustalają różne kryteria. Sugeruje się jednak stałą obserwację i monitorowanie.
Badania nadal określają, czy powinien być trzymany jako odrębny podgatunek, czy też łączony z lampartem indyjskim (str. fusca). Sierść ma tendencję do czerwona lub miedzianożółtej a czarne rozety są mniejsze niż u innych rodzajów lampartów. Samice mierzą średnio 1,8 metra łącznie z ogonem i ważą około 30 kg; z drugiej strony samce mają średnią długość 2 metry i wagę 56 kg.
Lampart indochiński (Panthera pardus delacouri)
Ten podgatunek, znany również jako lampart Delacour, występuje w Azji Południowo-Wschodniej i południowych Chinach. Niedawna ocena [2] sklasyfikowała go jako krytycznie zagrożony Zabarwienie powłoki bazowej jest raczej czerwonawy lub rdzawy, ale rozjaśnia się w kierunku boków ciała. Wzór rozet jest zjednoczony, co ostatecznie daje wyobrażenie o dużych czarnych plamach, ale tak naprawdę są to małe, które łączą się ze sobą.
Utrzymuje się dymorfizm płciowy, samce są większe od samic. Ważą około 50 kg i mierzą średnio 1,20 m. Samice ważą około 25 kg i mierzą nieco ponad metr.
Lampart jawajski (Panthera pardus melas)
Ten rodzaj lamparta pochodzi z Indonezji, w języku Java. Niedawno został sklasyfikowany przez IUCN [3] jako zagrożony wyginięciem. Ubarwienie sierści jest złote, rzadko jasnożółte, z typowymi dla gatunku czarnymi rozetami. Jeśli chodzi o wagę i rozmiar tego lamparta, nie ma wiarygodnych i dokładnych danych w tym zakresie, jednak został on zidentyfikowany jako mały podgatunek , prawdopodobnie trochę większy niż lampart arabski.
Lampart północnochiński (Panthera pardus orientalis)
Jest również znany jako lampart amurski i uważa się, że P.p. japonensis jest podgatunkiem tego. Dystrybucja obejmuje rosyjski Daleki Wschód, Półwysep Koreański i północno-wschodnie Chiny. Od lat uważany za krytycznie zagrożony
W zależności od pory roku, sierść zmienia się od jasnej lub bladożółtej do intensywnie czerwonawej, ze zwykłymi rozetami, które w tym przypadku są bardziej rozstawione. Samce są większe i cięższe niż samice. Mierzą około 2 metrów i ważą od 30 do prawie 50 kg. Samice mierzą mniej niż 2 metry i ważą od około 25 do 40 kg.
Czarne lamparty
To nie jest typ lamparta. Istnieje kilka kotów, które są znane jako czarne pantery, jednak te naprawdę odpowiadają lampartom, a nawet jaguarom (Panthera onca), które są całkowicie czarne, chociaż mają też typowe rozety, ale niełatwe do odróżnienia.
U tych osób wystąpiła recesywna mutacja genetyczna, która powoduje stan znany jako melanizm, ponieważ produkcja barwnika melaniny wzrasta znacznie, a ponieważ odpowiada za nadanie koloru skórze, w takich przypadkach przyciemnia całe zwierzę. Ta mutacja jest wyrażana głównie w podgatunkach żyjących na obszarach wilgotnych i zalesionych, co jest korzyścią dla kamuflażu i termoregulacji
Stwierdzono, że chociaż może występować w kilku typach lamparta, ta zmienność fenotypowa występuje częściej w podgatunkach chińskim i jawańskim, pochodzące z bardzo osobliwych osobników, które nadal odpowiadają temu samemu gatunkowi.
Z drugiej strony wiele osób uważa, że lampart europejski istnieje, jednak jest to podgatunek wymarły, więc obecnie żyją tylko podgatunki wymienione w poprzednich sekcjach. Jeśli chcesz dalej uczyć się o tych niesamowitych zwierzętach, nie przegap tego innego artykułu: „Różnice między gepardem a lampartem”.
