Wszystkie wielbłądowate są obecnie zgrupowane w rodzina Camelidae, gdzie występują różne gatunki. Chociaż zwierzęta te w naturalny sposób nie zamieszkują już Ameryki Północnej, to w centrum tego regionu rozpoczęli się ich przodkowie. Później przenieśli się do innych obszarów, aby dać początek obecnym gatunkom. Wielbłądowate były jednymi z pierwszych współczesnych parzystokopytnych, które się pojawiły i oprócz znacznego zróżnicowania wykształciły własne cechy, które odróżniają je od ich krewnych.
W tym artykule na naszej stronie przedstawiamy charakterystykę wielbłądowatych, istniejące typy i kilka konkretnych przykładów. Nie przegap tego!
Czym są wielbłądowate i jak są klasyfikowane?
Wielbłądowate to ssaki, które należą do rzędu parzystokopytnych to są zwierzęta kopytne o kończynach parzystych, które wykształciły szczególne cechy, zarówno anatomicznych, jak i fizjologicznych, które odróżniają je m.in. od świń, jeleni i bydła.
Klasyfikacja wielbłądowatych
Chociaż z nieco kontrowersyjną taksonomią, wielbłądowate, według Zintegrowanego Systemu Informacji Taksonomicznej [1], są klasyfikowane w następujący sposób:
- Królestwo Zwierząt
- Filo: Chordata
- Klasa: Mammalia
- Zamówienie: Artiodactyla
- Rodzina: Camelidae
- Gatunki: Camelus, Lama, Vigcuna
W obrębie rodzaj Camelus, znajdujemy następujące gatunki i podgatunki:
- Gatunek: Camelus bactrianus, Camelus dromedarius
- Podgatunek: C. b. Bactrianus, C. b. ferus
Do rodzaj Lama te gatunki i podgatunki należą:
- Gatunek: Lama glama
- Podgatunek: L. g. cacsilensis, L. g. glama, L. g. guanicoe
W końcu, w rodzaj Vigcuna te gatunki wyróżnia się:
Gatunek: Vicugna pacos, Vicugna vicugna.
Z drugiej strony Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody rozróżnia wielbłądy dzikie i udomowione, z których pierwsze rozpoznano jako Camelus ferus, a drugie jako Camelus bactrianus. W odniesieniu do rodzaju Lama, dziką formę określa się jako Lama guanicoe, podczas gdy forma domowa jest określana jako Lama glama. Dodatkowo obejmuje również dwa podgatunki, L. g. cacsilensis i L. g. guaniko. W przypadku Vicugna rozważmy dwa podgatunki, V. v. Vicugna i V. v. mensalis.
Charakterystyka wielbłądowatych
Jak już wspomnieliśmy, wielbłądowate mają szereg charakterystycznych cech, które odróżniają je od innych parzystokopytnych, dowiedzmy się, czym one są:
- Na ogół są to duże zwierzęta. Gatunki nowego świata wahają się od około 35 do 100 kg, podczas gdy gatunki ze starego świata mają większą wagę, od 450 do około 650 kg.
- Chociaż w zależności od gatunku mogą być smukłe lub krępe, wszystkie mają małe głowy w stosunku do ciała, ich szyje są długie i nogi też.
- Górna warga jest wyraźnie rozszczepiona lub rozszczepiona, umożliwiając niezależną mobilność po obu stronach.
- Kolejną unikalną i charakterystyczną cechą wielbłądowatych jest to, że mają one mniejsze krwinki czerwone niż inne ssaki i mają specyficzny eliptyczny kształt.
- W stosunku do zębów mają prawdziwe kły, oprócz przedtrzonowców oddzielonych od trzonowców przestrzeniami zwanymi diastemą.
- Nie mają klaksonu.
- Układ anatomiczny bioder i kończyn jest szczególny, co pozwala im zginać je pod tułowiem podczas leżenia.
- Chociaż wykazują pewne podobieństwa fizjologiczne do przeżuwaczy, takie jak fermentacja w jelicie przednim, różnią się od przeżuwaczy tym, że mają żołądek podzielony na trzy komory W każdym z tych przedziałów znajdują się obszary gruczołowe, ale brak w nich brodawek.
- Wielbłądowce nie mają kopyt, zamiast tego mają gwoździe na każdym z paliczków. Dodatkowo posiadają podkładki podeszwowe.
- Poruszają się w wyjątkowy sposób, ponieważ wzorzec ruchu składa się z kończyn po tej samej stronie poruszających się jednocześnie.
- Samice z tej grupy nie mają cyklu owulacji, ale proces ten jest wywoływany przez bodziec zewnętrzny, tuż przed lub w trakcie krycia.
Rodzaje wielbłądowatych
Możemy wspomnieć, że ogólnie istnieją dwa rodzaje wielbłądowatych:
- Stary świat wielbłądowaty, pochodzący z Azji i Afryki.
- Wielbłądki Nowego Świata, konkretnie z Ameryki Południowej.
Chociaż z kilkoma różnicami, głównymi cechami je różnicującymi jest to, że te ze starego świata mają jeden lub dwa garby w zależności od gatunku, dodatkowo prezentują rozmiary i wagę znacznie większe niż wielbłądowate nowy świat.
Jednak z taksonomicznego punktu widzenia iw zależności od rozpoznanych rodzajów istnieją trzy rodzaje wielbłądowatych, jeden rodzaj ze Starego Świata i dwa z Nowego Świata. Oni są:
- Camelus: w tej grupie znajdujemy wielbłądy, Mogą mieć jeden lub dwa garby. Te pierwsze znane są jako wielbłądy arabskie lub dromadery, podczas gdy te drugie są znane jako wielbłądy dwugarbne lub azjatyckie. Oba są zwierzętami udomowionymi, powiązanymi z wieloma grupami ludzkimi. Jedyna dzika forma jest identyfikowana jako Camelus ferus i jest często nazywana dzikim wielbłądem dwugarbnym lub po prostu dzikim wielbłądem. Odkryj główne różnice między wielbłądem a dromaderem w tym innym artykule.
- Lama: W przypadku tego rodzaju występuje również forma dzika i udomowiona. Ten pierwszy jest powszechnie nazywany „ guanaco ” (Lama guanicoe), podczas gdy drugi jest powszechnie nazywany „ llama' (Lama glama).
- Vicugna: vicuña (Vicugna Vicugna) odpowiada dzikie gatunki i alpaka (Vicugna pacos) do formy udomowionej.
Gdzie mieszkają wielbłądowate?
Ze względu na ich siedliska możemy podzielić obecne wielbłądowate na dwie grupy, te pochodzące z suchych stref Afryki i Azji, jak w przypadku wielbłądów, oraz te żyjące w Ameryce Południowej, które są pozostałe dwie płcie. Jednak, podobnie jak wiele innych zwierząt, ssaki te zostały wprowadzone do różnych regionów, do których nie należą. Rodzime gatunki Starego Świata są pierwotnie przystosowane do życia w siedliskach o surowych warunkach suszy. W tym sensie wielbłąd dromader jest typowy dla Półwyspu Arabskiego, rozciągający się od północnych Indii po suche strefy Afryki, ze szczególnym uwzględnieniem Sahary. Ze swojej strony, Wielbłąd dwugarbny zamieszkuje zarówno środkową, jak i zachodnią Azję, zwłaszcza Chiny. Jednak jego dystrybucja była w ostatnich latach bardzo ograniczona. dziki wielbłąd jest ograniczony tylko do czterech subpopulacji między Chinami a Mongolią.
Ze swojej strony gatunki rodzaj Lama są szeroko rozpowszechnione, ale nieregularne, z na północ od Peru na południe od Chile Występują w północno-wschodniej części Oceanu Spokojnego i południowo-wschodniej części Atlantyku, w zakresie od poziomu morza do 5000 m n.p.m. Andyjskiej Kordyliery. Jego siedliskiem są pustynie, zarośla suche, łąki górskie, sawanny lub lasy strefy umiarkowanej.
Jeśli chodzi o rodzaj Vicugna, rozciąga się on przez Peru, Boliwię, Chile, Argentynę i EkwadorWystępują w zimnym i suchym klimacie, głównie z roślinnością kserofityczną i gołymi glebami. Mogą również zamieszkiwać płytkie tereny podmokłe, stepy i łąki.
Karmienie wielbłądowatych
Wielbłądy są roślinożercami W szczególności wielbłądy włączają do diety głównie rośliny z cierniami, suche zioła i słone krzewy. Jednak wielbłądy dwugarbne uwzględniają również spożycie mięsa w przypadku poważnych niedoborów roślin. Poznaj wszystkie szczegóły karmienia wielbłądów w tym poście.
Z kolei wikunie i alpaki są generalistami i chociaż mogą włączać do swojej diety krzewy, wolą zarówno trawy, jak i zioła. Guanako i lamy również mają ogólną dietę, spożywając duże ilości traw i krzewów.
Poznaj inne zwierzęta roślinożerne w tym innym artykule.
Stan ochrony wielbłądowatych
Stan ochrony zwierząt przypisywany jest zwykle formom dzikim, w tym sensie, zgodnie z Międzynarodową Unią Ochrony Przyrody, określa on następującą klasyfikację:
- Camelus ferus: krytycznie zagrożony.
- Lama guanicoe: najmniej troski.
- Vicugna Vicugna: najmniej obawy.
