Pod nazwą humbak, gubarto lub humbak, gatunek zwierząt Megaptera novaeangliae jest jednym z najbardziej uderzających i wyjątkowych wieloryby.
Charakterystyka humbaka
Płetwal humbak to fiszbinowiec, który dzieli rodzinę z innymi gatunkami, takimi jak płetwal błękitny, płetwal finwalowy lub płetwal karłowaty. W 1756 francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson nazwał go Wieloryb z Nowej AngliiObecnie jego nazwa naukowa przyjmuje to imię, ale po łacinie. Jednak na początku XIX wieku zaczęto go nazywać yubarta lub humbak, ze względu na krzywiznę, jaką pokazuje jego kolumna, gdy zanurza się w wodzie.
Humpbacki mają bardzo szczególną anatomię, podkreślając ich duże płetwy piersiowe, osiągając jedną trzecią wielkości reszty ciała. W przeciwieństwie do tego płetwa grzbietowa jest niewielka, a jej kształty wahają się od sierpa do prawie niedostrzegalnego.
Głowa humbaka jest wyjątkowa, jest sękaty i dość wydłużony, ma guzki zwane guzkami głowowymi, które występują tylko u tego gatunku. Jego ogon, który wynurza się z wody, gdy nurkuje, ma unikalny wzór dla każdego okazu, w którym miesza się czerń i biel. Kolor tułowia na brzuchu jest zmienny, od białego do czarnego lub cętkowany, ale u wszystkich osobników grzbiet jest czarny.
Rozmiar humbaka
Humpback to duży waleń, będący jednym z największych Torcuale W szczególności dymorfizm płciowy gatunku, ponieważ samice są znacznie większy niż samce. Różnica jest głośna, ponieważ podczas gdy samica zwykle mierzy między 11, 9 i 13, 9 metrów , z maksimum do 15, 5, samce zwykle spotykają się w zakres od 11 do 13 metrów, chociaż zarejestrowano osobniki o długości do 14 metrów[1]
Siedlisko humbaka
Populacje humbaka występują zarówno na półkula północna i południowa Żyją w oceanach między 60º szerokości geograficznej południowej i 65º szerokości geograficznej północnej. złożona migracja roczna. Latem zamieszkuje morza o zimniejszych wodach, na dużych szerokościach geograficznych, natomiast zimą woli przenieść się na wody cieplejsze.
Ludzie często rozróżnia się populacje na podstawie ich lokalizacji, trzy najważniejsze z nich to mieszkańcy Północnego Atlantyku, ci na południu półkuli i Północnego Pacyfiku. Populacje z różnych miejsc nie wchodzą ze sobą w interakcje.
Migracja humbaka
Wędrówka humbanów jest sezonowa, migracja odbywa się na początku lata, kiedy wolą zimne wody, pozostając tam do zimy, gdy podróżują do cieplejszych wód.
Jak wspomnieliśmy wcześniej, istnieją trzy główne populacje garbusów, migracja każdej z nich jest inna Na przykład wieloryby Pacyfik zamieszkuje zimą wybrzeża Hawajów, Kostaryki, Meksyku czy Japonii, natomiast lato spędza się zwykle na wybrzeżach pomiędzy Kalifornią a Alaską.
Odległości pokonywane podczas migracji mogą być niewiarygodnie długie, a każdy wieloryb osiąga odległość do 25 000 kilometrów w ciągu jednego roku. W czasie ruchu prawie nie odpoczywają ani nie przestają się odżywiać, dzięki rezerwom tkanki tłuszczowej.
Zachowanie i nawyki humbaka
Humpbacki to zwierzęta stadne, które żyją w społecznościach. Te grupy wielorybów są małe, tylko związek między wielorybami macierzystymi a cielętami jest niezawodny i stabilny. Jednym z powodów, dla których grupy zmieniają swój skład, jest silna rywalizacja występująca między humbkami. Ta rywalizacja jest szczególnie zacięta w okresie godowym, który odbywa się latem. W tym czasie samce muszą zwyciężyć, ponieważ humbaki są poligamiczne, to znaczy nie mają stabilnego partnera.
Te walenie komunikują się ze sobą poprzez wokalizacje Te, jak rozmiar, różnią się w zależności od płci U mężczyzn pieśń jest długa, skomplikowana i bardzo dźwięczna, natomiast u kobiet słabsza i krótsza. Te piosenki mają średni czas trwania od 10 do 20 minut i mogą być powtarzane przez cały dzień.
Ta piosenka służy do rozróżnienia osobników w populacji, ponieważ zaobserwowano, że garbusy na danym obszarze mają takie same piosenka, która zmienia się na przestrzeni lat. Pomimo tego, że jest to dobrze zbadana piosenka, jej dokładny cel jest nieznany. Niektóre hipotezy sugerują, że może służyć jako narzędzie dla samców do przyciągania samic, a inne, że jest to mechanizm echolokacji.
Jeśli chodzi o odżywianie, wieloryby mają ograniczenie spożycia żywności, ponieważ są fiszbinami, nie mają zębów. Prowadzi to do spożywania bardzo małych pokarmów, ponieważ nie mogą zmiażdżyć ani przeżuć większych. Z tego powodu humbaki opierają swoją dietę na krylu, maleńkich skorupiakach i planktonie, a także na małych rybach, takich jak śledź czy makrela.
Czy humbak jest zagrożony?
Humpback należy do kategorii ochrona najmniejszej troski, chociaż liczba ta maleje, zgodnie z danymi IUCN[2] Chociaż kilka lat temu sytuacja humbaka była uważana za podatną na zagrożenia, obecnie wydaje się, że populacje wracają do zdrowia, przechodząc do sytuacji mniejszej wagi.
Jednak poprawa ta nie występuje we wszystkich subpopulacjach, ponieważ są dwie z nich, które zamiast rosnąć, nadal maleją. Fakt, że gatunek ten został uznany za tak zagrożony, wynika z faktu, że wcześniej był jednym z celów komercyjnych polowańJest to obecnie zabronione, więc populacje były w stanie się zregenerować.
