Rodzina Rhinocerotidae składa się z pięciu gatunków zgrupowanych w cztery rodzaje, z których jeden to Rhinoceros, w którym żyją dwa gatunki nosorożców azjatyckich. Jednym z nich jest Nosorożec jawajski, który ma naukową nazwę Rhinoceros sondaicus i jest krytycznie zagrożony Rozpoznano trzy podgatunki, którymi są: Rhinoceros sondaicus sondaicus, Rhinoceros sondaicus annamiticus (wymarły) i Rhinoceros sondaicus inermis (wymarły).
Pomiędzy zapotrzebowaniem na róg tego nosorożca a jego silnym oddziaływaniem na siedlisko, są to główne powody, dla których gatunek jest zagrożony wyginięciem, zgodnie z czerwoną listą Międzynarodowej Unii na Rzecz Ochrona przyrody. Zachęcamy do dalszego czytania tej strony naszej witryny, aby dowiedzieć się więcej o charakterystyce nosorożca jawajskiego, gdzie żyje i nie tylko.
Charakterystyka nosorożca jawajskiego
Spośród gatunków azjatyckich nosorożec jawajski jest najmniejszy osiąga średnią wysokość 1,7 m , w zakresie długości od 2 do 4 metrów i od 1,5 do 2 tonNiektóre badania wskazują, że kobiety stają się większe niż mężczyźni, chociaż mają podobną masę ciała. Jedną z najciekawszych cech jest to, że prawie nie mają włosów, z wyjątkiem nosa, rogu i ogona, które mają ich nagromadzenie. Mają szare zabarwienie, ale nie są intensywne.
Jeśli chodzi o róg, samce mają mały, który mierzy około 25 cm, podczas gdy samice tego nie mają lub mają niewielką formację. Górna warga tych zwierząt jest chwytna i wydłużona, w rzeczywistości przekracza dolną wargę, mają też dość duże zęby. Inną cechą nosorożców jawajskich są fałdy na ciele, które są łatwo widoczne w różnych częściach ich dużych ciał. Mają słaby wzrok, ale ich zmysł węchu i słuchu jest dobrze rozwinięty.
Siedlisko nosorożca jawajskiego
Zasięg występowania nosorożca jawajskiego został alarmująco ograniczony, wcześniej obejmował Bangladesz, Birmę, Tajlandię, Laotańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, Kambodżę, Wietnam i prawdopodobnie południowe Chiny. Nie ma jednak dokładnych danych na temat wszystkich obszarów, w których był dystrybuowany. Jeśli chodzi o charakterystykę siedliska, zwykle mogą to być lasy, otwarte murawy mieszane i stosunkowo wysokie tereny.
Gdzie mieszka nosorożec jawajski? Obecnie jest ograniczony do nizinnego siedliska lasów tropikalnych, z bliskością wody, co ma zasadnicze znaczenie dla gatunku. W tym sensie zwierzęta te są skoncentrowane w obszarach w pobliżu wody, gdzie nagromadziły się sole mineralne i tworzą się bagna lub tarzany.
Cła nosorożca jawajskiego
Nosorożec jawajski jest szczególnie samotny, tworzą pary tylko na dni rozrodu, wtedy można zobaczyć samice z ich osoby młode lub samotne. Typowym zwyczajem jest tarzanie się w błocie, aby nawilżyć skórę i chronić ją przed pasożytami i chorobami. W czasie suszy brak tafli może sprawiać im problemy. W tych przestrzeniach niektóre osoby można zobaczyć razem, ale dzieje się tak, ponieważ zbiegają się w miejscu, a nie w idei grupowania.
Inną typową cechą samców jest używanie rogów do dalszego pogłębiania przestrzeni, w których się tarzają. Często można też zobaczyć, jak ocierają się rogami o korę drzew. Są terytorialne, chociaż mogą występować nakładające się terytoria, częściej wśród kobiet niż mężczyzn. Są to zwierzęta, które w obliczu możliwych zagrożeń nie wycofują się łatwo i stają się agresywne, głównie w obecności ich jedynych drapieżników, którymi są ludzie, których zawsze wolą być daleko.
Żywienie nosorożców Java
Nosorożec jawajski jest wyłącznie roślinożercą opiera swoją dietę głównie na owocach, liściach, pędach i korze. Ma skłonność do spożywania gatunków Ficus variegata i kleinhovia variegataa. Używają chwytnych ust do odrywania jedzenia, a następnie przetwarzają je zębami. Dokładają wszelkich starań, aby zebrać części roślin, które ich przyciągają, do tego stopnia, że są w stanie zgiąć małe drzewa, aby uzyskać dostęp do wysokich obszarów, na których znajdują się liście.
Z drugiej strony wymagają one spożywania minerałów, więc jeśli nie występuje akumulacja soli, mogą uciekać się do picia wody morskiej, aby zrekompensować te wymagania żywieniowe.
Istnieje ważny, ale problematyczny aspekt związany z żerowaniem, związany z obecnością w środowisku nosorożca jawajskiego palmy, a konkretnie gatunku Arenga obtusifolia. Rosnąc w niekontrolowany sposób, może hamować wzrost innych roślin, szczególnie tych, które wchodzą w skład diety tych nosorożców, co z kolei skutkuje znacznym ograniczeniem dostępności pożywienia dla nich.
Reprodukcja nosorożca Java
Ze względu na sytuację populacyjną gatunku, badania nad jego biologią są w niektórych przypadkach ograniczone. Szacuje się, że dojrzałość płciowa1 osiągają samice między 5 do 7 lati przez samce o 10. Te zwierzęta mogą rozmnażać się przez cały rok. Samce wydają dźwięki, aby przyciągnąć samicę, która zwykle wybiera samca, który wydaje najgłośniejszy dźwięk.
Jest to rodzaj zalotów, ale z pewną konfrontacją między parą. Te osobniki mogą kopulować z więcej niż jednym członkiem na etapie rozrodczym.
Ciąża trwa średnio 16 miesięcy, z wytworzeniem jednego cielęcia, które będzie spożywać mleko w zakresie od 12 do 24 miesięcy i stanie się niezależny po dwóch latach.
Stan ochrony nosorożca jawajskiego
Gatunek nosorożca jawajskiego jest krytycznie zagrożony i wyginął w Bangladeszu, Kambodży, Indiach, Laosie, na Półwyspie Malezyjskim i Birmie, Tajlandii i Wietnamu. Kłusownictwo w celu zdobycia rogu było główną przyczyną tej sytuacji. Z drugiej strony, wszystkie istniejące osobniki zostają zredukowane do jednego obszaru, Parku Narodowego Ujung Kulon na wyspie Jawa, co skutkuje populacją zależną od nośności ekosystemu, a także wpływu, jaki generuje człowiek. działania. Dostępność pożywienia jest kolejnym powodem presji na gatunek, a także przenoszenia niektórych chorób przez lokalne zwierzęta hodowlane.
Według Czerwonej Listy Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) jest Ponadto wśród środków ochronnych znajduje się określenie nosorożca jawajskiego jako gatunek chroniony , a także jego włączenie na lata do Konwencji o międzynarodowym handlu zagrożonymi wyginięciem Gatunki Dzikiej Fauny i Flory (CITES). Kłusownictwo było kontrolowane i zawieranych jest kilka sojuszy między różnymi organizacjami w celu monitorowania gatunku.
