W przypadku bezwłosego psa peruwiańskiego, psa Viringo, psa peruwiańskiego czy psa Calato, wyróżnia się brak futra, który jest z kilku bezwłosych ras psów. To zwierzę o bardzo starożytnych korzeniach jest już reprezentowane w artefaktach znalezionych na stanowiskach archeologicznych sprzed Inków, co jest bardzo ważne w tamtych społecznościach w przeszłości.
Ta ciekawa rasa psów przeżywała chwile upadku wraz z wprowadzeniem ras europejskich do Ameryki Południowej. Została jednak uznana za dziedzictwo narodowe przez Kongres Republiki Peru. Z tego powodu, a także ze względu na jego piękno i ciekawostki, na naszej stronie dowiemy się więcej o tym i dlaczego warto wybrać viringo jako towarzysza, zwłaszcza jeśli cierpisz na jakikolwiek rodzaj alergii związanej z sierścią lub skórą psa, ponieważ jest jednym z najbardziej hipoalergicznych psów. Odkryj wszystko o peruwiańskim psie lub peruwiańskim bezwłosym psie poniżej.
Pochodzenie peruwiańskiego psa
Peruwiański bezwłosy pies lub pies Viringo pochodzi z cywilizacji przedinkaskich, ponieważ istnieje wiele dowodów archeologicznych na to jego pojawienie się w roku 500. W rzeczywistości zmumifikowane zostały nawet znalezione w grobowcach szlachty z tamtych czasów. Inkowie nazwali go Allqu, a także otrzymał imię Kaclla. Inne określenia to pies orchidea, pies chiński, inka, chimoc, tai-tai, pila, pelón, yagua, gala, chono, vikingo lub calato.
W tych kulturach pies peruwiański odgrywał różne role, ale jedną z najbardziej uderzających było to, że uczestniczył w różnych ceremoniach i rytuałach zabierany do prowadzone przez uzdrowicieli i szamanów, gdyż wierzono, że zwierzęta te wykazują właściwości lecznicze Co więcej, gdy jeden z nich umarł, jego ciało było wykorzystywane zgodnie z potrzebami. Na przykład wierzono, że ich krew przyniosła korzyści osobom cierpiącym na astmę, oprócz innych wierzeń, takich jak to, że czarne viringos prowadziły dusze zmarłych w ich podróży do zaświatów.
Wraz z pojawieniem się europejskich psów, peruwiańska rasa bezwłosych psów została odsunięta w zapomnienie, zachowała się dzięki miejscowym rolnikomnadal zachowaj go ze względu na jego cele terapeutyczne. Na przykład twierdzili, że kontakt z nimi pomagał przy reumatyzmie, ponieważ mają wyższą temperaturę ciała. Z tego powodu, oprócz spożywania mięsa jako pokarmu w niektórych miejscach lub faktu, że wielu uważało brak sierści za nieestetyczny czynnik, rasa jest na skraju wyginięcia wielokrotnie. Jednak dzisiaj wydaje się, że powrócił i stopniowo rozszerza się na inne kontynenty, więc jeśli zapytamy siebie, gdzie mieszka peruwiański pies, prawda jest taka, że może to zrobić w dowolnym miejscu na świecie.
Cechy peruwiańskiego psa
Spośród smukłe i eleganckie łożysko peruwiański bezwłosy pies ma szeroką głowę, która jest nieco cieńsza, gdy zbliża się do pyska. Opisując psa peruwiańskiego, widzimy, że na jego twarzy oczy są ciemne i okrągłe, nadwrażliwe na światło, z grubymi i pomarszczonymi ustami. Skóra Viringo jest miękka i elastyczna, w kolorze różowym z plamami lub bez, i delikatna w porównaniu do innych ras futrzastych.
Bezwłosy, jest to najwybitniejsza cecha peruwiańskiego psa, chociaż mogą istnieć okazy, które mieć resztki włosów na głowie, na końcach kończyn, na czubku ogona, a nawet kilka rozrzuconych włosów na grzbiecie. Wszystko to za sprawą genu recesywnego z miotu.
Inną cechą charakterystyczną psa Viringo jest to, że może mieć trzy rozmiary, zarówno w przypadku samców, jak i samic, chociaż zazwyczaj są one mniejsze w rozmiarze niż oni:
- Mały rozmiar: 4 do 8 kg i między 25 a 40 cm wysokości.
- Średni rozmiar: 8 do 12 kg, 40 do 50 cm wysokości.
- Duży rozmiar: 12 do 25 kg, 50 do 65 cm wysokości.
Kolory peruwiańskiego psa
Asortyment kolorów peruwiańskiego bezwłosego psa jest bardzo zmienny Może być jednolity lub z różowymi plamami na dowolnej części ciała, Obejmuje od czerni o różnych odcieniach, takich jak czerń łupkowa, czerń słonia, niebieskawa czerń, po brąz, który przechodzi od ciemnego do jasnego blondu, przechodząc przez całą gamę szarości.
W tym poście na naszej stronie możesz skonsultować się z innymi rasami bezwłosych psów.
Peruwiański bezwłosy pies
Psy Viringo to potulne, inteligentne i spokojne Zwykle są ufne i czułe w stosunku do swoich opiekunów, chociaż są bardziej ostrożne w stosunku do obcych. W ten sposób charakter peruwiańskiego bezwłosego psa wyróżnia się czułością w stosunku do zaufanych ludzi. Podobnie dogaduje się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami Bardzo dobrze przystosowuje się do życia w mieszkaniu. W tym sensie należy zauważyć, że ze względu na delikatną skórę musi mieszkać w pomieszczeniach, dlatego nie zaleca się umieszczania go na zewnątrz bez jakiejkolwiek ochrony lub bez ochrony.
Jego rola jako opiekuna w historii wynika z jego uważny i opiekuńczy, ale niech to nas nie zmyli, ponieważ nie jest to zwierzę agresywne. Podobnie jak w przypadku innych ras psów, pies peruwiański nie atakuje z wyjątkiem sytuacji ekstremalnych, będąc zrównoważonym psychicznie i spokojnym zwierzęciem
Pielęgnacja peruwiańskiego bezwłosego psa
Z powodu braku włosów, aby chronić je przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, takimi jak deszcz, słońce lub zimno i upał, należy podjąć szereg środków ostrożności.
- Jeśli peruwiański pies będzie wystawiony na działanie promieni słonecznych: trzeba stosuj krem z filtrem, zwłaszcza jeśli wychodzisz w środku dnia, kiedy promienie słoneczne są najsilniejsze, aby uniknąć oparzeń i podrażnień.
- Jeśli natomiast zamierzasz żyć w zimnym klimacie: musimyogrzej psa peruwiańskiego , ponieważ nie ma warstwy sierści, która pozwala mu utrzymać ciepło ciała, jest bardziej wrażliwy na hipotermię. Aby zachować zdrową skórę, zaleca się nawilżanie jej kremami i olejkami, których stosowanie jest zatwierdzone przez naszego lekarza weterynarii. Skąd mam wiedzieć, czy mój pies jest zimny? Zachęcamy do przeczytania tego artykułu, aby znaleźć odpowiedź.
Z drugiej strony, kontynuując podstawową opiekę nad peruwiańskim bezwłosym psem, konieczne jest zapewnienie psu codzienne spacery, ponieważ brak ruchu może prowadzić do stresu i niepokoju. Nie jest jednak nadpobudliwym zwierzęciem i dlatego dzięki tym spacerom i sesjom zabaw w domu i poza domem pozostanie zdrowy, spokojny i zrównoważony. Ponadto konieczne jest zapewnienie odpowiedniej i pożywnej diety, która promuje zdrowie skóry i zapobiega otyłości.
Możesz zapoznać się z tym artykułem na temat Niepokój u psów: objawy i rozwiązania w tym poście na naszej stronie, które proponujemy.
Edukacja peruwiańskiego bezwłosego psa
Być ciekawe i inteligentne zwierzęta ich edukacja jest ułatwiona. Szczególną uwagę należy zwrócić podczas spaceru, ponieważ należy wziąć pod uwagę pewne szczegóły, aby zwierzę nie było niespokojne i nerwowe. Aby to zrobić, zalecamy zapoznanie się z artykułem Jak prawidłowo wyprowadzać psa? Należy również zająć się jego możliwym nadopiekuńczym zachowaniem w stosunku do własnego, które może powodować, że będzie nieco nieuprzejmy, gdy ma do czynienia z nieznajomymi lub ktoś nowy przybywa na jego terytorium. W tym celu konieczne jest zadbać o swoją socjalizację
Na koniec zalecamy, aby zawsze używać wzmocnienia pozytywnego do szkolenia peruwiańskiego bezwłosego psa, tak jak w przypadku każdego innego psa, ponieważ w ten sposób uzyskamy lepsze wyniki i będziemy w stanie stymulować zwierzę.
Jak właściwie uspołecznić szczeniaka? Znajdź odpowiedź na to pytanie tutaj.
Zdrowie peruwiańskiego psa
Brak sierści u peruwiańskich psów, spowodowany genetycznym „błędem” zwanym zespołem hipoplazji ektodermalnej, ma szereg konsekwencji, ponieważ brakuje mu ochrony, przed którą większość psów ma w środku, jego sierści. To samo w sobie predysponuje ją do różnych dolegliwości skórnych i oddechowych jednak nie jest to jedyny czynnik, ponieważ wysoki chów wsobny tej rasy naraża ją na różne cierpienia dolegliwości i choroby genetyczne, najczęściej związane z zębami, takie jak wady rozwojowe lub nieprawidłowa utrata zębów. Ponadto jest podatny na problemy z oczami.
Jeśli chodzi o skórę, peruwiańskie bezwłose psy są bardzo wrażliwe, mogą cierpieć oparzenia słoneczne, podrażnienia i alergie w tym alergie na inne psy i koty. Z tych wszystkich powodów niezbędne jest prowadzenie prawidłowej profilaktyki, wizyty u lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia okresowych badań, zgodnie z harmonogramem szczepień i odrobaczania.
Gdzie adoptować peruwiańskiego psa?
To, że peruwiański pies lub peruwiański bezwłosy pies jest psem pochodzenia południowoamerykańskiego nie oznacza, że nie możemy go znaleźć w ochraniacze czy związki zwierzęce Dlatego najlepszym sposobem na posiadanie tego nieowłosionego towarzysza w rodzinie jest zaadoptowanie go w budowie lub schronisku Wiele osób nie czuje szczególne upodobanie do tej rasy psów ze względu na brak sierści, ale nie oznacza to, że mogą być mniej kochane lub mniej podopieczne. Zarówno w stowarzyszeniu zwierząt, jak iw schronisku, hodowli lub schronisku można znaleźć psy o podobnych cechach do psa peruwiańskiego lub nawet jakieś skrzyżowanie bezwłosego psa z Peru z inną rasą.
