Obecnie istnieje wiele gatunków zwierząt i roślin, którym grozi wyginięcie. Presja człowieka na naturalne siedliska zwierząt powoduje poważne konsekwencje.
Masowe wycinanie lasów, zanieczyszczenie wód i eksploatacja rolnicza dzielą obszary występowania różnych gatunków. Utrudniamy ich rozmnażanie, izolując społeczności i ograniczając ich naturalne polowania.
W tym artykule AnimalWised opowiemy o ssaki zagrożone wyginięciem. Ssaki to zwierzęta, które rodzą młode i opiekują się nimi.
Czerwona lista zagrożonych ssaków
UINC,Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sporządza okresowo czerwoną listę zagrożonych gatunków. Ta lista zawiera wszystkie gatunki zwierząt i roślin, które są zagrożone wyginięciem na całym świecie.
Dzięki danym z tej listy możemy zaobserwować globalną utratę bioróżnorodności. Ssaki to jedna z grup najbardziej zagrożonych gatunków. Polowanie i niszczenie ich siedlisk to ich główni wrogowie.
Na czerwonej liście znajduje się kilka kategorii:
- Wymarły (EX)
- Wymarły na wolności (EW)
- Zagrożenie krytyczne (CR)
- Niebezpieczeństwo wyginięcia (EN)
- Narażony (VU)
- W pobliżu zagrożenia (NT)
- Mniej obawy (LC)
Ssaki świata
Obecnie wiele gatunków znajduje się pod presją człowieka. Zniszczenie lasów i środowisk przyrodniczych, zanieczyszczenie wód i zubożenie gleby przyczyniają się do tego, że różne gatunki odczuwają skutki.
W ostatnich dziesięcioleciach zniknęło wiele gatunków. Niektóre przykłady to meksykański niedźwiedź, wilk z Malwiny lub lew Cabo. Niewybredne polowania, czy to w celach sportowych, czy innych, wytępiły wiele gatunków w ostatnim stuleciu.
Z tego powodu ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z wpływu, jaki ludzkie działanie wywiera na wszystkie gatunki świata zwierząt.
Poniżej omówimy kilka ssaków na świecie, które są obecnie zagrożone lub podatne na wyginięcie.
Goryl górski (Gorilla beringei beringei)
Goryle dzielą się obecnie na dwa gatunki, a te z kolei na dwa podgatunki. Są to goryl nizinny zachodni, goryl wschodni, goryl zachodni nizinny i goryl górski. Dwa ostatnie są krytycznie zagrożone wyginięciem.
Goryl górski ma tylko około 700 osobników rozmieszczonych głównie w parkach narodowych środkowej Afryki. Wojna i niestabilność w regionie poważnie na nich wpływają. Są ofiarami kłusownictwa i cierpią na ludzkie choroby. Są to zwierzęta bardzo inteligentne i towarzyskie, dorosły samiec zwykle współistnieje z kilkoma samicami. Czasami kilku mężczyzn może żyć razem w tej samej społeczności.
Tygrys sumatrzański
tygrys sumatrzański (Panthera tigris sumatrae) jest tygrys krytycznie zagrożony wyginięcia zamieszkującego wyspę Sumatra w archipelagu indonezyjskim. Jest najmniejszym z tygrysów, jego futro jest ciemniejsze i ma najwęższe linie. Jest doskonałym pływakiem i myśliwym. Dwa inne gatunki tygrysów indonezyjskich, tygrys jawajski i tygrys balijski, wyginęły w XX wieku.
Obecnie szacuje się, że jego populacja liczy około 500 osobników, rozsianych po różnych rezerwatach i parkach, zarówno na wolności, jak iw niewoli. Niestety kłusownictwo i handel futrami nadal stanowią problem dla tych tygrysów. Ponadto rozdrobnienie ich populacji i utrata naturalnego siedliska zmuszają je do ograniczania się do niewielkich obszarów.
Czarny nosorożec
Nosorożec czarny (Diceros bicornis) zamieszkuje afrykańską sawannę. Różni się od nosorożca białego kolorem i mniejszym rozmiarem. Żywi się krzewami i niedużymi drzewami. Ma również inny pysk niż nosorożca białego, ma kształt chwytnego dzioba przystosowanego do żerowania.
Nosorożce, a zwłaszcza nosorożce czarne, były od dziesięcioleci nękane i naciskane przez myśliwych w poszukiwaniu rogów. Obecnie, mimo że jest gatunkiem chronionym i jego polowanie jest zabronione, jego liczebność jest bardzo niska. Na wolności może pozostać kilka tysięcy.
Oprócz kłusownictwa, innym problemem, na który są narażeni, jest pokrewieństwo Ze względu na małą liczbę okazów często dochodzi do krzyżowania między spokrewnionymi osobami. Powoduje to utratę różnorodności genetycznej i jest szkodliwe dla tego gatunku.
hipopotam karłowaty
Ten mały hipopotam (Choeropsis liberiensis) zamieszkuje bagna i lasy w Afryce. Podobnie jak normalny hipopotam, pigmej jest półwodny. Pozostaje blisko wody, utrzymując nawilżenie skóry.
Podczas gdy hipopotam żyje w grupie, hipopotam karłowaty jest bardziej samotny, zwykle mieszka sam lub z parą. Są zwierzętami roślinożernymi i nocą wychodzą do lasu w poszukiwaniu pożywienia.
Uważa się, że na wolności żyje mniej niż 3000 okazów, chociaż możemy je również znaleźć w ogrodach zoologicznych. Według UINC jest zagrożony wyginięciem Głównym zagrożeniem, przed jakim stają, jest zniszczenie ich siedliska. Inne gatunki hipopotamów karłowatych występowały na Morzu Śródziemnym w plejstocenie. Na przykład na Malcie lub Cyprze.
Ssaki w Hiszpanii
W Hiszpanii istnieje kilka gatunków zagrożonych lub zagrożonych wyginięciem. Bocian czarny lub sęp brodaty to ptaki półwyspu, które są zagrożone.
Jeśli chodzi o ssaki, mamy kilka zwierząt zagrożonych wyginięciem. Następnie porozmawiamy o trzech najważniejszych ssakach półwyspu; niedźwiedź brunatny, ryś iberyjski i wilk iberyjski.
Ważna jest ochrona tych gatunków, ponieważ są one największymi i najbardziej reprezentatywnymi ssakami półwyspu.
Ryś iberyjski
ryś iberyjski (Linx pardinus) jest znakiem naszej ziemi. Jest to jeden z najbardziej zagrożonych wyginięciem kotów na ziemi i jeden z najpiękniejszych. Obecnie przebywa na wolności w Doñana, Sierra Morena i Montes de Toledo. Dawniej, a nawet w latach 80. jego dystrybucja była znacznie większa. Według UINC jest zagrożony wyginięcia.
Jest to bardzo zwinny kot, którego uszy zakończone są kosmykiem czarnych włosów, co nadaje mu charakterystyczny wygląd. Jest to mały kot, dorosły samiec może ważyć około 12kg. Obecnie szacuje się, że ich liczebność na wolności wynosi mniej niż 300 osobników, pomimo planów ochrony i ochrony.
Rysie borykają się z różnymi problemami:
- Przejechać.
- Zniszczenie ich siedliska.
- Izolacja społeczności przez działanie człowieka.
- Brak ofiar.
- Ludzkie polowanie na okazy.
Żywienie rysi jest ściśle związane z populacją królików, więc jego spadek ma na nie duży wpływ.
Siwy
niedźwiedź brunatny (Ursus arctos) występuje w Pirenejach iw Górach Kantabryjskich. W obu miejscach występują dwie populacje, które zwykle nie wchodzą w kontakt. Trudno określić liczbę niedźwiedzi brunatnych żyjących na półwyspie. Ich obecną liczbę szacuje się na około 200-250 niedźwiedzi na wolności.
Jest to największe zwierzę na całym półwyspie, a mimo to jest małe w porównaniu z innymi niedźwiedziami. Jest w stanie drobny problem ponieważ jest obecny w innych regionach Europy, jednak jego liczba w Hiszpanii jest tak niska, że trzeba podjąć prace nad jego konserwacją aby nie zniknął z półwyspu.
Żywienie tego niedźwiedzia zależy od owoców i młodych pędów, małych zwierząt i ryb. W ciągu roku podlega znacznym wahaniom wagi w zależności od dostępności pokarmu i okresów letargu.
Budowa ośrodków narciarskich, górnictwo i niszczenie lasów w ogóle to główne zagrożenie dla niedźwiedzia brunatnego.
Wilk iberyjski
El Wilk iberyjski (Canis lupus signatus) był wcześniej rozprzestrzeniony na całym Półwyspie Iberyjskim. Obecnie jego obecność jest podzielona na dwa miasta: na północ od Duero i na południe od Duero. Populacja południowa jest znacznie mniejsza i jest odizolowana od pozostałych przez działania człowieka. Szacuje się, że jego całkowita populacja wynosi około 2000 osobników.
Wilk iberyjski jest wymieniony jako gatunek wrażliwy w czerwonej księdze, jednak jego polowanie jest dozwolone na północy Hiszpanii. Populacja na południu Duero, chociaż obecnie chroniona, jest zagrożona zmianą statusu ochrony z powodu petycji do Europy o zalegalizowanie polowań.
W latach 1950-1970 na wilka polowano bezkrytycznie, eliminując go z wielu regionów kraju. Z tego powodu ważne jest, aby plany ochrony zostały wykonane i aby ochrona wilka była faktem zarówno na południu, jak i na północy Duero.
Główne problemy, z jakimi boryka się wilk iberyjski, to polowania, zatrucia, fragmentacja jego siedlisk oraz presja człowieka na wilka i gatunki, którymi się żywi.
