Na naszej stronie zazwyczaj przedstawiamy interesujące tematy ze świata zwierząt, a tym razem chcemy zrobić to o okazie, który zgodnie z Nordic opowiadania, przez wieki budziły fascynację i jednocześnie grozę. Odnosimy się do Krakena. W opowieściach marynarzy wspomniano, że istniało gigantyczne stworzenie zdolne do pożerania ludzi, a nawet w niektórych przypadkach do zatapiania statków.
Z biegiem czasu wiele z tych historii uznano za przesadzone iz powodu braku dowodów stały się fantastycznymi historiami. Jednak wielki naukowiec Carlos Linnaeus, twórca taksonomii istot żywych, umieścił w swoim pierwszym wydaniu pracy Systema naturae zwierzę zwane krakenem, o naukowej nazwie Mikrokosmos, w obrębie głowonogów. Włączenie to zostało odrzucone w późniejszych wydaniach, ale biorąc pod uwagę historie marynarzy i rozważania naukowca rangi Linneusza, warto zapytać, czy kraken istnieje lub kiedykolwiek istniał Czytaj dalej ten artykuł, aby móc odpowiedzieć na to interesujące pytanie.
Co to jest Kraken?
Słowo „kraken” pochodzi ze Skandynawii i oznacza „niezdrowe zwierzę lub coś złego”, termin odnoszący się do rzekomego morskiego stworzenia o kolosalnych rozmiarachktóre zaatakowały statki i pożerały członków ich załogi. W języku niemieckim „krake” oznacza „ośmiornicę”, podczas gdy „kraken” nawiązuje do liczby mnogiej tego terminu, który odnosi się również do mitycznego zwierzęcia. Przerażenie wywołane przez to stworzenie było tak duże, że raporty o nordyckich opowieściach wskazują na pominięcie imienia kraken, ponieważ był to zły omen i można było przywoływać zwierzę. W tym sensie, w odniesieniu do przerażającego okazu morskiego, użyto słów „hafgufa” lub „lyngbakr”, które odnosiły się do gigantycznych stworzeń, takich jak ryba lub wieloryb o kolosalnych rozmiarach.
Kraken Opis
Opis Krakena odnosił się do dużego zwierzęcia podobnego do ośmiornicy, które podczas pływania mogło wyglądać jak wyspa na morzu, mierząc więcej niż 2 kilometry Odniesiono się również do jego dużych oczu i obecności kilku gigantycznych macek. Innym aspektem, o którym wspominali żeglarze lub rybacy, którzy stwierdzili, że go widzieli, było to, że kiedy się pojawił, mógł zachmurzyć lub zaciemnić wodę, w której pływał. Opowieści wskazywały również, że jeśli nie zatopił łodzi mackami, to gdy gwałtownie wpadła do wody, wywołała wielki wir, który i tak zatopił łódź.
Legenda Krakena
Legendę o Krakenie można znaleźć w Mitologia nordycka, konkretnie w dziele Natural History of Norway z 1752 roku, napisanym przez Biskup Bergen Erik Lugvidsen Pontoppidan, w którym szczegółowo opisano zwierzę. Oprócz wielkości i cech wspomnianych powyżej, legenda Krakena mówi, że dzięki swoim ogromnym mackom zwierzę może trzymać człowieka w powietrzu, niezależnie jego wielkości. W tych relacjach wspomniany okaz został odróżniony od innych potworów, takich jak węże morskie.
Z drugiej strony, opowieści o Krakenach przypisywały zarówno ruchy sejsmiczne, jak i podwodną aktywność wulkaniczną oraz pojawienie się nowych wysp, które miały miejsce na obszarach takich jak Islandia. Również silne prądy i duże fale były podobno spowodowane ruchami, jakie ta istota wykonywała podczas poruszania się pod wodą.
Ale nie wszystkie te legendy podkreślały negatywne aspekty, rybacy donosili również, że kiedy pojawił się Kraken, dzięki jego ogromnemu ciału wiele ryb wypłynęło na powierzchnię i że umieszczeni w bezpiecznym miejscu zdołali ich schwytać. W rzeczywistości później stało się popularne, że gdy człowiek miał obfity połów, powiedziano mu, że jeśli łowił na Krakena.
Legenda Krakena rozprzestrzeniła się w taki sposób, że to legendarne zwierzę zostało włączone do różnych dzieł sztuki, literatury i filmu.
Czy Kraken istnieje czy istniał?
Raporty naukowe mają kluczowe znaczenie dla poznania prawdziwości poszczególnych gatunków. W tym sensie, czy kraken istnieje, czy istniał, trudno wiedziećMusimy pamiętać, że przyrodnik i naukowiec Carlos Linneusz uwzględnił ją w swojej pierwszej klasyfikacji, chociaż jak wspomnieliśmy, później ją wyeliminował. Z drugiej strony, na początku XIX wieku francuski przyrodnik i badacz mięczaków, Pierre Denys de Montfort, w swojej pracy „Ogólna i szczegółowa historia naturalna mięczaków” opisuje istnienie dwóch gigantycznych ośmiornic, z których jedną jest Kraken. Ten naukowiec odważył się stwierdzić, że zatonięcie grupy kilku brytyjskich statków było spowodowane atakiem gigantycznej ośmiornicy. Jednak później niektórzy ocaleni donieśli, że straszny wypadek miał miejsce z powodu wielkiej burzy, co ostatecznie zdyskredytowało Montforta i odrzuciło ideę, że Kraken był gigantyczną ośmiornicą.
W przeciwieństwie do powyższego, w połowie XIX w. zweryfikowano istnienie kałamarnicy olbrzymiej, która została znaleziona martwa na plaży. Dzięki temu odkryciu badania nad tym zwierzęciem zostały pogłębione i chociaż nie ma na ich temat wyczerpujących doniesień, ponieważ nie jest tak łatwo je zlokalizować, obecnie wiadomo, że słynny Kraken jest nazywany niektóre gatunki głowonogów , szczególnie kalmary, które mają niesamowite rozmiary, ale w żadnym wypadku nie mają cech i siły opisanej w mitologii.
Gatunek olbrzymiej kałamarnicy
Obecnie znane są następujące gatunki kałamarnicy olbrzymiej:
- Atlantycka kałamarnica olbrzymia (Architeuthis dux): największym zidentyfikowanym okazem była martwa samica o długości 18 metrów i wadze 250 kg.
- Ogromna kałamarnica brodawkowata (Moroteuthopsis longimana): mogą ważyć do 30 kg i mierzyć 2,5 metra długości.
- Kolosalna kałamarnica (Mesonychoteuthis hamiltoni): to największy zachowany gatunek. Mogą mierzyć prawie 20 metrów, a ich maksymalną wagę oszacowano na podstawie szczątków okazu znalezionego wewnątrz kaszalota.
- Dana kałamarnica lub ośmiornica kałamarnica (Taningia danae): mogą mierzyć około 2,3 metra i ważyć nieco ponad 160 kg
Pierwsze nagranie wideo przedstawiające kałamarnicę olbrzymią miało miejsce dopiero w 2005 r., kiedy to zespołowi z Japońskiego Narodowego Muzeum Nauki udało się nagrać obecność takiej kałamarnicy. Możemy zatem powiedzieć, że Kraken to w rzeczywistości gigantyczna kałamarnica, która choć zdumiewająca, nie jest w stanie zatapiać statków ani wywoływać ruchów sejsmicznych. Bardzo prawdopodobne, biorąc pod uwagę ówczesną ignorancję, obserwując macki zwierzęcia, uważano, że jest to duża ośmiornica. Jak dotąd wiadomo, że jedynym naturalnym drapieżnikiem tych gatunków głowonogów są kaszaloty, walenie, które mogą ważyć około 50 ton i mierzyć 20 metrów, dzięki czemu przy tych rozmiarach bez wątpienia bez problemu upolują kałamarnicę olbrzymią.
