Szacuje się, że ponad 40% ssaków lądowych to gryzonie. Istnieje ponad 2200 gatunków. Są to zazwyczaj małe zwierzęta, jednak są wyjątki od tej reguły.
W tym artykule wskażemy największe gryzonie na Ziemi wraz z ciekawostkami i ich osobliwościami.
Chociaż może się to wydawać sprzecznością, najbardziej zagrożone są największe gryzonie na świecie. Kontynuując czytanie tego artykułu na naszej stronie, dowiesz się wielu interesujących faktów na temat największych gryzoni na świecie.
Kapibara lub kapibara
Kapibara jest największym gryzoniem na świecie Jest zwierzęciem wodnym, ponieważ jego siedlisko wymaga terenów podmokłych, namorzynowych i obszarów jeziornych z wody stojące z obfitością roślinności. To zwierzę bardzo towarzyskie, żyjące w grupach. Jest roślinożercą, którego rozmieszczenie terytorialne rozciąga się od Ameryki Środkowej do południa kontynentu południowoamerykańskiego.
Jego waga może osiągnąć 65 kg u samic większych niż samce. Mogą osiągnąć 1, 30 m. długości. Jego wygląd jest bardzo charakterystyczny, z masywnym ciałem z krótkimi nogami i bardzo zwartą głową z małymi uszami i dużymi siekaczami typowymi dla gryzoni.
Istnieją dwa podgatunki: mniejszy Hydrochoerus hydrochaeris isthmius, który zamieszkuje północną część Ameryki Środkowej i Południowej oraz zbocze andyjskie. Największy podgatunek, Hydrochaerus hydrochaeris hydrochaeris, zamieszkuje wenezuelskie Llanos, dorzecze rzeki Orinoko i inne duże tereny podmokłe.
Kapibara nie jest zagrożona, z wyjątkiem niektórych obszarów zurbanizowanych. Jest to niewątpliwie urocze zwierzę, które może być doskonałym pupilem Musimy być jednak konsekwentni w adopcji tego typu zwierzątka, ponieważ porzucając je możemy zachęcić inwazja gatunków w innych krajach oprócz pozostawienia zwierzęcia przyzwyczajonego do kontaktu z człowiekiem w całkowitej samotności.
Bóbr
Bóbr jest drugim co do wielkości gryzoniem. Istnieją dwa gatunki bobra: bóbr amerykański i europejski. W obrębie każdego gatunku istnieje wiele podgatunków, w zależności od siedliska. Oba gatunki żyją na półkuli północnej, gdzie są rodzime.
Bóbr amerykański, Castor canadensis, mieszka od Kanady do południa USA. Niestety gatunek ten został wprowadzony w niektórych miejscach Europy i na argentyńskiej Ziemi Ognistej, stając się gatunkiem inwazyjnym.
Bóbr zamieszkuje rzeki i strumienie gdzie woda płynie z określoną intensywnością. Aby zapewnić poziom wody chroniący go przed drapieżnikami, bóbr buduje tamy z drzew, gałęzi i ziemi. Dzięki tej tytanicznej pracy udaje mu się stworzyć bardzo zdrowe stawy dla Natury. Bóbr buduje swoje nory chronione i otoczone wodą. Ich drapieżnikami są wilki, kojoty, rysie i orły.
Specyfiką bobra jest to, że rośnie przez całe życie Średnia waga to 16 kg, ale osobniki do 40 kg. Samice są większe od samców. Bobry europejskie, Castor fiber, są mniejsze. Obecnie największe populacje występują w Rosji i krajach skandynawskich.
Mara
Mara, czyli zając patagoński, to gryzoń, który może ważyć do 16 kg. wagowy. Wbrew nazwie nie jest spokrewniona z zajęcami. Jego nazwa naukowa to: Dolichotis patagonum.
Jej siedlisko koncentruje się na patagońskich stepach i obszarach przedpustynnych. Jego głównymi drapieżnikami są puma, wilk grzywiasty i harpie. Ich mięso konsumuje człowiek, dlatego istnieją farmy maras. Jednak głównym wrogiem maras są wprowadzone przez człowieka zające europejskie, które kolonizują ich terytoria.
Morfologia mara jest dość osobliwa, ponieważ przypomina krzyżówkę kapibary i jelenia, ze względu na długie i mocne nogi. To bardzo szybkie zwierzę jeśli jest ścigane.
Specyfiką maras jest to, że są monogamiczne, to znaczy łączą się w pary na całe życie. Zwierzęta te mają dużą zdolność do reprodukcji, jak to zwykle bywa u gryzoni. Mogą mieć 3/4 miotu rocznie od 1 do 3 szczeniąt za każdym razem. Są mary zamienione w zwierzęta, które są niezwykle czułe. Są to zwierzęta dobowe.
El coypu
Nutria jest gryzoniem wodnym z dorzeczy Ameryki Południowej, choć pochodzi z Argentyny. Ze względu na swój rozmiar, do 10 kg, i dużą zdolność rozrodczą, rozprzestrzenił się na całym kontynencie południowoamerykańskim; i jest nawet uważany za gatunek inwazyjny w Ameryce Północnej, Japonii i Europie.
Nutria ma pewne podobieństwo anatomiczne do kapibary, ale jest znacznie mniejsza i ma ogon szczura. Jego nazwa naukowa to: Myocastor coypus. To zwierzę jest spożywane na mięso, a w przeszłości używano jego skóry.
Jest to zwierzę Niezwykle usposobione do ludzi jeśli jest oswojone, ale jego posiadanie jest zabronione praktycznie we wszystkich krajach świata. Powodem jest to, że znajduje się na liście 100 najbardziej szkodliwych inwazyjnych gatunków obcych na świecie. Ta lista jest opracowywana przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody.
Pacarana
Pacarana to duży gryzoń zagrożony wyginięciem Jego siedlisko ogranicza się do wenezuelskich pogórzy andyjskich i lasów tropikalnych Peru, Kolumbia i Boliwii. Pacarana może ważyć do 18 kg. Jego naukowa nazwa to: Dinomys branickii.
To solidnie wyglądające nocne zwierzę, którego sierść przypomina dzik z powodu białawych pasków na ciemnym tle grzbietu. Na bokach znajdują się krety o różnych średnicach.
To chronione zwierzę żywiące się owocami, warzywami i jagodami. Ma zwyczaj siedzenia na tylnych łapach i spożywania pokarmu trzymając go w rękach.
Bela
Paca, zwana także królik cętkowany wśród ponad dwudziestu innych nazw regionalnych, przypomina trochę pacarana, ale jest mniejszy.
Jego naturalne siedlisko znajduje się w ciekach wodnych w pobliżu lasów tropikalnych. Paca jest dystrybuowana od Meksyku do północnej Argentyny i Urugwaju. Jego nazwa naukowa to: Cuniculus paca. Jego waga waha się od 7 do 10 kg Kolor jego futra jest brązowo-pomarańczowy, a na grzbiecie znajduje się rząd małych białych pieprzyków i kilka pasków białe na bokach.
Paca prowadzi nocny tryb życia i żywi się warzywami, jagodami, bulwami, owocami i kłączami.
W Peru, Kostaryce i Panamie jest udomowiony od tysięcy lat. Ich mięso jest tam bardzo cenione. W naturze jest zwierzęciem chronionym, choć ze względu na ogromne rozszerzenie jego siedliska nie jest uważane za zagrożone. Jego największym zagrożeniem jest wylesianie.
Jeżozwierz czubaty
Jeżozwierz czubaty Hystrix cristata to osobliwy gryzoń, który zamieszkuje ciepłe obszary Afryki i Europy - południowe Włochy. Główną cechą tego zwierzęcia są niektóre długie kolce (do 35 cm.), które zakrywają jego grzbiet, boki i ogon.
Tymi ostrymi kolcami bronią się przed atakiem drapieżników. Kiedy najeży swoje pióra w trybie obronnym, emituje wraz z nimi charakterystyczny dźwięk ostrzegawczy. Jeżozwierz może ważyć około 15 kg. Jest to zwierzę o nocne nawyki żywiące się bulwami, korzeniami, zielonymi warzywami i czasami padliną.
Jeżozwierz kopie nory lub chowa się w skalnych szczelinach na swoim terenie. Nie uważany za zagrożony.
Jeśli podobał Ci się ten artykuł, nie wahaj się odwiedzić…
- Najmądrzejsze gryzonie
- Rodzaje chomików
- Szczur
