dysplazja stawu biodrowego, zwana także dysplazją biodrowo-udową, jest choroba kostno-stawowa który dotyczy wielu psów na całym świecie. Jest dziedziczna i rozwija się dopiero w wieku 5-6 miesięcy, chociaż objawy najczęściej obserwuje się w wieku dorosłym. Jest to choroba zwyrodnieniowa, która może być tak bolesna dla psa, że w zaawansowanym stadium upośledza nawet jego tylne kończyny.
Wpływa na duże lub olbrzymie rasy psów, zwłaszcza jeśli nie otrzymały odpowiednich dawek wapnia i minerałów, których potrzebują do szybkiego wzrostu. Złe odżywianie, ekstremalny wysiłek fizyczny, nadwaga i zmiany hormonalne mogą sprzyjać rozwojowi tej choroby. Może jednak również wystąpić z przyczyn genetycznych i losowych. Jeśli podejrzewasz, że Twoje zwierzę może cierpieć na tę chorobę, czytaj dalej ten artykuł na naszej stronie o dysplazja stawów biodrowych u psów, aby poznać objawy i wskazane leczenie.
Co to jest dysplazja stawu biodrowego u psów?
Słowo „dysplazja” ma pochodzenie greckie, a jego znaczenie to „trudność w formowaniu”, dlatego dysplazja stawów biodrowych u psów polega na wady rozwojowe staw biodrowy. Staw biodrowy lub biodrowo-udowy to staw, który łączy kość udową (kość udową) z kością miednicy. Głowa kości udowej ma kształt kuli i porusza się wewnątrz wklęsłej jamy w kości miednicy, zwanej panewką.
Podczas wzrostu psa biodro nie przybiera harmonijnego i odpowiedniego kształtu, wręcz przeciwnie, nieznacznie lub nadmiernie przesuwa się na boki, powodując zwichnięcie i uniemożliwiając prawidłowy ruch, który jest pogarszany z pogodą. W wyniku tej wady zarówno staw, jak i tkanki okołostawowe ulegają zapaleniu i osłabieniu z powodu tarcia, przez co pies cierpi ból, a nawet kulawizny powodując trudności do wykonywania rutynowych czynności, takich jak siedzenie lub wchodzenie po schodach. W konsekwencji często pojawiają się wtórne problemy, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów.
Chociaż wiele psów może nosić tę chorobę w swoich genach, w wielu przypadkach choroba się nie rozwija.
Stopnie dysplazji stawu biodrowego u psów
Obecnie istnieje pięć stopni dysplazji stawu biodrowego u psów, które klasyfikują chorobę według stopnia zaawansowania, widocznego za pomocą x -promień:
- Klasa A: pies ma normalne biodro i dlatego nie ma oznak dysplazji.
- Klasa B: Istnieje niewielkie podejrzenie, że pies może mieć dysplazję.
- Klasa C: RTG wykazuje łagodne objawy dysplazji.
- Klasa D: występuje umiarkowana dysplazja stawu biodrowego.
- Klasa E: Pies ma ciężką dysplazję stawu biodrowego.
Jeśli dysplazja stawu biodrowego nie jest we wczesnym stadium, często dochodzi do jej pogorszenia i przejścia z jednego stopnia do drugiego w krótkim czasie. Z tego powodu konieczne jest stosowanie w każdym przypadku odpowiedniej pielęgnacji psów z dysplazją stawu biodrowego, zawsze w rękach specjalisty.
Psy rasy predysponowane do dysplazji stawów biodrowych
Dysplazja stawu biodrowego może dotyczyć wszystkich typów psów, chociaż częściej występuje u rasy duże lub olbrzymie. Musimy starać się temu zapobiec, dobrze informując się o potrzebach naszego pupila na każdym etapie jego życia.
Choć często obserwuje się dysplazję stawów biodrowych u owczarków niemieckich, prawda jest taka, że nie jest to jedyna rasa, która ma na nią skłonność. W ten sposób rasy psów podatnych na dysplazję stawów biodrowych to:
- Owczarek niemiecki
- Belgijski pasterz malinois
- Belgijski Owczarek Tervueren
- Mastif pirenejski
- Mastif Hiszpański
- Mastif neapolitański
- Święty Bernard
- Berneński pies pasterski
- Charcik włoski
- Chart wyścigowy
- Golden retriever
- Rottweiler
- Syberyjski husky
- Poziom graniczny
- Bulldog Angielski
- Buldog francuski
- Buldog amerykański
Przyczyny i czynniki ryzyka dysplazji stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowo-udowego jest złożoną chorobą, ponieważ jest spowodowana wieloma czynnikami, zarówno genetycznymi, jak i środowiskowymi. Chociaż jest dziedziczna, nie jest wrodzona, ponieważ nie jest obecna od urodzenia, ale pies rozwija ją w miarę wzrostu.
Czynniki wpływające na pojawienie się dysplazji stawu biodrowego u psów to:
- Predyspozycje genetyczne: Chociaż geny zaangażowane w dysplazję nie zostały jeszcze zidentyfikowane, istnieją mocne dowody na to, że jest to choroba poligeniczna, że jest spowodowane przez dwa lub więcej różnych genów.
- Szybki wzrost i/lub otyłość: nieodpowiednia dieta może sprzyjać rozwojowi choroby. Karmienie szczeniaka dużą ilością wysokokalorycznego jedzenia może prowadzić do szybkiego wzrostu, który predysponuje go do dysplazji stawu biodrowego. Otyłość u psów może również sprzyjać rozwojowi choroby, zarówno u psów dorosłych, jak i szczeniąt.
- Nieodpowiednie ćwiczenia: Dorastające psy muszą bawić się i ćwiczyć, aby uwolnić energię, rozwijać koordynację i nawiązywać kontakty towarzyskie. Jednak ćwiczenia wpływające na stawy mogą powodować uszkodzenia, zwłaszcza w fazie wzrostu. Z tego powodu skoki są niewskazane u psów, które nie zakończyły jeszcze swojego rozwoju. To samo dzieje się również u starszych psów, które muszą ćwiczyć bez cierpienia na kości. Nadmierna aktywność może doprowadzić do pojawienia się tej choroby.
Chociaż szybki wzrost, otyłość i niewłaściwe ćwiczenia mogą sprzyjać rozwojowi choroby, kluczowy czynnik ma podłoże genetyczne Choroba występuje częściej u niektórych ras psów, wśród których zwykle spotyka się rasy duże i olbrzymie, takich jak bernardyn, mastif neapolitański, owczarek niemiecki, labrador, golden retriever i rottweiler, o którym mowa w poprzednim rozdziale. Jednak niektóre średnie i małe rasy są również bardzo podatne na tę chorobę. Rasy te obejmują buldoga angielskiego (jedna z ras najbardziej narażonych na rozwój dysplazji stawów biodrowych), mopsy i spaniele. Natomiast u chartów choroba prawie nie istnieje.
W każdym razie należy pamiętać, że ponieważ jest to choroba dziedziczna, na którą wpływ ma środowisko, jej występowanie może się znacznie różnić. Oczywiście dysplazja stawu biodrowego występuje również u psów mieszańców.
Objawy dysplazji stawu biodrowego u psów
Objawy dysplazji stawu biodrowego są zwykle mniej zauważalne, gdy choroba zaczyna się rozwijać i nasila się wraz z wiekiem psa i pogarszaniem się stanu jego bioder. Objawy to:
- Bezczynność
- Odmowa gry
- Odmowa wejścia po schodach
- Odmowa biegania i skakania
- Utykać
- Kłopoty z poruszaniem tylnymi nogami
- Ruchy „Królika Hop”
- Huśtawki
- Sztywność bioder
- Sztywne tylne nogi
- Ból biodra
- Ból miednicy
- Zanik mięśni
- Słyszalne kliknięcia
- Kłopoty ze wstawaniem
- Wzrost mięśni barków
- Krzywa tylna
Objawy te mogą być stałe lub przerywane Ponadto często nasilają się po zabawie lub ćwiczeniach psa. Jeśli wykryjesz którykolwiek z tych objawów, zalecamy udanie się do weterynarza, aby mógł przeprowadzić odpowiednie badania i potwierdzić, czy pies rzeczywiście ma tę chorobę.
Dysplazja stawu biodrowego nie oznacza końca codziennych zajęć Twojego psa. To prawda, że musisz przestrzegać pewnych wskazówek i porad, które mogą zmienić Twoje życie, ale z Twoją pomocą Twój pies może poprawić jakość swojego życia i nadal cieszyć się dużą ilością czasu z Tobą.
Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego u psów
Jeśli Twój pies wykazuje którykolwiek z objawów opisanych powyżej, może mieć dysplazję stawu biodrowego i powinieneś zabrać go do weterynarza w celu postawienia diagnozy. Podczas diagnozy weterynarz będzie dotykał i manipulował biodrami i miednicą oraz poprosi o prześwietlenie tego obszaru Aby wykonać prześwietlenie, pies może potrzebować być znieczulonym, ponieważ należy to zrobić ze zwierzęciem leżącym na grzbiecie. Dodatkowo możesz zlecić badania krwi i moczu. Wynik tej diagnozy wskaże, czy stanem jest dysplazja stawu biodrowego, czy inna choroba.
Pamiętaj, że ból i trudności w poruszaniu się zależą bardziej od stanu zapalnego, temperatury pracy i uszkodzenia stawu niż od samego stopnia dysplazji. Z tego powodu niektóre psy, które wykazują łagodną dysplazję w analizie radiologicznej, mogą odczuwać silny ból, podczas gdy inne, które wykazują ciężką dysplazję, mogą być mniej bolesne.
Jak leczyć dysplazję stawów biodrowych u psów: leczenie
Chociaż nie ma lekarstwa na dysplazję stawu biodrowego, istnieją zabiegi, które łagodzą ból i poprawiają jakość życia chorego psa. Zabiegi te mogą być medyczne (niechirurgiczne) lub chirurgiczne. Decydując o wyborze leczenia, należy wziąć pod uwagę wiek psa, wielkość, ogólny stan zdrowia i stopień uszkodzenia biodra. Oczywiście przy podejmowaniu decyzji w grę wchodzą również preferencje lekarza weterynarii i koszt zabiegów.
Leki na dysplazję stawu biodrowego u psów
Zabieg medyczny jest ogólnie zalecany dla psów z łagodną dysplazją oraz dla tych, których z różnych powodów nie można operować. Zwykle wymaga podania leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i chondroprotekcyjnych (leki chroniące chrząstkę). Podobnie wskazane jest ograniczenie niektórych ćwiczeń, kontrolowanie wagi i przestrzeganie ścisłej diety. Należy zauważyć, że leki przeciwzapalne na dysplazję stawu biodrowego u psów, a także inne leki, mogą być przepisywane wyłącznie przez specjalistę i zwykle mają skutki uboczne na układ pokarmowy i nerkowy.
Zabieg można również uzupełnić pomoce ortopedyczne, fizjoterapia, hydroterapia i masaże uśmierzające ból stawu i wzmacniające mięśnie. Wszystkie te ćwiczenia dla psów z dysplazją stawów biodrowych poprawiają jakość życia zwierzęcia.
Operacja dysplazji stawu biodrowego u psów
Leczenie ma tę wadę, że musi być stosowane przez całe życie psa i że nie eliminuje dysplazji, a jedynie opóźnia lub zatrzymuje jej rozwój. Jednak w wielu przypadkach nie jest to zbyt skomplikowane i wystarczy, aby pies mógł cieszyć się dobrą jakością życia.
Zabieg chirurgiczny dysplazji stawu biodrowego u psów jest zalecany, gdy leczenie jest nieskuteczne lub gdy uszkodzenie stawu jest bardzo poważne. Jedną z zalet leczenia chirurgicznego jest to, że po zakończeniu opieki pooperacyjnej nie jest konieczne utrzymywanie ścisłego leczenia przez resztę życia psa. Należy jednak wziąć pod uwagę, że operacja wiąże się z ryzykiem i że niektóre psy mogą po niej odczuwać ból.
Leczeniem leczniczym par excellence jest potrójna osteotomia miednicy , na który składa się przebudowa chirurgiczna kości, zapewniając w ten sposób sztuczny zrost poprzez płytkę, która prawidłowo utrzymuje kości na miejscu i bez umożliwienia ruchu kości udowej. Są inne przypadki, w których tego typu pracy nie można wykonać, mówimy o przypadkach nieuleczalnych. Dla nich mamy zabiegi paliatywne takie jak artroplastyka bez głowy kości udowej, która polega na usunięciu głowy kości udowej, umożliwiając tym samym sztuczne wytworzenie nowego stawu. Zapobiega bólowi, ale zmniejsza zakres ruchu i może powodować nieprawidłowości podczas chodzenia, chociaż zapewnia psu przyzwoitą jakość życia. Dodatkowo istnieje również możliwość wymiany stawu biodrowego na sztuczną protezę.
Wsporniki i szelki do leczenia dysplazji stawu biodrowego u psów
W przypadkach, gdy operacja nie jest możliwa, oprócz możliwości podawania leków łagodzących objawy, wygodnie jest używać podpór i/lub uprzęży specjalnie zaprojektowanych do leczenia dysplazji stawu biodrowego u psów. Podpory pozwalają na stabilizację bioder zwierzęcia poprzez fizyczne podparcie stawu i podwyższenie temperatury pracy, co zmniejsza stan zapalny, a tym samym ból, pobudzając do aktywności grupy mięśniowej, a tym samym uniknięcie atrofii i przyspieszenia procesu zwyrodnieniowego. Orteza biodrowa jest odpowiednia dla psów w każdym wieku.
Z drugiej strony szelki nośne dla psów są zalecane dla psów, które potrzebują pomocy w podparciu bioder. Dzięki niemu możemy pomóc psu chodzić w bezpieczniejszy i bardziej stabilny sposób. W przypadku, gdy ta pomoc jest potrzebna bardziej stale, możemy pomóc sobie samoregulujące się wózki inwalidzkie Jeśli więc zastanawiasz się, jak pomóc psu z biodrem dysplazja, bez wątpienia te produkty znacznie ułatwią Ci życie.
W OrtoCanis znajdziesz różne podpórki, wózki inwalidzkie i szelki dla psów z dysplazją stawów biodrowych, wykonane z wysokiej jakości materiałów i zaprojektowane przez ekspertów w celu poprawy jakości życia psów o ograniczonej sprawności ruchowej.
Jak długo żyje pies z dysplazją stawu biodrowego?
Jeśli nie leczy się dysplazji stawu biodrowego, pies może odczuwać ból i niepełnosprawnośćDla psów, które osiągają bardzo zaawansowany stopień dysplazji stawu biodrowego, życie bez pomocy staje się agonią. Jednak rokowania medyczne dla psów, które otrzymują wczesne leczenie, są zwykle bardzo dobre. Te psy mogą żyć bardzo szczęśliwie i zdrowo, choć z pewnymi ograniczeniami żywieniowymi i fizycznymi.
Pies z dysplazją stawu biodrowego nie musi żyć krótko, jeśli otrzyma odpowiednią opiekę.
Profilaktyka dysplazji stawu biodrowego
Ponieważ dysplazja stawów biodrowych jest chorobą wywołaną interakcją genów i środowiska, jedynym realnym sposobem zapobiegania i zwalczenia tej choroby jest zapobieganie nawrotom dysplazji stawów biodrowych Jest to powód, dla którego rodowody psów niektórych ras wskazują, czy pies jest wolny od choroby lub jaki jest stopień dysplazji.
Na przykład Fédération Cynologique Internationale (FCI) stosuje następującą klasyfikację literową, od A do E, która odpowiada klasyfikacji stopni dysplazji stawu biodrowego u psów:
- A (normalny): wolny od dysplazji stawu biodrowego.
- B (Przejście): Na radiogramie są małe wskazówki, ale nie są one wystarczające do potwierdzenia dysplazji.
- C (łagodna): łagodna dysplazja stawu biodrowego.
- D (średni): RTG pokazuje medianę dysplazji stawu biodrowego.
- E (Poważne): pies ma ciężką dysplazję.
Psy z dysplazją stopnia C, D i E nie powinny być używane w ośrodkach hodowlanych, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo, że przenoszą geny będące nosicielami choroby.
Z drugiej strony musimy zawsze być ostrożnie zćwiczeniami fizycznymi i otyłością naszego zwierzaka. Te dwa czynniki mają wyraźny wpływ na pojawienie się dysplazji stawu biodrowego.
Opieka nad psem z dysplazją stawów biodrowych
Nawet jeśli Twój pies cierpi na dysplazję stawu biodrowego, możesz poprawić jego jakość życia jeśli będziesz dbać o niego tak, jak na to zasługuje. W ten sposób i postępując zgodnie z niektórymi wytycznymi, Twój pies będzie mógł kontynuować swoje rutynowe czynności, choć spokojniej niż wcześniej.
- Jedną z propozycji, która sprawdza się najlepiej, jest pływanie, zarówno na plaży, jak iw basenie. W ten sposób pies rozwija mięśnie otaczające stawy bez ich zużywania. Wystarczy kilka razy w tygodniu.
- Nie przestawaj wyprowadzać psa na spacer ponieważ cierpi on na dysplazję. Skróć czas chodzenia, ale zwiększ liczbę wyprowadzania go. Bardzo ważne jest, aby wszystkie wspólne spacery stanowiły co najmniej 60 minut ćwiczeń.
- Jeśli Twój pies jest otyły, ważne jest, abyś jak najszybciej rozwiązał problem. Pamiętaj, że pies utrzymuje ciężar na biodrze i ten problem może pogłębić dysplazję. Poszukaj na rynku lekkiej karmy lub ustal odpowiednią domową dietę i unikaj przekąsek bogatych w tłuszcz. Odkryj na naszej stronie, jak sprawić, by Twój pies schudł.
- Zabierz go do weterynarza na regularne badania kontrolne, aby upewnić się, że jego stan zdrowia się nie pogarsza. Postępuj zgodnie z radą specjalisty.
- Jeśli odczuwasz silny ból, możesz spróbować złagodzić objawy za pomocą masaży, płaszczy termicznych lub termoforów w zimie.
- Jak widzieliśmy w poprzednich sekcjach, istnieją wózki samoregulujące dla psów cierpiących na dysplazję, ortezy bioder i uprzęże. Jeśli masz leczenie zachowawcze, może skorzystać z tych pomocy ortopedycznych.
