Na naszej stronie odkryjemy szczegóły dotyczące dość nieznanej rasy, z którą musimy podjąć pewne środki ostrożności, jeśli zamierzamy adoptować i włączyć jedną z tych kotów do naszej rodziny. Chociaż są tacy, którzy mają je jako zwierzęta domowe, te koty są dzikie i są wymienione jako zagrożone dzikie gatunki, więc nie możemy zaniedbywać odpowiednich kwestii prawnych, dodatkowo do etycznych i moralnych, które zmieniają się w zależności od obszaru, w którym żyjemy. Oto wszystkie szczegóły dotyczące dzikiego kota, niesamowitego i egzotycznego kota,
Pochodzenie żbika
Ryś ryś jest poprzednikiem kotów domowych, które obecnie dzielą z nami nasze domy. To dziki kot, dziki mięsożerny ssak, który jest rozrzucony po lasach Afryki, Ameryki, Azji i Europy W niektórych miejscach niszczenie ich siedlisk i inne czynniki spowodowały zagrożenie dla tego gatunku, wpisując go na listę gatunków zagrożonych.
W kategorii żbik znajdujemy kilka gatunków, które są rozprowadzane po całym świecie, pod nazwą Felis Silvestris lub żbik europejski. dla gatunków występujących w Eurazji. Ten żbik jest dość podobny do kota domowego, ale większy i podobny do rysia. Gatunek północnoamerykański nazywa się Lynx rufus i znajdujemy go na terytorium od południowej Kanady do południowego Meksyku. Jego południowoamerykańskim krewnym jest Leopardus geoffroyi lub geoffroy, również w Ameryce Południowej znajdujemy Leopardus colocolo lub kota łąk.
Skupiając się ogólnie na pochodzeniu żbika, możemy powiedzieć, że jego przodkiem jest żbik Mastelli (Felis lunensis), który zamieszkiwał Europę w pliocenie, rozprzestrzenił się najpierw na Bliski Wschód, a później na Azję i Afrykę, dając początek żbikowi stepowemu ponad 10 000 lat temu.
Obecnie w Hiszpanii występują trzy podgatunki:
- Felis silvestris silvestris, położony w północnej części Półwyspu Iberyjskiego.
- Felis lybica jordansi, czyli żbik afrykański, którego znaleźlibyśmy na Majorce.
- Felis silvestris tartessia, który jest większy i ma ciemniejszą sierść niż jego kongenery i rozciąga się przez środek i południe terytorium półwyspu.
Charakterystyka fizyczna żbika
Mówiąc o cechach dzikiego kota, należy zauważyć, że jego wygląd jest praktycznie taki sam jak rysia iberyjskiego, zwykle nie można ich odróżnić, z wyjątkiem mniejszych rozmiarów żbików. Odnotowano nawet istnienie mieszańców między tymi dwoma gatunkami.
Tak więc ryś rudy ma sierść między brązową a szarą, z pręgowanym lub cętkowanym wzorem. Wspomniane włosy są gęste, gęste, średniej długości i satynowe. Jego ogon jest wydłużony z okrągłą końcówką. A jego cechy charakterystyczne uszy są duże i spiczaste, zwykle z czerwonawym tłem.
Ciało alpinisty jest muskularne i mocne, a także smukłe i elastyczne. Ze względu na duże rozmiary ryś rudy jest uważany za gigantycznego kota, ważącego do 8 kilogramów i mierzącego od 5 do 120 cm wzrostu. Ich średnia długość życia wynosi zwykle od 6 do 12 lat, przy czym znaleziono okazy, które osiągnęły wiek 14 lat.
Żbik
Będąc dzikim zwierzęciem jest samotnym i cichym kotem ale może być agresywny, gdy jego życie jest zagrożone lub gdy jest zagrożone polowanie, ponieważ stawką jest ich utrzymanie. Ponadto żbik jest zwierzęciem terytorialnym, które nie zawaha się bronić swojego siedliska, zwłaszcza samce, które również zaznaczą swoje terytorium zadrapaniami i moczem, którymi będą dzielić się tylko z samicami, a nie z innymi samcami.
Z wyjątkiem zimy żbik jest zwierzęciem nocnym, polującym i aktywnym w godzinach po zachodzie słońca. Jednak gdy jest zimna pora roku, przystosowuje się do godzin aktywności swojej ofiary, stając się na kilka miesięcy zwierzęciem dobowym. Ten szczegół jego osobowości pozwala nam zobaczyć, że jest to zwierzę, które łatwo przystosowuje się do nowych środowisk i sposobów życia, dlatego istnieją okazy, które stały się u zwierząt domowych rodzin na całym świecie. Oczywiście pamiętajmy, że charakter dzikiego kota nie przypomina kota domowego, więc jego naturalny agresywny temperament może pojawić się, gdy poczuje się zagrożony.
Wyżywienie i potrzeby żbika
W swoim naturalnym środowisku, na które składają się obszary zalesione stosunkowo odizolowane od ośrodków miejskich i populacji ludzkich rozsianych po całej Europie, żbik jest tym przystosowuje się do życia w zaroślach, lasach liściastych i bardziej zielonych obszarach w północnej części kontynentu. W Hiszpanii jest rozproszony po całym półwyspie i Balearach.
Na wolności zwierzęta te żywią się zdobyczą, na którą same polują. karmienie żbika opiera się zwykle na królikach, zająca i innych gryzoniach, chociaż ich ofiara jest zróżnicowana, a wśród nich mogą być nawet jelenie. Jeśli brakuje pożywienia, rysie mogą stać się padlinożercami, żywiąc się szczątkami innych zwierząt. Pamiętajmy, że są to zwierzęta o dużej zdolności adaptacyjnej.
Cykl rozrodczy dzikiego kota składa się z kilku faz. Okres rui trwa zwykle od lutego do marca, z uwzględnieniem ciąży trwającej od 60 do 70 dni. W ten sposób koty rodziłyby mioty od kwietnia do maja, czyli średnio około trzech szczeniąt. Samice sprawują opiekę nad młodymi, które zajmą się potomstwem do około 9 miesiąca życia.
Ponieważ nie są to zwierzęta domowe, aby mieć żbika jako zwierzaka musisz być na bieżąco z przepisami obowiązującymi w naszym regionie. Podobnie, zwykle, jeśli jest to możliwe, musi być z odpowiednimi licencjami i dokumentacją w porządku, ponieważ oprócz tego, że są dzikimi kotami są zagrożone wyginięciem, podobnie jak inne duże koty, na które polowanie jest całkowicie zabronione , ich siedlisko musi być szanowane i staraj się unikać zabijania ich zdobyczy, co będzie ważne dla twojego przetrwanie.
W przeszłości jego głównymi drapieżnikami były zwierzęta takie jak wilk i puma, dziś największe zagrożenie dla życia kota żbik to człowiek, który wraz ze zniszczeniem siedliska i polowaniami spowodował znaczne zmniejszenie populacji żbika. Dlatego, ponieważ ludzie są w dużej mierze winni, mamy obowiązek podjąć działania w tym zakresie, więc w tym artykule wyjaśnimy „Jak chronić zagrożone zwierzęta?” otrzymujemy szereg działań, które możemy podjąć lub uniknąć, jeśli działania te mogą być szkodliwe, aby chronić ten i inne zagrożone gatunki.
Zdrowie dzikiego kota
Normalnie rysie są zwierzętami bardzo odpornymi, ale jak to bywa w przypadku kotów domowych, mogą być zarażone koronawirusem kotów, parwowirusem, białaczka kotów, nosówka i stany wywołane przez pasożyty, które są zwykle zarażane przez gryzonie, którymi się żywią, lub środowisko, w którym żyją. Ponadto, będąc dzikim zwierzęciem, nie możemy zapominać o śmierci z przyczyn naturalnych lub walkach dzikich kotów, które mogą powodować poważne infekcje i krwawienia.
Korzystamy z tej okazji, aby podkreślić wagę pójścia do profesjonalistów w przypadku znalezienia rannego lub chorego żbika. W takich przypadkach wskazane jest, aby zadzwonić do władz, skontaktować się z leśniczymi lub udać się bezpośrednio do ośrodków odzyskiwania dzikich zwierząt, aby zgłosić znalezisko i pozwolić im być tymi, którzy dbają zdrowia zwierzęcia.
