Nadczynność tarczycy nie jest bardzo częstym schorzeniem u psów, ale mimo to warto wiedzieć o tej chorobie, jej przyczynach, objawach i możliwym leczeniu. W tym artykule na naszej stronie zaczniemy od wyjaśnienia głównych cech tarczycy, ponieważ to od niej wywodzi się problem hormonalny, który jest podstawą tego zaburzenia. Opiszemy zmiany, które możemy zauważyć u naszego psa, które skłonią nas do szukania pomocy weterynaryjnej. W klinice, oprócz leczenia nadczynności tarczycy u psów, zobaczymy niezbędne badania diagnostyczne.
Co to jest nadczynność tarczycy u psów?
Tarczyca znajduje się w szyi, w tchawicy, za krtanią lub nakłada się na nią, czym może być wyczuwalne w badaniu palpacyjnym, jeśli powiększa się, czemu sprzyja jego konsystencja. Wielkość ta jest bardzo zmienna i jest związana ze spożyciem jodu w diecie. Rozszerzenie spożycia paszy, wykonane przy użyciu bardzo podobnych receptur, normalizuje wielkość tarczycy u psów, a zatem nadczynność tarczycy nie jest zwykle bardzo częstym schorzeniem.
Tarczycy towarzyszą cztery przytarczyce, znajdujące się obok lub w niej zawarte, dlatego przy operacjach tarczycy trzeba być bardzo ostrożnym, aby nie usunąć zbyt wielu. Hormony tarczycy pełnią w organizmie różne ważne funkcje związane z metabolizmem i wzrostem. Dlatego każda modyfikacja w jego działaniu spowoduje widoczne objawy. Tak więc tarczyca może wytwarzać mniej hormonów niż zwykle, co powoduje stan zwany niedoczynnością tarczycy, a także może wystąpić odwrotnie, czyli wysoka produkcja i wydzielanie hormonów T4 i T3, które powodują schorzenie: nadczynność tarczycy u psów.
Objawy nadczynności tarczycy u psów
W obrazie klinicznym nadczynności tarczycy u psów wyróżniają się następujące objawy:
- Wzrost apetytu (polifagia) i spożycie wody (polidypsja), w konsekwencji wzrost oddawania moczu (wielomocz)
- Noszenie mimo że pies je więcej
- Problemy z rytmem serca, takie jak tachykardia.
- Nerwowość.
- W niektórych przypadkach można wyczuć i/lub zaobserwować większy lub mniejszy guz na szyi. Ta zwiększona objętość tarczycy może uciskać tchawicę i powodować objawy, takie jak kaszel lub duszność.
- Przewlekła biegunka i wymioty.
- Czasami guz powodujący nadczynność tarczycy dotyczy tułowia naczyniowo-współczulnego i może powodować zespół Hornera (wysunięcie trzeciej powieki, wytrzewienie itp.).
Nadczynność tarczycy u psów zwykle częściej dotyczy średnich lub dużych ras i ma tendencję do powolnego rozwoju, więc na początku możesz nie zauważyć żadnych objawów.
Przyczyny nadczynności tarczycy u psów
Nadczynność tarczycy u psów jest zwykle spowodowana guzem rosnącym na tarczycy. Ten guz może być złośliwy i dawać przerzuty do innych części ciała. Na szczęście są to rzadkie nowotwory. Ponadto w większości przypadków nie modyfikują wartości hormonalnych, a w innych obniżają ich produkcję (niedoczynność tarczycy). Przypadki nadczynności tarczycy są rzadsze.
Aby postawić diagnozę, konieczne jest oparcie jej na objawach klinicznych, na badaniu fizykalnym, które może obejmować wykonanie RTG i USG, technik, które pozwolą na odgraniczenie guza i jego obecność lub brak weryfikacji przerzutów. Podobnie pobierana jest próbka krwi w celu określenia wartości hormonu wytwarzanego przez tarczycę, T4. Możliwe jest również odessanie komórek z gruczołu w celu zbadania ich typologii, chociaż to biopsja da bardziej wiarygodny wynik. podwyższenie hormonu T4 niewątpliwie będzie wskazywać na problem nadczynności tarczycy. Problem w tym, że guzy tarczycy są zwykle wykrywane późno, co oznacza, że w znacznym odsetku przypadków przerzuty są już obecne w momencie diagnozy.
Leczenie nadczynności tarczycy u psów
Po potwierdzeniu rozpoznania nadczynności tarczycy u naszego psa lekarz weterynarii poinformuje nas o odpowiednim leczeniu. Podobnie jak w przypadku psów, nadczynność tarczycy może być spowodowana guzem, leczeniem z wyboru będzie zabieg chirurgiczny, chociaż to Decyzja będzie zależeć od rodzaju guza, jego wielkości itp. Chirurgia jest często wybierana ze względu na złośliwy potencjał tych guzów, ale możliwe jest leczenie nadczynności tarczycy u psów za pomocą leków lub radioterapii. Czasami podaje się leki w celu zmniejszenia guza, aby mógł być operacyjnie. W tej operacji, jak wspomnieliśmy, trudno jest zachować przytarczyce (co najmniej dwie z nich muszą zostać zachowane, aby uniknąć późniejszej niedoczynności tarczycy). Ponadto jest to obszar silnie nawodniony, więc może dojść do znacznej utraty krwi i konieczności transfuzji. Po operacji może być konieczne podanie leków, a w każdym przypadku okresowe monitorowanie stanu T4. Czasami, po całkowitym usunięciu gruczołu, może rozwinąć się niedoczynność tarczycy wtórna do interwencji i oczywiście będzie również wymagać leczenia.
