Lamparty (Panthera pardus) to grupa zwierząt zgrupowanych w obrębie kotów, szczególnie w podrodzinie Pantherinae. Wyróżniono osiem podgatunków i choć utrzymują bliskie pokrewieństwo, a także różne wspólne cechy, wykazują między sobą pewne różnice, głównie w siedliskach, w których się rozwijają. Dlatego na tej stronie naszej witryny chcemy skupić się na jednym z nich, lampartach amurskich.
Te kotowate to piękne zwierzęta, które mają imponujące zachowania, takie jak zwinność i siła. Lampart amurski (Panthera pardus orientalis) ma również pewne cechy, które czynią go wyjątkowym. Czytaj dalej i poznaj wszystkie cechy lamparta amurskiego
Charakterystyka lamparta amurskiego
Lampart amurski ma pewne cechy, które pozwalają odróżnić go od innych podgatunków, są to:
- Najbardziej charakterystyczną cechą jest futro, które w sezonie mierzy około 7 cm długości, natomiast latem można go zmniejszyć do około 2,5 cm.
- Futro również zmienia kolor w zależności od pory roku, jest jasnożółty zimą, czerwonawy i jaśniejszy latem.
- typowe rozety z tej grupy są również charakterystyczne dla tego gatunku, ponieważ mają między sobą więcej odstępów, około 2,5 cm, a krawędzie są grubsze. Rozmiar każdej rozety to około 5 cm x 5 cm.
- Samce są większe i cięższe niż samice, ważą od 32 do 48 kg; bardzo rzadko osiągają 75 kg. Z kolei samice ważą od 25 do 43 kg.
- Ogon jest długi i około 80 cm.
- Samce mogą mieć wymiary zbliżone do 2 metrów długości.
- W przeciwieństwie do innych gatunków lampartów, ten podgatunek ma dłuższe nogi, co prawdopodobnie jest przystosowaniem do lepszego poruszania się po śniegu.
Co ciekawe, lampart amurski jest również znany jako lampart północnochiński i obejmuje podgatunek P.p. japonensis.
Gdzie mieszka lampart amurski?
Lampart amurski pochodzi z Chin i rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Różni się również od innych lampartów ze względu na siedlisko, w którym żyje. Obecnie występuje tylko w północno-wschodnich Chinach, na granicy z Rosją, a być może niektóre istnieją w Korei Północnej.
Siedlisko lamparta amurskiego
Typ siedliskowy lamparta amurskiego odpowiada las mieszany, lasy liściaste, obszary górskie i skaliste Jest dobrze przystosowany do przebywać w regionach o obfitych opadach śniegu i bardzo niskich temperaturach przez kilka miesięcy w roku. Na niektórych obszarach występuje na wysokości od 600 do 1200 metrów wysokości.
Niektóre obszary chronione, na których widziano lamparta amurskiego, to Narodowy Rezerwat Przyrody Hunchun i Narodowy Rezerwat Przyrody Foping, oba w Chinach.
Cła lamparta amurskiego
Podobnie jak inne rodzaje lampartów, lampart amurski jest zwierzę samotne, z wyjątkiem samic, gdy są z młodymi. Jednak odnotowano, że na niektórych obszarach niektóre samce mogą pozostać z samicą podczas wychowywania młodych [1]
Z drugiej strony lampart amurski jest aktywny w ciągu dnia i o zmierzchu, zarówno latem, jak i zimą. Jego terytoria są silnie związane z dostępnością zdobyczy, a ten kot jest bardzo wierny obszarom, które ustanawia jako własne, dlatego z czasem pozostaje na tych samych szlakach migracyjnych, miejscach odpoczynku i łowiectwa.
Nakładanie się terytoriów występuje bardzo rzadko, ponieważ z tego powodu często dochodzi do starć. Z drugiej strony dorosłe samce mają zwykle większe terytoria niż samice i młode osobniki.
Karmienie lamparta amurskiego
Lampart amurski, podobnie jak reszta jego krewnych, jest zwierzęciem mięsożernym, który polega na polowaniu na zdobycz. Większa aktywność tego kota zbiega się z aktywnością niektórych zwierząt, którymi się żywi. Wśród różnych gatunków, którymi się żywi, znajdujemy:
- Syberyjska sarna
- Jeleń sika mandżurski
- Dzik Ussuri
- Mandżurskie Wapiti
- Piżmo syberyjskie
- Łoś amurski
- Zające
- Azjatycki Theon
- Ptaki
- Myszy
- Młode azjatyckie czarne niedźwiedzie
W artykule Co jedzą lamparty mówimy o różnych technikach polowania, nie przegap tego!
Reprodukcja lamparta amurskiego
Kolejną cechą lamparta amurskiego jest jego reprodukcja. Samice mają ugruntowane terytorium, na którym również się rozmnażają. Osoby dojrzałość płciową zwykle osiągają po 2 latachSamice mają okres godowy, który trwa od 12 do 18 dni i chociaż gatunek ten może na ogół rozmnażać się przez cały rok, lampart amurski w szczególności robi to głównie wiosną i wczesnym latem.
Czas ciąży wynosi średnio około 95 dni. Mioty to zwykle od 2 do 3 szczeniąt ważące maksymalnie 700 gramów. Po urodzeniu są całkowicie zależne od matki, ponieważ są niewidome przynajmniej do pierwszego tygodnia życia, kiedy otwierają oczy. Dopiero w drugim miesiącu zaczynają eksplorować poza norą i zaczynają jeść przyniesione przez matkę jedzenie, zanim żywią się wyłącznie mlekiem matki. Odstawienie od piersi może nastąpić po około 6 miesiącach.
Lampart amurski staje się w pełni niezależny w wieku dwóch lat, chociaż w niektórych przypadkach może trwać nieco dłużej.
Stan ochrony lamparta amurskiego
Chociaż gatunek jest wymieniony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako wrażliwy, lampart amurski ma inną klasyfikację i jest uważany za zagrożony wyginięciem , ponieważ chociaż szacuje się, że populacja mogła nieznacznie wzrosnąć, nie powinna ona przekroczyć 60 dorosłych osobników, co jest naprawdę dramatyczne. Jednak uznane fundacje, takie jak World Wide Fund for Nature [2] szacują około 100 lampartów na wolności.
Dlaczego lampart amurski jest zagrożony? Przyczynami tej sytuacji były nieustanne polowania przeciwko kotom ze względu na ich futro, nielegalny handel, przekształcanie siedlisk w celu rozwoju dróg i innych konstrukcji, pożary, wylesianie i zmiany klimatu. Jednak niektóre inicjatywy konserwatorskie mają na celu powstrzymanie wyginięcia lamparta amurskiego.
