Nadczynność tarczycy u kotów to jedna z tych chorób, która w większości przypadków udaje się niezauważona, objawiająca się tylko wtedy, gdy zdrowie kot jest poważnie zagrożony.
Jest to bardzo powszechna patologia, szczególnie u kotów powyżej 7 roku życia. Sam w sobie nie jest śmiertelny, ale wiąże się z komplikacjami, które zagrażają życiu kota, atakując kilka jego ważnych narządów. Dlatego na naszej stronie znajdziesz ten artykuł na temat nadczynność tarczycy, objawy i leczenie u kotów Czytaj dalej!
Co to jest nadczynność tarczycy u kotów?
Jest to choroba, co do której istnieje dokumentacja dopiero od 1970 roku. Jest powszechna u koty w podeszłym wieku, szczególnie u wszystkich powyżej 10 roku życia. lat, częściej u rasy syjamskiej.
Polega na zmianie organizmu spowodowanej nadprodukcją hormonów tarczycy (T3 i T4). Jeśli zostanie wykryty wcześnie, istnieje duże prawdopodobieństwo kontroli i poprawy, ale poza tym powikłania towarzyszące nadmiernemu wydzielaniu hormonu są śmiertelne dla kota.
Przyczyny nadczynności tarczycy u kotów
Główną przyczyną nadczynności tarczycy jest zwiększona produkcja hormonu tarczycy, zarówno T3, jak i T4. Ten wzrost jest w większości przypadków spowodowany zaburzeniem spowodowanym chorobą związaną z płatami tarczycy
Przyczyną jest fakt, że wraz ze wzrostem wielkości płatów hormonu w wyniku choroby zaczyna wydzielać większe ilości, wpływając na równowagę całego organizmu.
U około 10% zarażonych kotów choroba jest spowodowana obecnością raku (masa rakotwórcza), w którym to przypadku prognoza poprawy jest zmniejszona.
Objawy nadczynności tarczycy u kotów
Jednym z problemów związanych z nadczynnością tarczycy jest to, że w większości przypadków nie ma wyraźnych oznak choroby, zaczynają się pojawiać, gdy patologia już się posunęła. To sprawia, że konieczne jest zachowanie czujności na wszelkie nieprawidłowości w zachowaniu i nawyki Twoich kotów, aby wykryć tę lub inną dolegliwość na czas.
Zwykle właściciel kota wie, że coś jest nie tak, gdy zauważa, że jego towarzysz spożywa taką samą lub większą ilość jedzenia, ale wykazuje wyraźną utratę wagi.
Towarzyszy temu inne znaki ostrzegawcze, takie jak:
- Przewlekła biegunka
- Depresja
- Nadaktywność
- Nerwowe lub niemiłe zachowanie
- Częste wymioty
- Niemożność skakania
- Utrata siły
- Sękaty i niedbały płaszcz
- Niemiarowość
- Duszność
- Dezorientacja
- Agresywność
- Niezwykłe nocne wokalizacje
Te objawy nie pojawiają się jednocześnie ani nie występują wszystkie naraz, raczej pojawiają się stopniowo , więc jeśli są zlekceważone może zostać przeoczony.
Poprzez zwiększenie wydzielania tarczycy, funkcja nerek jest bezpośrednio zaburzony, więc aniewydolność nerekto największe niebezpieczeństwo, zagrażające życiu kota.
Jak stawia się diagnozę?
Zasadniczo zmiana wielkości płatów tarczycy jest zwykle zauważalna już po dotykanie szyi kotaTo oczywiście nie wystarczy do ostatecznego rozpoznania nadczynności tarczycy, a brak tego objawu nie oznacza, że kot nie cierpi na tę chorobę.
Z pewnością potrzebne są różne badania medyczne. Najważniejszym ze wszystkich jest kompletne badanie krwi, w którym można ocenić nie tylko stan białych krwinek i ogólny stan zdrowia kota, ale także poziomy enzymów wątrobowych (niezbędne do wykrycia problemów z nerkami).
Dodatkowo zaleca się elektrokardiogram w celu oceny możliwości wystąpienia problemów z sercem, takich jak arytmia i tachykardia.
Leczenie nadczynności tarczycy u kotów
Gdy wyniki badań wskazują na pozytywny wynik leczenia nadczynności tarczycy u kotów, zaleca się 3 rodzaje terapii. Wybór każdego z nich zależy nie tylko od kraju zamieszkania, gdyż jeden z nich nie jest dostępny na całym świecie, ale także od wieku, wagi i stanu zdrowia kota, a także możliwości wystąpienia powikłań wątrobowych lub kardiologicznych:
- Pierwsza opcja to podawanie leków antyroidowych, leczenie, które musi być stosowane przez całe życie. Ta opcja nie jest lecznicza, ponieważ nie eliminuje przyczyny problemu, ale raczej utrzymuje stabilny poziom hormonu tarczycy. Mogą wystąpić działania niepożądane, dlatego co 3 miesiące zalecane są kontrole weterynaryjne w celu sprawdzenia dawki i dostosowania jej w razie potrzeby.
- Druga opcja to wycięcie tarczycy, czyli po prostu usunięcie tarczycy. Ten środek zwykle eliminuje dużą część problemu, chociaż istnieje dość wysokie ryzyko śmiertelności. Zazwyczaj stosuje się terapię składnikami aktywnymi, a następnie zabieg chirurgiczny, ponieważ w ten sposób zmniejsza się śmiertelność zabiegu. Tego rozwiązania nie należy wybierać, jeśli kot cierpi na chorobę wątroby lub cukrzycę.
- Ostatnią możliwością jest zastosowanie leczenia z użyciem radioaktywnego jodu, który jest uważany za najlepszą opcję. Jednak nie jest on dostępny we wszystkich krajach, ponieważ nie ma ośrodków medycyny nuklearnej dla zwierząt domowych.
Radioaktywny jod usuwa tkankę, która rozrosła się nienormalnie, pozostawiając nienaruszoną tarczycę i zmniejszając poziom wydzielania hormonów. Leczenie jest podawane podskórnie i nie stanowi żadnego ryzyka; ponadto mniej niż 10% pacjentów wymaga drugiej dawki, co czyni ją bardzo skuteczną.
Są plusy i minusy stosowania każdego z tych zabiegów, skonsultuj się z lekarzem weterynarii będziesz w stanie znaleźć najbardziej odpowiednią opcję dla kota
