Urugwajska rasa Cimarron, mająca swoje korzenie w rozległych Pampasach, jest niezwykle silna. To pies, który jest prawdziwym ocalałym, z długą i trudną historią do opowiedzenia. Dlatego chcemy rozwikłać wszystkie tajniki tej ciekawej rasy, wyjaśnić skąd pochodzi, jak to jest, jak to jest mieć ją w domu, czego potrzebuje i jakie są jej najistotniejsze problemy zdrowotne.
Czy zostaniesz, aby odkryć wszystkie cechy bordowego urugwajskiego? Na naszej stronie wyjaśniamy wszystko, co musisz wiedzieć i jak adoptować jednego z tych cennych psów.
Pochodzenie urugwajskiego Cimarron
Urugwajski Cimarron jest psem niepewne pochodzenie Wiadomo tylko, że może być bezpośrednim potomkiem psów który przybył na terytorium Urugwaju w towarzystwie europejskich zdobywców. Podejrzewa się, że obecny dziki pies urugwajski jest wynikiem doboru naturalnego, ponieważ psy kolonizatorów, które zostały porzucone lub uciekły, musiały przetrwać w nowym i nieznanym środowisku, przetrwając tylko najsilniej.
Na tym jednak ich walka o przetrwanie nie kończy się. Ze względu na obfitość pożywienia w regionach, w których zaczęła się rozmnażać, stada dzikich kasztanowatych zaczęły atakować stada, a nawet karawany podróżników. Z tego powodu niektórzy byli prześladowani i zabijani, docierając do tysięcy zabitych maroonów. Jednak niektórzy miejscowi dostrzegli zalety rasy i postanowili ją udomowić i włączyć do swojego codziennego życia, zmieniając urugwajskiego Cimarrona w doskonałego psa stróżującego i pasterskiego dla różnych stad na całym terytorium. Dzięki temu i temu, jak bardzo te psy walczyły o dalsze życie, rasa jest tym, co znamy dzisiaj.
W 1989 roku osiągnięto pierwsze oficjalne uznanie rasy urugwajskiej Cimarrón, wraz z opracowaniem jej wzorca przez Urugwajski Związek Kynologiczny (KCU)[1] W przypadku Międzynarodowej Federacji Cinologicznej standard pojawił się w 2017 roku[2]
Charakterystyka kasztanowca urugwajskiego
W urugwajskiej Cimarron występuje ogromna zmienność między różnymi okazami, chociaż zwykle występują one w rozmiarze od od średniego do dużego W ogólnie rzecz biorąc, dorosły samiec bighorn waży około 38-45 kilogramów i mierzy 58-61 centymetrów w kłębie, podczas gdy dorosła samica waży od 33 do 40 kilogramów i ma wysokość w kłębie od 55 do 58 centymetrów. Ich średnia długość życia waha się od 10 do 13 lat.
Dziki pies urugwajski należy do typu molosów, więc jego ciało jest podobne do tych ras psów. Dzięki temu jest silny, solidny i ma potężne mięśnie, które nadają mu tak atletyczny wygląd. Jest psem zwinny i ma świetną równowagę. Jego nogi są proste i dobrze umięśnione, a ogon gruby, średnio osadzony i nisko osadzony.
Pysk urugwajskiego Cimarrona jest szeroki i nieco krótszy niż czaszka, z nosem, który jest albo czarny, albo w zależności od koloru futra, w każdym razie dość szeroki. Oczy w kształcie migdałów są średniej wielkości i przenikliwe, zwykle ciemnego koloru. Uszy, również średniej wielkości, są średnio osadzone i trójkątne, opadające w kierunku boków głowy. W przeszłości amputowano urugwajskie Cimarron, ale na szczęście jest to obecnie w większości krajów nielegalna praktyka, ponieważ jest to zupełnie niepotrzebne okrucieństwo, które szkodzi zdrowiu zwierzęcia. Aby uzyskać więcej informacji o tym, dlaczego nie powinno się obcinać uszu urugwajskiemu Cimarronowi ani żadnemu innemu psu, nie przegap tego artykułu: „Dlaczego obcinanie ogona i uszu psom jest złe?”.
Sierść tego psa jest krótka, gęsta i gładka, z podszerstkiem bardziej jedwabistym i gęstszym niż wierzch.
Kolory bordowego urugwajskiego
Oficjalne kolory bordowego urugwajskiego to gniada i pręgowana w dowolnej odmianie, w tym niebieska pręgowana i niebieska gniada. Może mieć maskę i carbonado lub nie. Białe plamki są akceptowane, o ile znajdują się na gardle, żuchwie, brzuchu, klatce piersiowej lub nogach, ale nie sięgają stawu nadgarstkowego.
Urugwajskie młode Cimarron
Od najmłodszych lat dzikie psy wykazują silny charakter i wytrwałość Są to psy, które, jeśli nie są szkolone na szczenięta, często występują problemy socjalizacji, zwłaszcza z innymi zwierzętami, z którymi są terytorialne i agresywne. Dlatego w tej rasie niezwykle ważne jest jak najszybsze rozpoczęcie socjalizacji i kontaktu z ludźmi i innymi zwierzętami.
Charakter urugwajskiego kasztanowca
Urugwajski Cimarron to pies o zrównoważony charakter, bardzo towarzyski, jeśli był właściwie używany do kontaktów z innymi, ale powyżej przede wszystkim wyróżnia się wielkim bezpieczeństwem i odwagą Jest wytrwałym psem, który nigdy się nie poddaje, nie przestaje, dopóki nie osiągnie swoich celów, co czasami utrudnia mi sobie z nim kontakt. Bez wątpienia ma bardzo silną osobowość.
Nie jest to rasa odpowiednia dla tych, którzy nie są przyzwyczajeni do posiadania psa, ponieważ potrzebują cierpliwości, wytrwałości, towarzystwa i znacznej wcześniejszej wiedzy na temat rasy i tego, jak się z nią obchodzić.
Urugwajska rasa Cimarron lepiej nadaje się do dużych i na otwartej przestrzeni, chociaż istnieje wiele okazów, które żyją w mieszkaniach bez problemów, ponieważ są odpowiednio stymulowane. Jeśli chodzi o jego relacje z innymi, może wykazywać agresywne reakcje na inne psy i zwierzęta, ponieważ należy wziąć pod uwagę, że był to tradycyjnie pies szkolony jako pies stróżujący i myśliwski. Może mieszkać z dziećmi, jeśli jest odpowiednio przeszkolony, ale zalecany jest nadzór.
Opieka nad kasztanami urugwajskimi
Jednym z podstawowych wymagań w opiece nad dużym rogiem jest ćwiczenia codziennie, z co najmniej 45 -60 minutami intensywnego aktywność fizyczna, trochę więcej, jeśli ma umiarkowaną intensywność. Nie wystarczą mu spacery, musi biegać i ćwiczyć, aby zachować zdrowie i spokój. Możesz uprawiać sport, taki jak bieganie lub pływanie z tym psem, bawić się lub ćwiczyć w obwodach Agility.
Jeśli chodzi o inną pielęgnację, urugwajski Cimarron nie wymaga dużej uwagi, wystarczy zapewnić mu zbilansowaną dietęi dostosowana do swoich potrzeb żywieniowych, dobre nawilżenie i czuła pielęgnacja Jego sierść wymaga jedynie regularnego szczotkowania, przynajmniej kilka razy w tygodniu, w celu usunięcia zabrudzeń i martwych włosy. Zaleca się przycinanie paznokci, jeśli nie ścierają się naturalnie.
W ich diecie możesz wybrać naturalną karmę dla psów o cechach bordo urugwajskiego lub stosować dietę BARF, najlepiej w rękach lekarza weterynarii specjalizującego się w żywieniu.
Edukacja kasztanowca urugwajskiego
Jeżeli chcemy trenować Maroon urugwajski, nie możemy wątpić, że stoimy przed wielkim wyzwaniem, ponieważ rasa ta zyskała nie bez powodu świetną reputację ze względu na to, jak trudno jest ją trenować. Jest to dość niezależny i uparty pies, nie wyróżnia się posłuszeństwem lub skłonnością do ulegania prośbom, dlatego generalnie jest uważany za psa o silnej osobowości.
Właśnie ze względu na powyższe osobliwości konieczne jest posiadanie pewnej wiedzy na temat szkolenia psów, więc nie jest to rasa odpowiednia dla początkujących. Jeśli chodzi o edukację i szkolenie Urugwajczyka Maroon, kluczowe znaczenie ma wytrwałość i pozytywne wzmocnienie. Podobnie ważne jest, aby nie zapomnieć o socjalizacji szczeniaka aby upewnić się, że nauczy się on prawidłowo odnosić się do innych psów, zwierząt i ludzi. Dzięki temu będzie to pies bardzo towarzyski, ale bez tego procesu osiągniemy wręcz przeciwnie. W przypadku adopcji dorosłego zdziczaka z problemami związanymi z brakiem socjalizacji zalecamy udanie się do edukatora psów lub etologa.
Ogólnie rzecz biorąc, obszary, które zwykle wymagają większej uwagi w przypadku żbika urugwajskiego, to agresywność, zaborczość i terytorialność oraz socjalizacja. Aby to zrobić, potrzeba dużo cierpliwości, wiedzy i przede wszystkim wysiłku, ponieważ jest możliwe, choć trudne, wyszkolenie kasztanowca. Ponownie, jeśli tego nie zrozumiemy, najlepiej udać się do profesjonalisty.
Zdrowie bordowego urugwajskiego
Ogólnie rzecz biorąc, biorąc pod uwagę pochodzenie rasy, która początkowo była całkowicie dzika, jest to pies o godnym pozazdroszczenia zdrowiu. Nie jest jednak odporny na choroby. Niektóre z nich to zaburzenia takie jak niedoczynność tarczycy, która wpływa na pracę tarczycy, prowadząc do niedoboru produkcji hormonu tarczycy, niezbędnego do prawidłowego metabolizmu. Niektóre objawy niedoczynności tarczycy u psów to zmęczenie, przyrost masy ciała bez wyraźnego powodu, infekcje i ścieńczenie skóry.
Aby dowiedzieć się, czy gnu cierpi na ten i inne schorzenia, konieczne jest przeprowadzanie regularnych kontroli weterynaryjnych, ponieważ większość z nich jest wykrywana za pomocą podstawowych testów, takich jak badania krwi lub rutynowe kontrole.
Inne stany warte uwagi to otyłość, dysplazja łokcia lub stawu biodrowego oraz skręt żołądka. Z tego powodu ważne jest, aby było dobrze karmione, ćwiczone i oczywiście regularnie odwiedzać lekarza weterynarii.
Gdzie przyjąć urugwajskiego kasztanowca?
Adopcja zwierzęcia musi być zawsze decyzją zdecydowanie przemyślaną, ale tym bardziej w przypadku duży róg. Ze względu na jego szczególne cechy, takie jak potrzeby związane z codzienną aktywnością fizyczną oraz bardzo silny charakter, trzeba wiedzieć, że będziemy w stanie poświęcić czas i środki na jego codzienną opiekę.
Ogólnie rzecz biorąc, zwłaszcza w ich kraju pochodzenia, znalezienie kasztanowca urugwajskiego do adopcji jest stosunkowo łatwe, ale kształcenie ich nie jest, jak już wspomnieliśmy. Dlatego musisz być bardzo ostrożny, a jeśli nie masz wiedzy szkoleniowej, chętnie skorzystaj z profesjonalnej pomocy. To ostatnie jest bardzo ważne, aby nasz bighorn nie wykazywał agresywnych lub destrukcyjnych zachowań, ponieważ może to być śmiertelne dla wszystkich.
