Labrador Retriever to jeden z najbardziej ukochanych psów ze wszystkich i są ujmującymi stworzeniami o wielkim sercu. Labradory uwielbiają zwracać na siebie uwagę i być przytulanym przez wszystkich, zwłaszcza dzieci.
Chociaż Labrador Retriever to bardzo zdrowe psy, które zwykle nie chorują, istnieją pewne choroby rasy i patologie typu dziedzicznego, które należy poznać i wziąć pod uwagę, aby lepiej zrozumieć życia Twojego zwierzaka.
Jeśli masz labradora lub myślisz o posiadaniu go w domu w przyszłości, zapraszamy do dalszej lektury tego artykułu na naszej stronie, na której badamy najczęstsze choroby Labrador Retriever.
Problemy z oczami
Niektóre labradory mają problemy z oczami. Patologie, które mogą się rozwinąć to wady wzroku, zaćma i postępujący zanik siatkówki. Są to choroby dziedziczne które upośledzają narząd wzroku psa. Problemy, takie jak zaćma, należy korygować w odpowiednim czasie, ponieważ mogą się pogorszyć, powodując jaskrę, zapalenie błony naczyniowej oka lub zwichnięcie. Nieleczone mogą nawet cierpieć na całkowitą ślepotę. W zależności od przypadku istnieje leczenie, które je koryguje, a nawet zabiegi chirurgiczne, aby całkowicie je wyeliminować.
Dysplazja siatkówki to deformacja, która może powodować wszystko, od zmniejszonego pola widzenia do całkowitej ślepoty, przy czym ta choroba jest stanem nieuleczalnym. Ważne jest, aby najpierw skonsultować się z weterynarzem, ponieważ wielu chorób oczu nie można wyleczyć, ale można je opóźnić dzięki dobremu leczeniu i włączeniu żywności i produktów o właściwościach przeciwutleniających.
Miopatia ogonowa
Ta patologia, która może przestraszyć wielu właścicieli labradorów, znana jest również jako „mokry ogon” i zwykle występuje u labradorów, ale nie dotyczy wyłącznie tej rasy. Miopatia w tym obszarze charakteryzuje się porażeniem wiotkim ogona
Miopatia może wystąpić, gdy pies jest przetrenowany lub fizycznie stymulowany. Także wtedy, gdy np. zabiera się je w daleką podróż do budy lub w przypadku kąpieli w bardzo zimnych wodach. Pies odczuwa ból przy dotknięciu w okolicy i ważne jest, aby dać mu odpoczynek i leczenie przeciwzapalne, aby odzyskać wszystkie jego zdolności.
Dystrofia mięśniowa
Dystrofie mięśniowe to choroby dziedziczne. Są to problemy występujące w tkankach mięśniowych, niedobory i zmiany w białku dystrofii, które jest odpowiedzialne za utrzymywanie błon mięśniowych w prawidłowym stanie.
Ten stan u psów występuje częściej u samców niż u suk, a objawy takie jak sztywność, osłabienie podczas chodzenia, odmowa ćwiczeń, zwiększona grubość języka, nadmierne ślinienie się i inne. od dziesiątego tygodnia życia labradora, kiedy jest jeszcze szczeniakiem. Poważne objawy mogą wystąpić, jeśli masz trudności z oddychaniem i skurcze mięśni.
Nie ma leczenia jako takiego, aby wyleczyć tę chorobę, ale lekarze weterynarii, którzy są ekspertami w tej dziedzinie, pracują nad znalezieniem lekarstwa i przeprowadzili badania, w których wydaje się, że dystrofia mięśniowa mogłaby w przyszłości, być leczone podawaniem komórek macierzystych.
Dysplazja
To jedna z najczęstszych chorób wśród labradorów. Jest to stan całkowicie dziedziczny i zwykle przenosi się z rodziców na dzieci. Istnieje kilka rodzajów dysplazji, ale najczęstsze to dysplazja stawu biodrowego i dysplazja stawu łokciowego. Dzieje się tak, gdy stawy nie rozwijają się prawidłowo, powodując w wielu przypadkach zwyrodnienie, zużycie i dysfunkcję chrząstki.
Psy, które odczuwają ból, rowy w tylnych łapach lub urazy (pierwotne lub wtórne) w jednym lub obu łokciach, powinny mieć poprawną analizę fizyczną i prześwietlenie w celu ustalenia, czy cierpią na jakiekolwiek dysplazja i na jakim etapie jest choroba. Podstawowym leczeniem są leki przeciwzapalne i odpoczynek, ale jeśli jest to bardzo zaawansowany przypadek, można przeprowadzić operację.
