pasożyty jelitowe u kotów są prawdopodobnie jednym z najczęstszych powodów konsultacji weterynaryjnych, zwłaszcza gdy właśnie przyjęliśmy krótkoterminowy wiek kotka. Musimy jednak wiedzieć, że dorosłe koty również są podatne na ich cierpienie, nawet te żyjące w pomieszczeniach, ponieważ sami możemy nieumyślnie przenosić je w butach. Stąd ważne jest odrobaczanie nasze koty okresowo, zawsze stosując produkty weterynaryjne na receptę.
Obecność tego, co powszechnie nazywamy „robakami u kotów”, zwykle obecnych w kale osobnika, zwykle wystarcza do postawienia diagnozy. Istnieją jednak mniej rzucające się w oczy objawy, takie jak szorstka sierść i wzdęcie brzucha, które mogą ukryć obecność pasożytów do czasu, gdy infestacja się rozprzestrzeni.
W tym artykule na naszej stronie szczegółowo omówimy pasożyty u kotów i znajdzieszporadnik kompletny o pasożytach jelitowych u kotów, objawach i leczeniu Wyjaśnimy szczegóły dotyczące objawów, przebiegu infekcji, dostępnych opcji leczenia i wiele więcej, czytaj dalej!
Objawy pasożytów jelitowych u kotów
Skąd mam wiedzieć, czy mój kot ma pasożyty? Jak wspomnieliśmy we wstępie, nie wszystkie pasożyty jelitowe są łatwo zauważalne dzięki obecności robaków w stolcu, dlatego ważne jest, aby być czujnym powszechna symptomatologia, która obejmuje inne objawy kliniczne, takie jak:
- Utrata wagi
- Niedokrwistość
- Biegunka
- Narastające problemy
- Powłoka matowa
- Obrzęk brzucha
- Obrzęk brzucha
- Wymioty
- Ciemne taborety
- Nieżyt żołądka
- Złe wchłanianie żywności
- Apatia
- Krwawa biegunka
- Wodnista biegunka
Teraz, gdy zobaczyliśmy, jakie są objawy pasożytów u kotów, zwłaszcza jelitowych, dowiemy się więcej o ich typach.
Rodzaje pasożytów jelitowych u kotów
U kotów występują różne rodzaje pasożytów wewnętrznych, dlatego ważne jest, aby nauczyć się je rozróżniać. Następnie porozmawiamy o najczęstszych:
- Niemienie: Znane również jako glisty.
- Tasiemce lub tasiemce: znane jako płazińce.
- Giardia, Kokcydia lub toksoplazmoza m.in.
Teraz, gdy wiemy już, jakie rodzaje pasożytów jelitowych mogą występować u kotów, przyjrzymy się bardziej szczegółowo, jakie objawy wywołują każdy z nich.
Niemienie u kotów lub obleńców
Ponieważ wiemy już, jak rozpoznać, czy mój kot ma pasożyty, sprawdźmy, które pasożyty jelitowe występują u kotów najczęściej. Pod nazwą nicienie zgrupowano wiele rodzajów pasożytów, które można zaklasyfikować jako autentyczne robaki ze względu na ich podobny wygląd. W tej grupie koty często są dotknięte dwoma rodzajami pasożytów:
- Glisty
- Ancylostomidae
Glisty nicienie
Tutaj znajdujemy Toxocara cati i Toxascaris leonina, przy czym ta ostatnia jest mniej ważna pod względem występowania i objawów. Bez wątpienia występowanie Toxocara cati wymaga dogłębnej wzmianki: ma bezpośredni cykl biologiczny, ale bardzo skomplikowany, w zasadzie jaja wychodzą na zewnątrz a następnie W ciągu kilku dni tworzy się w nich zakaźna larwa (larwa III stadium).
To jajo z zakaźną larwą może zostać połknięte przez kociaka i wtedy jajo wykluwa się w jelicie, L-III przechodzi przez ścianę jelita i poprzez układ krążenia dociera do wątroby, a stamtąd do płuc (układ wrotny).
Nowe linienie przechodzi do następnego stadium larwalnego i poprzez kaszel, który wytwarza flegmę i odruch połykania, larwa ta przechodzi do jamy ustnej i wraca do jelita cienkiego. Tam stanie się dorosłym i przyczepi się do jelita, bezpośrednio przyswajając składniki odżywcze i konkurując o ich wchłanianie z kociakiem.
Nie połykają krwi, ale rabują składniki odżywcze, co może powodować charakterystyczne objawy tych pasożytów u kotów,glisty, są:
- Szorstkie futro.
- Słaby przyrost masy ciała.
- Wzdęcie brzucha.
- Wymioty z robakami zwiniętymi jak sprężyny.
- Biegunka.
Czasami powodują mechaniczną niedrożność jelit ze względu na obecność ogromnej liczby pasożytów i mogą nawet spowodować śmierć.
Torgowce
W tym rodzaju nicieni znajdujemy Ancylostoma tubaeforme i Uncinaria stenocephala. Na aparatach gębowych mają haczyki, którymi są mocno zakotwiczone w jelicie cienkim, aby zassać krew W tym celu uwalniają antykoagulant, a jeśli dużo pasożytów, powoduje znaczne krwawienie, pojawiające się smoliste zabarwione stolce Charakterystyczne objawy tęgoryjców to:
- Niedokrwistość.
- Słabość.
- Śmierć: tylko wtedy, gdy kociak jest poważnie zarażony.
Jego rozmiar jest maleńki w porównaniu do glisty, 0,5-1,5 cm, a sposób rozprzestrzeniania się transsutkowy(podczas picia mleka matki)), prenatalna (w macicy larwy mogą przekroczyć łożysko, kociak urodzi się zarażony, co nie zdarza się w Toxocara cati), a nawetprzezskórnie , czyli gdy kot wchodzi na powierzchnie z zakaźnymi larwami.
Cykl biologiczny jest taki sam jak w przypadku Toxocara cati, z tą różnicą, że nie może przejść przez łożysko, a jego leczenie jest takie samo. Możemy znaleźć żywiciele parateniczne: gryzonie, ptaki, dżdżownice, chrząszcze… Jaja z larwami zakaźnymi są nieco mniej odporne niż jaja glisty w środowisku, ale w warunkach dużej wilgotności i łagodnych temperaturach są stabilne.
Czy kociak może się zarazić?
Mało prawdopodobne Właściwie te glisty mają wiele strategii, a najgorsza jest ta, która pojawia się, gdy zakaźne larwy połkną je przez dorosłego kota z dobrym stanem odpornościowym. Zakaźne larwy po wykluciu przechodzą przez jelito, ale poświęcają się migracji przez narządy ciała kota (larwa trzewna wędrująca): mózg, serce, wątroba, płuca, mięśnie i gruczoły sutkowe. Tam pozostają otorbione, w stanie utajonym nawet przez lata. Dobry stan odpornościowy kota utrzymuje go na dystans.
Ale ciąża, a następnie poród powodują obniżenie odporności, a larwy „budzą się”, mogąc w drodze galaktogenności przejść z gruczołu mlekowego do kociaka. Gdy już się w nim znajdzie, nie musi wykonywać wszystkich opisanych powyżej żonglerek, aby stać się dorosłym, bezpośrednio zmienia się w larwę IV i dorosłą, nasz kociak ma aktywne pasożyty i znaczną długość (od 3 do 15 cm) w trzecim tygodniu życia. wiek, tylko z powodu ssania.
Instynkt łowiecki kotów sprawia, że są one stale narażone na działanie tych pasożytów, ponieważ gryzonie, a nawet robaki, mogą połykać jaja w środowiskuzakaźna larwa. Użyje tej samej strategii, migrując do mięśni i innych narządów w tych żywicielach, a następnie otorbiając i czekając, aż kot połknie gryzonia, aby zakończyć swój cykl.
Gryzoń działa w tym przypadku jako „ gospodarz parateniczny”, cykl zatrzymuje się tam, służy jedynie jako pojazd. Co gorsza, jaja glisty są dość odporne w środowisku, mogą pozostać stabilne przez miesiące, jeśli istnieją odpowiednie warunki wilgotności i temperatury. Idealne są gleby porowate, takie jak piasek.
Leczenie nicieni u kotów
Tego typu pasożyty kotów zwalcza się oksym milbemycyny (w postaci tabletek), który jest idealnym produktem dla dorosłych, a nawet selamektyny (w pipecie), ale u kociąt między 3 tygodniem a 3 miesiącem najlepiej jest stosować albendazol lub fenbendazol (w zawiesinie) przez kilka dni, ponieważ jego powolne, ale pewne działanie powoduje, że stopniowo pozbywają się pasożytów i nie zatykać jelit.
Powinny być odrobaczone co dwa tygodnie od trzech tygodni do trzech miesięcy i co miesiąc do szóstego miesiąca życia. Sole typu pyrantel lub febantel są nieco mniej skuteczne, ale w odpowiednich dawkach mogą całkiem dobrze pokryć glisty.
Najlepiej kontynuować odrobaczanie co trzy miesiące po sześciu miesiącach lub częściej, jeśli są dzieci i kot wychodzi na zewnątrz, ale nasz weterynarz może również od czasu do czasu spuścić kał i odrobaczyć w przypadku zaobserwowania jaj ascarid.
Cestody u kotów lub płazińców
Kontynuując pasożyty jelitowe u kotów pojawia się kolejna duża grupa płazińców, do której należą również słynne tasiemce. Poniżej wymienimy najbardziej wyróżniające się:
Tasiemiec u psa
Tasiemiec psi (Dipylidium caninum), który może również wpływać na koty, potrzebuje żywiciela pośredniego, aby zakończyć swój cykl biologiczny (pośredni). Zwykle jest przenoszony głównie przez pchły na kotach, chociaż może być również przenoszony przez wszy na kotach
Nie zaobserwujemy bardzo wyraźnych objawów, z wyjątkiem ciężarnych proglottides w kale i odbycie zwierzęcia lub swędzenia odbytu. Jest traktowany prazikwantelem, co jest konieczne do wyeliminowania żywicieli pośrednich.
Dowiedz się więcej o tasiemcach psów w naszym artykule na temat tasiemców u kotów, objawów, zarażania i leczenia.
Gatunek Taenia
Najważniejsza jest Taenia taeniformes, to kolejny tasiemiec, który może pasożytować na naszym kotu poprzez połykanie zarażonych żywicieli pośrednich, w tym przypadku gryzoni. Zwykle nie daje żadnych objawów, być może swędzenie w odbycie, więc znaleźlibyśmy obecność pasożytów w odbycie kota, wzdęcia brzucha, matową sierść lub chudą. I oczywiście obserwacja ciężarnych proglottydów w kale.
Rodzaj Echinococcus
Echinococcus granulosus jest rzadko u kotów, ale warto o nim wspomnieć ze względu na jego znaczenie w wywoływaniu znanej choroby u człowieka, torbiel bąblowcowa Kot jest jednak bardzo mało prawdopodobnym żywicielem, zgłaszanym w bardzo nielicznych przypadkach, przy czym głównymi żywicielami są pies i lis.
Mikroskopijne pasożyty jelitowe u kotów
Istnieją inne pasożyty, które mogą atakować koty, zwłaszcza w społecznościach (np. budy, schroniska, kolonie lub schroniska). Najbardziej godne uwagi są pierwotniaki, wśród których warto wymienić:
Giardias
giardioza u kotów jest spowodowana wiciowcem, który powoduje objawy, które różnią się od okresowej biegunki, z niektórymiśluz i kropla świeżej krwi , do dobrego ogólnego stanu zdrowia lub do całkowitego braku objawów.
Rozwija się w wilgotnym środowisku, a zarażanie odbywa się drogą ustno-kałową, ważne jest czyszczenie, dezynfekcja i suszenie powierzchni w tych społecznościach. Zabieg polega na stosowaniu fenbendazolu przez pięć dni lub stosowaniu metronidazolu w nieco dłuższym okresie czasu. Ten ostatni to antybiotyk o działaniu przeciwpierwotniakowym.
Coccidia Apicomplexa
Są innym rodzajem pierwotniaków, jak Giardia, ale bez wici. W obrębie kokcydiów znajdujemy rodzaj Isospora spp, który atakuje głównie młode kocięta z grup kocich, dając początek:
- Żółtawa biegunka.
- Opóźnienia wzrostu.
- Szorstkie i matowe futro.
- Wzdęcie brzucha.
Poważne objawy są zazwyczaj spowodowane współzakażeniem bakteriami i często można znaleźć zakażenia bezobjawowe, które ustępują samoistnie. Rozpoznaje się je na podstawie badania koprologicznego (oocysty obserwuje się w kale), ale czasami zdarzają się wyniki fałszywie ujemne i konieczne jest zastosowanie laboratoryjnych technik wykrywania. Leczenie polega na stosowaniu sulfonamidów (antybiotyków o działaniu przeciw pierwotniakom) przez 5-7 dni lub zastosowanie diklazurilu lub toltrazurilu w pojedynczej dawce, leku niezarejestrowanego dla kotów ale jest często używany.
Toksoplazmoza
Rodzaj toxoplasma ma za jedynego przedstawiciela Toxoplasma gondii, inny rodzaj kokcydii, niestety sławny. Kot i inne koty są jedynym żywicielem ostatecznym toksoplazmozy u kotów (rozmnażanie płciowe ma miejsce u kota). Kot zostaje zarażony połykając mięso ze zbiorników zakażonych oocystami pasożyta, zwłaszcza gryzoni.
Chociaż zaliczamy go do pasożytów jelitowych, może powodować bardzo różne objawy i zazwyczaj nie jest ostry:
- Anoreksja.
- Gorączka.
- Apatia.
- Objawy neurologiczne.
- Urazy oczu.
- Duszność.
Wyświetla łagodne i sporadyczne objawy, które zazwyczaj wprowadzają w błąd. Infekcja w macicy jest zwykle śmiertelna. Najczęściej współzakażenie wirusem białaczki kotów lub wirusem niedoboru odporności kotów wywołuje objawy toksoplazmozy.
Odpowiednie leczenie opiera się na stosowaniu klindamycyny przez 4 tygodnie, dwa razy dziennie, a nawroty są częste. Diagnozowanie go za pomocą analizy koprologicznej nie jest zbyt precyzyjne, ponieważ zarażony kot eliminuje jaja (oocysty) w sposób przerywany i nieregularny, dlatego wskazane jest oznaczanie przeciwciał we krwi określonymi metodami, wraz z pojawieniem się objawów klinicznych wskazujących na tego pierwotniaka.
Uniemożliwienie naszemu kotu jedzenia surowego mięsa czy dostęp do gryzoni to sposób na uniknięcie zarażenia. Zakażenie kotów poprzez spożycie wysporulowanych oocyst w środowisku nie jest powszechne (ludzie zarażają się na przykład nie myjąc warzyw), ponieważ znajdują się one w kale innych kotów, a koty nie są narażone na koprofagię.
Czasowe wizyty u weterynarza, aby dowiedzieć się, czy kot ma toksoplazmozę, są bardzo ważne u kobiety w ciąży, ponieważ może wpływać na płódJeśli jednak powstrzymamy się od obchodzenia się z kałem, jego przenoszenie jest bardzo skomplikowane.
Zapobieganie mikroskopijnym pasożytom u kotów
Szkolenie pracowników społeczności w zakresie dezynfekcji i czyszczenia Środki są kluczem do uniknięcia ponownej infekcji, ponieważ leczone kocięta mogą wydalać oocysty przez długi czas, nawet po przezwyciężeniu epizodu biegunki i mogą wywołać nową infekcję u swoich kongenerów.
Jak odrobaczyć kota?
Teraz, gdy znasz już najczęstsze pasożyty jelitowe, zrozumiesz, dlaczego tak ważne jest regularne odrobaczanie kotów, wewnętrznie i zewnętrznie. Ale dodatkowo, jeśli podejrzewasz, że Twój kot cierpi na uogólnioną infestację, zdecydowanie zaleca się udanie się do lekarza weterynarii, aby ustalić, jaki rodzaj pasożyta go dotyka i jaka będzie najwygodniejsza metoda leczenia, aby wyeliminować go na stałe.
Oczywiście należy zauważyć, że wyeliminowanie pasożytów jelitowych u kotów nie zawsze jest łatwe, ponieważ jak widzieliśmy w poprzednich rozdziałach, w niektórych przypadkach wymagane jest okresowe leczenie, aby uniknąć nawrotów, w których musi regularnie podawać konkretne leki lub środki przeciwrobacze
Istnieje wiele leków na pasożyty jelitowe u kotów, jednak nie wszystkie z nich są skuteczne, gdy już wystąpiła uogólniona infestacja, dlatego radzimy całkowicie unikać tych, które nie mają badań potwierdzających ich skuteczność, którą generalnie możemy znaleźć w supermarketach i niewyspecjalizowanych sklepach. Zawsze będziemy stawiać na skuteczne produkty do sprzedaży w lecznicach weterynaryjnych
Domowe sposoby na pasożyty jelitowe u kotów
W sieci można znaleźć niezliczone sztuczki i domowe sposoby na wyeliminowanie pasożytów jelitowych u kotów, jednak zwykle stosuje się naturalne środki, aby zapobiec ich pojawieniu się, a nie leczyć je, gdy już są obecne u kota, koci organizm. Z tego powodu nie zalecamy stosowania domowych środków do wewnętrznego odrobaczenia kotów, zwłaszcza gdy mówimy o dużej liczbie pasożytów.
Jeśli chcesz zapobiec jej pojawieniu się naturalnymi środkami, zaleca się kontakt z weterynarzem naturopatycznym lub holistycznym, który może nam doradzić skutecznie i bez narażania zdrowia naszych zwierząt.
Czy pasożyty jelitowe przenoszą się na ludzi?
Na koniec możesz się zastanawiać, czy nicienie, tasiemce lub tasiemce mogą wpływać na ludzi, prawda? Cóż, powinieneś wiedzieć, że tak, pasożyty jelitowe u kotów są zaraźliwe dla ludzi i mogą być szczególnie irytujące i szkodliwe, zwłaszcza dla małych dzieci.
- Toxocara cati i canis: może powodować infekcje u ludzi przez przypadkowe połknięcie jaj z zakaźną larwą, co skutkuje larwą trzewną wędrującą, która może dotrzeć do oka Należy uważać z dziećmi i prawidłowo postępować zgodnie z odrobaczaniem, aby temu zapobiec.
- Cestodes: jak Dipilydium caninum, może wpływać na ludzi, jeśli przypadkowo połkną żywicieli pośrednich, takich jak pchły lub wszy w przypadku dzieci.
Zapraszamy do zapoznania się z artykułem na naszej stronie o chorobach przenoszonych przez koty i ich objawach.
