Gryzonie to zwierzęta, wśród których znajdujemy pewne typy, które są blisko związane z człowiekiem iw niektórych przypadkach, chociaż nie zostały bezpośrednio udomowione, są szeroko rozwinięte w ośrodkach miejskich. Przykładem tego jest czarny szczur (Rattus rattus), zwany także szczurem dachowym, szczurem domowym lub szczurem domowym. Ten gryzoń z rodziny Muridae jest rozpowszechniony praktycznie na całym świecie, w wielu przypadkach powodując nie tylko problemy zdrowotne, ale także szkody w uprawach. Dołącz do nas na tej stronie naszej witryny, aby dowiedzieć się więcej o czarnym szczurze, takim jak jego cechy charakterystyczne, siedlisko lub zwyczaje.
Pochodzenie czarnego szczura
Gdy mówimy o czarnym szczurze, możemy nazwać go gatunkiem inwazyjnym. Jest to typ szczura, który pochodzi z tropikalnej Azji i skolonizował Europę w VIII wieku Od tego czasu jego dystrybucja rozszerzyła się i rozszerzyła na całym świecie do dnia dzisiejszego, co jest nawet uważane za plagę. Oprócz możliwości poruszania się po gałęziach i wspinania się na drzewa, Rattus rattus jest w stanie poruszać się i dostosowywać do środowiska miejskiego.
Charakterystyka czarnego szczura
W końcu szczura czarnego można pomylić z szczurem brązowym (Rattus norvegicus), ponieważ oba są czasami nazywane zwykłymi szczurami i ponieważ mają pewne podobne cechy. Jednak ta pierwsza ma charakterystyczne cechy fizyczne. Poniżej dowiemy się, jakie są te cechy czarnego szczura:
- To jest gryzoń średniej wielkości: czarny szczur ma około 16 do 22 cm wzrostu. Dodatkowo ogon ma około 19 cm, więc może być tak długi lub dłuższy niż korpus Z drugiej strony waga wynosi około 300g lub mniej.
- Presentan dymorfizm płciowy: samce są większe i ważą więcej niż samice.
- Zwykle to kolor czarny: obszar brzucha jaśniejszy, ale mogą to być inne kolory, takie jak brązowy.
- Nie są rozpoznawane podgatunki: w pewnym momencie zostały nazwane podgatunki na podstawie różnic kolorystycznych, jednak do tej pory taksonomicznie nie są one rozpoznawane.
- futro jest opisany jako ładny i niechlujny: również, najmłodsze osobniki mają bardzo jednolitą ciemną sierść.
- Ma czaszka i kości nosowe nieco wąskie : kontrast z jego dużymi uszami, które po złożeniu mogą sięgać krawędzi jego oczu.
- Ma górny pierwszy trzonowiec: jest to najbardziej charakterystyczna cecha szczura czarnego w porównaniu z szczurem brązowym.
Siedlisko czarnych szczurów
Czarny szczur pierwotnie pochodził z Indii i Pakistanu, ale kiedy ludzka populacja zaczęła podróżować łodzią, rozprzestrzeniła się w różnych krajach, aż do uzyskania praktycznie globalnej obecności.
Jest to bardzo powszechny gatunek na obszarach przybrzeżnych, właśnie z powodu tego, o czym wspomniano powyżej. Nie jest to jednak zwierzę, które łatwo pływa. Rozprzestrzenił się również przez:
- Obszary miejskie
- Obszary zalesione
- Prześcieradła
- Krzak
Z drugiej strony ma świetny zaplecze wspinaczkowe, dzięki czemu może być obecny na wysokościach budynków.
Czarny szczur rozmnażał się w większym stopniu w regionach tropikalnych, ponieważ był stopniowo wypędzany ze stref umiarkowanych przez szczura brunatnego, który w swojej nieudomowionej formie jest bardziej agresywny od czerni. Zwykle rośnie od poziomu morza do 250 metrów nad poziomem morza.
Cele czarnego szczura
Czarny szczur to przede wszystkim zwierzę nocne które tworzy grupy społeczne, gdzie dorosłe samce dominują nad młodszymi. Ogólnie rzecz biorąc, samice są bardziej agresywne niż mężczyźni, ale mniej ruchliwe niż mężczyźni. W zależności od miejsca, w którym rosną, mogą mieć przyzwyczajenia ziemskie lub nadrzewne , ponieważ są doskonałymi wspinaczami, dla których równowagę polegają na długim ogonie.
Gniazda dla młodych mogą znajdować się na ziemi, na drzewach lub na wysokich konstrukcjach. Zawsze przebywają w obszarze około 100 m2, wokół źródeł pożywienia, których bronią jako są terytorialne.
Ponadto Rattus rattus używa różnych zmysłów do postrzegania otoczenia Jednak jest to nieco głośne, że używa, gdy czuje się zagrożony lub komunikuje się z członkami grupy. Możesz także zostawić pewien ślad na granicach zdefiniowanego terytorium.
Czarny szczur to zwierzę, które wyrządza pewne szkody na drzewach, plantacjach, może również wpływać na infrastrukturę i powodować poważne problemy zdrowotne jako wektor niektórych chorób. Jedną z najbardziej znanych była dżuma dymienicza, wywołana przez bakterię żyjącą na pchłach przenoszonych przez czarne szczury.
Zwykłe zachowanie tego zwierzęcia jest takie, że niezjedzone jedzenie zanieczyszcza je kałem i moczem. Będąc nosicielami różnych patogenów, mogą powodować u ludzi poważne problemy zdrowotne. Dlatego bardzo ważna jest higiena i ochrona żywności w miejscach, gdzie wiadomo o obecności czarnych szczurów.
Karmienie czarnych szczurów
Czarny szczur jest wszystkożerny, chociaż może spożywać większą ilość pokarmu pochodzenia roślinnego. W ten sposób uwzględnij w swojej diecie:
- Owoce
- Posiew
- Płatki
- Szczeka
- Zwierzęta bezkręgowe
Czarny szczur może spożywać około 15 g pokarmu dziennie oprócz wypijania 15 ml wody dziennie. Gdy jest obecny na plantacjach i na obszarach inwentarskich, może powodować znaczne szkody.
Rozmnażanie czarnego szczura
W sprzyjających warunkach czarny szczur może rozmnażać się przez cały rok, chociaż najwyższe szczyty występują latem i jesienią. Jest to zwierzę poligamiczne i ustanawia liniową hierarchię reprodukcji, więc prowadzący samiec będzie miał ten przywilej, podobnie jak dominujące samice. Ta pozycja społeczna jest tworzona przez konfrontacje w grupie.
Kobiety mają ciążę, która trwa od 21 do 29 dni a od 3 do 5 miesięcy czarny szczur może się rozmnażać. Młode rodzą się niewidome, głuche i mają bardzo mało włosów, więc są całkowicie zależne od matki. Po 15 dniach zaczynają otwierać oczy, a samodzielność i odstawienie od piersi następuje między 3 a 4 tygodniem. Samica ma średnio ośmiu młodych na wycielenie.
Stan ochrony czarnego szczura
Ze względu na jego powszechne występowanie i liczebność na całym świecie gatunek ten uważany jest za najmniej niepokójW rzeczywistości w niektórych regionach została uznana za zarazę z powodu wspomnianych powyżej szkód. W ośrodkach miejskich koty są głównymi drapieżnikami czarnego szczura, podczas gdy na wolności polują na nie niektóre gatunki ptaków i niektóre lądowe drapieżniki.
