Kot perski jest jedną z najstarszych i najbardziej pożądanych znanych ras. Ze względu na swoją osobliwą budowę fizyczną kot perski cierpi na powtarzające się problemy, o których poinformujemy w tym artykule. To, co przed chwilą skomentowałem, nie oznacza, że koty perskie są chorowite, ponieważ jeśli potrzeby, których wymaga ich morfologia, są odpowiednio zaspokajane, zwykle nie mają problemów.
W tym artykule na naszej stronie poinformujemy Cię o najczęstszych chorobach kota perskiego, dzięki czemu dowiesz się, jak im zapobiec.
Zapisz je i nie zapomnij regularnie odwiedzać weterynarza, aby upewnić się, że zdrowie Twojego kota jest w idealnym stanie.
Trichobezoary
Koty perskie to kocia rasa o najdłuższej i najgęstszej sierści. W konsekwencji są to koty bardziej podatne na cierpiące na trichobezoary niż inne koty o krótkiej sierści.
Trichobezoary to kule włosowe, które tworzą się w żołądku i przewodzie pokarmowym kota. Koty zwykle zwracają kule włosowe, ale czasami gromadzą się one w żołądku. Kiedy tak się dzieje, koty przeżywają bardzo trudne chwile, a to może mieć nawet poważne konsekwencje dla zdrowia kotów. Weterynarz musi szybko interweniować, aby rozwiązać problem.
Aby zapobiec trichobezoarom należy codziennie czesać kota perskiego, usuwając martwy włos. Należy podać słód dla kotów lub farmaceutyczny olej parafinowy, aby umożliwić ewakuację trichobezoarów.
Nerka policystyczna
Koty perskie są rasą bardzo podatną na tę chorobę, polegającą na rozwoju torbieli w okolicy nerek, które jeśli pozostawione bez leczenia rosną i rozmnażają się. Szacuje się, że 38% kotów perskich cierpi na tę dziedziczną chorobę.
Z tego powodu koty perskie powinny być poddawane corocznym USG od pierwszych 12 miesięcy życia. Jeśli zauważy się, że mają torbiele nerek, weterynarz zastosuje odpowiednie leczenie w celu złagodzenia dolegliwości.
W przypadku braku nadzoru, często zdarza się, że dotknięte chorobą koty perskie zapadają się nagle w wieku 7-8 lat i umierają z powodu problemów z nerkami.
Problemy z respiratorem
Jeśli spojrzymy na pysk kota perskiego, natychmiast uderza nas to, jak płaskie są i ich wielkie oczy . Obie cechy czasami wywołują uboczny wpływ na zdrowie kota.
Fakt tak słabo zaznaczonego pyska powoduje, że jego przewód nosowy jest bardzo krótki i jest bardziej wrażliwy na zimno, ciepło wilgotnym lub suchym środowisku. Wpływa to na wydajność twojego oddychania. Z tego powodu koty perskie nie są tak aktywne jak inne rasy, których oddech jest wydajniejszy i pozwala lepiej dotlenić krew.
Problemy sercowe
Konsekwencją braku prawidłowego oddychania jest to, że prędzej czy później ta okoliczność przekłada się na Problemy z sercem . Otyłe koty perskie częściej cierpią na te dolegliwości.
Udowodnioną ciekawostką jest to, że mniej niż 10% kotów perskich cierpi na kardiomiopatię przerostową. Ta anomalia polega na tym, że lewa komora mięśnia sercowego rozwija się bardziej, co może spowodować nagłą śmierć kota. Ciekawostką jest to, że choroba ta dotyka praktycznie tylko samce kotów, pozostawiając samice bardzo daleko od tej dolegliwości.
Problemy z oczami
Specjalny kształt oczu kota perskiego również może sprawiać problemy. Następnie zwracamy uwagę na najważniejsze:
- Wrodzony ankyloblepharon. Ta dziedziczna anomalia występuje zwykle u niebieskiego kota perskiego. Składa się z połączenia za pomocą membrany pomiędzy górną i dolną powieką.
- Nabłonek wrodzony Polega na nadmiernym łzawieniu kanalika łzowego, co skutkuje utlenianiem włosów w okolicy oczu oraz lub infekcja grzybicza dotkniętego obszaru. Istnieją specjalne leki łagodzące tę anomalię. Jest to choroba dziedziczna.
- Entopion To wtedy rzęsy kota ocierają się i podrażniają rogówkę w wyniku odwrócenia brzegu powieki. Powoduje nadmierne łzawienie, półprzymknięte oczy i unaczynienie rogówki, które powoduje owrzodzenia. Powinien być leczony chirurgicznie.
- Jaskra pierwotna. Polega na nadmiernym ciśnieniu krwi w oku, którego efekt przekłada się na zmętnienie i utratę wzroku. Musi być leczony chirurgicznie.
Nieczęste problemy
Wśród kotów perskich są pewne rzadkie problemy, ale warto o nich wiedzieć.
- Balbinizm oczno-skórny Jest to cecha autosomalna recesywna, która powoduje łagodny rodzaj bielactwa, który wpływa na sierść kota jaśniejszą niż zwykle. Najbardziej oczywiste skutki tej anomalii to fakt, że kot cierpi na światłowstręt i jest bardziej wrażliwy na infekcje. Lekarz weterynarii powinien leczyć objawy.
- Folderowe zapalenie skóry. Odnosi się do podrażnienia fałdów na twarzy kota w wyniku nadmiernego przelewania się łez.
- Tłusty łojotok. Objawy, które powinien leczyć lekarz weterynarii, obejmują łuszczącą się, tłustą skórę.
- Zwichnięcie rzepki. Powoduje kulawiznę i uniemożliwia kotu skakanie bez wahania.
- Dysplazja stawu biodrowego. To wtedy dochodzi do uszkodzenia stawu między głową kości udowej a panewką biodrową. Powoduje kulawiznę, niechęć do skakania i ból podczas ruchu.
- Kamienie nerkowe. Kamienie nerkowe, które należy usunąć chirurgicznie. 80% otyłych kotów perskich cierpi na tę chorobę.
