Retriever z Nowej Szkocji, znany po hiszpańsku jako pies retriever z Nowej Szkocji, został stworzony w XIX wieku, aby przyciągnąć, kierować w stronę myśliwego i ładować ptactwo wodne. Toller, jak potocznie wiadomo, jest psem średniej wielkości, mocnym i zwartym. Jednocześnie jest to najmniejszy z retrieverów, a niektórzy uważają, że przypomina trochę małego golden retrievera.
Ten pies jest bardzo zwinny i zdeterminowany i jest zawsze czujny. Może wydawać się smutny lub tęskny, gdy jest spokojny, ale gdy tylko zaczyna się aktywność, pokazuje swoje prawdziwe radosne i dynamiczne usposobienie. Jeśli jesteś zainteresowany adopcją psa rasy Nova Scotia Duck Tolling Retriever, zajrzyj do tej dokumentacji dotyczącej rasy na naszej stronie, gdzie znajdziesz wszystkie informacje, które musisz wiedzieć przed adopcją psa tego typu, aby dorastał zdrowy i szczęśliwy w strona twojego życia.
Pochodzenie rasy Nova Scotia Duck Tolling Retriever
Chociaż Nie ma wiarygodnych zapisów rozwoju tej rasy, powszechnie przyjmuje się, że powstała ona w XIX wieku w Nova Szkocja, Kanada. Wydaje się, że psy założycielskie rasy należały do grupy czerwonych wabików sprowadzonych z Europy do Kanady przez pierwszych osadników. Później te psy krzyżowały się z lokalnymi psami i rasami psów myśliwskich sprowadzonych z innych miejsc. Chociaż rasy psów, które brały udział w tworzeniu rasy Nova Scotia Duck Tolling Retriever nie są dokładnie znane, uważa się, że były to setery, spaniele i oczywiście różne typy aporterów.
Psy te były pierwotnie znane jako małe kaczki rzeczne lub kaczki z Yarmouth. Nazwy te wynikały ze szczególnego sposobu, w jaki te psy były używane do polowań.
Uznanie rasy przez Canadian Kennel Club nastąpiło w 1945 roku. W tym roku ustalono, że oficjalna nazwa rasy będzie brzmieć Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Międzynarodowa Federacja Cinologiczna (FCI) uznała tę rasę w 1982 roku. Psy te są wciąż mało znane na świecie, dlatego ich populacja jest niewielka i istnieje niewielka pula genetyczna. Są jednak stosunkowo popularne wśród myśliwych w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.
Ciekawy styl polowania z aporterem z Nowej Szkocji
Styl polowania z tymi psami polega na tym, że psy bawią się w berka z myśliwym, który jest ukryty. Podchodzą do i z niewidomych, podnosząc kij lub piłkę rzuconą przez myśliwego, co przyciąga uwagę kaczek. Następnie kaczki zbliżają się do brzegu, aż znajdą się w zasięgu strzału. W tym momencie myśliwy może strzelać, a później pies zbiera ranne i martwe kaczki.
Podobno lisy stosują podobną strategię polują na kaczki, bawią się między dwoma lisami… i oczywiście bez użycia broni ognia. Mówi się również, że rdzenni mieszkańcy Nowej Szkocji stosowali podobną praktykę, aby zwabić kaczki na brzeg, wielokrotnie podrzucając futro lisa przywiązanego do cienkiej linii i przyciągając ją z powrotem do siebie.
Chociaż ten styl polowania jest praktykowany od dawna, niektórzy myśliwi uważają, że to po prostu mit, że kaczki są przyciągane przez psa bawiącego się w pobliżu brzegu. Uważają, że częstotliwość, z jaką kaczki zbliżają się do brzegu, jest taka sama, gdy bawi się pies, jak wtedy, gdy go nie ma.
Nova Scotia Duck Tolling Retriever Charakterystyka fizyczna
Samce osiągają wysokość w kłębie od 48 do 51 centymetrów. Ponadto Twoja waga musi wynosić od 20 do 23 kilogramów. Wzrost samic wynosi od 45 do 48 centymetrów, a ich waga od 17 do 20 kilogramów.
Głowa tych psów jest lekko klinowata i dobrze zaznaczona przez szeroką, lekko zaokrągloną czaszkę. Stop jest umiarkowany, nos czarny lub współgra z kolorem szaty. Wargi są napięte i cienkie, a mocne szczęki zamykają się w mocnym zgryzie nożycowym.
Oczy tollera są średniej wielkości, w kształcie migdałów i mają kolor od bursztynowego do brązowego. Wygląd ma czujny, inteligentny i przyjazny wyraz. Uszy tego psa są trójkątne, średniej wielkości, dobrze osadzone iz powrotem na czaszce. Nasada uszu lekko wyprostowana. Szyja jest średniej długości, mocna i pozbawiona policzków.
Korpus Nova Scotia Duck Tolling Retriever jest nieco dłuższy niż jest wysoki, średni, zwarty i muskularny i ma kości od średniej do grubej. Linia górna jest pozioma, grzbiet krótki i prosty, a lędźwie mocne i muskularne. Głęboka klatka piersiowa tych psów opada do łokci, a brzuch jest lekko wciągnięty.
Ogon jest szeroki u nasady i obficie pokryty sierścią. Jego ostatni kręg sięga do stawu skokowego, a gdy pies odpoczywa, ogon może zwisać. Gdy pies jest aktywny, podnosi i zwija ogon, ale nigdy nie dotyka nim swojego ciała.
Przednie kończyny Nova Scotia Duck Tolling Retriever są równoległe, proste, z mocnymi kośćmi, muskularnymi ramionami i łokciami blisko ciała. Z kolei kończyny tylne mają muskularne uda i dobrze ustawione kolana. Średnie, okrągłe stopy mają zwarte, wysklepione palce.
Te psy mają podwójną sierść, odporną na wodę Podszerstek jest miękki i gęsty, natomiast włos zewnętrzny jest umiarkowanie długi i miękki. Ten ostatni może być lekko pofalowany z tyłu ciała, ale powinien być prosty na reszcie.
Akceptowane kolory sierści dla tej rasy to różne odcienie czerwieni lub pomarańczy, przy czym frędzle i spód ogona są jaśniejsze niż reszta ciała. Psy z białymi znaczeniami na czubku ogona, łap i klatki piersiowej oraz białą wstążką na czole są bardziej powszechne i preferowane. Jednak psy o jednolitym kolorze są mile widziane. Nos, usta i brzegi oczu muszą być koloru cielistego, współgrające z sierścią lub czarne.
Retriever z Nowej Szkocji to pies entuzjastyczny, zabawny, bardzo aktywny, pewny siebie, delikatny i słodki Jest też bardzo inteligentny, łatwy do wyszkolenia, chociaż zawsze lepiej jest stosować metody szkolenia psów oparte na pozytywnym wzmocnieniu.
Jest też psem o dużej energii, ale jednocześnie jest zwykle bardzo cierpliwy w stosunku do dzieci (oczywiście zależy to w dużej mierze od socjalizacji, jaką otrzymuje każdy pies). Pomimo swojej ogromnej energii jest posłusznym psem, który może być doskonałym zwierzakiem, jeśli zapewni mu niezbędne ćwiczenia fizyczne i umysłowe.
Podobnie jak wszystkie inne aportery, Nova Scotia Duck Tolling Retriever jest fanem aportowania, gier i pływania. Jeśli to możliwe, powinien mieć możliwość pływania od czasu do czasu.
Jednak, w przeciwieństwie do "typowego" aportera, w nieznanych sytuacjach zwykle jest powściągliwy. Aby temu zapobiec, dobrze jest uspołecznić je ze szczeniętami i przyzwyczaić je do różnych sytuacji.
Opieka aporterem Nova Scotia Duck Tolling Retriever
Retriever z Nova Scotia Duck Tolling Retriever może przystosować się do życia w małym mieszkaniu, jeśli zapewni mu się niezbędne ćwiczenia. Będąc bardzo aktywnym i energicznym psem potrzebuje dużo wysiłku fizycznego i psychicznego oraz codziennych zabaw. Jeśli to możliwe, daj mu możliwość spalenia energii podczas pływania.
Sieć tych psów jest dobrym izolatorem przed zimnem, więc dobrze przystosowują się do życia w zimnym klimacie.
Rasa regularnie linieje. Sierść tych psów powinna być pielęgnowana przez codzienne szczotkowanie i czesanie Zaleca się również nie kąpać psa zbyt często, aby nie usunąć naturalnej ochrony zapewnianej przez jego futro. Kąpiel powinna odbywać się tylko wtedy, gdy pies jest brudny.
Nova Scotia Duck Tolling Retriever Education
Aby uniknąć aktywnych reakcji i przyszłych lęków, ważne jest, aby od najmłodszych lat uspołeczniać psa rasy Nova Scotia Duck Tollind Retriever z różnymi ludźmi, zwierzętami i środowiskiem, aby mieć zdrowego i zrównoważonego psa.
Dzięki ogromnej inteligencji, jaką posiada płatnik, bardzo łatwo będzie go edukować w psim posłuszeństwie, zawsze stosując pozytywne wzmocnienie, a nigdy z fizycznymi obrażeniami, dławieniem obroży lub tradycyjnymi metodami szkolenia psów, które opierają korygowanie niewłaściwego zachowania na karach, które następnie powodują pogorszenie zdrowia psychicznego psa. Zanim pojawi się jakiekolwiek podejrzenie pojawienia się problemów behawioralnych, powinieneś udać się do psiego pedagoga lub etologa i pozwolić się kierować doświadczeniem profesjonalisty.
Po socjalizacji możemy kontynuować edukację chorego z podstawowymi nakazami posłuszeństwa, niezbędnymi dla dobrych relacji z ludźmi i innymi zwierzętami. Najlepiej poświęcić 5-10 minut dziennie na przeglądanie poleceń, których już się nauczyłeś i poznawanie nowych. Zabawy inteligencją, nowe doświadczenia oraz stymulowanie rozwoju fizycznego i psychicznego psa sprawią, że będzie się prawidłowo rozwijał i był szczęśliwy.
Zdrowie Retriever z Nova Scotia Duck Tolling
Ta rasa jest stosunkowo zdrowa w porównaniu z innymi rasami psów, a średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat. Mała populacja powoduje jednak zmniejszenie puli genetycznej rasy, a to z kolei powoduje pewną predyspozycję do niektórych chorób pochodzenia genetycznego Potencjalna dziedziczna choroby tych psów obejmują problemy z tarczycą i autoimmunologiczne, a także postępujący zanik siatkówki.
Nawet gdy pies jest zdrowy, należy ściśle przestrzegać harmonogramu szczepień i w miarę możliwości zabierać go do weterynarza na 6 miesięcy, aby zapobiec i wykryć jakiekolwiek problemy zdrowotne.
