Pelikany to ptaki wodne zaliczane obecnie do rzędu Pelecaniforme, rodziny Pelicanidae i rodzaju Pelecanus. Są łatwo rozpoznawalnymi ptakami w zbiornikach wodnych, w których żyją, ze względu na ich duże dzioby, z obecnością worka w dolnej części, znanego jako worek dziąsłowy.
Pelikany są szczególnie stadnymi ptakami, które praktycznie wszystkie ważne procesy wykonują w grupach, tak że zakładają liczne kolonie w ekosystemach, w których się znajdują, których zresztą nie jest mało, bo są rozmieszczone w Ameryce, Afryce, Azji i Europie.
W tym artykule na naszej stronie chcemy przedstawić Państwu informacje na temat rodzajów pelikanów,więc zapraszamy do kontynuacji czytając, abyś mógł dowiedzieć się trochę więcej o obecnie istniejących gatunkach.
Pelikan biały lub pospolity
Pelikan pospolity (Pelecanus onocrotalus) jest dość dużym ptakiem o rozpiętości skrzydeł do3,60 m Samce są większe i cięższe niż samice. Samce pelikanów mogą ważyć do około 15 kg , natomiast samice pelikanów około 9 kg dziób osiąga około 50 cm w przypadku tego pierwszego i do 40 cmw przypadek kobiet. Jest to ptak o białych piórach, ale skrzydła mają czarne ubarwienie na końcach iw dolnej części. Duży dziób jest głównie żółty, ale dodatkowo może mieć również niebieskie zabarwienie.
Jest szeroko rozpowszechniony w Afryce, Azji i Europie. Chociaż jest to gatunek wędrowny, istnieją populacje osiadłe i rozproszone. Pelikan biały tworzy kolonie od około 200 do 40 000 par Siedlisko jest zróżnicowane i składa się z jezior, lagun, bagien, dużych rzek charakteryzujących się słonawą lub zasoloną Płycizna. Podobnie mieszka w ujściach rzek i wybrzeżach morskich bez obecności linii brzegowej.
Jest to ptak wyłącznie rybożerny, łapiący ryby do 600 g. Czynność ta wykonywana jest w grupie, tworząc rodzaj podkowy, otaczając ryby i zmuszając je do przemieszczania się w płytkie obszary, gdzie można je łatwo złowić. Po złapaniu zdobycz zjada ją w całości.
Jeśli chodzi o rozmnażanie, tworzy gniazda w koloniach wyłącznie dla gatunku lub ewentualnie z innym, na ziemi lub na kopcach gałęzi, ale zawsze na obszarach mało dostępnych dla drapieżników. Samiec będzie miał pewne zmiany w kolorze, aby zadowolić się samicą, która złoży średnio około dwa jaja, a ich inkubacja będzie trwała od 29 do 36 dni.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała pelikana wielkiego białego lub pospolitego za najmniej niepokojącą, jednak jest gatunkiem dotkniętym zmianą siedliska, skażenie głównie środkami chemicznymi i masowe polowanie.
Pelikan różowy
Pelikan różowy (Pelecanus rufescens) jest małym ptakiem w porównaniu z innymi gatunkami pelikanów. Jego rozpiętość skrzydeł dochodzi do około 2,9 m Dziób oscyluje między 30 a 38 cmi jest w kolorze żółtym, ale torba ma zwykle kolor szary. Zakres masy ciała wynosi 4 do 7 kg Ubarwienie upierzenia jest pomiędzy białym a szarym. Ponadto na plecach prezentuje bladoróżowy odcień.
Pelikan różowy jest szeroko rozpowszechniony w Afryce, a także w południowej Arabii i Indiach. obszary, które zamieszkuje zgodnie z sezonowymi warunkami środowiskowymi. Występuje w różnych ekosystemach, najlepiej spokojne wody, płytkie i z roślinnością, taką jak jeziora, bagna, rzeki z niewielkimi prądami, sezonowe tereny podmokłe, zalewowe, zasolone wody lub alkaliczne, ujścia rzek i wybrzeża.
Dieta tego ptaka opiera się wyłącznie na rybach, spożywając głównie te z rodzaju Haplochromis i grupy tilapia. Pożera zdobycz do około 450 gr, którą może schwytać Samotnie lub we współpracy, tworząc małe grupy z innymi osobnikami gatunku.
Miejsca gniazdowania to najlepiej drzewa, które czasami giną z powodu wielokrotnego i grupowego wykorzystywania tych ptaków. Mogą również zakładać gniazda na ziemi, wyspy piaskowe lub namorzyny. Buduje gniazda za pomocą małych patyczków, których użyje wielokrotnie, jeśli drzewo nie spadnie. Gatunek może rozmnażać się przez cały rok, ale istnieje tendencja do tego pod koniec pory deszczowej. Zagnieżdżanie odbywa się w kolonie składające się z kilku par lub do 500 około.
Pelikan różowy jest wymieniony jako najmniej niepokojący, ale nie jest odporny na pewne skutki antropogeniczne, które mają wpływ na gatunek. Tak jest w przypadku zmian ich siedlisk w wyniku działań takich jak odwadnianie i uprawa. Wylesianie drzew lęgowych i gromadzenie się pewnych toksyn w organizmie wpływa na sukces reprodukcyjny pelikana różowogrzbietego.
Pelikan kędzierzawy
Pelikan dalmatyński (Pelecanus crispus) jest również dużym pelikanem, o rozpiętości skrzydeł od 2,70 do 3,20 m Waga waha się od 10 do 15 kg w przybliżeniu, samce są większe niż samice. Rachunek różni się długością od 36 do 45 cm , w zależności od osoby. Na głowie ma skupisko potarganych piór, ubarwienie skrzydeł jest srebrzystobiałe z wyjątkiem końców i dolnej części, które ostatecznie są ciemne. Górny dziób jest szary, podobnie jak nogi, natomiast dolny dziób jest pomarańczowy.
Pelikan dalmatyński występuje w regionach zarówno Azja Środkowa i Wschodnia, jak również w Europie Wschodniej. W Azji ma zachowań migracyjnych, podczas gdy w Europie bardziej o charakterze dyspersyjnym. Siedlisko składa się głównie z jednostek słodkowodnych, ale mogą również zamieszkiwać obszary przybrzeżne, delty i ujścia rzek.
Dożywia w grupie i ostatecznie może to robić indywidualnie. Preferuje przede wszystkim ryby na terenach podmokłych wód słodkich, ale jeśli znajdzie się w wodzie słonawej, może spożywać między innymi węgorze, barweny i krewetki.
Na ogół występuje w koloniach liczących do 250 par, chociaż można go również znaleźć samodzielnie. Ustanawia związki monogamiczne, a miejsca gniazdowania są stacjonarnymi lub pływającymi wyspami roślinności. Do budowy gniazda wykorzystuje gałęzie i patyki, które gromadzi do około 1m wysokości. Służy do deptania roślinności wokół gniazda, dopóki nie dostanie się woda i nie utworzy się błoto, może korzystać z tej samej przestrzeni przez kilka kolejnych lat.
Pelikan dalmatyński został uznany za bliski zagrożenia,z różnych przyczyn, takich jak zmiana siedliska, pogłębianie terenów podmokłych, na których zamieszkuje, kłusownictwo oraz zanieczyszczenie i wpływ turystyki na niektórych obszarach. Nadmierna eksploatacja ryb to kolejny aspekt, który wpływa na gatunek ze względu na spadek pożywienia.
Pelikan ostrodzioby
Pelikan grubodzioby (Pelecanus philippensis), czyli pelikan wschodni, jest mniejszy niż gatunek opisany wcześniej. Średnia rozpiętość skrzydeł wynosi 2,5m, a masa ciała waha się od 4kg do prawie 6kgkolor skrzydeł jest szary, ale końcówki są ciemne, między brązowym a czarnym, podczas gdy dolny obszar jest matowo biały lub bladoróżowy. Dziób może być różowy lub żółty z kilkoma czarnymi lub niebieskimi plamkami, które również znajdują się na nieprzezroczystej fioletowej torbie.
Pelikan punktowy pochodzi wyłącznie z Azji, a populacje lęgowe są obecnie rozmieszczone w Kambodży, Indiach, Sri Lance i Tajlandii. Można go znaleźć na różnych typach terenów podmokłych, zarówno wód słodkowodnych i słonych, otwartych lub porośniętych roślinnością.
Dieta jest na ogół oparta na rybach, ale może ostatecznie obejmować niektóre gady, płazy i skorupiaki. Podczas łowienia może zanurzyć dziób w wodzie lub całą głowę, aby złapać zdobycz, następnie wrzucić zwierzaka do worka i po wyrzuceniu wody połyka pokarm w całości.
W czasie odtwarzania mogą wykazywać jaśniejsze kolory. Mają stałych partnerów w sezonie rozrodczym, ale nie na stałe przez całe życie. Rozwijają skomplikowany system zalotów i wtedy samce są tymi, które niosą zapasy do budowy gniazda, które będzie znajdowało się na drzewach o określonej wysokości. Gniazdują w grupach i każda para zazwyczaj może mieć dwa jaja w okresie inkubacji.
Pelikan grubodzioby jest bliski zagrożenia z powodu niepokojów ludzkich, które zmieniają siedlisko, wpływając na miejsca gniazdowania i karmienie tego zwierzęcia.
Amerykański pelikan biały
Pelikan biały amerykański (Pelecanus erythrorhynchos) to największy gatunek na kontynencie Rozpiętość skrzydeł mieści się w przedziale2,4 m do 2,90 m , a waga waha się od 4,5 do 9 kg Upierzenie jest praktycznie białe, z wyjątkiem piór zewnętrznych, które są czarne, ale można je zobaczyć tylko podczas lotu. Dziób i torebka są koloru żółtego lub cielistego, a nogi od bladożółtego do pomarańczowego.
Ten gatunek pelikana pochodzi z Ameryki Północnej i jest szeroko rozpowszechniony w regionie. Rozciąga się od śródlądowych do przybrzeżnych obszarów Kanady, Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Zimą znajduje się na obszarach przybrzeżnych i ujściach rzek. Później można go znaleźć w rzekach, jeziorach, płytkich bagnach i obszarach wód, które nie zamarzają.
Nawyki żywieniowe amerykańskiego pelikana białego są spółdzielnie i generalnie rozwijają się w ciągu dnia, chociaż sporadycznie w sezonie lęgowym mogą rób to w nocy. Żywi się rybami, płazami i skorupiakami w płytkich wodach, ale także rybami żyjącymi na powierzchni wód głębokich.
Pelikan biały amerykański jest obecnie uważany za najmniejszą troskę, chociaż przez pewien czas był mocno dotknięty wpływem siedliska. Biorąc pod uwagę wysiłki na rzecz jego ochrony, doprowadziło to do tendencji wzrostu populacji.
Inne gatunki pelikanów
Oprócz różnych rodzajów pelikanów wymienionych powyżej, zidentyfikowaliśmy również następujące gatunki:
- Pelikan australijski (Pelecanus conspicillatus): pochodzi z Australii, zamieszkuje także Nową Gwineę, Indonezję, Nową Zelandię, m.in. inni. Ma rozpiętość skrzydeł do 2,5 m, przy wadze bliskiej 7 kg. Dorosłe osobniki rozpłodowe są białe z czarnym i mają duży różowy dziób. Jest wymieniony jako najmniej niepokojący.
- Pelikan peruwiański (Pelecanus thagus): Gatunek jest ograniczony do wybrzeży Pacyfiku w Peru i Chile. Jest ciemnego koloru, z białym paskiem schodzącym od głowy do szyi, z pomarańczowym dziobem i szarą torbą. Średnio rozpiętość skrzydeł wynosi prawie 2,5 m, a waga 7 kg. Jest uważany za w kategorii bliskiego zagrożenia.
- Pelikan brunatny (Pelecanus occidentalis): występuje szeroko w Ameryce, zarówno na wybrzeżach Pacyfiku, jak i Atlantyku, ze Stanów Zjednoczonych Stany Zjednoczone do Chile iz Kanady do Wenezueli. Znajduje się w płytkich wodach przybrzeżnych i ujściach rzek. Jest koloru brązowego, o rozpiętości skrzydeł nieprzekraczającej 3 mi maksymalnej wadze 4,5 kg. Jest zaliczany do kategorii najmniejszej troski.
