Tęgoryjce to pasożytnicze robaki, które atakują jelito cienkie psa i mają krwiożercze nawyki. Ponieważ mają dużą torebkę policzkową z zębami do przyczepienia się do jelita cienkiego psa, nazywa się je „robakami hakowymi”. Jego formą zakażenia są larwy 3 pasożyta, które wnikają do psa przez skórę, są połykane lub przechodzą przez mleko lub łożysko do szczeniąt. W organizmie psa ewoluują do stanu dorosłego, w którym powodują uszkodzenia i przewlekłe urazowe zapalenie jelit w ich ostatecznym miejscu: jelicie.
Leczenie polega na korygowaniu anemii i zaburzeń elektrolitowych, a diagnozę stawia się przy użyciu parazytologicznych technik diagnostycznych. Jeśli jednak chcesz dowiedzieć się więcej, nie przegap tego artykułu na naszej stronie, gdzie zajmiemy się tematem tęgoryjce u psów, ich objawy i leczenie
Co to jest tęgoryjce u psów?
Tęgoryjec u psów jest patologią pasożytniczą wywoływaną przez tęgoryjce należące do rodziny Ancylostomaidae i rodzaju Ancylostoma. Psy mogą być dotknięte przez Ancylostoma caninum, Ancylostoma braziliense i Uncinaria stenocephala.
Są to robaki, które mierzą od 12 do 30 mm i mają dużą zakrzywioną torebkę policzkową z zębami, co zapewnia im większą pojemność uszkadza błonę śluzową jelit naszych psów.
Pasożyt powoduje wrzodziejące urazowe zapalenie jelit z przewlekłymi i postępującymi objawami utraty krwi.
Cykl życiowy tęgoryjców u psów
Ciężarne samice zrzucają jaja z , ewoluując od larwy 1 do larwy 3 (L1-L3), jeśli warunki środowiskowe są optymalne (wilgotność i temperatura między 20 a 30 ºC) w ciągu około siedmiu dni.
Przyczyny tęgoryjca u psów
Źródłem infekcji są larwy 3 pasożyta, które mogą przenikać do organizmupsa następującymi trasami:
- Droga doustna: Jeśli pies jest zarażony doustnie, larwy trafią do płuc, układu pokarmowego lub mięśni. Stają się dorosłymi pasożytami w ciągu 2-3 tygodni.
- Droga przezskórna: przez obszary bezwłose, w przypadku Ancylostoma braziliense i Ancylostoma caninum.
- Przez laktację: kolejna forma zakażenia następuje poprzez mleko w okresie laktacji, zarażając szczenięta.
- Droga przezłożyskowa: mogą również rozprzestrzeniać się przezłożyskowo, pasożytując na płodach.
Patogeneza tęgoryjców u psów
Gdy przeniesienie pasożyta odbywa się przez skórę, powstaje świądowe zapalenie skóry, a następnie larwy trafiają do płuc, aby dotrzeć jelito przez krew. We wszystkich miejscach powodują urazowe działanie, mogąc powodować zmiany skórne, płucne i jelitowe.
Z powodu swoich krwiotwórczych nawyków i traumatycznego działania powodują stan zapalny w jelicie cienkim naszego psa. W zależności od liczby dorosłych pasożytów uszkodzenia będą mniej lub bardziej poważne i mogą powodować znaczną niedokrwistość u psów w zależności od całkowitej liczby dorosłych pasożytów, ponieważ spożywają one od 0,07 do 0,8 ml krwi dziennie.
Dzięki dużej i traumatycznej torebce policzkowej przyklejają się do błony śluzowej, powodując i są zlokalizowane w kilku miejscach, gdzie uwalniają substancje proteolityczne trawiące tkankę i tworzące wrzody. Ponadto uwalniają również substancje przeciwzakrzepowe, dzięki czemu odpływ krwi nie ustaje, co nadal ma miejsce, gdy przechodzą w inne miejsce. Wszystko to powoduje, że pies stopniowo traci krew i stopniowo słabnie.
Objawy tęgoryjca u psów
Kliniczne objawy tęgoryjca u psów są charakterystyczne dla traumatycznego i anemizującego wrzodziejącego zapalenia jelit i mogą obejmować następujące zmiany i objawy:
- Utrata wagi.
- Ograniczenie wzrostu szczeniąt.
- Kapryśny apetyt.
- Postępująca niedokrwistość.
- Blade błony śluzowe.
- Słabość.
- Odwodnienie.
- Hipoproteinemia.
- Sucha skóra.
- Zły wygląd włosów, łatwo się gubią.
- Częstoskurcz.
- Tachypnea.
- Wrzody jelit.
- Zapalenie błony śluzowej jelit.
- Zawał krezkowych węzłów chłonnych.
- Krwawa biegunka.
- Zapalenie skóry.
- Swędząca skóra.
- Wybroczyny w pęcherzykach.
- Zastój i krwawienie w jelicie.
szczenięta choroba może stać się poważniejsza, a nawet śmiertelna, ponieważ są bardziej podatne niż dorośli.
Diagnoza tęgoryjca u psów
Objawy mogą kojarzyć się z tym pasożytem, ale także z innymi chorobami jelitowymi lub krwotocznymi, które mogą mieć wpływ na psy. Ostateczna diagnoza powinna zatem opierać się na badaniach parazytologicznych Zatem badania, które należy przeprowadzić to:
- Analiza kału: przy użyciu techniki flotacji parazytologicznej.
- Wyszukiwanie jaj: za pomocą mikroskopu, po wykonaniu techniki i uzyskaniu szkiełka z próbką.
- Kultura kału: aby jaja zakończyły ewolucję w larwę 3.
- Identyfikacja larw: identyfikacja larw hodowlanych techniką Baermanna.
Leczenie tęgoryjców u psów
W obliczu niedokrwistości psa z tęgoryjcami, najważniejsze jest jego wyleczenie poprzez leczenie objawowe z transfuzją krwi w razie potrzeby, korekta odwodnienie i niedobory żywieniowe.
Aby ostatecznie położyć kres pasożytnictwu, zastosuj specyficzne leczenie środkami przeciwrobaczymi, będąc w stanie zażywać następujące leki:
- Makrocykliczne laktony, takie jak selamektyna, milbemycyna, moksydektyna lub iwermektyna.
- Benzimidazole, takie jak mebendazol, febantel, oksybendazol lub fenbendazol.
- Lewamisol.
- Emodepside.
Zapobieganie tęgoryjcom u psów
Aby zapobiec tęgoryjcom psów, podobnie jak innym pasożytom, należy przeprowadzać częste odrobaczanie Ponadto, ze względu na możliwość przeniesienia przez łożysko lub mleko, samice w okresie ciąży również muszą być odrobaczone, aby uniknąć tej formy zarażenia. Następnie możesz stosować miejscowo 2,5 mg/kg moksydektyny raz w miesiącu lub co 15 dni.
Odrobaczanie szczeniaka należy rozpocząć w wieku dwóch tygodni zatwierdzonym środkiem przeciwrobaczym dla szczeniąt, powtarzając co dwa tygodnie aż do ósmego tygodnia życia. W tym czasie matkę należy odrobaczyć w ten sam sposób.
odrobaczanie matki w czasie ciąży w celu znacznego ograniczenia przenoszenia tęgoryjców przez mleko może przebiegać w następujący sposób:
- Iwermektyna domięśniowa w 45. i 55. dniu po zapłodnieniu.
- Miejscowy roztwór imidaklopridu 10% i 2,5% moksydektyny w 56. dniu ciąży.
- Fenbendazol w dawce 50 mg/kg na dobę od 40. dnia ciąży do 14. dnia po porodzie
Czy psie tęgoryjce przenoszą się na ludzi?
Tak, wszystkie psie tęgoryjce są odzwierzęce, co oznacza, że mogą być przenoszone na ludzi Ludzie rozprzestrzeniają się poprzez spożycie larw jamy ustnej po dotknięciu gleby lub gleby skażone przez nie z powodu odchodów psa zarażonego pasożytem. Zakażenie może również przebiegać bezpośrednio przez skórę w tych samych obszarach.
Gdy larwy psich tęgoryjców, zwłaszcza Ancylostoma braziliense, wnikają w skórę człowieka, rozwijają się „skórna larwa wędrująca”, która powoduje łagodny, samoograniczające się zapalenie skóry z rumieniem, swędzeniem, grudkami i drobnymi, linijnymi, ruchomymi zmianami na skórze lub krętymi czerwono-brązowymi, krętymi zmianami wężopodobnymi, które są bardzo swędzące.
W tym innym artykule wyjaśnimy 9 innych chorób, które psy przenoszą na ludzi.
