Lew (Panthera leo) jest jednym z pięciu gatunków rodzaju Panthera i należy do rodziny Felidae, będąc obok tygrysa największym przedstawicielem rodziny. Występuje w całej Afryce Subsaharyjskiej i północno-zachodnich Indiach. Jest gatunkiem społecznym i zamieszkuje sawanny i łąki, a także tereny zakrzewione i zadrzewione, może gromadzić się w stada, w parach lub samotnie.
Charakterystyka lwów
Lwy mają bardzo silne kończyny, a także szczęki, wyposażone w kły o długości do 8 cm, co czyni je doskonałymi drapieżnikami. Jego waga może sięgać prawie 300 kg u samców, będąc w stanie mierzyć od głowy do ogona, ponad 3 metry, co może się różnić w zależności od miejsca, w którym żyjesz.
Różnice między lwami a lwicami
Kolor ich futra waha się od beżowego do jasnobrązowego i żółtawo-rudego, w wieku dorosłym mają dymorfizm płciowy, więc łatwo odróżnić samce od samic. Samce wyróżnia obecność obfitej grzywy tak charakterystycznej dla tego gatunku, że z wiekiem samiec ciemnieje, mogąc być blond do prawie czarnego. Dzięki temu wydają się większe przed zdobyczą i konkurentami, a tym samym powodują zastraszenie.
Z drugiej strony kolor, gęstość i obecność grzywy to cecha, która pozwala nam poznać stan zdrowia samca Z reguły im ciemniejsza i gęstsza grzywa, tym zdrowszy samiec. Jest to również związane z poziomem testosteronu i temperaturą otoczenia, ponieważ im niższy, tym gęstsze będą włosy. Z drugiej strony jest lwy bez grzywy lub z bardzo małą ilością , tak jak w przypadku lwów białych, którym jej brakuje. Aby dowiedzieć się więcej, nie przegap Rodzaje lwów – Nazwy i cechy.
Pakiet lwów
Lwy są zwierzętami stadnymi i są szczególnie towarzyskie w porównaniu do innych kotowatych. Kapsuła składa się z krewnych kobiet, ich młodych i niewielkiej liczby dorosłych mężczyznSamice zazwyczaj polują razem iw grupach. Jednak mogą również spotykać się jako para lub osoba może być samotna, zwłaszcza samce, które mogą być koczownicze, mogąc później dołączyć do stada. W przypadku kobiet jest to trudniejsze, ponieważ będąc krewnymi w stadzie, jest mało prawdopodobne, że zaakceptują później obcego w grupie.
Lew jest drapieżnikiem zwornikowym i wierzchołkowym, chociaż przy okazji może być padlinożercą i spędzać większość czasu na odpoczynku, mając szczyt aktywności podczas zachodu słońca. Obecnie jest to gatunek sklasyfikowany jako wrażliwy ze względu na utratę siedliska i konflikty z ludźmi.
Co jedzą lwy?
Jest to gatunek mięsożerny, więc jego pożywienie jest pochodzenia zwierzęcego. Ich główną ofiarą są duże ssaki, więc dieta lwów opiera się zwykle na:
- Kopatki kopytne.
- Zebry.
- Dziki.
- Impala.
- Gazele.
- Ñus.
- Strusie.
- Krokodyle.
- Żółwie.
Rodzaj karmienia będzie zależał od dostępności preferowanej ofiary, która waha się od prawie 200 do ponad 500 kg i od twoja podatność. Często mogą wyjść i próbować polować większe zdobycze, takie jak żyrafy, słonie i bardzo rzadko nosorożce, chociaż młode osobniki mogą być łatwiejszą zdobyczą dla lwa, jednak starają się unikać tych zwierząt, ponieważ mogą zostać zranione podczas polowania. Z drugiej strony, na przykład, lwy z Namibii obficie żywią się fokami, aw Indiach często atakują zwierzęta gospodarskie.
Są również znane kradną żywność innym drapieżnikom, takim jak hieny i lamparty, nakłaniając je do porzucenia zdobyczy i zabrania jej dla siebie. Padlina jest również opcją pokarmową dla lwów, ponieważ często znajdują ofiarę, która padła z przyczyn naturalnych lub została porzucona przez inne drapieżniki.
Spędzają dużo czasu na jedzeniu i mogą spożywać do 30 kg mięsa żerując na zdobyczu, robiąc przerwy w cień na później, zawsze jeden lub kilku członków stada pilnujących jedzenia.
Kiedy i jak lwy polują?
Sukces w zdobywaniu pożywienia opiera się na polowaniu grupowym, co pozwoliło im ewoluować w środowisku, w którym mają dostęp do wiele miejsc do obrony, a także rozwój ich wysoce zorganizowanych grup społecznych. W tym gatunku to na ogół samice są odpowiedzialne za polowanie na zdobycz, ponieważ są one zwinniejsze i lżejszeniż samce, a jednocześnie są mniej widoczne i robią to, gdy potrzebują pożywienia.
Zawsze osaczają swoją ofiarę jednak, ponieważ nie mają zbyt dużej wytrzymałości na długie biegi, muszą być blisko niej, aby zadać cios, często z mniej niż 30 metrów. Dlatego „zmuszają zdobycz” do zbliżenia się, a gdy już to osiągnie, przerzucają cały swój ciężar na zwierzę i chociaż niektóre gatunki są szybsze niż lwy, bardzo trudno jest im uciec, gdy zostaną uwięzione. Z tego powodu muszą wykorzystywać czynniki środowiskowe, takie jak osłona zapewniana przez wysokie łąki lub ciemność nocy, która sprawia, że niektóre ofiary, takie jak słonie, są bardziej podatne na ataki, a także kierunek wiatru.
Samice pracują jako zespół otaczając potencjalną zdobycz z różnych punktów widzenia, a następnie atakują najsłabsze zwierzę w grupieich ofiara, zakrywająca usta i nos, ponieważ sam atak jest krótki, ale skuteczny ze względu na silną szczękę. Mała ofiara może użyć swoich silnych nóg, aby zadać ostateczny cios.
W sforze bardzo ważne jest, aby młode nauczyły się polować na zdobycz, więc kiedy skończą trzy miesiące zaczynają towarzyszą matkom na polowaniach i ukrywając się wśród muraw lub kęp roślinności obserwują zachowanie dorosłych. Po upływie roku zaczynają aktywniej uczestniczyć w polowaniach.
Aby uzyskać więcej informacji, możesz przeczytać Drapieżne zwierzęta – znaczenie, rodzaje i przykłady.
