Gdy mówimy o dwunożność czy dwunożność od razu myślimy o człowieku i często zapominamy, że istnieją inne zwierzęta które są transportowane za pomocą tego formularza. Z jednej strony są małpy, zwierzęta ewolucyjnie najbliższe naszemu gatunkowi, ale w rzeczywistości istnieją inne dwunożne zwierzęta, które nie są spokrewnione ani ze sobą, ani z ludźmi, czy chcesz wiedzieć, czym one są?
W tym artykule na naszej stronie powiemy Ci czym są dwunożne zwierzęta, jakie było ich pochodzenie, jakie mają wspólne cechy, niektóre przykłady i inne ciekawostki.
Czym są zwierzęta dwunożne? - Charakterystyka
Zwierzęta można klasyfikować na wiele sposobów, jeden z nich opiera się na ich sposobie poruszania się. W przypadku zwierząt lądowych mogą przemieszczać się z miejsca na miejsce latając, czołgając się lub używając nóg. Zwierzęta dwunożne to te, które używają tylko dwóch nóg do poruszania się W całej historii ewolucji wiele gatunków, w tym ssaki, ptaki i gady, ewoluowało, aż do przyjęcia tej formy lokomocji, wśród nich dinozaury i ludzie.
Dwunożność można stosować podczas chodzenia, biegania lub skakania. Różne gatunki zwierząt dwunożnych mogą mieć tę formę lokomocji jako jedyną możliwość lub mogą z niej korzystać w określonych przypadkach.
Różnica między zwierzętami dwunożnymi i czworonożnymi
Czworonogi to te zwierzęta, które poruszają się na czterech kończynachlokomotywy, podczas gdy dwunogi poruszają się tylko za pomocą dwóch tylnych kończyn. W przypadku kręgowców lądowych wszystkie są czworonogami, to znaczy ich wspólny przodek miał cztery kończyny lokomotywy. Jednak w niektórych grupach czworonogów, takich jak ptaki, dwie z ich kończyn przeszły ewolucyjne modyfikacje powodujące lokomocję dwunożną.
Główne różnice między dwunożnymi a czworonogami dotyczą mięśni prostowników i zginaczy ich kończyn. U czworonogów masa mięśni zginaczy nóg jest prawie dwukrotnie większa niż prostowników. U dwunożnych sytuacja jest odwrotna, ułatwiając wyprostowaną postawę.
Lokomocja dwunożna ma kilka zalet w porównaniu z poruszaniem się na czworonogach. Z jednej strony zwiększa pole widzenia, co pozwala zwierzętom dwunożnym z wyprzedzeniem wykrywać niebezpieczeństwa lub potencjalną zdobycz. Z drugiej strony powoduje rozluźnienie kończyn przednich, pozostawiając je dostępne do wykonywania różnych manewrów. Wreszcie, ten rodzaj lokomocji obejmuje pozycję wyprostowaną, co pozwala na większą ekspansję płuc i klatki piersiowej podczas biegania lub skakania, generując większe zużycie tlenu.
Początki i ewolucja dwunożności
Kończyny lokomotyw ewoluowały w sposób zbieżny w dwóch dużych grupach zwierząt: stawonogach i czworonogach. Wśród czworonogów najczęstszy jest stan czworonożny. Jednak lokomocja dwunożna, ze swojej strony, pojawiła się również niejednokrotnie w ewolucji zwierząt, w różnych grupach i niekoniecznie w pokrewny sposób. Ten rodzaj lokomocji występuje u naczelnych, dinozaurów, ptaków, skaczących torbaczy, skaczących ssaków, owadów i jaszczurek.
Istnieją trzy główne przyczyny uważane za odpowiedzialne za pojawienie się dwunożności, a w konsekwencji dwunożnych zwierząt:
- Potrzeba szybkości.
- Zaleta posiadania dwóch kończyn wolnych.
- Przystosowanie do lotu.
Wzrost prędkości ma tendencję do zwiększania rozmiaru kończyn tylnych w porównaniu z kończynami przednimi, powodując, że kroki wykonywane przez kończyny tylne są dłuższe niż kończyny przednie. W tym sensie, przy dużych prędkościach, przednie końce mogą nawet stać się przeszkodą dla prędkości.
Dwunożne dinozaury
W przypadku dinozaurów uważa się, że wspólnym charakterem jest dwunożność i że lokomocja czworonożna pojawiła się później u niektórych gatunków. Wszystkie czworonogi, grupa, do której należą drapieżne dinozaury, a także ptaki, były dwunożne. W ten sposób możemy powiedzieć, że dinozaury były pierwszymi zwierzętami dwunożnymi.
Ewolucja dwunożności
Dwunożność pojawiła się również opcjonalnie u niektórych jaszczurek. U tych gatunków ruch, który powoduje uniesienie głowy i tułowia, jest konsekwencją przyspieszenia do przodu połączonego z cofaniem się środka masy ciała, na przykład z powodu wydłużenia ogona.
Z drugiej strony uważa się, że wśród naczelnych dwunożność pojawiła się 11,6 miliona lat temu jako adaptacja do życia na drzewach Zgodnie z tą teorią cecha ta pojawiłaby się u gatunków Danuviusguggenmosi, które w przeciwieństwie do orangutanów i gibonów, które wykorzystują do poruszania się wielką pomocą ramion, miały wyprostowane tylne kończyny i stanowiły ich główną strukturę lokomocyjną.
Wreszcie, skakanie jest szybkim i energooszczędnym sposobem poruszania się i pojawiło się niejednokrotnie wśród ssaków, związane z dwunożnością. Skakanie na dużych tylnych kończynach zapewnia przewagę energetyczną dzięki elastycznemu magazynowaniu energii.
Ze względu na powyższe, dwunożność lub pozycja stojąca powstały jako forma ewolucji niektórych gatunków w celu zagwarantowania ich przetrwania.
Przykłady dwunożnych zwierząt i ich cechy
Po zapoznaniu się z definicją zwierząt dwunożnych, zobaczeniu różnic w stosunku do zwierząt czworonożnych i tego, jak powstała ta forma lokomocji, nadszedł czas, aby poznać niektóre z przykładów dwunożne najwybitniejsze:
Człowiek (Homo sapiens)
W przypadku ludzi uważa się, że dwunożność została wybrana przede wszystkim jako przystosowanie do całkowitego uwolnienia rąk do zdobycia pożywienia. Mając wolne ręce, nastąpiło zachowanie tworzenia narzędzia.
Ciało ludzkie, całkowicie pionowe iz całkowicie dwunożną lokomocją, przeszło gwałtowną ewolucyjną renowację, aż do osiągnięcia obecnego stanu. Stopy z części ciała z możliwością manipulacji stały się całkowicie stabilnymi konstrukcjami. Stało się to z powodu zrostu niektórych kości, zmian w proporcjach wielkości innych oraz pojawienia się mięśni i ścięgien. Ponadto miednica rozszerzyła się, a kolana i kostki ustawiono poniżej środka ciężkości ciała. Z drugiej strony, stawy kolanowe mają teraz zdolność do całkowitego skręcania i blokowania, co pozwala nogom stać prosto przez długi czas bez powodowania nadmiernego obciążenia mięśni posturalnych. Wreszcie klatka piersiowa skrócona od przodu do tyłu i poszerzona na boki.
Zając skaczący na przylądku (Pedetes capensis)
Ten futrzak gryzoń o długości 40 cm ma długi ogon i uszy, cechy przypominające zające, choć w rzeczywistości nie jest z nimi spokrewniona. Jego przednie nogi są bardzo krótkie, ale tylne są długie i mocne i porusza się poprzez skoki. W mgnieniu oka może skoczyć od dwóch do trzech metrów jednym skokiem.
Kangur rudy (Macropus rufus)
To największy istniejący torbacz i kolejny przykład dwunożnych zwierząt. Zwierzęta te nie są zdolne do chodzenia i mogą to zrobić tylko skacząc. Wykonują skoki używając jednocześnie dwóch tylnych nóg. Mogą osiągnąć prędkość do 50 km/h.
Poznaj różne rodzaje torbaczy w tym innym artykule.
Eudibamus cursoris
Jest to pierwszy gad poruszający się na dwóch nogach. Obecnie jest wymarły. Żył w późnym paleozoiku. Miał około 25 cm długości i chodził na palcach tylnych kończyn.
Jezus Chrystus Jaszczurka (Basiliscus basiliscus)
Niektóre jaszczurki, takie jak jaszczurka Jezusa Chrystusa czy bazyliszek pospolity, rozwinęły umiejętność używania dwunożności w razie potrzeby (fakultatywny dwunożność). U tych gatunków zmiany morfologiczne są subtelne. Ciało tych zwierząt w dalszym ciągu utrzymuje równowagę poziomą i czworonożną Wśród jaszczurek poruszanie się dwunożne odbywa się głównie podczas poruszania się w kierunku małego obiektu, gdzie korzystne jest posiadanie szerokie pole widzenia, a nie tak bardzo, gdy celuje się w obiekt, który jest zbyt szeroki, dla którego nie jest konieczne trzymanie go na celowniku.
Basiliscus basiliscus potrafi biegać używając tylko tylnych kończyn i osiągać tak duże prędkości, że może biec przez wodę bez zatonięcia.
struś afrykański (Struthio camelus)
Ten ptak jest najszybszym dwunożnym zwierzęciem na świecie, może osiągnąć 70 km/h. Jest nie tylko największym istniejącym ptakiem, ale ma najdłuższe nogi w stosunku do swoich rozmiarów i ma najdłuższą długość kroku podczas biegu: 5 metrów. Duży rozmiar nóg w stosunku do ciała oraz układ kości, mięśni i ścięgien to cechy, które powodują u tego zwierzęcia długi krok i wysoką częstotliwość kroku, co skutkuje jego dużą prędkością maksymalną.
Pingwin magellański (Spheniscus magellanicus)
Ten ptak ma na nogach pajęczyny międzypalcowe, a poruszanie się po ziemi jest powolne i nieefektywne. Jednak morfologia jego ciała przedstawia budowę hydrodynamiczną i podczas pływania może osiągnąć prędkość do 45 km/h.
Karaluch amerykański (Periplaneta americana)
Amerykańska Periplaneta jest owadem i dlatego ma sześć nóg (należy do grupy Hexápoda). Gatunek ten jest szczególnie przystosowany do poruszania się z dużą prędkością. Opracował przystosowanie umożliwiające poruszanie się na dwóch nogach, osiągając prędkość 1,3 m/s, co odpowiada 40-krotności długości jego ciała na sekundę.
Odkryto, że gatunek ten ma różne wzorce lokomocji w zależności od prędkości, z jaką jest transportowany. Przy małych prędkościach porusza się na trójnogu, używając trzech nóg. Przy dużych prędkościach (powyżej 1 m/s) porusza się z nadwoziem uniesionym nad ziemię i przednim końcem uniesionym w stosunku do tyłu. W tej postawie jego ciało jest napędzane głównie przez długie tylne nogi
Inne dwunożne zwierzęta
Jak mówimy, istnieje wiele zwierząt chodzących na dwóch nogach, a poniżej przedstawiamy listę z większą liczbą przykładów:
- Surykatki
- Szympansy
- Kury
- Pingwiny
- Kaczki
- Kangury
- Goryle
- Pawiany
- Gibbons
