Wilk jest mięsożernym ssakiem, który jest często uważany za krewnego psa domowego (Canis lupus familiaris), pomimo oczywistych różnic w wielkości i zachowaniu.
Czy wiesz, że istnieją różne typy wilków z własnymi cechami? Gatunki te są rozmieszczone w różnych częściach świata, z których w większości zajmują najwyższe miejsce w łańcuchu pokarmowym. Jeśli chcesz poznać różne gatunki wilków, które istnieją, nie przegap tego artykułu na naszej stronie. Czytaj dalej!
Charakterystyka wilka
Wilk istnieje na ziemi od około 800 000 lat. W tym czasie były one dystrybuowane w wielu częściach świata, takich jak Ameryka, Azja i Europa; Dziś jednak to się zmieniło. Gdzie żyją wilki? Głównie w Stanach Zjednoczonych i części Europy, zwłaszcza na obszarze należącym do Rosji, i robią to w stadach.
Wśród cech wilków wyróżnia się ich podobieństwo do psa domowego. Poza tym osiągają wagę od 40 do 80 kilogramów, w zależności od rasy wilka i mają solidne ciało z mocnymi i muskularnymi nogami, któremu towarzyszą przez potężną szczękę z ostrymi zębami.
Rasy wilków osiągają od 10 do 65 km/h, oprócz wykonywania wielkich skoków, koniecznych do ominięcia górzystego terenu i złapania ich ofiara. Zmysł węchu jest wysoko rozwinięty, a oczy mają zdolność widzenia w ciemności dzięki obecności tapetum lucidum, błony zdolnej do filtrowania niewielkich ilości światła obecnego w ciemnym otoczeniu.
Z drugiej strony futro wilków jest gęste, grube i twarde. W ten sposób chroni je przed niekorzystnymi warunkami i zabrudzeniami, a także utrzymuje ciepło podczas mrozów i pełni funkcję kamuflażu.
Oto niektóre cechy wilków, poniżej omówimy bardziej szczegółowo różne rasy wilków, które istnieją.
Ile jest rodzajów wilków?
Istnieją różne gatunki i podgatunki wilków, które występują w różnych częściach świata, ale ile jest typów wilków? W następnej kolejności, powiemy Ci.
W rodzaj Canis, zarejestrowano 16 różnych gatunków, w tym Canis lupus. Ten gatunek z kolei rejestruje 37 różnych podgatunków, w tym krzyżówkę psa domowego z szarym wilkiem. Istnieje również Canis mesomelas elongae, podgatunek gatunku Canis mesomelas, który nie jest wilkiem, lecz szakalem, podobnie jak Canis simensis, który jest również kojotem.
Teraz, skoro nie wszystkie gatunki z rodzaju Canis są wilkami, ile jest typów wilków? Według oficjalnych organizacji, różne przeprowadzone badania[1][2] i jak pokazuje porównawcza baza danych toksykogenomiki (CTD), są to następujące tylko gatunki wilków, które istnieją , w ramach których występują różne podgatunki:
- Canis anthus
- Canis indica
- Canis lykaon
- Canis himalayensis
- Canis lupus
- Canis rufus
W kolejnych sekcjach porozmawiamy o najpopularniejszych gatunkach i podgatunkach.
Wilk szary (Canis lupus)
Canis lupus lub wilk szary to mięsożerny gatunek psa, z którego wywodzi się wiele podgatunków, które stanowią różne typy wilków. Obecnie gatunek ten występuje głównie w Stany Zjednoczone, gdzie jest jednym z największych drapieżników.
Charakteryzuje się życiem w stadach rządzonych hierarchią społeczną. Dzięki tej organizacji wspólnie polują i żerują. Takie zachowanie jednak znacznie ograniczyło ich możliwość zamieszkania w innych miejscach, ponieważ stanowią zagrożenie dla gospodarstw i zwierząt gospodarskich.
Istnieje ponad 20 podgatunków wilka szarego, niektóre z nich omówimy poniżej.
Wilk iberyjski (Canis lupus signatus)
Wilk iberyjski (Canis lupus signatus) to podgatunek Canis lupus endemiczny dla Półwyspu Iberyjskiego. Charakteryzuje się dorastającą do 50 kg i posiada charakterystyczną sierść: na brzuchu brązową lub beżową, z tyłu czarną z jaśniejszymi plamami od środka ku ogonowi.
Iberyjski jest jednym z najpopularniejszych gatunków wilków w Hiszpanii. Ich mięsożerna dieta składa się z polowań na owce, króliki, dziki, gady i niektóre ptaki, a także niewielką porcję (5%) pokarmów pochodzenia roślinnego.
Wilk polarny (Canus lupus arctos)
Canus lupus arctos, czyli wilk polarny, to okaz, który zamieszkuje tylko Kanadę i Grenlandia Jego rozmiar jest mniejszy niż innych wilków iw większości przypadków waży około 45 kilogramów. Jako forma adaptacji do zimnego środowiska, w którym rozwija swoje życie, ma białą lub jasnożółtą sierść, która pozwala mu łatwo się maskować. Jest to również podgatunek Canis lupus.
Ten gatunek zwykle żyje w skalnych jaskiniach i żywi się innymi ssakami występującymi na obszarach arktycznych, takimi jak łosie, woły i karibu, a także poluje na foki i kuropatwy.
Wilk arabski (Canis lupus arabs)
Kolejną rasą wilka jest arabski (Canis lupus arabs), również podgatunek wilka szarego, który jest rozpowszechniony na Półwyspie Synaji kilka krajów na Bliski Wschód Jest to mały wilk pustynny, ważący zaledwie 20 kilogramów i żywiący się padliną oraz mniejszymi zwierzętami, takimi jak zające.
W przeciwieństwie do innych gatunków wilków, arab nie wyje ani nie żyje w stadzie. Sierść jest w kolorze sepii do kasztanowca, oba odcienie są blade, aby umożliwić lepszy kamuflaż na obszarach piaszczystych i kamienistych.
Czarny wilk
Czarny wilk to po prostu odmiana futra wilka szarego (Canis lupus), czyli nie jest podgatunkiem rzędu wilków. Podobnie jak wilk szary, wilk czarny występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie.
Ta odmiana sierści jest spowodowana mutacją genetyczną, która wystąpiła w krzyżówce psów domowych i dzikich wilków. W przeszłości istniał jednak czarny wilk z Florydy (Canis lupus floridanus), uznany za wymarły w 1908 r.
Wilk europejski (Canis lupus lupus)
Canis lupus lupus jest najbardziej rozpowszechnionym istniejącym podgatunkiem wilka szarego. Ten typ wilka zamieszkuje dużą część Europy, ale także rozległe terytoria azjatyckie, takie jak Chiny. Wśród gatunków europejskich jest jeden z największych, ważący od 40 do 70 kilogramów. Jego płaszcz to dobrze znany szary płaszcz z kremowym odwłokiem.
Jeśli chodzi o pokarm, wilk europejski jest drapieżnikiem zajęcy, jeleni, łosi, jeleni, kóz i dzików.
Wilk syberyjski (Canis lupus albus)
Wśród wilków zamieszkujących zimne tereny jest Canis lupus lupus lub wilk syberyjski. Jest dystrybuowany w w tundrze rosyjskiej i regionie syberyjskim aż do Skandynawii. Waży od 40 do 50 kilogramów i ma długie, puszyste futro, które pozwala mu przetrwać w mroźne dni.
Syberyjczyk żywi się reniferami, zającami i lisami polarnymi. Ponadto są gatunkiem koczowniczym, który wędruje podążając za zwierzętami, które dostarczają im pożywienia.
Meksykański wilk szary (Canis lupus baileyi)
Innym typem wilka jest Canis lupus baileyi, podgatunek zamieszkujący Amerykę Północną, gdzie woli żyć na pustyniach i w klimacie umiarkowanym obszary leśne. Waży do 45 kg i ma sierść w różnych kolorach, wśród których wyróżnia się kremowy, żółty i czarny.
Gatunek żywi się bydłem, zające, owce i gryzonie. Z powodu ataku na bydło jest prześladowany i dziś uważany jest za wymarły na wolności, chociaż istnieją różne programy jego rozmnażania w niewoli.
Wilk Baffina (Canis lupus manningi)
Wilk Baffin (Canis lupus manningi) to rzadki podgatunek, który zamieszkuje tylko Baffin Island, Kanada. Jego futro i rozmiar są podobne do wilka polarnego. Niewiele wiadomo o tym gatunku, ale żywi się lisami i zające.
Yukon Wolf (Canis lupus pambasileus)
Inną rasą wilka jest Canis lupus pambasileus, zwany także wilkiem z Jukonu lub Czarny wilk z Alaski który bierze swoją nazwę. Należy do największych wilków na świecie, ponieważ waży do 70 kg
Charakteryzuje się sierścią, która łączy różne odcienie, w tym biel, szarość, beż i czerń, kolory rozłożone w nieuporządkowany sposób na ciele.
Dingo (Canis lupus dingo)
Dingo (Canis lupus dingo) to odmiana występująca w Australii i niektórych częściach Azji. Jest to mały wilk, ponieważ waży tylko 32 kilogramy, więc często jest uważany za psa, a nawet jest adoptowany jako zwierzę domowe.
Sieć dingo ma jednolity kolor, od czerwonawego do żółtego; podobnie, można również znaleźć osoby z albinizmem.
Wilk z Vancouver (Canis lupus crassodon)
Canis lupus crassodon jest endemiczny na wyspie Vancouver w Kanadzie Podobnie jak wilk polarny, ma białe futro, które pozwala mu kamuflować środowisko. Chociaż niewiele wiadomo na temat tego typu wilka, wiadomo, że żyje w stadach liczących do 35 osobników i rzadko zbliża się do obszarów zamieszkanych przez ludzi.
Mackenzie Wilk (Canis lupus occidentalis)
Wilk Mackenzie (Canis lupus occidentalis) zamieszkuje wybrzeża Oceanu Arktycznego aż do Stanów Zjednoczonych. Jest to jeden z największych wilków, osiąga 85 centymetrów długości, choć waży tylko od 45 do 50 kilogramów.
Jeśli chodzi o szatę, może być czarna, szara lub brązowa z białym. Jego dieta jest zróżnicowana, ponieważ żywi się wołami, zające, ryby, gady, jelenie i łosie.
Wilk (Canis rufus)
Pomijając podgatunek wilka szarego, w obrębie gatunku wilka występuje również Canis rufus lub wilk rudy. Zamieszkuje tylko niektóre obszary Meksyk, Stany Zjednoczone i Kanada, ponieważ jest krytycznie zagrożony ze względu na polowania na gatunki, których używa jako pokarmu, wprowadzanie osobników do swojego siedliska oraz efekt budowy szlaków komunikacyjnych.
Wilk rudy charakteryzuje się wagą około 35 kilogramów i plamistą sierścią, na której widoczne są obszary czerwonawe, szare i żółte. Żywią się jeleniami, szopami i gryzoniami.
Wilk etiopski (Canis simensis)
Nazywany również abisyńskim, Canis simensis lub etiopskim wilkiem jest właściwie szakalem lub kojotem, więc nie jest rodzajem wilka Żyje tylko na wysokości 3000 metrów w górach Etiopii. Ma mały rozmiar podobny do psa, ponieważ waży tylko od 10 do 20 kilogramów. Ponadto jego futro jest czerwonawe z białymi plamami pod szyją i czarnym ogonem.
Żyje w hierarchicznie zorganizowanych stadach. Obecnie jest zagrożony wyginięciem z powodu zniszczenia jego siedliska i ataków ze strony ludzi, aby trzymać je z dala od zwierząt gospodarskich.
Złoty wilk afrykański (Canis anthus)
Wilk afrykański (Canis anthus) to gatunek wilka występujący na kontynencie afrykańskim. Wilk ten jest przystosowany do klimatu półpustynnego, ale woli żyć na obszarach z pobliskimi źródłami wody.
Pod względem cech fizycznych jego rozmiar jest mniejszy niż u innych wilków. Waży około 15 kg i ma ciemną sierść na grzbiecie i ogonie oraz piaskową sierść na nogach i brzuchu.
Wilk indyjski (Canis indica)
Wilk indyjski (Canis indica) pochodzi z Izrael, Arabia Saudyjska, Indie i Pakistan, gdzie woli żyć w pół -obszary pustynne. Jest to stylizowany wilk, ważący zaledwie 30 kilogramów, z rudawą lub płową sierścią, która pozwala mu kamuflować się na piaszczystych i kamienistych terenach.
Ta rasa wilka żywi się głównie żywym inwentarzem, dlatego od kilku stuleci jest prześladowana w Indiach.
Wilk wschodni lub kanadyjski wilk czerwony (Canis lycaon)
Innym typem wilka jest wilk wschodni (Canis lycaon), który zamieszkuje południowo-wschodnią Kanadę. Posiada twardą i długą sierść w czarnych i jasnokremowych kolorach, które nieładnie rozprowadzają się na ciele.
Ten gatunek wilka zamieszkuje zalesione obszary Kanady, gdzie żywi się mniejszymi kręgowcami i żyje w stadach. Jest to również gatunek zagrożony wyginięciem ze względu na zniszczenie jego siedliska i rozdrobnienie populacji, które spowodowało to w jego stadach.
Wilk himalajski (Canis himalayensis)
Wilk himalajski (Canis himalayensis) jest pochodzi z Nepalu i północnych Indii. Żyją w małych społecznościach i obecnie jest niewielka liczba dorosłych osobników.
Z wyglądu jest to mały i chudy wilk. Jego sierść jest twarda i występuje w jasnych odcieniach brązu, szarości i kremu.
Pies domowy (Canis lupus familiaris)
Pies domowy (Canis lupus familiaris) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych zwierząt na świecie i jednym z ulubionych zwierząt domowych. Ich cechy fizyczne różnią się między różnymi uznanymi rasami, które istnieją, co oznacza znaczne różnice między innymi w wielkości, kolorze i rodzaju futra, osobowości i oczekiwanej długości życia.
Pies domowy to inny podgatunek Początkowo najnowsze teorie sugerują, że pies, jaki jest dziś znany, jest wynikiem krzyżówki między wilkami dingo, wilkami basenji i szakalami. Jednak 14 900 lat temu rozdzielił się ród psów i wilków, chociaż ich przodkowie są uznawani za wspólnych. Od tej separacji każdy gatunek rozwijał się inaczej, a pies został udomowiony. Wszystkie informacje znajdziesz w tym artykule. „Czy pies schodzi z wilka?”.
