bullmastiff jest z natury psem stróżującym, ale jednocześnie bardzo czuły i zaznajomiony ze swoim, nawet jeśli jest duży i muskularny. Ponadto może wygodnie mieszkać w małym domu, o ile jest chodzący przez długi czas kilka razy dziennie.
Jeśli myślisz o adopcji bullmastiffa, nie możesz przegapić tej dokumentacji dotyczącej rasy, którą przedstawiamy na naszej stronie ze wszystkimi informacjami, które musisz wiedzieć o tej rasie. Czy wiesz, że tak się nazywa, ponieważ pochodzi od krzyżówki buldoga angielskiego z mastifem? I że teoretycznie rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii, ale wiele teorii utrzymuje, że te psy wywodzą się od alanos de toros lub buldogów hiszpańskich w XIX wieku? Prawda jest taka, że nie znaliśmy tego ani wielu innych faktów, które wyjaśniamy poniżej.
Pochodzenie bullmastiffa
Udokumentowana historia bullmastiffa zaczyna się w Wielkiej Brytanii pod koniec XIX wieku W tym czasie było wielu kłusowników, którzy nie tylko grozili fauny brytyjskich lasów, ale stanowiły również zagrożenie dla życia leśników.
W celu ochrony siebie i ułatwienia sobie pracy leśnicy używali psów Jednak rasy, których używali - buldog i mastif - nie były dobre wyniki, więc postanowili spróbować krzyżówek między tymi psami. Rezultatem był bullmastiff, który okazał się bardzo ukradkowy, miał dobry węch i był wystarczająco silny, aby pomieścić dorosłego mężczyznę bez konieczności gryzienia go. Ponieważ bullmastiffy trzymały kłusowników na ziemi, dopóki nie zostali złapani przez strażników, zyskały reputację niegryzących, chyba że jest to absolutnie konieczne, ale to nie do końca prawda. Wiele z tych psów zostało wysłanych do ataku z założonymi kagańcami.
Po pewnym czasie popularność rasy wzrosła, a bullmastiffy stały się bardzo cenionymi psami na farmach, ze względu na swoje cechy jako stróże i obrońcy.
Kontrowersje wokół jego początków
Niektórzy hiszpańscy hodowcy popierają niedawną hipotezę, że bullmastiff pochodzi z Hiszpanii i że był niczym więcej i niczym mniej niż alano de toros czyli bull dog, który był używany w walkach byków już na początku XIX wieku. W rzeczywistości obrazy takie jak Dziedziniec koni na arenie madryckiej areny, namalowane przez Manuela Castellano w połowie XIX wieku, czy rycina Goyi Rzucają psami w byka stworzonego w 1801 roku, pokazują psy o morfologii odpowiadającej obecnym bullmastiffom.. Jednak te wskazówki nie wystarczą, aby zmienić narodowość rasy.
Charakterystyka fizyczna bullmastiffa
To duży i imponujący pies i na pierwszy rzut oka może budzić strach. Jego głowa jest szeroka i kwadratowa, a pysk krótki, kwadratowy. Jego oczy są średnie i ciemne lub orzechowe. Ich uszy są małe, trójkątne i pofałdowane. Są ciemniejsze niż reszta ciała.
Ciało tego psa jest mocne i symetryczne i choć wykazuje dużą siłę, nie wydaje się ciężkie. Grzbiet jest krótki i prosty, a lędźwie szerokie i muskularne. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Ogon jest długi i wysoko osadzony.
Sieć bullmastiffa jest krótka, twarda w dotyku, gładka i przylegająca do ciała. Dopuszczalny jest dowolny odcień pręgowany, płowy lub rudy, ale zawsze z czarną maską. Dozwolone jest również małe białe oznaczenie na klatce piersiowej.
Charakter Bullmastiff
Pomimo bycia świetnym opiekunem z natury bullmastiff jest bardzo czuły i przyjacielski z własnymi. Jednakże, gdy nie jest odpowiednio uspołeczniony, ma tendencję do bycia powściągliwym i ostrożnym, a nawet agresywnym wobec obcych ludzi i psów. Socjalizacja jest więc w tej rasie obowiązkiem. Po prawidłowym uspołecznieniu Bullmastiff może chętnie tolerować nieznajomych i dogadać się z innymi psami, a nawet innymi zwierzętami. Nie jest jednak psem zabawnym, bardzo towarzyskim, ale raczej spokojnym psem rodzinnym.
Kiedy pies jest odpowiednio socjalizowany, zwykle nie stwarza problemów z zachowaniem, ponieważ nie jest szczekający ani bardzo dynamiczny. Może być jednak niezdarny jako szczeniak, ponieważ nie mierzy właściwie swojej siły.
Pielęgnacja Bullmastiff
Utrzymanie krótkiej sierści nie wymaga dużego wysiłku. Szczotkowanie dwa razy w tygodniu zwykle wystarcza do utrzymania sierści w czystości i dobrym stanie. Nie zaleca się częstego kąpania tych psów.
Chociaż są to duże psy, bullmastiffy wymagają jedynie umiarkowany wysiłek, który można pokonać podczas codziennych spacerów. Z tego samego powodu i ich spokojnego i spokojnego temperamentu dobrze przystosowują się do życia w mieszkaniu, o ile mają co najmniej trzy codzienne spacery. Te psy nie radzą sobie dobrze na dworze i lepiej, jeśli mogą mieszkać w domu, nawet jeśli mają ogród.
Bullmastiff Edukacja
To nie jest pies dla początkujących trenerów ani początkujących właścicieli, ale osoby, które mają jakieś doświadczenie z psamimogą go bardzo łatwo wyszkolić i obsługiwać. Chociaż rasa dobrze reaguje na różne style treningu, o ile odbywa się to bez nadużyć, lepsze wyniki osiąga się dzięki pozytywnemu treningowi.
Zdrowie Bullmastiff
Wśród najczęstszych chorób u bullmastiffów są: dysplazja stawu biodrowego, nowotwory, atopowe zapalenie skóry, nużyca, wilgotne zapalenie skóry, niedoczynność tarczycy, żołądka skręt, dysplazja stawu łokciowego, entropia i postępujący zanik siatkówki.
