Puchacz jest największym z Nocne ptaki drapieżneEuropy. Z natury drapieżnik jest w stanie żywić się dużą zdobyczą i różnymi gatunkami. Są skryte i samotne i mogą żyć w bardzo zróżnicowanych siedliskach, chociaż wolą otwarte obszary skaliste niż zalesione.
Chociaż oczywiście nie urodziły się one jako zwierzęta domowe, w tym artykule na naszej stronie wyjaśnimy szczegółowo wszystko, co musisz wiedzieć o karmieniu orła sowa, a tu pierwsza ważna sprawa: spadek jego podstawowej zdobyczy (królika), przejeżdżanie, wypadki z liniami energetycznymi i kłusownictwo tego ptaka stanowią jego główne problemy ochronne.
Siedlisko puchacza
Naturalnym siedliskiem puchacza są duże lasy i obszary niezamieszkałe przez człowieka, ale obecnie ten gatunek ptaka można spotkać w pół -obszary pustynne, lasy strefy umiarkowanej, stepy, a nawet w tundrze. Chociaż wolą bardziej otwarte i skaliste tereny, aby łatwiej polować na zdobycz, puchacze przystosowały się do życia w różnych biotopach.
Ptaki te na ogół zakładają gniazda na klifach lub skalistych klifach, położonych między poziomem morza a wysokością ponad 2000 m n.p.m. Można również wykorzystać stare gniazda innych ptaków drapieżnych, takich jak myszołowy czy jastrzębie. A nawet na niektórych obszarach, gdzie zagęszczenie terytorialnych par sów jest bardzo duże, sowy mogą gniazdować bezpośrednio na ziemi.
Puchacz jest zwierzęciem bardzo terytorialnym, które wykorzystuje różne systemy do sygnalizowania okupacji i granic swojego terytorium, takie jak Terytorialny piosenki od śpiewających karczmarzy lub oznaczanie skał ich odchodami.
Karmienie puchacza
Puchacz jest superdrapieżnikiem znalezionym w jednym z najwyższych punktów w łańcuchu pokarmowym. Ich dieta jest zmienna i zależy od wielu czynników, takich jak pora roku, miejsce zamieszkania i ilość ofiar w ich środowisku.
Normalnie poluj w nocy, woląc otwarte, skaliste przestrzenie od gajów. Trzepotanie ich skrzydeł jest bardzo ciche, a wraz z doskonałym widzeniem w nocy, ostrymi pazurami i ostrością słuchu są wyjątkowymi zwierzętami do polowania Dzięki dzięki doskonałemu słuchowi potrafią polować nawet w całkowitej ciemności i są w stanie unieruchomić ofiarę w kilka sekund za pomocą pazurów.
Żywienie puchacza jest bardzo zróżnicowane i składa się głównie z królików, małych gryzoni, owadów, wiewiórek, zająców, jeży, innych ptaków takich jak gołębie, kosy, sroki, kuropatwy, krukowate, sowy lub kawki; Mogą nawet chwytać ofiary o wadze do 10 kg, takie jak niektóre lisy lub jelonki, niektóre gady lub ryby, a także inne duże ptaki drapieżne, takie jak kanie rude lub myszołowy.
Po strawieniu zdobyczy wydaje się przez usta mniej strawne części, takie jak włosy, skóra, pióra i kości, w forma wypluwek (kulek szczątków) po około 10 godzinach, gdyż puchacze nie żują, a połykają zdobycz. W tym celu używają dzioba do rozdarcia mięsa na łatwe do połknięcia kawałki i zjadają je bez rozgryzania.
Ilość pokarmu, którego potrzebują te ptaki, zależy od ich gatunku i wielkości.
Techniki polowania na puchacza
Puchacz należy do rodziny strzyżowatych i posiada kilka technik łowieckich, z których może korzystać zarówno w locie, jak i biernie na lądzie. Najbardziej powszechna jest technika podchodzenia lub zasadzki, która polega na pozostawaniu w bezruchu na polu łowieckim w oczekiwaniu na moment upolowania ofiary, pozostawiając upadek w absolutnej ciszy na zwierzę, które nocą szuka pożywienia, chociaż jego aktywność łowiecka może rozpocząć się od zachodu do wschodu słońca.
Ta technika jest dzielona z innymi nocnymi lub prążkowanymi ptakami drapieżnymi, a także wieloma cechami fizycznymi, takimi jak: spłaszczona twarz, duża głowa i oczy oraz krótkie, zaokrąglone skrzydła. Ponadto dzielą one również ze swoimi kuzynami titonidae, doskonałą ostrość słuchu i wzroku oraz niesamowitą możliwość wykręcenia szyi do 270º
