Termin jeżozwierz obejmuje różne gatunki ssaków gryzoni należących do podrzędu hystrykomorfów, a także inne znane zwierzęta, takie jak szynszyle lub świnki morskie.
Istnieją dwie rodziny jeżozwierzy (słowo używane ze względu na charakterystyczne kolce na skórze tego ssaka), jeżozwierze Starego Świata i jeżozwierz Nowego Świata, chociaż w każdym razie mówimy o ssak nocnych obyczajów, który źle znosi niskie temperatury, dlatego też przebywa w swojej jaskini na zimę.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym prawdziwym gatunku, w tym artykule na naszej stronie wyjaśniamy jak jeżozwierz atakuje i broni.
Charakterystyka kolców jeżozwierza
Pióra jeżozwierza mają ogromne znaczenie w obronie i ataku tego zwierzęcia; w rzeczywistości kolce są zmodyfikowanymi włosami, które zostały pokryte grubymi płytkami keratyny i wbite w mięśnie.
Zawsze uważano, że jeżozwierz jest w stanie strzelać swoimi piórami, ale to nieprawda, chociaż można je uwolnić przez kontakt lub gdy jeżozwierz się trzęsie.
Ważną cechą tych kolców jest to, że po wypuszczeniu bardzo łatwo przenikają przez skórę innego zwierzęcia, jednak bardzo trudno je wydobyć. Dlaczego tak się dzieje? Grupa naukowców zbadała to zjawisko i odkryła, że czubek każdego zęba ma maleńki kolec skierowany do tyłu, który zmniejsza siłę penetracji, ale maksymalizuje wytrzymałość.
Jak jeżozwierz się broni?
Gdy jeżozwierz czuje się zagrożony zwija się na brzuchu i pozostawia najeżone i skierowane na zewnątrz kolce, które są jego najlepszym mechanizmem obronnym od kiedy przenikają przez skórę innego zwierzęcia są bardzo bolesne i mogą powodować liczne infekcje
Ale dodatkowo, gdy jeżozwierz przyjmie tę postawę, porusza się również swoim ciałem i sprawia, że dobrowolnie drży, co pozwala kolcom zderzać się ze sobą, wydając groźny metaliczny dźwięk.
Jak atakuje jeżozwierz?
Jak widzieliśmy wcześniej, przekonanie, że jeżozwierz może strzelać swoimi piórami jest fałszywe, ponieważ można je wypuścić, ale robią to poprzez inne mechanizmy, takie jak kontakt.
Kiedy jeżozwierz atakuje, robi poruszając ogonem, aby uderzyć i rozbić pióra o drapieżnika, nie są one trujące, ale tak niosą ze sobą niebezpieczeństwo zainfekowania tkanki, do której wnikają.
