Zając morski to nazwa zwyczajowa kilku gatunków mięczaków ślimaków należących do rzędu Opisthobranchia, występujących w rodzaju Aplysia spp. Są to zwierzęta średnie i duże o bardzo osobliwym wyglądzie, ponieważ mają „uszy” przypominające zająca, stąd ich potoczna nazwa. Te uszy to nosorożce, które jako czułki działają jak narządy zmysłów.
Są zwierzętami roślinożernymi i hermafrodytami, o uderzających kolorach i wzorach, od brązowego do czarnego i różowego z plamkami u niektórych gatunków. Poruszają się, czołgając się po dnie morskim, a niektóre rozwinęły parapodia przypominające skrzydła, które pozwalają im również pływać na krótkich dystansach. Czytaj dalej ten plik na naszej stronie, a dowiesz się wszystkiego o zając morski
Charakterystyka zająca szaraka
Zając szarak zwyczajny (Aplysia dactylomela), znany również jako Zając morski cętkowany, jest zwierzęciem bardzo efektownym, ponieważ wydaje się być galaretowaty i miękki. W porównaniu z innymi gatunkami są małe, ogólnie mierzą około 7 cm, ale mogą osiągnąć nawet 20 cm. Mają muszlę jak inne mięczaki, ale w tym przypadku jest ona wewnętrzna i bardzo zredukowana, prawie nie występując u dorosłych osobników niektórych gatunków.
Mają również stopę (podstawę ciała), która w środku ciała rozszerza się i zagina w górę, tworząc charakterystyczne parapodia, które u niektórych gatunków są wysoko rozwinięte i podobne do skrzydeł, mogą otaczają całe jego ciało, ale w przeciwieństwie do innych gatunków nie pozwalają mu pływać na krótkich dystansach. Jego głowa, jak wspomnieliśmy, ma dwa nosorożce, a oczy znajdują się w pozycji podstawnej i czołowej.
Nazwa opisthobranchs odnosi się do faktu, że ich skrzela są skierowane do tyłu, w przeciwieństwie do innych mięczaków, które mają je do przodu. Ponadto zające morskie straciły lewe skrzela podczas ewolucji, a wszyscy ich przedstawiciele to gatunki morskie.
Jego kolor zmienia się od czarnego do oliwkowozielonego, do bordowego u niektórych osobników z plamami na ciele. Pigmentacja ich ciała jest nadawana przez jedzenie, więc różni się w zależności od etapu, na którym się znajdują i rodzaju spożywanego pokarmu.
Siedlisko zająca morskiego
Zając morski występuje głównie w płytszych wodach do głębokości nie większej niż 5 metrów, gdzie dno jest piaszczyste i błotniste , z bardzo obfitą roślinnością glonów. Generalnie w ciągu dnia ich aktywność jest mniejsza i schronią się w spokojniejszych i zacienionych miejscach, a w nocy ich aktywność jest większa i poświęcają się wypasowi glonów, zwłaszcza z rodzaju Ulva spp., ich ulubionego na terenach Morze Śródziemne.
W przypadku osobników młodszych częściej obserwuje się je na większych głębokościach, gdzie roślinność krasnorostów jest większa.
Cła zająca zwyczajnego
Ciaste zające morskie poruszają się elegancko dzięki parapodiom, które poruszają się falując i kurcząc się. Kiedy muszą ustawić się bardziej aerodynamicznie, ich stopa jest ustawiona wzdłużnie, a nosorożce skierowane do tyłu. Na ogół ich największy szczyt aktywności przypada na noc. Stając twarzą w twarz z drapieżnikami lub jeśli są niepokojone, nie tracąc ochrony zapewnianej przez twardą skorupę, mają zdolność wydzielania ciemnej substancji, która pozwala zmylić drapieżniki.
Dokarmianie zająca morskiego
Są to zwierzęta roślinożerne żywiące się głównie makroalgami z rodzajów Ulva, Laurencia, Gracilarias i Enteromorpha. Młode, jak wspomnieliśmy, żywią się głównie krasnorostami, podczas gdy dorośli spożywają zielone glony(dlatego wraz z wiekiem zmienia się kolor jego ciała). Zające morskie odgrywają ważną rolę w utrzymaniu glonów, które bez nich nadmiernie by rosły.
Rozmnażanie zająca morskiego
Te zwierzęta są hermafrodytami i jajorodnymi, to znaczy mają obie płcie w tym samym osobniku i składają jaja. Zwykle rozmnażają się przez cały rok, ale wiosna to ich optymalny czas. Tak więc, w zależności od okazji, jednostka może zachowywać się jak kobieta lub mężczyzna. Często tworzą się skupiska kilku osobników, które kopulują w łańcuchu, gdzie osobniki męskie i żeńskie występują naprzemiennie w celu zapłodnienia.
Posiadają pojemnik na nasienie, który działa jak depozyt do przechowywania jaj i jest miejscem, w którym następuje zapłodnienie. Łączą się w pary przez kilka godzin, a następnie składają jaja, które są widoczne jako długie różowawe i galaretowate paski lub sznury z tysiące jaj Z tego wyłania się wolno żyjąca larwa planktonowa, który następnie przesuwa się na dno morskie, gdzie przechodzi metamorfozę i staje się osobnikiem młodocianym o typowym kształcie zająca morskiego. Jego cykl życiowy kończy się, gdy się rozmnaża. Dlatego zwykle po złożeniu jaj umierają.
Stan ochrony zająca morskiego
Ten gatunek zająca morskiego nie jest wymieniony przez IUCN ani nie jest chroniony żadnym prawem. Jednak, podobnie jak inne gatunki zająca morskiego, stoją przed kilkoma zagrożeniami, głównie ze względu na fragmentację i utratę ich siedlisk oraz nielegalne polowania do spożycia przez ludzi, co może zagrozić ich przyszłości.
