Słonie są obecnie największymi ssakami lądowymi na planecie i historycznie utrzymywały bliskie relacje z ludźmi, co generalnie było negatywne dla tych zwierząt. Słonie były wykorzystywane do wojen, rytuałów, a szczególnie do wydobywania części ich ciał, które zazwyczaj kończą się ich śmiercią, co spowodowało masowy spadek populacji słoni w ich naturalnym środowisku.
W Azji znajdujemy gatunek słonia, który składa się z trzech podgatunków, z których jeden to Słoń lankijski, z które będziemy oferować Ci informacje w tej zakładce naszej witryny. Ten słoń różni się od pozostałych podgatunków swoim rozmiarem i endemicznym występowaniem na wyspie Sri Lanka. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tym reprezentatywnym członku rodziny Elephantidae.
Charakterystyka słonia lankijskiego
Badania genetyczne mitochondrialnych sekwencji DNA pozwoliły wzmocnić zadomowienie się tego podgatunku, co początkowo było słabo poparte niektórymi badaniami. Charakteryzuje się tym, że jest największym spośród słoni azjatyckich, przekracza trzy metry wysokości i waży około 6 ton. Mogą mieć kolor szary lub brązowy, a czasami mają kilka odbarwionych obszarów na skórze, które wyglądają jak plamy jaśniejsze niż reszta ciała.
Pomimo dużej wagi poruszają się zwinnie i całkiem bezpiecznie, osiągając nieco ponad 40 kilometrów na godzinę podczas dojazdów. Dzieli z resztą słoni azjatyckich mniejsze uszy niż grupa afrykańskich, a jego najwyższy punkt jest obecny na głowie, a także ma wybrzuszenie na grzbiecie co nadaje mu zaokrąglony kształt. Jeśli chodzi o nogi, przednie mają pięć gwoździ, a tylne cztery. Na ogół brakuje im kłów, głównie samic, które, jeśli je mają, są bardzo małe, podczas gdy u samców mogą w końcu być obecne. Rurka kończy się pojedynczym płatem lub występem przypominającym palec.
Habitat słoni ze Sri Lanki
W przeszłości ten słoń był rozmieszczany na wyspie Sri Lanki, która charakteryzuje się głównie równinami i równinami przybrzeżnymi, z górzystymi formacjami na południu. Składa się z lasów tropikalnych, z rocznymi temperaturami między 28 a 30 ºC. Jednak później zwierzęta te zostały ograniczone do określonych obszarów ze względu na działania prowadzone na wyspie, które obejmowały przekształcenie własnych ekosystemów słonia.
W tym sensie podgatunek występuje głównie na nizinach z suchymi warunkami atmosferycznymi, dzięki czemu jest rozprzestrzeniony w północ, południe, wschód, północny zachód, północno-środkowa i południowo-wschodnia Sri Lanka. Jeśli chodzi o wilgotne regiony kraju, praktycznie nie ma ich, z wyjątkiem kilku małych populacji znalezionych w Peak Wilderness i na obszarze Sinharaja. Szacunki wskazują, że z biegiem czasu będzie nadal tracić swój zasięg z powodu ciągłej transformacji siedliska.
Słoń ze Sri Lanki
Ten podgatunek zachowuje strukturę społeczną charakteryzującą grupę azjatycką, tak że dominuje dorosła samica i reszta stada Składa się głównie z innych młodszych samic, jednego lub dwóch dorosłych samców i ich potomstwa. Przywódca stada to ten, który prowadzi je do wykonywania ruchów, do których te zwierzęta są przyzwyczajone, czy to w poszukiwaniu pożywienia, wody, ochrony, czy ze względu na pogodę.
Spędzają większość dnia uważnie, a także karmią, ze względu na niską wydajność trawienia. Zwykle śpią w nocy, chociaż niektórzy członkowie grupy są zawsze czujni, aby wykryć ewentualne niebezpieczeństwo. Te słonie są symbolem wyspy i łatwo je zobaczyć w różnych zaludnionych obszarach i chociaż generalnie nie cierpią z powodu polowania na swoje kły, są udomowione do użytku w turystyce lub rytuałach religijnych.
Karmienie słoni ze Sri Lanki
Słoń lankijski włącza do swojej diety, jak udało się zidentyfikować, ponad 60 gatunków roślin, które należą do 30 różnych rodzin. Niektóre badania wskazują, że preferują one żerowanie głównie na roślinach jednoliściennych. Ponadto wymagają one dużego spożycia materii roślinnej każdego dnia, aby zaspokoić potrzeby żywieniowe ich dużych i ciężkich ciał.
Mogą spożywać ponad 100 kg żywności dziennie, która obejmuje gałęzie, korzenie, liście, korę i nasiona. Te ostatnie są stale rozproszone w mobilizacjach dokonywanych przez te zwierzęta, które oprócz znaczenia tej aktywności dla ekosystemów są także gatunkiem parasolowym, czyli trzymanie ich w siedlisku gwarantuje obecność innych gatunków. Te słonie zużywają tak dużo materii roślinnej, że dobrze zaopatrzone stado może w mgnieniu oka zmienić wygląd przestrzeni.
Reprodukcja słonia Sri Lanki
Mają długi okres ciąży, który sięga prawie dwóch lat, więc po urodzeniu cielęcia czekają na ponowną zabawę kilka lat. Samice wydają dźwięki, aby wskazać samcom, że są poza stadem. Ponadto, ponieważ mają doskonały węch, mogą dostrzec stan płodności samicy. Następnie zbliża się jeden lub więcej samców, który konkuruje o reprodukcję, jednak samica nie zawsze wybiera zwycięzcę.
Cielę waży średnio około 100 kg i będzie pod opieką samic z klanu, ponieważ są one dość wrażliwe atakować drapieżniki, takie jak kotowate, aby dorośli zachowali czujność i pilnowali, aby maluch nie oddalał się od stada. Jeśli urodziła się samica, może zostać z grupą, przeciwnie, jeśli jest to samiec, to w wieku około pięciu lat zostanie rozproszona przez najstarszego mężczyznę.
Stan ochrony słonia Sri Lanki
Od lat 80. XX wieku słoń lankijski był Zagrożony, będąc częścią unijnej czerwonej listy Międzynarodowej Ochrony Przyrody. Jednak pomimo spadku liczby ludności na wyspie udało się nieznacznie zwiększyć liczbę osobników. Główne skutki, jakich doznał ten słoń, wynikają z fragmentacji i przekształcenia jego siedliska, które wciąż rośnie.
Zwierzęta te poruszają się w poszukiwaniu pożywienia, więc wkraczają na tereny uprawne, a to generuje poważne konflikty z ludźmi, które w wielu przypadkach kończą się zabijaniem słoni. Głównym działaniem lub środkiem ochronnym jest tworzenie obszarów chronionych dla zachowania podgatunku, tak aby mógł on swobodnie poruszać się po tych obszarach. Jednak powyższe nie uwalnia całkowicie tych ssaków od pewnych ataków lub schwytań w celu trzymania ich w niewoli.
Słoń Sri Lanki jest ważnym symbolem w kulturze wyspy, ale niestety to zamiast generować działania na rzecz ochrony zwierzęcia, wręcz przeciwnie, często powoduje szkody, ponieważ są one wykorzystywane w różnych obrzędach lub schwytany do pracy przymusowej. Słonie wymagają natychmiastowych konkretnych działań, aby zagwarantować ich trwałość na planecie.
