Bulterier angielski to rasa psów znana z wyjątkowego kształtu głowy i małych trójkątnych uszu. Istnieją dwa warianty rasy: bulterier i bulterier miniaturowy. Został opracowany w Wielkiej Brytanii jako pies wystawowy i bojowy przez James Hinks Jest uznawany za Białego Rycerza.
Jeśli myślisz o adopcji szczeniaka lub osoby dorosłej, ważne jest, abyś dowiedział się o jego charakterze, cechach fizycznych lub edukacji, jakiej potrzebuje do właściwego treningu. Bulterier angielski jest pod wieloma względami fantastycznym psem, dowiedz się o nim w tej zakładce o rasie na naszej stronie.
Pochodzenie angielskiego bulteriera
Podobnie jak historia innych terierów typu bull, pochodzenie bulterierów związane jest z walkami psów z bykami oraz walkami psów. Kiedy walki byków zostały zakazane przez prawo w Wielkiej Brytanii, w 1835 roku, krzyżówki buldogów i terierów zostały opracowane w celu uzyskania lżejszych, ale równie wytrwałych zwierząt, zdolnych do stawiania oporu i walki w nowym i okrutnym "sporcie" walki psów. W ten sposób przyszli przodkowie dzisiejszych bulterierów, których ze względu na krzyżowanie bulteriera nazywano bykiem i terierem. Psy te miały waleczność i odporność na ból ówczesnego buldoga oraz zwinność i roztropność teriera. Chociaż lżejsze niż buldogi z tamtych czasów, te buldogi były bardziej podobne do buldogów tamtych czasów niż dzisiejszego bulteriera. W rzeczywistości głowa miała wyraźny stop, a ogólny wygląd był podobny do dzisiejszego Staffordshire Bull Terriera.
Poczynając od 1850 roku, James Hinks po raz pierwszy ujednolicił rasę, przeprowadzając wybrane krzyżówki między białymi bullami i terierami z innymi rasami, w tym z wymarłym już białym terierem angielskim. Psy wyhodowane przez Hinksa były ostoją obecnej rasy, a za jego czasów były już znane jako bulteriery lub „białe dżentelmeny”. Rasa tamtych czasów wciąż miała zaznaczony przystaneka głowa nie była typową głową jaja dzisiejszego bulteriera. Nie wiadomo z całą pewnością, jakie rasy zostały użyte do uzyskania tej charakterystycznej głowy i większej elegancji ciała, ale uważa się, że wykorzystano rasy psów, takie jak burgos retriever, collie, greyhound, a nawet dalmatyńczyk.
Pierwszy klub bulterierów powstał w Anglii w 1887 r. W 1888 r. opublikowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy. W 1917 roku urodził się pierwszy nowoczesny bulterier z głową jaja i bez stopu. Nazywał się „Lord Gladiator” i reprezentuje narodziny rasy, jaką znamy dzisiaj.
Bullteriery miniaturowe powstały później, z selektywnych krzyżówek standardowych psów rasy Bull Terrier. Jej rozwój wiązał się z nowymi funkcjami, jakie spełniała rasa jako psy do towarzystwa.
Charakterystyka fizyczna bulteriera angielskiego
Angielski bulterier to silny i muskularny, zwykle biały, ale może być też czarny, rudy lub pręgowany. Włosy są krótkie i gładkie, dzięki czemu nie będą wymagały nadmiernego czesania. Owalny kształt głowy bez zatrzymywania (zagłębienie nosowo-czołowe), uszy i trójkątne oczy zapewniają mu całkowicie wyjątkowy i inny wygląd od innych wyścigi. Nie znajdziemy wielu fizycznych różnic między różnymi płciami, z wyjątkiem tego, że samce są nieco bardziej krzepkie w porównaniu z niewielką delikatnością samic.
Nos, czarny z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, zakrzywiony na końcu. Szczęki są bardzo mocne, co zauważamy w policzkach, dobrze uformowane, ale nie przesadzone. Kiedy angielskie bulteriery zamykają usta, wnętrze górnych siekaczy styka się z zewnętrzną stroną dolnych siekaczy. W ten sposób zgryz zamyka się w nożyczkach. Ze swojej strony oczy bulteriera są czarne lub bardzo ciemnobrązowe, wąskie i trójkątne. Są ułożone skośnie na czaszce i mają jasny wygląd wyrażający decyzję i inteligencję.
Szyja jest muskularna, długa i wysklepiona. Nie ma podwójnego podbródka. Krótki i mocny grzbiet jest kontynuowany z szerokim i muskularnym lędźwiem. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka. Linia dolna tworzy elegancką krzywiznę w górę od klatki piersiowej do brzucha. Podobnie jak w przypadku innych terierów typu bull, ogon bulteriera jest gruby u podstawy i zwęża się w kierunku czubka. Jest krótki i ustawiony nisko.
Sieć bulteriera jest krótka, gruba, ciasno spleciona i ma delikatny połysk. Zimą może pojawić się miękki podszerstek. Jeśli chodzi o kolor, chociaż biały jest zwykle najczęstszy, ale nie jedyny. Białe osobniki muszą mieć całkowicie białe ciało, ale mogą mieć kolorowe plamy na głowie. U bulterierów, które nie są białe, powinien dominować kolor ciała. Akceptowane psy kolorowe czarne, pręgowane, rude, płowe i trójkolorowe
Bulterier angielski
Bulterier angielski, jeśli jest dobrze wykształcony, ma zrównoważony i czuły charakter w stosunku do ludzi, to wierne psy z natury i naprawdę czuły. Są niezwykle odważne, ponieważ mają silne poczucie ochrony, choć nie oznacza to, że są psami agresywnymi. Z drugiej strony ważne jest, aby zapytać radę miejską miejsca zamieszkania, czy ta rasa jest uważana za potencjalnie niebezpieczną, ponieważ na niektórych obszarach jest, a na innych nie. W przypadku uznania psa za potencjalnie niebezpiecznego, niezbędne będzie używanie kagańca i smyczy w miejscach publicznych. W tym sensie ważne jest, aby przyzwyczaić psa do pyska krok po kroku, aby czuł się komfortowo używając go i nie postrzegał tego jako kary.
Chociaż nic nie powinno się zdarzyć, zwłaszcza jeśli pies został odpowiednio zsocjalizowany, wskazane jest, aby zawsze nadzorować jego zabawę z dziećmi kto nie nie wiem, jak odnosić się do psa. Pociągnięcie za ucho może prowadzić do warczenia, więc ucz swoje dzieci, jak wchodzić w interakcje z angielskim bulterierem.
Czasami są nieco uparci, gdy coś im wpadnie do głowy i dlatego będziemy bardzo aktywnie pracować nad ich edukacjąKastracja jest wysoce zalecany do uzyskania stabilnego dorosłego psa. Rasa ta, mocno przywiązana do swoich właścicieli, bardzo cierpi na samotność, dlatego za wszelką cenę unikniemy adopcji psa o tych cechach, jeśli nie będziemy mieli czasu się temu poświęcić i wszystkim jego potrzebom. To doskonały pies stróżujący, który zawsze powiadomi Cię, gdy ktoś przybędzie do Twojego domu.
Bulterier jest czułym psem, który bez problemu nawiąże kontakty towarzyskie z maluchami w domu. Jest psem figlarnym i cierpliwym, choć ma dużo ciała i dużą szczękę. Z tego powodu uniemożliwimy im zabawę z dziećmi, które są zbyt małe lub nieodpowiednie ich traktowanie. Nie jest psem agresywnym, jeśli jest odpowiednio wykształcony, ale w pewnych momentach może nieumyślnie wyrządzić krzywdę, bawiąc się zbyt podekscytowany.
Jeśli chodzi o kontakt z innymi psami, musimy wiedzieć, że mogą stać się reaktywne, jeśli nie są odpowiednio wykształcone lub są zachęcane do agresji. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że edukacja jest niezbędna dla psa o zmysłowych cechach fizycznych, takiego jak bulterier. Wspaniała więź, jaką tworzą w rodzinie jest nadopiekuńczaJeśli odpowiednio wyszkolimy naszego psa, nie będziemy mieć problemów z innymi psami, zwierzętami domowymi, dziećmi i dorosłymi.
Opieka nad angielskim bulterierem
Ma sierść, którą łatwo pielęgnować i pielęgnować, więc szczotkowanie jej od czasu do czasu sprawi, że będzie wyglądać idealnie. Zimą wskazane jest nałożenie na niego jakiegoś płaszcza, ponieważ krótkie włosy będą powodować drżenie, a tym samym dyskomfort fizyczny. Będąc bardzo aktywnym psem, musimy zapewnić mu długie i pełne spacery, w tym ćwiczenia fizyczne, jeśli pies tego potrzebuje i zabawy. Oczywiście intensywne ćwiczenia muszą być kontrolowane na etapie młodości i starości, aby uniknąć wyżej wymienionych problemów z mięśniami lub wzrostem.
Bulteriery mają tendencję do przejadania się, jeśli ma się okazję, więc musimy edukować się na temat właściwego dawkowania jedzenia, że jedziemy do zaoferowania, zawsze wysokiej jakości. Pamiętaj, że dobra karma przekłada się nie tylko na szczęście psa, ale także na jego zdrowie, sierść i dobre samopoczucie, zapobiegając otyłości.
Edukacja angielskiego bulteriera
Często zdarza się, że bulteriery gryzą wszystko, co napotkają, czy to nasze ręce, meble czy przedmioty gospodarstwa domowego. Tak więc od szczeniąt nauczymy go gryzienia za pomocą gryzaków i różnych zabawek aż znajdziemy dla niego idealną. Czarny kong, który jest bardzo wytrzymały, doskonale pasuje do jego potężnej szczęki.
Następnym krokiem w edukacji bulteriera będzie rozpoczęcie socjalizacji szczenięcia, procesu, w którym musimy nauczyć go odnosić się do innych psów, ludzie i przedmiotyTen krok jest fundamentalny, abyśmy w przyszłości mogli cieszyć się byciem dorosłym, towarzyskim ze wszystkimi rodzajami żywych istot, a także bez lęku, na przykład, przed samochodami czy rowerami. Wszystko, czego możemy go nauczyć na tym etapie, będzie korzystne na przyszłość. Oczywiście musimy zapewnić, że zawsze będą to pozytywne relacje społeczne, aby nie wzbudzać strachu.
Gdy wszystkie powyższe elementy zostaną osiągnięte, rozpoczniemy szkolenie. Aby to zrobić, spędzimy około 10-15 minut dziennie ćwiczenie podstawowych poleceń. Nie chodzi o nauczenie Cię zabawnych sztuczek, ale raczej o instrukcje, które pomogą nam w Twoim bezpieczeństwie. Siedzenie, pozostawanie w miejscu lub przychodzenie zapobiegnie na przykład przejechaniu. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak ważne jest szkolenie i dlatego tak bardzo się na nim skupiamy, aby uniknąć posiadania płochliwych psów, które nie wiedzą, jak działać lub wchodzić w interakcje w przyszłości.
Poza jego bezpieczeństwem ćwiczenie poleceń z wykorzystaniem pozytywne wzmocnienie będzie doskonałym sposobem na wzmocnienie relacji z psem i naukę komunikacji z psem jego. Na koniec dodamy, że w żadnym wypadku nie zaleca się karania lub stosowania agresywności wobec zwierzęcia, niezależnie od jego rasy. Chociaż nie zdajemy sobie z tego sprawy, stres i niepokój wywołane karą są bardzo szkodliwe dla dobrego samopoczucia psa, a ponadto stymulują agresywność psa zamiast ją eliminować.
Zdrowie bulteriera angielskiego
Najczęstsze choroby bulteriera to:
- Głuchota
- Zwichnięcie rzepki
- Problemy z nerkami
- Problemy sercowe
- Problemy skórne
Oprócz powyższych, są one wrażliwe na ukąszenia owadów i dlatego muszą być odpowiednio chronione. Wskazane jest regularne sprawdzanie naszego bulteriera i upewnienie się, że nie ma żadnych problemów ze skórą, a także ostrożne rozciąganie jego stawów, aby sprawdzić, czy dobrze się porusza. Poprzez aktywne spacery ćwiczymy Twoje mięśnie, ale to nie znaczy, że powinniśmy Cię zmuszać. Nadmierne ćwiczenia mogą prowadzić do problemów ze stawami. Zaleca się regularne chodzenie do weterynarza, na przykład co sześć miesięcy i natychmiastowe pójście w przypadku anomalii. Podobnie będziemy na bieżąco aktualizować harmonogram szczepień i odrobaczania.
