Rottweiler jest rasą z Niemiec, ale której początki sięgają odległego Cesarstwa Rzymskiego. To imponujący pies, który przez długi czas był szkolony jako pasterz lub strażnik, ale dziś jest doskonałym psem do towarzystwa.
Jeśli zastanawiasz się nad adopcją egzemplarza tej rasy, najprawdopodobniej spotkasz się z kontrowersją dotyczącą odmian niemieckich i amerykańskich. Czy naprawdę istnieją różne rodzaje rottweilerów, czy to tylko mit? Czytaj dalej ten artykuł na naszej stronie, aby dowiedzieć się wszystkiego o amerykańskim i niemieckim Rottweilerze, różnicach i cechach każdego z nich
Ogólna charakterystyka Rottweilera
Obecny wygląd rottweilera pochodzi z odmiany rasy udoskonalonej w XIX wieku, przeznaczonej do hodowli, a później, w czasie I wojny światowej, jako pies policyjny.
Jest to rasa o solidnej, muskularnej i zwartej budowie, która osiąga średnią wagę 45 kilogramów. Pomimo wyglądu i wagi, ma typową dla psów pasterskich zwinność, a także mnóstwo energii i zamiłowania do ćwiczeń fizycznych.
futro jest krótkie iw odcieniach łączących czerń z czerwonawym brązem. Jeśli chodzi o osobowość, są dość inteligentne, co prowadzi do ich dużej niezależności. Nie stanowi to jednak problemu, jeśli chodzi o ich szkolenie, ponieważ rozwijają bardzo silną więź emocjonalną z członkami rodziny. Są również znani z tego, że są opiekuńczy i lojalni.
Wszystko to w kategoriach ogólnych. Od dawna kontrowersje wokół rottweilerów urodzonych i wyhodowanych poza granicami Niemiec do tego stopnia, że o miano faworyta wśród fanów tej rasy walczą takie odmiany jak amerykańska i niemiecka. Dlatego jeśli chcesz nauczyć się je rozróżniać, przeczytaj poniżej o różnicach i cechach każdego z nich.
Jak wygląda niemiecki rottweiler?
Niemiecki rottweiler to nie tylko rottweiler urodzony na terytorium germańskim, ale także taki, który spełnia surowe parametry określające czystość Wyścig Kto ustala te parametry, pytasz? Cóż, od 1921 roku istnieje ADRK czyli Allgemeiner Deutscher Rottweiler Klub, niemiecki klub odpowiedzialny za zachowanie czystości tej rasy.
ADRK bardzo rygorystycznie traktuje hodowlę rottweilerów, więc w Niemczech zezwala na kojarzenie tylko z rodzicami, których drzewo genealogicznezostało dokładnie zbadane, aby uniknąć różnic w cechach rasy.
Zgodnie ze standardami ustalonymi przez to stowarzyszenie, samiec rottweilera, od małego do olbrzymiego, musi mierzyć od 61 do 68 centymetrów, przy idealnej wadze 50 kilogramów; tymczasem samice powinny mierzyć od 52 do 62 centymetrów, a idealna waga to 43 kilogramy.
Ogon jest długi, a pysk krótki, o mocnym, zwartym i solidnym ciele, niższej postury niż u Amerykanina. Aby rottweiler był uważany za czysty „niemiecki”, musi nie tylko mieć te cechy, ale także ADRK jest odpowiedzialny za prowadzenie dochodzeń w celu przyznania lub nie świadectwa rodowodowego, które poświadcza go jako okaz rottweilera bez mieszania z innymi rasy.
Dowiedz się więcej o standardzie Rottweilera zgodnie z ADRK.
Jak wygląda amerykański rottweiler?
W tym miejscu wkraczamy w pole kontrowersji, gdyż wiele osób twierdzi, że amerykański rottweiler tak naprawdę nie istnieje jako odrębna odmiana, podczas gdy inni twierdzą, że jest to gałąź rasy, która ma jasno zdefiniowaną szczegóły.
W tym sensie amerykański rottweiler przewyższyłby niemieckiego, nie tylko zwiększając jego wysokość o 68 lub 69 centymetrów, ale także wiadomo również, że wiele osób waży do 80 kilogramów.
Amerykanin charakteryzuje się ponadto krótkim ogonem i wydłużonym pyskiem, a ciało, choć mocne i duże, jest jednak stylizowane. Czy to jednak oznacza, że naprawdę istnieje podrasa Rottweilerów?
W rzeczywistości dla wielu ekspertów różnica między Niemcami a Amerykanami polega głównie na ich miejscu urodzenia oraz na różnych kontrolach (lub ich braku), które są wprowadzane w czasie hodowli. W Stanach Zjednoczonych nie ma klubu monitorującego reprodukcję tych psów, co prowadzi do krzyżówek z innymi rasami i rozprzestrzeniania się genów tych osobników które nie spełniają „standardowych” cech ADRK.
Ponadto krótki ogon ma związek z faktem, że wielu hodowców wybiera okaleczenie tego, co jest procedurą, która jest Już nie jest to praktykowane w Niemczech, ponieważ na szczęście zostało zakazane w wielu krajach europejskich jako niepotrzebne i okrutne.
W ten sam sposób gigantyczny rozmiar i waga Amerykanina, który czasami podwaja liczbę Niemców, bardziej odpowiadałby na fakt, że w większości przypadków Amerykanie z Ameryki Północnej wolą kojarzyć największe szczenięta mioty, propagując te miary, które odbiegają od normalnych wzorców.
Jeśli rozważasz adopcję rottweilera lub jeśli już go masz, pamiętaj, że w różnych krajach jest on uważany za potencjalnie niebezpiecznego psa i że jego posiadanie wymaga ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i użycie kagańca w miejscach publicznych. Nie zapomnij sprawdzić tych danych przed adopcją.
