rodzina Mustelida odpowiada dużej grupie zwierząt należących do rzędu drapieżników, z ponad 60 gatunkami, w których borsuki, łasice, gronostaje, tchórze, norki, kuny, rybacy, rosomaki i wydry.
W tym artykule na naszej stronie chcemy przedstawić Ci konkretnie typy borsuków, grupę wszystkożernych zwierząt charakteryzujących się krótkie nogi, które nadają krępy wygląd, oprócz nawyków kopania. Borsuki są polifiletyczne, co oznacza, że są pogrupowane w różne gatunki, które niekoniecznie mają to samo pochodzenie ewolucyjne, ale mają kilka cech. W tym sensie termin borsuk jest bardziej ogólnym niż taksonomicznym zastosowaniem. Jeśli chodzi o ten ostatni aspekt, istnieją rozbieżności w klasyfikacji tych zwierząt, jednak poniżej pokażemy najbardziej akceptowaną klasyfikację. Tak więc borsuki dzieli się na sześć rodzajów (Arctonyx, Meles, Melogale, Mellivora, Taxidea i Mydaus, chociaż ten ostatni stał się częścią innej rodziny, jak zobaczymy), w ramach których znajdujemy łącznie 15 gatunków borsuków. Poznajmy ich!
Wielki borsuk (Arctonyx collaris)
Ubarwienie sierści jest szara lub brązowa, natomiast ogon może być biały lub jasnożółty. Charakteryzuje się obecnością dwóch ciemnych pasków na twarzy, natomiast okolice gardła są białe, podobnie jak pazury. Pysk jest podobny do świńskiego, a jego zęby zostały zmodyfikowane, których używa do usuwania ziemi. Waży od 7 do 14 kg i mierzy od 55 do 70 cm.
Gatunek pochodzi z Bangladeszu, Kambodży, Indii, Laotańskiej Republiki Ludowej, Birmy, Tajlandii i Wietnamu. Jak zwykle w przypadku borsuków, lubi kopać w ziemi, aby się zakopać. Zamieszkuje od nizin po tereny górskie, w różnych typach lasów, od wiecznie zielonych po liściaste, nieleśne obszary wiejskie i aluwialne z obecnością muraw. Szacuje się, że żywi się głównie robakami Jest sklasyfikowany jako zagrożony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).
Północny borsuk (Arctonyx albogularis)
pochodzi z Azji, a konkretnie do Chin, Indii i Mongolii. Różni się od wcześniejszego typu borsuka mniejszym rozmiarem i posiadaniem tylko jednego strzałkowego grzebienia. Ma niejednolite szarawe zabarwienie, które jest jaśniejsze, a nawet białe w kilku obszarach ciała.
Jest to gatunek wszechstronny z ekologicznego punktu widzenia, ponieważ rośnie od poziomu morza do 4300 metrów. Występuje w lasach krzewiastych, na terenach rolniczych, opuszczonych polach, pastwiskach górskich, na obszarach wiejskich, a nawet w lasach nienaruszonych. Żywi się różnymi rodzajami zwierząt, liśćmi, korzeniami i żołędziami. Jest sklasyfikowany jako najmniejszej troski.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Zwierzętach Azji, nie przegap tego innego artykułu!
Sumatrzański borsuk (Arctonyx hoevenii)
Charakteryzuje się, że jest najmniejszym gatunkiem rodzaju Arctonyx, ponadto jego sierść jest mniej obfita i ciemniejsza niż ww. Aby dać ci wyobrażenie, rozmiar tego borsuka jest ogólnie podobny do kota.
Jak sama nazwa wskazuje, ten typ borsuka jest pochodzi z Sumatry w Indonezji. Rozwija się na siedliskach, takich jak lasy, zarośla i murawy na terenach niskogórskich, na ogół porośniętych mchami, gdzie zwykle zakopuje się. Żywi się głównie bezkręgowcami, takimi jak dżdżownice, chrząszcze i larwy. Znajduje się w kategorii najmniejszej troski.
Borsuk (Meles meles)
W rodzaju Meles znajdujemy jednego z najbardziej znanych borsuków, borsuka euroazjatyckiego, który ma silną budowę, krótkie nogi i krótki ogonWaga waha się od prawie 7 do 16,6 kg, przy czym samce są cięższe od samic, natomiast w długości nie ma takiej różnicy, mając zakres od 56 do 90 cm. Sierść jest szara, podstawa każdego włosa biała, a końcówka ciemniejsza. Jego charakterystyczną cechą są dwa czarne paski biegnące od nosa do uszu, które są oddzielone białą linią. IUCN uważa, że w obrębie gatunku istnieje podgatunek, zwany Meles meles canescens, chociaż istnieją propozycje, aby uznać go za odrębny gatunek i znany pod nazwą „borsuk kaukaski”.
Ma szeroką dystrybucję w całej Europę i Azję, rozwija się poprzez lasy liściaste, otwarte murawy z obecnością kęp krzewów, iglastych lasy i zarośla, choć zamieszkuje także parki miejskie. Jego dieta jest wszystkożerna i wykorzystuje różnorodną roślinność, między innymi owoce, orzechy, żołędzie i cebulki oraz bezkręgowce i małe ssaki. Jest to uważane za najmniejszą troskę.
Japoński borsuk (Meles anakuma)
Ubarwienie tego gatunku jest brązowe, choć nie do końca jednolite. Twarz jest jaśniejsza, w niektórych przypadkach biała, z brązowym paskiem na każdym oku, który rozciąga się do pyska i uszu. Zarówno samce, jak i samice mają to samo ubarwienie. Zakres wagowy wynosi od 3,9 do 11 kg, a średnia długość to 75 cm.
Ten gatunek pochodzi z Japonii i rośnie w wiecznie zielonych lub iglastych lasach na różnych wysokościach. Zjada dżdżownice, chrząszcze i jagody. Jest sklasyfikowany jako najmniejszej troski przez IUCN.
Borsuk azjatycki (Meles leucurus)
Jest to wytrzymały gatunek borsuka o wydłużonym wyglądzie. Charakteryzuje się rozwiniętymi gwoździami do 26 mm, zwinnie używanymi do kopania. Waga i rozmiar różnią się w zależności od regionu, ale wahają się od 3,5 do 9 kg i maksymalnie 70 cm. Zwykle jest szarawy, ale odcień różni się w zależności od regionu, z dwoma ciemnymi paskami w każdym oku
Ukazuje się w różnych regionach Azji i umiarkowanej Europie Wschodniej. Jego siedliskiem są lasy liściaste i otwarte murawy z łatami zadrzewionymi, ale także tereny porośnięte drzewami iglastymi, zarośla, półpustynie, a nawet tereny podmiejskie. Należy do kategorii najmniejszej troski.
Chiński tchórz borsuk (Melogale moschata)
Przechodzimy teraz do rodzaju Melogale i zaczynamy od chińskiego tchórza borsuka, znanego również jako borsuk fretka o małych zębach, małego borsuka, który waży maksymalnie 3 kgi ma długość do 40 cm. Prezentuje różne brązowe kolory, które mogą być ciemne, żółtawe lub szarawe. Twarz jest czarna z białym czołem i ma wzór, który tworzy rodzaj maski, która różni się u poszczególnych osób. Z tyłu ma biały pasek.
Zamieszkuje zwykle w jaskiniach stworzonych przez inne zwierzęta, w lasach, na użytkach zielonych i na zaburzonych terenach, chociaż typy siedlisk nie są dokładnie znane. Żywi się dżdżownicami, owadami, żabami, ślimakami, owocami i martwymi zwierzętami. Jest to uważane za najmniejszą troskę.
Jeśli ciekawi Cię, że żyje w jaskiniach i chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, nie przegap tego innego artykułu o zwierzętach żyjących w jaskiniach i norach.
Burmański tchórz borsuk (Melogale personata)
Znany również jako borsuk fretka z dużymi zębami, jego rozróżnienie jako gatunku jest niejasne, biorąc pod uwagę podobieństwo do M.moschata Chociaż IUCN sugeruje przeprowadzenie badań, utrzymuje ją jako odrębny gatunek. To rodzaj małego borsuka, ważącego od 1 do 3 kg io wydłużonym ciele, mierzącym do około 43 cm. Jest koloru od szarego do brązowego, z krótkimi, błoniastymi nogami, jak to jest powszechne w rodzaju. Głowa jest zwykle czarno-biała, z typowym czarnym paskiem na pysku, dwoma cieńszymi na pysku, również czarnymi i białym biegnącym od głowy do ogona.
Ten borsuk pochodzi z różnych regionów Azji i żyje w lasach, łąkach, zaroślach i na niespokojnych terenach. Jest sklasyfikowany jako najmniejszej troski.
Borneo tchórz borsuk (Melogale everetti)
Waży około 2 kg i mierzy do 44 cm długości. Ogon jest długi, od 15 do 23 cm i ma obfitą sierść. Ich pazury są mocne, a nogi równie krótkie. Jego charakterystyczną cechą jest kształt żółtawej lub jasnej maski na twarzy. Dodatkowo pasek grzbietowy może być biały lub czerwonawy.
Ten gatunek pochodzi z Malezji, gdzie rośnie na wzgórzach z wiecznie zielonymi formacjami, zaroślami i lasami górskimi. Szacuje się, że żywi się robakami i mniejszymi kręgowcami. Jest klasyfikowany jako zagrożony przez IUCN.
Jawa tchórz (Melogale orientalis)
Jest to mniejszy typ borsuka, podobnie jak pozostałe gatunki tego rodzaju. Ma małą główkę i wydłuża się tworząc pysk. Waga wynosi od 1 do 2 kg, długość od 35 do 40 cm, a ogon do 17 cm. Ubarwienie jest brązowe z czerwonawymi tonami i typowymi białymi plamami na głowie i pysku oraz innych częściach ciała. Brązowy pasek znajduje się na oczach, gardle i tylnej części uszu.
Jest to gatunek pochodzący z Indonezji, rosnący w lasach, zaroślach i na terenach miejskich. Jest wymieniony jako najmniej niepokojący.
Wietnamski fretka (Melogale cucphuongensis)
Ten typ borsuka został nazwany na podstawie tylko dwóch okazów, jednego znajdującego się w muzeum, a drugiego sfotografowanego. Z tego powodu Brakuje badań w celu potwierdzenia gatunku i ustalenia, jeśli istnieje, cech, które go charakteryzują. Byłby to pochodzący z Wietnamu i został sklasyfikowany jako brak danych przez IUCN.
Miodowy borsuk (Mellivora capensis)
Począwszy od rodzaju Mellivora, znajdujemy jeden gatunek, miodożerca. Jest to duży borsuk, ważący do 12 kg i maksymalnej długości 70 cm, przy czym samce są większe niż samice. Ubarwienie jest bardzo wyraziste: górna część jest biała lub szara, a dolna ciemna. Przednie nogi są bardziej rozwinięte niż tylne, to samo dzieje się z pazurami.
Rozprzestrzenia się w różnych regionach Azji i Afryki, występując w lasach, zaroślach, sawannach, a nawet na terenach pustynnych. Żywi się szeroką gamą zwierząt, a także jest padlinożercą. Jest to uważane za najmniejszą troskę.
Poszerz swoją wiedzę i odkryj inne Zwierzęta żyjące na pustyni, aby dowiedzieć się, jak przetrwają.
Borsuk amerykański (Taxidea taxus)
W obrębie rodzaju Taxidea znajdujemy tylko jeden żyjący gatunek, borsuk amerykański. Ten gatunek borsuka mierzy od 52 do 85 cm, a ogon zwykle nie przekracza 15 cm. Zakres wagowy wynosi od 4 do 12 kg, nogi są krótkie i mocne, a kształt ciała spłaszczony. Futro jest stosunkowo obfite w porównaniu z innymi gatunkami, z szarawym do czerwonawego zabarwienia na grzbiecie i bokach, natomiast brzuch jest raczej beżowy. Gardło i twarz są białawe, ale ta ostatnia ma czarne wzory. Ponadto występuje biały pasek biegnący od nosa do ramion u osobników położonych dalej na północ lub do tyłu u osobników położonych dalej na południe.
Ten typ borsuka, w przeciwieństwie do gatunków obserwowanych do tej pory, pochodzi z Kanady, Stanów Zjednoczonych i Meksyku Występuje z poziom morza do 3600 metrów na murawach i otwartych przestrzeniach z niewielką szatą roślinną, gdzie wykorzystuje opuszczone jaskinie. Żywi się różnymi rodzajami zwierząt, które lokalizuje głównie pod ziemią. Jest to uważane za najmniejszą troskę.
Malay Skunk Badger (Mydaus javanensis)
Gatunek ten jest powszechnie znany jako borsuk i przez pewien czas był klasyfikowany w rodzinie Mustelidae, jednak jest teraz umieszczony w Mephitidae, odpowiadający typowi skunksa. Jego ubarwienie jest czarne lub czarnobrązowe z białymi tonami, które rozciągają się od głowy do ogona, czasami nie regularnie. Posiada bardziej obfite futro na grzbiecie niż na brzuchu. Waga waha się od 1,4 do 3,6 kg, natomiast długość od 97 do 51 cm. Podobnie jak osoby z jego grupy, ma dobrze rozwinięty odbytowy gruczoł węchowy
pochodzi z Indonezji i Malezji, gdzie rośnie zarówno w lasach pierwotnych, jak i wtórnych oraz w przyległych formacjach roślinnych. Mają wszystkożerną dietę, żywią się robakami, owadami, jajami, padliną i roślinami. Znajduje się w najmniej niepokojącej kategorii IUCN.
Palawan Skunk Badger (Mydaus marchei)
Ten gatunek miał również inną klasyfikację taksonomiczną, jak w poprzednim przypadku, i został niedawno umieszczony w rodzinie Mephitidae Dlatego, podobnie jak w przypadku poprzedniego gatunku, obecnie nie jest już uważany za rodzaj borsuka, mówiąc taksonomicznie, ale za rodzaj skunksa lub skunksa. Jego wielkość waha się od 32 do 46 cm, przy średniej wadze 2,5 kg. Posiada mocne kończyny i pazury przystosowane do kopania. Sierść ma zwykle ciemnobrązowy kolor z jasnożółtawą plamą na głowie, która rozciąga się aż do ramion. Zakłócony wydala cuchnącą substancję przez gruczoły odbytu.
Ten gatunek pochodzi z Filipin, mając za siedliska lasy pierwotne i wtórne, łąki i obszary objęte interwencją; widywano go również na obrzeżach lasów namorzynowych i potoków. Żywi się głównie zarówno robakami, jak i stawonogami. Jest to uważane za najmniejszą troskę.
