Na całym świecie istnieją tysiące gatunków, którym każdego dnia grozi wyginięcie, a wiele z nich jest na skraju wyginięcia. W tym sensie Azja jest jednym z kontynentów z większą liczbą tych gatunków. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że jest to jedno z najbardziej bioróżnorodnych miejsc na świecie. Dodatkowo nielegalny handel, wylesianie i stosowanie tradycyjnej medycyny w wielu krajach azjatyckich utrudniają ochronę zagrożonych gatunków.
Zastanawiasz się, jakie zwierzęta są zagrożone w Azji? Czytaj dalej ten artykuł na naszej stronie, a dowiesz się o gatunkach zwierząt najbardziej zagrożonych wyginięciem w Azji, a także o cechach każdego z nich.
Saola lub wół Vu Quang (Pseudoryx nghetinhensis)
Ten ssak z rodziny Bovidae występuje endemicznie w Laosie i Wietnamie, zamieszkuje pasmo górskie Annamite w dziewiczych lasach. Ma prawie proste rogi i nieco wygięty ku dołowi pysk, kolor futra waha się od brązowego do czerwonawego i charakteryzuje się występowaniem w bardzo małych grupach, od 3 do 4 osobników. Gatunek ten został odkryty w latach 90. XX wieku i obecnie wiadomo, że jego populacje są bardzo małe i ograniczają się do Parku Narodowego Vu Quang, dlatego też jest skatalogowany krytycznie zagrożony
Ibis japoński lub ibis czubaty (Nipponia nippon)
Ibis czubaty należy do rodziny Threskiornithidae i jest dystrybuowany w Chinach, Japonii, Korei i Rosji. Zamieszkuje lasy u podnóża gór, gdzie jest przejście z równiną i gdzie znajdują się pola ryżowe, na których żywi się ten ptak. Jest to bardzo efektowny gatunek, ma długi, zakrzywiony w dół dziób, białe upierzenie i, co najbardziej szczególne, nagą (bezpiór) czerwoną twarz. Typowe jest obserwowanie tego gatunku razem z innymi ptakami wodnymi, takimi jak czaple, ponieważ w ten sposób pozostaje niezauważony przez drapieżniki.
Zagrożone w całej Azji ze względu na używanie toksycznych substancji na polach ryżowych, co doprowadziło do tego, że ich populacje składają się z bardzo niewielu osoby.
Tygrys bengalski (Panthera tigris tigris)
Z rodziny Felidae tygrys bengalski występuje w krajach Azji Południowo-Wschodniej, gdzie zamieszkuje różnorodne siedliska, zwłaszcza lasy tropikalne i subtropikalne oraz sawanny. Jest to jeden z największych tygrysów, osiągający ponad 3 metry długości u dorosłych samców. Posiada charakterystyczne pomarańczowe futro, które odróżnia go od innych podgatunków tygrysów, a także efektowne czarne pasy po bokach ciała i głowy.
Tygrys bengalski jest jednym z najbardziej zagrożonych zwierząt w Azji ze względu na nielegalne polowania jego skóry i inne części ciała dla zastosowanie w medycynie tradycyjnej.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Tygrysach, nie przegap tego innego artykułu.
Srebrny Gibon (Moloch Hylobates)
Ten gatunek naczelnych należy do rodziny Hylobatidae i występuje endemicznie na wyspie Jawa w Indonezji, gdzie zamieszkuje dobrze zachowane lasy tropikalne i można go znaleźć na dużych wysokościach, ponieważ osiąga do 2500 metrów nad poziomem morza. Ma bardzo osobliwy wygląd, z niebieskawo-szarą sierścią i czarnym beretem na głowie, ramiona są bardzo długie w porównaniu z kończynami dolnymi, a głowa jest dość mała, podobnie jak twarz.
Jest jeden z najbardziej zagrożonych gatunków naczelnych obecnie zagrożony wyginięciem z powodu gęstej populacji ludzkiej Jawa, prowadząca do utraty jej naturalnego siedliska. Ponadto polowanie na dorosłe osobniki w celu nielegalnego handlu pisklętami sprawia, że jest to gatunek poważnie zagrożony.
Jeśli lubisz te zwierzęta i chcesz poszerzyć swoją wiedzę, w kolejnym artykule porozmawiamy o różnych typach małp i ich cechach.
Panda czerwona (Ailurus fulgens)
Innym zwierzęciem zagrożonym wyginięciem w Azji jest panda czerwona. Jest to mięsożerne zwierzę należące do rodziny Ailuridae, która żyje w Azji Południowo-Wschodniej, w górzystych rejonach Himalajów oraz zamieszkuje bardzo wilgotne tereny w lasach strefy umiarkowanej, gdzie występuje również obficie bambus, którym się żywi. Dzieli siedlisko z pandą wielką, chociaż w przeciwieństwie do tej ostatniej nie należy do rodziny Ursidae, jak reszta niedźwiedzi. Jest to bardzo wyjątkowy i efektowny gatunek, jego futro jest czerwonawe, a jego długi, włochaty ogon ma również plamy na pysku, które przypominają szopa pracza, chociaż tak nie jest. Jest to zwierzę średniej wielkości, o długości około 60 cm.
Panda czerwona jest zagrożona wyginięciem z powodu zniszczenia i utraty naturalnych siedlisk oraz kłusownictwa i jego tak małych rozmiarów naturalne populacje czynią go jeszcze bardziej wrażliwym gatunkiem.
Tapir malajski (Tapirus indicus)
Ten gatunek tapir, pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej, należy do rodziny Tapiridae. Zamieszkuje obszary gęstych lasów i wzgórz, zawsze w pobliżu zbiorników wodnych. Jest to bardzo efektowny gatunek, ponieważ w przeciwieństwie do innych gatunków tapir, jego futro jest ciemne, prawie czarne, z jasnoszarą plamą pośrodku ciała, która zakrywa grzbiet i brzuch zwierzęcia, a czubki uszy mają białe plamki. To zabarwienie pozwala mu się kamuflować i często pozostaje niezauważony jak skały.
Ze względu na swój rozmiar ma niewiele naturalnych drapieżników, jednak Ludzie są jego największym zagrożeniem, ponieważ wylesianie i przekształcenie środowisko do celów rolniczych i hodowlanych sprawiło, że jest to jedno z najbardziej zagrożonych zwierząt w dzisiejszej Azji.
Lew azjatycki (Panthera leo persica)
Ten gatunek z rodziny Felidae jest jednym z najbardziej zagrożonych wśród istniejących gatunków kotów, ponieważ jego populacje są bardzo małe i ograniczają się do lasu Gir w Indiach. Jest nieco mniejszy niż jego afrykański krewny, może mierzyć około 2,70 metra długości, chociaż średnia wynosi 1,80 metra. Ponadto sierść na ciele jest jaśniejsza, grzywa krótsza (zwłaszcza w okolicy głowy) i czerwonawa, która może być mniej lub bardziej ciemna. Ich stada składają się z mniejszej liczby osobników, co prawdopodobnie jest związane z mniejszą liczebnością zdobyczy, jakie znajdują w swoim zasięgu.
Obecnie lew azjatycki jest wymieniony jako zagrożone zwierzę w Azji, ponieważ polowanie na te zwierzęta przez ludzi sprawiło, że ich sytuacja jest bardzo wrażliwa, ponieważ lwy coraz bardziej zbliżają się do obszarów rolniczych zamieszkanych przez ludzie. Chociaż polowanie jest zabronione i karalne z mocy prawa władze regionu rozważają przeniesienie osób do innych chronionych obszarów w Indiach.
Słoń azjatycki (Elephas maximus)
Ten ssak należy do rodziny Elephantidae, jest największym ssakiem w Azji i występuje w całej Azji Południowo-Wschodniej. Gatunek ten jest mniejszy niż słonie afrykańskie, ponieważ Azjata osiąga nieco ponad 3 metry wysokości. Ponadto różnią się one innymi cechami, takimi jak mniejsze uszy, nieco wypukła głowa, dłuższe kły (które są siekaczami, a nie kłami, jak się powszechnie uważa) oraz tułów zakończony jednym płatem. Odkryj wszystkie różnice między słoniem afrykańskim i azjatyckim w tym artykule.
Od czasów starożytnych gatunek ten był używany przez ludzi do noszenia ciężarów lub do cyrków, a dziś jest zagrożony wyginięciem, głównie z powodu nielegalne polowaniadla kości słoniowej z ich kłów i zniszczenie ich siedlisk
Orangutan rodzony (Pongo pygmaeus)
Z rodziny Hominidae gatunek ten pochodzi z Borneo w Indonezji. Zajmują obszary leśne z wysokimi drzewami, mogącymi mieć około 100 metrów wysokości, gdzie chronią się przed drapieżnikami i znajdują pożywienie, głównie owoce. Mierzą około 1,30 metra wysokości, samiec jest większy od samicy, co czyni je największymi nadrzewnymi ssakami na świecie, a ich futro jest czerwonawo-pomarańczowe.
Orangutan borneański jest jednym z najbardziej zagrożonych zwierząt w Azji ze względu na różne zagrożenia, jednak to, co najbardziej wpływa na jego populacje to pożary i wylesianiegdzie oni żyją. Ponadto polowanie i nielegalny handel ich młodymi na czarny rynek, nawet dziś będąc gatunkiem chronionym, nadal jest bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na ten gatunek. Z drugiej strony jego powolna biologia i niski wskaźnik urodzeń (rozmnażają się mniej więcej co 7 lat) sprawiają, że jest jeszcze bardziej wrażliwy.
Dziki koń mongolski (Equus ferus przewalskii)
Ten gatunek z rodziny koniowatych występuje w południowo-zachodniej Mongolii, gdzie w Parku Narodowym Hustai występują bardzo małe i ograniczone stada, a także w Chinach w Parku Narodowym Kalamery. powierzchnia. Różni się od swoich kongenerów czaszką z wypukłym pyskiem. Ponadto jest mniejszy, może osiągnąć około 2 metry długości, ma krótsze kończyny i dłuższy ogon. Żyje w stadach o zmiennej liczbie osobników, na czele z samcem lub ogierem.
Kłusownictwo i zmiany klimatyczne, powodujące utratę siedliska, zagrażają jego wyginięciu. Ponadto często miesza się je z końmi domowymi, przenosząc je na nowe choroby.
Aby poszerzyć swoją wiedzę, nie przegap tego filmu, w którym przedstawiamy najbardziej zagrożone zwierzęta na świecie.
