Jeśli mówimy o psach pochodzenia koreańskiego, musimy pamiętać, że zarówno Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI), jak i wiele innych krajowych stowarzyszeń kynologicznych tylko oficjalnie uznają jako rasa chindo , znany również jako koreański jindo. Nie jest to jednak jedyny pies, którego główny rozwój miał miejsce w kraju azjatyckim.
W tym artykule na naszej stronie przedstawiamy główne rasy psów z Korei i rozmawiamy o ich cechach fizycznych i behawioralnych.
Koreański pies chindo lub jindo
Uważa się, że rasa ta zamieszkiwała południowokoreańską Wyspę Jindo od tysięcy lat i chociaż jej popularność wzrosła w ostatnim czasie lat, wciąż bardzo trudno jest znaleźć okazy poza ich krajem pochodzenia.
Pies chindo to pies średniej wielkości, ważący od 15 do 20 kilogramów. Wygląd podobny do innych prymitywnych psów: muskularne i proporcjonalne ciało, stojące uszy, puszysty i kędzierzawy ogon, małe oczy i miękka dwuwarstwowa sierść, która w przypadku koreańskiego jindo może być biała, czarna, czerwonawa gniada, pręgowana lub czarna podpalana.
Mowa o psie o silny, opiekuńczy i niezależny, bardzo oddany i wierny swoim opiekunom, ale podejrzliwy obcych. Aby nie rozwijały się problemy behawioralne, bardzo ważne jest, aby odpowiednio uspołecznić go jako szczenię, zapewnić mu odpowiednią stymulację fizyczną i psychiczną oraz być bardzo konsekwentnym w jego wychowaniu, dlatego nie jest to rasa polecana do pierwszego- strażnicy czasu.
Nureongi
Nureongi to najliczniejszy pies w Korei Południowej To pies mieszany którego nazwa po koreańsku oznacza „żółty”, bo choć zdarzają się też osobniki brązowe lub czarne, to najczęściej sierść tego psa jest żółtawa lub pomarańczowa.
Wygląd i temperament są bardzo podobne do innych psów pochodzenia azjatyckiego, takich jak koreańskie jindo, pungsan czy shiba inu, ale niestety nureongi nie są w Korei uważane za zwierzę domowe, ale są hodowane na gospodarstw do późniejszej sprzedaży i konsumpcji jego mięsa.
Na szczęście coraz więcej osób i stowarzyszeń walczy o poprawę życia tych psów, uwidaczniając ich okropne m altretowanie, ratując je i szukając rodzin, które mogłyby je adoptować.
Jeju pies
Uważa się, że pies jeju pochodzi z Chin i dotarł na południowokoreańską wyspę Czedżu około 5000 lat temu, gdzie jego główny nastąpił rozwój, dla którego jest obecnie uważany za psa koreańskiego. Pies ten został uratowany przed wyginięciem w 1986 r., kiedy podjęto inicjatywę ochrony nielicznych zachowanych wówczas okazów i zachęcania do ich hodowli. Dziś pozostaje rzadką rasą, nawet w samej Korei.
Pies Jeju to średniej wielkości, muskularny, atletyczny pies Jest bardzo podobny do koreańskiego jindo. Zawsze zwraca uwagę na wszystko, co dzieje się wokół niego, jest bardzo szybki i zwinny, ma wyjątkowe zmysły słuchu i węchu, co czyni go wspaniałym myśliwym. Ze swoimi nauczycielami jest bardzo oddany i przyjacielski, chociaż zazwyczaj jest też bardzo niezależny.
Sapsali
Sapsali to pies pochodzenia koreańskiego, który jest bardzo ceniony w tamtym kraju, gdzie znany jest pod przydomkiem „łowca duchów”, gdyż dawniej uważano, że jego obecność odstrasza duchy. Na początku ubiegłego wieku w Korei pozostało bardzo niewiele okazów i miała ona wyginąć, ale dzięki staraniom nielicznych miłośników tej rasy populacja ponownie się powiększyła. Jednak, w konsekwencji niewielkiej zmienności genetycznej, która istniała, sapsali ma pewną tendencję do rozwoju chorób dziedzicznych, takich jak dysplazja stawu biodrowego lub patologie oczu.
Sapsali to pies średniej wielkości wyróżniający się długą i gęstą sierścią pokrywający całe ciało, które może być gładkie lub faliste i występuje w szerokiej gamie kolorów, zarówno jednolitych, jak i mieszanych. Na twarzy włosy opadają prosto na oczy, które mogą być jasne lub ciemne, a na pysku tworzą brody. Jego nos jest duży i może być czarny lub brązowy, w zależności od koloru sierści.
Ta koreańska rasa psów jest zazwyczaj całkiem niezależna, opiekuńcza i nieco nieufna do czego nie jest przyzwyczajona, ale jeśli jest zsocjalizowany i wychowany z wytrwałością i pozytywnym wzmocnieniem od szczenięcia, jest dobrym psem rodzinnym, bardzo wesołym i tolerancyjnym wobec dzieci. Podobnie dobrze przystosowuje się do mieszkania w mieszkaniu, jeśli jest wyprowadzany na wystarczająco dużo ćwiczeń i zapewnia codzienną stymulację środowiskową, ponieważ jest bardzo inteligentnym psem.
Pungsan
W 1956 r. pungsan został uznany za pomnik narodowy Korei Północnej, a w 2014 r. został nazwany narodowy pies krajuRasa ta została pierwotnie wyhodowana do polowania na duże zwierzęta żyjące w górach Korei Północnej, takie jak dziki czy tygrysy, chociaż była również używana jako pies stróżujący i do towarzystwa. Wraz z koreańskim jindo pungsan jest jednym z najpopularniejszych koreańskich psów.
Wygląd jest bardzo podobny do psa chindo, chociaż pungsan jest nieco większy i może ważyć do 30 kilogramów. Ma typowe cechy szpica lub psa typu prymitywnego, uwydatniające jego stojące uszy, zwinięty ogon i gęste dwuwarstwowe białe futroco pozwala wytrzymać niskie temperatury zero.
Rekomenduje się, aby przyszli nauczyciele pungsan mieli wcześniejsze doświadczenie w edukacji psów i mieli wystarczająco dużo czasu, aby się temu poświęcić, ponieważ z jednej strony jest to silny i bardzo wytrzymały pies, który potrzebuje dużo aktywności codzienna aktywność fizyczna, az drugiej strony jest zwykle bardzo opiekuńczy i ma instynkt łowiecki, więc musi być przyzwyczajony do tolerowania innych ludzi i zwierząt od najmłodszych lat. Oczywiście z tymi, z którymi nabiera zaufania, jest psem niezwykle wiernym i bardzo czułym.
Mastif koreański
Mastif koreański jest psem olbrzymich rozmiarów, który może ważyć do 80 kg i został opracowany jako pies stróżujący w 19th wieku z innych ras o podobnych cechach, takich jak Tosa Inu, Mastif neapolitański czy Dogue de Bordeaux.
Twoje ciało pokryte jest dużymi fałdami skóry, które wiszą szczególnie na twarzy, szyi i kończynach. Ma opadające uszy i znacznie dłuższe niż u innych mastifów oraz małe, ciemne oczy, a także pysk i nos. Reszta jego ciała jest czekoladowo-brązowa lub mahoniowa, a włosy są krótkie, lśniące i miękkie.
Pomimo tego, że jest rasą stworzoną do celów stróżujących, mastif koreański jest słodkim, czułym i dobrodusznym psem, bardzo tolerancyjnym dzieci i inne zwierzęta, co czyni go doskonałym psem rodzinnym. Mimo dużych rozmiarów może zamieszkać również w domu z ogródkiem lub w mieszkaniu, gdyż jest psem dość leniwym i nie wymaga dużego wysiłku fizycznego, chociaż powinniśmy wyprowadzać go na codzienne spacery, aby był aktywny i zapobiec przybieraniu na wadze. ponieważ może to spowodować poważne problemy zdrowotne.
Na tym niesamowitym mastifie kończy się lista obecnie znanych koreańskich ras psów. Jak widać, wszystkie sześć ras to duże psy, więc nie ma dziś małych koreańskich psów. Jeśli chcesz kontynuować naukę i odkrywać nowe psy, nie przegap tego artykułu o szkockich rasach psów.
