Komunikacja to złożony proces, który jest niezbędny dla wszystkich gatunków zwierząt na naszej planecie, ponieważ zależy od niej wiele czynników, takich jak reprodukcja, karmienie i ochrona życia w obliczu możliwych zagrożeń.
W ten sposób świat zwierząt rozwinął złożone i różnorodne sposoby komunikacji dla różnych grup, na przykład poprzez dźwięki, ruchy, określone kolory, kontakt fizyczny, a nawet wysyłanie sygnałów chemicznych. Przenoszą ze sobą pewne informacje. W tym artykule na naszej stronie chcemy porozmawiać z Tobą konkretnie o jak mrówki, zróżnicowana grupa owadów społecznych, komunikują się.
Kilka ogólnych faktów o mrówkach
Mrówki to stawonogi należące do klasy Insecta, rzędu Hymenoptera i rodziny Formicidae. Zamieszkują wiele różnych ekosystemów, z wyjątkiem ekosystemów wodnych i obszarów polarnych, i szacuje się, że stanowi między 15-20% biomasy zwierząt lądowych
Jeśli chodzi o sposób żywienia, może to być wszystkożerny lub roślinożerny, jak wyjaśniamy w innym artykule na temat Co jedzą mrówki? Stwierdzamy więc, że wiele z nich to drapieżniki, co wspólnie wykonują bardzo skutecznie, mogą też być selektywne pod względem spożywanych roślin, a dodatkowo mogą w specjalny sposób żywić się grzybami, które hodują w swoich gniazdach.
Szacuje się, że istnieje ponad 10 000 gatunków na całym świecie, odgrywające fundamentalną rolę w ekosystemach, będąc kontrolerzy biologiczni uczestniczący w obiegu składników odżywczych i napowietrzaniu gleby. Mogą jednak również powodować pewne problemy, gdy wymykają się spod kontroli na farmach lub w przestrzeni miejskiej.
Złożony system społeczny mrówek
Mrówki rozwijają złożony system strukturalny, dlatego zostały nazwane par excellence owadami społecznymi, nawet są identyfikowane jako eusocjalne, co odpowiada najwyższemu poziomowi organizacji społecznej, który dzielą z różnymi owadami i innymi małymi grupami zwierząt.
Sukces społeczny mrówek wynika z ich współpracy i organizacji w zakresie dystrybucji pracy, co jest podstawowym aspektem. Owady te wyspecjalizowały się w zadaniach, jakie wykonują wewnątrz i na zewnątrz kolonii, minimalizując tym samym możliwość popełniania błędów i optymalizując zużycie energii. Tak więc niektórzy specjalizują się w utrzymaniu i opiece nad larwami, inni w budowie gniazda, są też takie, które uczestniczą w żerowaniu (poszukiwaniu i selekcji pożywienia), te, które chronią kolonię, królowe i samce opiekujące się głównie procesu rozrodczego grupy.
Rozumienie struktury społecznej mrówek musi odbywać się z dwóch punktów widzenia: z jednej strony z perspektywy indywidualności, czyli z uwagi na to, że specjalizacja do wykonywania czynności jest kluczowy aspekt w grupie, az drugiej, zawsze pamiętając, że owady te funkcjonują jednocześnie jako zorganizowana całość, tworząc jedność
Rodzaje komunikacji między mrówkami
Mrówki mają złożony system komunikacji, który mówi nam, że odbywa się to na różne sposoby, które mogą być fizyczne lub chemiczne. Ten złożony system interakcji społecznych występuje między nimi pomimo ich małego mózgu, który odgrywa ważną rolę i łączy się z innymi strukturami komunikacyjnymi. Ogólnie rzecz biorąc, proces komunikacji mrówek odbywa się za pośrednictwem sieci systemów, takich jak węchowy, wizualny i dotykowy
Pierwszy ma fundamentalne znaczenie dla tych owadów i jest wysoce udoskonalony; druga, choć mniej rozwinięta, jest również skuteczna, biorąc pod uwagę funkcjonalność ich oczu, która pozwala im widzieć, co dzieje się w ich otoczeniu; trzecia jest równie ważna, ze względu na fizyczną interakcję, którą wykonują stale w swoich różnych czynnościach. Ponadto mrówki są w stanie odbierać dźwięki i wibracje, co czyni ich proces komunikacji bardziej złożonym i optymalizującym.
Fizyczna komunikacja między mrówkami
Jedną z form komunikacji fizycznej dla mrówek jest to, co specjaliści nazywają przedsięwzięcie, co ma miejsce, gdy opuszczają swoje gniazda, spotykają się i zatrzymaj się na kilka chwil, aby dotykać się antenamiWiadomo, że receptory węchowe mrówek znajdują się w ich czułkach, więc celem kontaktu fizycznego jest przekazywanie sobie pewnego rodzaju informacji.
Mogą również wykonywać trofalaksję, która polega na usta-usta wymiany pokarmu Ta wymiana nie ogranicza się jednak do żywności, ale może również wymieniać płyny obciążone sygnałami chemicznymi, które również przekazują różne rodzaje informacji.
Komunikacja chemiczna między mrówkami
Zapach mrówek jest niezbędny, ponieważ pozwala na ich rozpoznanie przez członków kolonii, do której należą, dzięki czemu jeśli to rozpoznanie nie zostanie udzielone, wejście do gniazda zostanie uniemożliwione, a nawet może zostać wygenerowany atak. Zaobserwowano, że mrówki po zmoczeniu lub zabrudzeniu dokonują pewnego rodzaju oczyszczania ciała nogami, co sugeruje, że wykonują tę czynność w celu odzyskania charakterystycznego zapachu, co, jak wskazaliśmy, ma ogromne znaczenie dla pozostania z ich grupą rodzinną. Badania wskazują, że szczególny zapach każdej kolonii jest produktem jej genów, fizjologii i diety Jest on wytwarzany przez niektóre substancje chemiczne zwane feromonami, których występują w różnych rodzajach i stężeniach, są związkami wytwarzanymi przez zwierzę w celu emitowania różnego rodzaju komunikatów.
W tym sensie komunikacja chemiczna zachodzi bez dotykania tych zwierząt, więc gdy cząsteczki przemieszczają się w powietrzu, są postrzegane i identyfikowane przez receptory, które mrówki mają na swoich antenach, emitują określone informacje, które są przetwarzane w ich mózgu. Szlak ten można również zaimpregnować w ziemi, gdy mrówka przemieszcza się z miejsca na miejsce, dzięki czemu mrówka, znajdując ważne źródło pożywienia, może wrócić do gniazda, zostawiając ślad chemiczny, aby inne wiedziały, jak dotrzeć do tego miejsca, dlatego często można zobaczyć mrówki idące w rzędzie, co wskazuje na część ich zachowania grupowego.
Te chemiczne substancje sygnalizacyjne są identyfikowane przez członków kolonii i wytwarzane w różnych częściach ciała mrówek. Chodzi o węglowodory kutykularne, szereg związków organicznych, które pozwalają im identyfikować się nawzajem i wiedzieć, czy dana osoba jest królową, mężczyzną czy robotnicą. Podobnie feromony te dostarczają informacji o zagrożeniach, lokalizacji pożywienia, reprodukcji, rekrutacji i sygnalizacji.
Każda kolonia ma charakterystyczny zapach, który jest przenoszony na wszystkich członków poprzez stały kontakt podczas wymiany żywności, wzajemnego sprzątania i ciągłego pocierania. Ten zapach jest szybko przyswajany przez jednostki od momentu narodzin.
Komunikacja za pomocą dźwięków, wibracji i ruchów mrówek
Mrówki komunikują się nie tylko dotykając się nawzajem lub emitując feromony, ale także poprzez generowanie dźwięków tak, że wskazuje rodzaj informacji. Wykazano, że nie tylko dorosłe osobniki emitują te dźwięki, ale nawet te, które są w stadium larwalnym o wyższym stopniu dojrzałości, mogą to robić, co wskazuje, że już dostrzegają to, co dzieje się wokół nich.
Ale istnieje również inny rodzaj komunikacji między tymi zwierzętami i to poprzez emisja drgań w podłożu, co może być postrzegane przez inne mrówki, które są odległe. Ta forma komunikacji może być bardzo skuteczna, gdy przekazywanie informacji za pomocą feromonów może zostać zmienione lub ograniczone przez jakiś czynnik chemiczny obecny w środowisku.
Inną formą komunikacji obserwowaną u mrówek jest wykonywanie przez gatunki tańców lub ruchów bocznych głowy, których również używają do komunikacji celów.
Mrówki są wyraźnym przykładem na to, że rozmiar nie ma nic wspólnego z możliwościami, jakie może mieć zwierzę. Te małe i pozornie nieszkodliwe owady, ze względu na swoją organizację, generują działania, które mogą być zaskakujące, takie jak ratowanie się w przypadku powodzi poprzez formowanie gatunków pływających tratw łączących ich ciała w wysoce zorganizowany sposób, co umożliwia im dotarcie do lądu.. Ponadto są zaciekłe, jeśli chodzi o obronę, za co mogą gryźć, spryskiwać lub wstrzykiwać chemikalia, takie jak kwas mrówkowy. Użądlenia mrówek może być bardzo bolesne w niektórych przypadkach, a bardzo niewiele rodzajów mrówek jest niebezpiecznych dla ludzi.
Z drugiej strony mają umiejętność uczenia się, dzięki czemu jeden pracownik może poprowadzić innego z mniejszym doświadczeniem do miejsca, w którym znajduje się jedzenie, dzięki czemu te ostatnie zdołają zapamiętać przebytą trasę, aby przy innych okazjach dotrzeć samodzielnie.
Wszystkie wymienione przykłady pojawiają się dzięki złożonemu systemowi komunikacji mrówek, który jest niezbędny do ich przetrwania.
