Jeśli zdecydowałeś się na adopcję szczeniaka kota syjamskiego lub już go masz, powinieneś wiedzieć, że jest to długowieczny, silny i normalnie bardzo zdrowy kot, który również rośnie w nietypowym tempie.
Mając na uwadze, że średnia długość życia kota syjamskiego wynosi około 20 lat, możemy powiedzieć, że jest on długowieczny. Ponieważ koty syjamskie są kotami wyłącznie domowymi i zazwyczaj nie wędrują po ulicach, jak ma to miejsce w przypadku innych ras kotów, zwykle nie łapią chorób powszechnych wśród bezpańskich kotów.
Zachowaj jego fantastyczne właściwości fizyczne dobrą dietą, a zobaczysz, że pielęgnacja kota syjamskiego jest bardzo prosta. Jeśli będziesz kontynuować czytanie naszej strony, poprawnie nauczysz się najbardziej odpowiedniej Opieka nad kotem syjamskim.
Kontrola weterynaryjna kota syjamskiego
Konieczne jest, aby gdy Twój mały Syjamski został właśnie adoptowany, weterynarz odwiedził go, aby mógł ocenić jego stan zdrowia i sprawdź, czy nie ma Oczywistych fizycznych lub genetycznych zmian. Jeśli zrobisz to wkrótce po jego przyjęciu, będziesz mógł zgłosić roszczenia do sprzedawcy w przypadku jakichkolwiek pierwotnych braków.
Aktualny harmonogram szczepień dla kotów i regularne kontrole przez lekarza są absolutnie niezbędne, aby Twój kot syjamski mógł żyj prawidłowo, w bezpieczny i wygodny sposób. Wystarczy wizyta u specjalisty co 6 miesięcy.
Karmienie kota syjamskiego
W zależności od wieku kota syjamskiego, kiedy go adoptujesz, będzie on karmiony takim lub innym rodzajem diety. Weterynarz przekaże Ci wytyczne dotyczące jedzenia.
Zwykle koty syjamskie nie powinny być adoptowane przed ukończeniem trzeciego miesiąca życia. W ten sposób, mieszkając z mamą i rodzeństwem, nauczy się od niej dobrych nawyków i stanie się zrównoważony. Bardzo ważne jest, aby karmił naturalnie tak, aby potem był bardzo zdrowym kotem.
Na początku mogą być karmione po odsadzeniu świeżą karmą i zbilansowaną paszą. Kochają szynkę i pokrojonego indyka. Nie podawaj tych dwóch ostatnich pokarmów trzymając je między palcami; bo kiedy jedzą z zapałem, nie będą w stanie zauważyć, kiedy plasterek się kończy, a Twoje apetyczne paluszki zaczynają nasycać się pysznym smakiem kurczaka lub indyka.
W dorosłości zapewnimy mu wysokiej jakości paszę, podstawową dla dobrego rozwoju i wysokiej jakości okrywy. Wreszcie, na starość, zaoferujemy mu żywność dla seniorów, która zaspokoi jego starcze potrzeby.
Koegzystencja z kotem syjamskim
Koty syjamskie są niezwykle inteligentne. Są to zwierzęta towarzyskie, które lubią towarzystwo innych zwierząt domowych i ludzi.
Koty syjamskie mogą mieszkać z innymi zwierzętami. Nie boją się psów i wiedzą, jak je nakłonić, aby dogadały się z nimi w ich domu. W stosunku do ludzi są bardzo czułe i towarzyskie, nalegając na otrzymywanie pieszczot i przytulania przy najmniejszej okazji.
Są nadzwyczajni Czysto i komunikatywnie W ciągu 24 godzin uczą się prawidłowego korzystania z piasku. Kiedy brakuje im wody lub jedzenia, nie wahają się odebrać jej od ludzi poprzez natarczywe miauczenie. Jeśli nie zaopiekujesz się nimi od razu, wpadną w szał, a nie ma miejsca w Twojej kuchni, ani żadnej kranu w domu, poza zasięgiem dzięki ich niezwykłej zwinności i niesamowitym skokom.
Koty syjamskie uwielbiają bawić się z dziećmi i są cierpliwe we wszystkich czynnościach.
Pielęgnacja włosów
Koty syjamskie mają gęstą, jedwabistą sierść z krótką sierścią. Wygodnie jest mycie zęby kilka razy w tygodniu Jeśli robisz to codziennie, usunięcie martwego włosa zajmie mniej niż minutę, a Twój syjamski będzie zadowolony i kochany. W przypadku kotów krótkowłosych należy używać szczotek.
Aby zachować jakość sierści, Twój kot syjamski powinien spożywać pokarmy bogate w Omega3 Należy uważnie przeczytać skład karmy i sprawdź, czy są bogate w ten pokarm. Jeśli podasz im łososia lub sardynki, nie rób tego na surowo. Ugotuj te ryby przed podaniem ich kotu.
Nie powinny się często kąpać. Wystarczy półtora lub dwa miesiąca. Jeśli zauważysz, że Twój kot syjamski nienawidzi wody, może powinieneś spróbować go wyczyścić bez kąpieli.
Uważaj, aby ich nie skarcić
Koty w ogóle, a syjamskie w szczególności Nie wyobrażają sobie, że zostaną zbesztane jeśli nie zostaną złapane na gorącym uczynku, jak mówią wulgarnie.
Przykład: łapiesz go właśnie w tym momencie, gdy swoimi nieuczciwymi małymi gwoździami patroszy brzeg sofy, tuż obok nowiutkiego i nieskazitelnego drapaka, który mu kupiłeś, żeby mógł nie wypatroszyć sofy. Musisz go udusić przed zniszczeniem i wydać mroczne i ciche Nieee! Wtedy kot zrozumie, że nie lubisz, gdy rozrywa tę stronę sofy. Być może pomyśli, że wolałbyś, aby uszkodzenia były wykonane po przeciwnej stronie, tak aby zrekompensować wygląd miękkiego mebla.
Ważne będzie, aby zachować nienaruszoną tę uroczą zabawkę, którą mu przyniosłeś i która z takim wysiłkiem jest odporna na zarysowania. Aby to zrobić, lepiej naucz go używać skrobaka.
Jeśli nie zbesztasz ich w momencie występku, nigdy nie zrozumieją, dlaczego się wkurzasz i płaczesz na kanapie. Niektórzy Syjamczycy są złośliwi, więc opowiem Wam powtarzającą się historię przeżytą z moim pierwszym Syjamem:
Historia Spocka, mściwego kota syjamskiego
Drugim zwierzakiem, którego miałem, był mały kot syjamski, którego adoptowałem na barcelońskiej Ramblas w zeszłym stuleciu. Kiedy wróciłem do domu i wyjąłem tę maleńką istotę z perforowanego pudełka, zobaczyłem, że ma świnki ogon; coś dość powszechnego u ówczesnych Syjamów w zakładach oferujących zwierzęta od przeciętnych hodowców.
Poza tym szczegółem Spock był wspaniały i bardziej żywy niż głód Spock spędziła godziny walcząc ze sobą, odbitą w lustrze, które zdobiło donica w salonie. Lubił też piłkę nożną, ponieważ podczas meczów wchodził do telewizora i łapał głową w dół, próbując złapać tańczącą piłkę łapami, dopóki nie zdjąłem jej po raz trzeci lub czwarty. W ten sposób Spock spędził swoje kocie dzieciństwo, dopóki nie dorósł, stał się dorosły i zdał sobie sprawę, że ani walki, ani piłka nożna nie przynoszą niezmierzonej przyjemności, jaką osiągało patroszenie sofy. Moja droga sofa.
Ja, który wtedy był jeszcze młody i nie wiedziałem nic o pozytywnym wzmacnianiu i innych metodach edukacyjnych, złożyłem gazetę i krzycząc jak szaleniec uderzyłem głośno Spocka, który w tym momencie drzemał na kanapie. Kot uciekł ze sterczącymi włosami na ogonie, przerażony. Przez około godzinę jego włosów nie było widać w jego zwykłym miejscu, czyli w salonie, w którym znajdowała się sofa, telewizor, donice z lustrami oraz kilka półek z ciemnego szkła i stali nierdzewnej.
Po dłuższej chwili kątem oka zauważyłem, że Spock siedzi na najwyższej półce regału z przydymionego szkła. To było niezwykłe, że siedziała tam, hieratycznie i gapiła się na mnie. Kiedy odwróciłem wzrok od telewizora i skierowałem swoje zdziwione spojrzenie bezpośrednio na kota, ona szybkim uderzeniem łapy wypchnęła w pustkę jedną z wielu muszelek z mojej kolekcji, wyeksponowanych na tej półce. Spock zniknął jak błyskawica po mściwym występku i przez długi czas nie odważył się pojawić w pokoju. Kiedy wróciła, wspięła się na moje kolana i słodkim miauknięciem i mruczeniem pokazała, że już mi wybaczyła i że to ona (po mojej żonie) rządzi w domu.
Ta scena wydarzyła się dziesiątki razy, dopóki nie włożyłem mojej cierpliwej kolekcji muszli do szklanej gabloty. Zmieniłem też sofę.
