Na naszej stronie tym razem chcemy Wam zaprezentować artykuł o ciekawym zwierzęciu, ryjówkach, ssakach, które należą do najmniejszych ze swojej grupy. Największy gatunek osiąga około 15 centymetrów, zaś najmniejszy od 3 do 5 centymetrów, nie daj się zwieść ich rozmiarom, ponieważ te małe zwierzęta są ważnymi drapieżnikami w ekosystemach, które zamieszkują.
Ze względu na swoje podobieństwo ryjówki są zwykle spokrewnione z gryzoniami, np. myszami, jednak należą do rzędu Eulipotyphla, który dzielą z ekscesami, kretami, gimnudami, solenodonami i jeżami, z którymi są ściślej spokrewnieni. Jeśli chcesz dowiedzieć się konkretnie o co jedzą ryjówki, koniecznie przeczytaj kolejne wiersze, w których znajdziesz cenne informacje na ten temat.
Gdzie mieszkają ryjówki?
Ryjówki preferują miejsca wilgotne z dużą ilością roślinności, ponieważ bez wątpienia rozmnażają się w tych miejscach o wiele więcej opcji dla ich zróżnicowane karmienie. Jednak niektóre gatunki mogą zamieszkiwać tereny pustynne i skaliste. W tym sensie ekosystemy, w których możemy zlokalizować ryjówki to:
- Lasy.
- Łąki.
- Wydmy.
- Obszary górskie.
- Granice rzek i jezior.
Dokładniej, mogą znajdować się na różnych wysokościach, od poziomu morza do około 2000 metrów. Mieszkają w kilku krajach na całym świecie, z wyjątkiem Australii, Nowej Zelandii, Nowej Gwinei i Antarktydy. W Ameryce są obecne na niektórych obszarach.
Charakterystyka ryjówek
ryjówki są dość zwierzęta samotnicze i silnie terytorialne Jednak w okresie zimowym i podczas lęgów mogą dzielić gniazda, które kopią pod ziemią, choć zajmują też jaskinie opuszczone przez inne zwierzęta. Samice przyjmują do rozmnażania tylko jednego samca, ale mogą jednocześnie przebywać z więcej niż jedną samicą.
Z drugiej strony ryjówki mają tak wysoki metabolizm, że spędzają większość dnia będąc aktywnymi, mając krótkie okresy spać. Zimą nie zapadają w stan hibernacji, jednak niektóre gatunki mogą mieć pewne okresy odrętwienia.
Niektóre gatunki ryjówek mają możliwość korzystania z echolokacji umiejętność poruszania się w ciągu dnia (system taki jak ten używany przez nietoperze), polegający na emitowaniu ultradźwięków w celu rozpoznania obszaru, w którym się znajdują.
Z drugiej strony ta grupa ma dość skuteczną strategię unikania potencjalnych drapieżników, a jest to obecność gruczołów zapachowych, które powodują, że wytwarzają one dość nieprzyjemny zapach, więc nie są smaczne dla mięsożerców o dobrym węchu. Jednak mogą być ofiarami zwierząt o słabym węchu, jak to ma miejsce w przypadku niektórych ptaków.
Co jedzą ryjówki?
ryjówki mają żarłoczny apetyt Dlatego, zwłaszcza zimą, ryjówki muszą miećpożywienie stale dostępne , ponieważ nie wystarczy zwierzęta, które zjadają podczas polowania. Dlatego ryjówki przechowują żywność w swoich norach, które bardzo dobrze ukrywają przed innymi drapieżnikami i zjadają co 2 godziny przez cały dzień.
Poniżej znajduje się lista zawierająca rodzaje pokarmu, które mogą spożywać różne gatunki ryjówek, które chociaż preferują zwierzęta żywią się również produktami roślinnymi, dlatego uważane są za zwierzęta wszystkożerne:
- Mrówki.
- Termity.
- Chrząszcze.
- Świeszcze.
- Robaki.
- Larwy.
- Pająki.
- Jaszczurki.
- Węże.
- Annelidy.
- Żaby.
- Gryzonie.
- Oligochaetes.
- Chilopody.
- Ślimaki.
- Ryby.
- Ptaki.
- Wampipody.
- Orzechy.
- Posiew.
W niewoli wykazano, że tym zwierzętom trudno jest spożywać pokarm w dużych kawałkach, dlatego należy je karmić małymi kawałkami.
Ciekawostki o ryjówkach i ich diecie
Istnieją gatunki ryjówek, które mogą wytwarzać toksyczne substancje, które mieszają się ze śliną. Tak jest w przypadku ryjówki krótkoogoniastej (Blarina brevicaud), która ma gruczoły podżuchwowe, w których wytwarzana jest ślina wraz z toksycznym związkiem. Zapis kopalny pokazuje również inne gatunki trujących ryjówek, które wyginęły, takie jak gatunek Beremendia fissidens.
Teraz, jeśli chodzi o osobliwość wytwarzania trucizny (bardzo rzadką cechę w tej klasie kręgowców), naukowcy mają dwa stanowiska w tej sprawie związane z tematem karmienia ryjówek:
- Aby sparaliżować ofiarę: z jednej strony sugeruje się, że ze względu na potrzebę spożywania dużych ilości jedzenia, trucizna (substancja neurotoksyczna) nie zabija ofiary, ale ją paraliżuje, dlatego używa się jej do trzymania zwierząt nieruchomych w norach.
- Aby się bronić: to drugie podejście wiąże się ze strategią ewolucyjną grupy, którą wykorzystuje w walce ze znacznie większymi zwierzętami, co wymaga większego wysiłku i wydatku energetycznego. Tak więc po ugryzieniu i wstrzyknięciu neurotoksycznego jadu jego ofiara byłaby bezbronna, mimo że byłaby większa od ryjówki.
Jednym z oczywistych aspektów jest agresywność, z jaką te zwierzęta mogą atakować podczas polowania. W rzeczywistości Twoje zęby są niezbędną bronią na te czasy. Ryjówki mogą w końcu stracić część zębów. Kiedy tak się dzieje, umierają w krótkim czasie z powodu niemożności karmienia zgodnie z ich wymaganiami.
Świat zwierząt nigdy nie przestaje nas zadziwiać, wielkość i wygląd gatunku nie zawsze świadczy o tym, co potrafi on zrobić, czego przykładem jest ryjówka, która choć mała i delikatna i nieszkodliwy z wyglądu, atakuje swoją ofiarę w okrutny sposób, będąc jednym z najbardziej aktywnych ssaków na planecie.
