Czasami możemy zobaczyć, jak nasz pies kuleje przez kilka chwil tylną łapą, a po chwili wrócić do normalnego chodzenia. Innym razem kulawizna ta utrzymuje się przez długi czas, ze zmienną intensywnością i może ograniczać mobilność naszego psa.
Niezależnie od tego, czy chodzi o Twojego psa, czy też widziałeś go w parku podnoszącego tylną łapę po kilku biegach po trawie, oferujemy Ci z naszej strony niektóre z możliwych odpowiedzi na pytanie pod ręką: Dlaczego Twój pies kuleje na jedną tylną łapę?
Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego u psów
Tak zwana „kontuzja piłkarza” dotyka również nasze psy. Jest to jedna z najbardziej typowych patologii w traumatologii psów, która powoduje, że pies utyka na jedną tylną łapę.
Co to jest więzadło krzyżowe przednie?
To jest pasmo włókniste biegnące od kości udowej do kości piszczelowej, zakotwiczające ją tak, że nie przesuwa się do przodu ani do wewnątrz, gdy kolano się porusza. Jest jeszcze jedno więzadło krzyżowe, które wspiera cię w tej misji, więzadło krzyżowe wewnętrzne, ale najbardziej podatne na zerwanie jest więzadło zewnętrzne. Więzadła te, wraz z łąkotkami i innymi strukturami, kontrolują ruchomość stawu kolanowego i przylegających struktur (kość udowa, piszczelowa, rzepka…).
Czy istnieją rasy predysponowane do zerwania więzadła krzyżowego przedniego?
Możemy wziąć pod uwagę, aby ułatwić informację, że dotyczy to głównie dwóch różnych grup psów:
- Małe i średnie psy, zwłaszcza psy w średnim wieku, o krótkich nogach. Wspominając o tej grupie ryzyka, nieuniknione jest myślenie o shih tzu lub mopsie. Rasy te mają również tę wadę, że są predysponowane do problemów związanych z dyskolagenozą, degeneracją kolagenu w stawach, co jeszcze bardziej predysponuje je do tych problemów.
- Wielkie psy, takie jak labrador, rottweiler czy mastif neapolitański.
Jednak każdy pies może cierpieć na kulawiznę tylnej nogi z powodu zerwania więzadła krzyżowego przedniego. Przede wszystkim psy, które wykonują gwałtowne ćwiczenia bez rozgrzewki, w suchych skokach, aby wskoczyć na kanapę, lub w rotacji w pozycji stojącej podczas skręcania, aby złapać zwykłą piłkę.
A jak odróżnić tę kulę od innych?
Zwykle kulawizna tylnej nogi z powodu zerwania więzadła krzyżowego przedniego pojawia się nagleJest to bardzo bolesne, a pies chodzi bez podparcia łapy lub robi to bardzo lekko. Stojąc, wysuwa dotkniętą tylną nogę na zewnątrz, to znaczy odsuwa ją od ciała, aby nie obciążać jej, a jeśli siada, zwykle wysuwa nogę do przodu lub na zewnątrz w stosunku do jego ciało. Są sposobem na złagodzenie stresu w kolanie.
Obrzęk kolana może wystąpić, ale nie zawsze jest widoczny. Wszystkie objawy będą mniej lub bardziej intensywne, w zależności od tego, czy więzadło zostało zerwane całkowicie, czy częściowo (jak postrzępiona lina).
Jak diagnozuje się zerwanie więzadła krzyżowego przedniego?
Sposoby diagnozy będą zależeć od przypadku, ale nasz weterynarz może potrzebować uśpić naszego psa w celu wykonania tak zwanego „ test szufladkowy , w którym podjęto próbę przesunięcia kości piszczelowej do przodu przy jednoczesnym utrzymaniu kości udowej na miejscu. Jeśli więzadło jest zerwane, kość piszczelowa bezpiecznie przesunie się zbyt daleko do przodu, ponieważ nie ma nikogo, kto mógłby ją przytrzymać. Konieczne jest uspokojenie zwierzęcia, ponieważ przytomny pies stawia opór, ponieważ ruch powoduje ból.
Zdjęcie rentgenowskie nie potwierdza pęknięcia, ale ujawnia objawy choroby zwyrodnieniowej stawów pojawiające się w pierwszych tygodniach po pęknięciu więzadło krzyżowe poprzednie. Staw kolanowy zaczyna się degenerować, powierzchnie stawowe stają się nieregularne i wszystko to przyczynia się do pogorszenia rokowań, stąd tak ważne jest pójście do weterynarza, jeśli zauważysz, że Twój pies utyka na jedną tylną łapę, nawet lekko.
W bardziej skomplikowanych przypadkach iw dobrze wyposażonych klinikach mogą zaproponować artroskopię lub rezonans magnetyczny.
Czy istnieje leczenie zerwania więzadła krzyżowego przedniego?
Istnieją dwa rodzaje możliwych zabiegów:
- zachowawcze leczenie do przypadków, w których operacja nie jest zalecana. Proponuje się zabiegi rehabilitacyjne z fizjoterapią, które mogą obejmować laseroterapię lub ruchy w wodzie, wraz z produktami zmniejszającymi ból i chroniącymi staw (ochraniacz na kolana) oraz, jeśli pies to toleruje, przeciwzapalnymi. Ponadto ustanowiono specyficzną dietę , aby nie przybierały na wadze i jak najbardziej sprzyjały regeneracji chrząstki stawowej lub opóźnieniu choroby zwyrodnieniowej stawów. Wskażą pewne zasady codziennych ćwiczeń i podkreślą znaczenie odżywiania oraz to, jak konieczne jest unikanie śliskich podłóg (jeśli masz parkiet lub gładkie podłogi w do domu można użyć kaloszy), zjazdów lub zejść w dół. W nich bardzo cierpią kolana.
- Leczenie chirurgiczne: operacja rekonstrukcyjna z wykorzystaniem różnych technik wymaga dużego poświęcenia w kolejnych dniach i stałego monitorowania naszego psa, aby uniknąć gwałtownych ruchów. Możesz wrócić do domu z bandażem, który zakrywa całą tylną łapę lub unieruchomieniem psiego kolana, a od nas zależy, abyś był jak najbardziej wypoczęty. Zalecą nam przestrzeganie tych samych wytycznych dotyczących jedzenia, co w przypadku leczenia zachowawczego (jeśli jedzą i nie ruszają się, przybierają na wadze, a to wszystko pogarsza).
Wszystkie wymienione produkty do unieruchamiania dotkniętych obszarów i łagodzenia bólu można znaleźć na Ortocanis Należy podkreślić, że czasami Po kilku miesiącach ten sam los spotyka drugą nogę tylną. Załóżmy, że nasz pies kulał od jakiegoś czasu w tylną łapę, ale nie było to stałe i mógł prowadzić normalne życie. Nie przywiązujemy większej wagi, dopóki nie jest to widoczne, i idziemy do weterynarza. Diagnozuje nas i ostrzega, że druga noga dźwigała ciężar przez te tygodnie i zrobi to w trakcie procesu rehabilitacji-wychodzenia z operacji. Nie jest więc niczym niezwykłym zobaczyć pęknięcie drugiego więzadła krzyżowego przedniego, rodzaj efektu odbicia.
Zwichnięta rzepka u psów
Rzepka jest umieszczona pomiędzy bloczkami kości udowej, w specjalnie do tego celu stworzonym rowku. Można powiedzieć, że jest jak fotel skrzydłowy: można na nim poruszać się w górę iw dół, ale nie w lewo ani w prawo. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zgięcie lub wyprost kolana obejmuje właśnie ten ruch, w górę lub w dół.
Ale czasami rzepka zwichnie się i zaczyna poruszać się bocznie lub przyśrodkowo. Może się to zdarzyć z dwóch powodów, głównie:
- Wrodzona: od urodzenia naturalne przystosowanie rzepki jest wadliwe i może się swobodnie poruszać. Zwykle dotyczy ras takich jak pudle toy, pekińczyk, Yorkshire… i wiele razy jest to tylko jedna z wielu wrodzonych wad, które te rasy mogą mieć na poziomie kości, na przykład choroba Legg Calve Perthes. Zauważymy, że nasz pies skacze, zostawiając dotkniętą tylną nogę w powietrzu podczas schodzenia lub wchodzenia po schodach, a następnie po kilku krokach normalnie chodzi. Zwykle myślimy, że to dlatego, że jest to szczeniak, ale wtedy należy się z nim skonsultować, zwłaszcza jeśli jest to jedna z ras, która najbardziej cierpi na zwichnięcie rzepki.
- Z powodu urazu: To zwichnięcie może pojawić się po złamaniu, takim jak powstałe po przejechaniu lub po silnym uderzenie w kolano.
Stopień zwichnięcia jest różny i można go rozwiązać poprzez ograniczenie ćwiczeń i innych środków fizjoterapeutycznych. Rasy duże nie są od tego wolne, a u ras olbrzymich może pojawić się zwichnięcie boczne, dlatego nasz lekarz weterynarii wykona pełne badanie, aby to wykluczyć.
Jakie testy można wykonać?
Testy wykrywające zwichnięcie rzepki i określające, dlaczego pies kuleje na jedną tylną łapę to zazwyczaj:
- Badanie podstawowe: kolano "chrzęści" podczas manipulacji.
- Zdjęcia rentgenowskie do wykrywania oznak choroby zwyrodnieniowej stawów lub złamania bloczków kości udowej po uderzeniu.
- Artroskopia lub MRI.
Chociaż weterynarz ma już diagnozę, konieczna jest wiedza na temat stanu kolana, ponieważ ciągłe ocieranie rzepki o powierzchnie kości udowej prowadzi do zużycia i rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów u psów to jest konieczne, aby uzyskać prognozę.
Istnieje wiele technik chirurgicznych, od stosunkowo prostych, takich jak wykonanie rowka między bloczkami najgłębszej kości udowej, do innych, które są znacznie bardziej skomplikowane, polegające na zmianie położenia przedniej części kości piszczelowej w celu zmniejszenia napięcia rzepki. Każda technika będzie się różnić w zależności od przypadku i stopnia dyslokacji (w zakresie od l do lV). Również od jak dawna problem ten dotyczy lub czy jest więcej problemów z kośćmi, takich jak patologie w biodrach lub głowie kości udowej.
Dysplazja stawu biodrowego u psów
dysplazja stawu biodrowego jest patologią, do której przyczynia się wiele przyczyn (zarządzanie, środowisko, żywność…), ale ma genetyczny podstawa. Podsumowując, głowa kości udowej nie pasuje prawidłowo w przeznaczonym dla niej otworze w miednicy i chociaż jej wyzwolenie jest wieloczynnikowe, pies, który manifestuje ma "programowanie genetyczne", aby to znosić. Stąd przypisywanie psów z tą wrodzoną patologią do reprodukcji jest całkowicie naganne.
Istnieją rasy bardzo dotknięte chorobą, takie jak na przykład labrador, mastif hiszpański czy dog de Bordeaux. Istnieją jednak różne stopnie dysplazji, a łagodne mogą początkowo pozostać niezauważone przez właścicieli. Jednak w umiarkowanych lub ciężkich przypadkach objawy zauważymy w wieku 5-6 miesięcy. Nasz pies będzie chodził z biodrami „kołyszącymi się” w charakterystyczny sposób, a z czasem głowa kości udowej ociera się o panewkę, w której nie do końca pasuje, powodując artretyzm i chorobę zwyrodnieniową stawów. Stąd często ostre utykanie, które można zobaczyć w jednej lub obu tylnych łapachJeśli więzadło łączące główkę kości udowej z panewką jest całkowicie zerwane, stan jest zwykle jeszcze poważniejszy.
Objawy dysplazji stawu biodrowego
Objawami, oprócz typowego chodu kołysania, który wykrywamy na początku, mogą być:
- Trudności z rozpoczęciem chodzenia po okresie odpoczynku.
- Sztywność mięśni.
- Odporność na ruch, zwłaszcza wchodzenie i schodzenie po schodach.
- Wreszcie, gdy zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego są ciężkie, ostre kulawizny uniemożliwiające chodzenie.
Co to jest leczenie dysplazji stawu biodrowego?
Leczenie jest skomplikowane i możesz spróbować rehabilitację z fizjoterapią w łagodniejszych stopniach, zapewniając również wysokiej jakości dietę przeznaczoną na patologie stawów i kości, zwracając szczególną uwagę, aby nie dostarczać nadmiaru wapnia, błąd, który popełniono w przypadku szybko rosnących ras olbrzymich. Środki przeciwzapalne i ochraniacze chrząstki, takie jak kwas hialuronowy i siarczan chondroityny, są wskazane, aby zatrzymać progresję i złagodzić długotrwałe objawy.
W cięższych stopniach dysplazja musi być skorygowana przez operację ortopedyczną, zwykle powikłaną. Istnieje wiele technik, od wycięcia głowy kości udowej (artroplastyka) jeśli pies jest mały lub średni i nie musi unosić dużego ciężaru, po potrójną osteotomię miednicy, agresywną interwencję, która czasami jest jedynym rozwiązaniem dla naszego pies, aby wrócić na spacer. protezy tytanowe do zastąpienia głowy kości udowej są używane od kilku lat z dużym powodzeniem, ale ich koszt jest wysoki i są zarezerwowane dla przypadków, które nie oczekuje się, że nie zareagują na dalsze operacje.
Jednym ze sposobów na poprawę jakości życia psa i uniknięcie skutków ubocznych spowodowanych przez środki przeciwzapalne jest stosowanie pomocy Ortocanis, idealnej w takich przypadkach. Dla psa z łagodną lub umiarkowaną dysplazją stawu biodrowego stosuje się ortezę biodrową, która zapewnia lekki nacisk na grupę mięśniową i rozgrzewa staw, zmniejsza ból i poprawia wydajność, co zapobiegnie zanikowi mięśni i w konsekwencji wzrostowi niestabilności stawów. Jeśli pies potrzebuje pomocy w chodzeniu, możemy użyć uprzęży tylnej lub opaski asekuracyjnej. W poważniejszych przypadkach może być konieczne skorzystanie z wózka inwalidzkiego , który przywraca zwierzęciu mobilność i pozwala na aktywność fizyczną niezbędną do utrzymania jego stanu ogólnego stanu zdrowia.
W naszym artykule na temat dysplazji stawów biodrowych u psów znajdziesz więcej informacji na temat tej możliwej przyczyny kulawizny tylnych kończyn.
Wzrost panosteitis u psów
Termin panosteitis odnosi się dosłownie do „zapalenia całej kości lub wszystkich kości”. Ból w tym przypadku jest spowodowany zapaleniem zewnętrznej warstwy pokrywającej kość (okostna) i chociaż może być spowodowany kilkoma przyczynami, dotyczy nas tutaj, jest to wzrost panosteitis.
Występuje znacznie częściej u psów szybko rosnących i wyróżniających się, czyli ras dużych i olbrzymich w miesiącach rozwoju (ogólnie między 5-14 miesiącem życia). Zwykle dotykają kości długich, takich jak kość udowa, dlatego mogą powodować kulawiznę w tylnej nodze.
Czasami występuje ostro, innym razem łagodniej. Stosowanie środków przeciwzapalnych, staranna dieta, schemat delikatnych ćwiczeń, a przede wszystkim czas sprawia, że znika.
Jałowa martwica głowy kości udowej
Choroba Legga-Calvé-Perthesa lub jałowa martwica głowy kości udowej to kolejna przyczyna kulawizny tylnej nogi u psów. Zwykle dotyka rosnące miniaturowe lub zabawkowe rasy, takie jak pinczer miniaturowy, pudel miniaturowy czy Yorkshire, i czasami jest mylony z dysplazją stawów biodrowych.
Objawy jałowej martwicy głowy kości udowej
Głowa kości udowej przestaje otrzymywać przepływ krwi w krytycznym momencie (dlatego staje się martwicą), a między 4 a 9 miesiącem możemy zaobserwować następujące objawy:
- Oznacz kulawiznę.
- Atropia miesni.
- Skrócenie zaatakowanej nogi (z powodu zaniku mięśni).
- Krepitacje podczas obchodzenia się i manifestowania bólu.
Czy to jest dziedziczne?
Do niedawna przyjmowano, że to jedyne wyjaśnienie. Ale teraz uważa się, że mikrozłamania w okolicy powodują drastyczne zmniejszenie dopływu krwi, a tym samym śmierć lub martwicę szyjki i głowy kości udowej. Z pewnością mały rozmiar zaatakowanych ras predysponuje je do cierpienia z powodu niewielkich, ciągłych urazów w okolicy, które w końcu prowadzą do tej choroby.
Jego leczenie jest chirurgiczne, poprzez wycięcie zajętej głowy kości udowej (może to być jedno i drugie) oraz fakt, że chore psy mają skłonność do mieć bardzo mały rozmiar, ułatwiając operację i rekonwalescencję.
Więcej informacji na temat choroby Legg-Calvé-Perthes znajdziesz w artykule na naszej stronie w całości jej poświęconym, sprawdź!
Inne przyczyny kulawizn tylnych nóg u psów
Istnieją dziesiątki możliwych przyczyn, które mogą spowodować, że nasz pies utyka w tylną łapę, oprócz wymienionych. Jeśli nadal nie znalazłeś odpowiedzi na pytanie „dlaczego Twój pies kuleje na tylną nogę?”, to może być na tej liście, którą przedstawiamy poniżej:
- Mięsak kostny: jest najczęstszym pierwotnym nowotworem kości u psów i jednym z najbardziej złośliwych. Na ogół bardziej dotyka psów ras średnich i młodych, chociaż można ją zaobserwować w każdym rozmiarze i wieku. W tylnej nodze najbardziej typowe jest umiejscowienie w okolicy kolana, w dystalnej części kości udowej lub w proksymalnej części piszczeli. Jest bardzo bolesna, szybko postępująca i inwazyjna. Po zdiagnozowaniu za pomocą płytek i histopatologii amputacja kończyny jest obowiązkowa, a pies będzie potrzebował chemioterapii, ponieważ bardzo łatwo daje przerzuty. Psy dotknięte chorobą mają kilka miesięcy przeżycia, ale można je przedłużyć za pomocą odpowiedniego protokołu chemioterapii.
- Złamania kości śródstopia i paliczków: palce i paliczki są podatne na „wypadki”, zwłaszcza u szczeniąt, które bawią się dziko. Czasami jest to zwykła szczelina, a innym razem złamanie, które wymaga nałożenia szyn. W przypadku złamań kości śródstopia lub paliczka zwykle unika się operacji, stosując środki zabezpieczające, takie jak szyny lub bandaże, oprócz środków przeciwzapalnych i odpoczynku.
- Urazy podnóżków: Jest oczywiste, że uraz poduszek może powodować kulawizny, takie jak skaleczenia, otarcia, podrażnienia… dlatego dokładne ich przejrzenie jest zazwyczaj pierwszym krokiem, jaki nasz lekarz weterynarii podejmie w badaniu, gdy nasz pies przyjdzie na konsultację z kulawizną w tylnej łapie.
