Prawdziwe lisy należą do rodzaju Vulpes, w ramach którego rozpoznawanych jest 12 różnych gatunków. Ssaki te są szeroko rozpowszechnione głównie na północnych szerokościach geograficznych w Ameryce, Azji, Europie, a także w Afryce. Chociaż należą do mięsożerców, ich dieta jest naprawdę wszystkożerna, w rzeczywistości bardzo zróżnicowana. Z drugiej strony są to zwykle najmniejsze psowate z grupy, będące charakterystycznymi zwierzętami.
W tej zakładce naszej strony chcemy przedstawić Państwu informacje o lisaku zwyczajnym (Vulpes macrotis), konkretnym gatunku zwanym również lisem pustynnym lub lisem północnym. Zapraszamy do dalszej lektury, aby odkryć cechy zestawu lisa, jego cele i stan zachowania
Funkcje zestawu Fox
Lis kitowy jest jednym z gatunków uznawanych za prawdziwy lis i jako taki ma szczególne cechy, które odróżniają go od innych gatunków lisów. Następnie zapoznajmy się z charakterystyką zestawu lisa:
- Wśród psowatych Ameryki Północnej jest najmniejszym z grupy. Wyłączając ogon, lisek kitowy ma około pół metra.
- Kolejka wynosi od 0,25 do 0,35 metra.
- Mężczyźni są nieco więksi niż samice.
- Waga od 1,6 do 2,7 kg.
- Najbardziej charakterystyczną cechą tego lisa są duże uszy, które mierzą od 7 do 9 cm, są blisko siebie głowa i jest bardzo przydatna zarówno do rozpraszania ciepła, jak i do słuchu, co bywa bardzo ostre u tego gatunku.
- Kolor lisa strojowego może być między żółtawym a szarym, przy czym obszar pleców jest na ogół ciemniejszy, podczas gdy kończyny i wewnętrzna część uszu są lekkie.
- Jak to często bywa u lisów, lis pospolity ma również wyraźne plamy na pysku i czubku ogona.
Ile jest rodzajów lisów strojowych?
Przez pewien czas gatunki Vulpes velox (żywy lis) i Vulpes macrotis (lis krótkowłosy) były uważane za te same, jednak badania molekularne pozwoliły na ustalenie ich jako różnych.
Z drugiej strony, zaproponowano również do 8 podgatunków lisa kitowego, ale co do których nie ma wystarczającego konsensusu. Istnieje jednak znacząca zgoda w rozpoznawaniu podgatunku o nazwie Vulpes macrotis mutica, który występuje w dolinie San Joaquin Valley w Kalifornii i grupowaniu pozostałych w podgatunki Vulpes macrotis macrotis . Obecnie te aspekty taksonomiczne nie są oficjalne.
Zestaw do siedlisk lisa
Lis kitowy pochodzi z Meksyku i Stanów Zjednoczonych, w pierwszym przypadku jego zasięg obejmuje półwysep Baja Kalifornia, północna Sonora i Chihuahua, a także zachodnia Nuevo León i tak daleko na północ, jak Zacatecas. W drugim rozwija się w południowej Kalifornii, zachodnim Kolorado i Teksasie, z północy na południe w Oregonie i Idaho.
W tym sensie siedlisko lisa kitowego składa się z zarówno obszarów suchych, jak i półpustynnych,rodzaj pustyni zaroślowej, chaparrales i użytki zielone Najchętniej wybiera regiony o małej szacie roślinnej na ziemi, rozwijające się głównie między 400 a 1900 m n.p.m. Unika obszarów o nieregularnych formacjach i występuje w glebach niezwartych.
Zestaw Fox Customs
Teraz, gdy już wiesz, gdzie mieszka lis domowy i jakie są jego główne cechy, zobaczmy, jak żyje i jakie są jego nawyki. Lis ten ma głównie nocne nawyki lub prawdopodobnie zmierzchowy. Spędza dzień w norze, zwłaszcza gdy temperatura jest wysoka. Zwykle ma wspólne nory z członkami grupy rodzinnej, a ponieważ nie jest gatunkiem terytorialnym, nory innych grup gatunku często się nakładają.
Na ogół wyznacza tereny pod jego zabudowę o powierzchni od 2,5 do 11,5 km2, a w nocy może objąć nawet 14 km2 Korzystanie z nor jest niezbędne dla tych lisów, ponieważ chronią one przed upałem, utrzymują wilgotność, mają i opiekują się młodymi, znajdują schronienie, aby odpocząć i zapobiegają drapieżnikom. W tym sensie lisy kitowe mogą tworzyć własne nory lub zajmować nory innych zwierząt, które modyfikują i dostosowują. W ciągu roku są w stanie wykorzystać około 11 legowisk na swoim terenie.
Z drugiej strony, co jest ciekawostką dotyczącą lisów, lisy domowe, jak również wszystkie gatunki, komunikują się głównie poprzez pewne wokalizacje, które odbierają dzięki dobremu słuchowi.
Zestaw do karmienia lisów
Chociaż jak wszystkie lisy zalicza się do zwierząt mięsożernych, jest w rzeczywistości zwierzęciem wszystkożernym, ponieważ jego dieta jest dość bogata. Wśród jedzenie, które jedzą lisy, możemy wymienić:
- Piesek preriowy
- Kangur szczur
- Zkrólik czarnoogoniasty
- Królik
- Padlina
- Owady
- Jaszczurki
- Węże
- Ptaki lądowe
- Pomidory
- Różne owoce
W następnym artykule omówimy bardziej szczegółowo Co jedzą lisy.
Reprodukcja zestawu Fox
Lis domowy jest generalnie zwierzęciem monogamicznym, więc ma tendencję do posiadania tego samego partnera przez całe życie, z wyjątkowymi przypadkami poligamii. Tak więc samica, gdy nadejdzie czas usamodzielnienia, szuka swojej nory, do której później dołączy samiec.
Kryzowanie odbywa się raz w roku od października i listopada, natomiast porody występują od grudnia do około marca. Z kolei ciąża trwa od 49 do 55 dni. Mioty wahają się od 1 do 9 szczeniąt, przy czym 4 to zwykła średnia. Lisy, zarówno kociaki, jak i inne gatunki, to zwierzęta, które inwestują czas w opiekę i wychowanie swoich dzieci, które są odstawiane od piersi około 3 miesiąca, kiedy zaczynają jeść jedzenie przyniesione przez ojca i rozpoczynają rodzinne wycieczki, aby nauczyć się polować.
Szczególną cechą jest to, że samice opóźniają swoją niezależność od grupy rodzinnej nawet o rok, aby wesprzeć wychowanie i opiekę nad noworodkami, ponieważ zaobserwowano, że lisy chronią małe, które nie są twoje.
Stan ochrony lisa hodowlanego
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) utrzymuje zestaw lisów sklasyfikowanych w Kategoria najmniejszej troski, jednak gatunek ten szczególne względy w niektórych regionach. Tak więc na przykład w Meksyku jest uważany za zagrożony, w San Joaquín (Stany Zjednoczone) jest klasyfikowany jako zagrożony, podczas gdy w Kalifornii jest klasyfikowany jako zagrożony.
Wśród zagrożeń lisa domowego jest jego komercjalizacja jako zwierzak, coś całkowicie nieodpowiedniego, ponieważ jest to zwierzę dzikie. Ponadto w niektórych regionach Stanów Zjednoczonych jest hodowany w celu okropnego użytkowania jego skóry Jednak w obu krajach prowadzone są pewne działania na rzecz ochrony zwierzęcia, takie jak zakaz jego stosowania w przemyśle futrzarskim i jego rozwoju na obszarach chronionych.
