Słoń indyjski (Elephas maximus indicus) jest jeden z trzech podgatunków słonia azjatyckiego (Elephas maximus) które istnieją dzisiaj. Słonie to fascynujące zwierzęta nie tylko ze względu na swoją wielkość i siłę, ale także dlatego, że należą do najinteligentniejszych ssaków, które mają dużą pamięć, stąd powiedzenie o „pamięci słonia”. Ponadto mają w swoich klanach strukturę społeczną, nawiązują więzi emocjonalne, współczują i opłakują śmierć bliskiego członka.
Ale właśnie ze względu na te cechy fizyczne, które posiadają słonie, są grupą bardzo dotkniętą przez ludzi, powodując dramatyczną wyzysk nad nimi zwierząt, które były wykorzystywane do działań wojennych, towarowych i budowlanych, a także do niewłaściwej rozrywki w cyrkach czy ogrodach zoologicznych, gdzie są okrutnie traktowane. Na naszej stronie zapraszamy do dalszego czytania niniejszej broszury informacyjnej na temat słonia indyjskiego
Pochodzenie słonia indyjskiego
W przeszłości słoń indyjski miał szerszy zasięg, znacznie wykraczający poza granice Indii. Jednak dzisiaj wymarła z wielu z tych obszarów. Główne populacje znajdują się w obszary Indii, szczególnie na północnym wschodzie, rozciągające się od wschodniej granicy Nepalu do zachodniego Assam. Z drugiej strony, we wschodnim Arunachal Pradesh i na wzgórzach Nagaland występują rozległe populacje. Inne grupy pochodzą z równin Brahmaputry i płaskowyżu Karbi po Wzgórza Garo w Meghalaya. Ponadto Populacje raczej rozdrobnione zidentyfikowano w środkowych Indiach, południowym Bengalu, u podnóża Himalajów iw rzece Yamuna.
Jeśli chodzi o południowe Indie, można je znaleźć w Uttara Kannada, w lasach Dandeli, a także na płaskowyżu Malnad. Również w kompleks rezerwatowy Nagarahole, Bandipur, Wyanad i Mudumalai, gdzie występuje znaczna gęstość zaludnieniaMożna je również znaleźć w Biligirirangans i na górzystym odcinku rzeki Cauvery. Podobnie istnieją rozproszone grupy na odizolowanych wzgórzach na wschód od Andhra Pradesh i Tamil Nadu; Podobnie są one obecne w krajobrazie złożonym z Anamalai – Nelliyampathy – High Ranges. Słonia indyjskiego znajdujemy również w lasach Kothamangalam, w Parku Narodowym Periyar oraz w górzystym obszarze Agasthyamalain, miejscach, które stanowią dla tych zwierząt niezwykle ważne siedlisko.
Charakterystyka słonia indyjskiego
Słoń indyjski jest najliczniejszym podgatunkiem z rodzaju Elephas. Ma rozmiar pośredni pomiędzy pozostałymi dwoma podgatunkami słoni azjatyckich, osiągając średnią długość 6 metrów i ponad 3 metry wysokości. Chociaż jest lżejszy niż inne gatunki, może osiągnąć od 2 do 5 ton
Ma wystającą głowę, z szeroką czaszką i tułowiem, stosunkowo małymi uszami i długim tułowiem, a także długim ogon, który z tego powodu się wyróżnia. Ponadto ogon ma włoski na dolnym końcu. Zwykle mają kły, chociaż u niektórych samic mogą być nieobecne.
Słoń indyjski jest ciemnoszary do brązowego w kolorze i ogólnie pokazuje obszary pozbawione pigmentu, który może zmienić kolor na różowy, nadając wygląd plam.
Niektórzy jednak mylą słonie azjatyckie ze słoniami afrykańskimi, więc jeśli tak jest w Twoim przypadku, zachęcamy do przeczytania kolejnego artykułu na temat różnic między słoniami afrykańskimi i azjatyckimi.
Siedlisko słoni indyjskich
Główne siedlisko tego słonia znajduje się w różnorodne ekosystemy w Indiach składające się z łąk, tropikalnych lasów zimozielonych i półzimozielonych. lasy liściaste wilgotne i suche, a także suche cierniste. Mogą również występować na obszarach uprawnych
Z drugiej strony słoń indyjski, choć w znacznie mniejszym stopniu, zamieszkuje również niektóre regiony poza granicami Indii, takie jak m.in. Malezja, Tajlandia, Wietnam, Nepal, Kambodża.
Dodatkowo można go zlokalizować od poziomu morza do 3000 m n.p.m., np. w okolicach Himalajów. Ze względu na różne zmiany, jakie zachodzą w naturalnym środowisku słoni, trudno jest dokładnie określić, które ekosystemy są najbardziej optymalne dla tych zwierząt.
Cele słonia indyjskiego
Słoń indyjski ma pewne cechy behawioralne z innymi podgatunkami słonia azjatyckiego. W tym sensie są to zwierzęta bardzo towarzyskie, które tworzą strukturę grupową kierowaną przez najstarszą samicę, a więc są matriarchalne. Również stado lub klan ma obecność starszego mężczyzny i innych młodych osobników. Gdy mężczyźni osiągają dojrzałość płciową, są zmuszani do opuszczenia grupy i prowadzenia samotnego życia.
Słonie indyjskie są na ogół dobowe jednak w nocy niektórzy mogą być czujni, aby uważać na wszelkie możliwe niebezpieczeństwa, które często jest powodowany przez ludzi. Ponadto słonie te mogą podróżować na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia i zbiorników wodnych, gdy którykolwiek z tych dwóch aspektów jest ograniczony. Naukowcy ustalili, że wśród słoni indyjskich samice wędrują na większych obszarach niż samce, około 550-700 km, podczas gdy samce wędrują 188-407 km.
U samców słoni indyjskich okazjonalnie występuje zachowanie znane w Indiach jako musth , które jest dość agresywne, odrzucające bliskość innych, nawet atakując ich, gdy są blisko. Wykazano, że podczas tego zachowania jego apetyt seksualny znacznie wzrasta Musth trwa zwykle od kilku tygodni do miesiąca.
Dokarmianie słoni indyjskich
Słonie mają stosunkowo niską wydajność trawienia, więc słoń indyjski może spędzać do c około 20 godzin dziennie na karmieniu w celu zaspokojenia wymagania żywieniowe ich dużych ciał.
Jego dieta jest roślinnożerna i uniwersalna, to znaczy zawiera szeroką gamę roślin lub ich części. Słoń indyjski żywi się głównie żerowaniem lub trawą, w sposób obejmujący:
- Gałęzie.
- Pościel.
- Posiew.
- Szczeka.
- Drewniane rośliny.
- Zioła.
Przyciągają go również pewne rośliny uprawne, takie jak ryż, banany i trzcina cukrowa. Jego pień odgrywa zasadniczą rolę w jego żerowaniu.
Z drugiej strony słonie na ogół muszą codziennie pić wodę, więc trzymają się blisko źródeł tego płynu. Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj ten inny artykuł: Co jedzą słonie?
Reprodukcja słoni indyjskich
Kiedy samica jest gotowa do rozrodu, emituje sygnały chemiczne i dźwiękowe, które sprawiają, że samce zbliżają się do stada. W ten sposób może dojść do konfrontacji między samcami, aby kopulować z kobietą, a ona zrobi to tylko z jednym, zazwyczaj tym, który wygrał konfrontacje.
Samica ciąża przez 22 miesiące, mają jedno cielę, które po urodzeniu waży około 100 kg i będzie ssane do 5 lat, chociaż małe słonie mogą zjadać rośliny.
Gdy wskaźnik populacji jest stabilny, samice czekają do 6 lat lub dłużej na ponowne rozmnażanie. Matriarchalna struktura klanu oznacza, że młodymi opiekuje się kilka samic w grupie.
Stan ochrony słonia indyjskiego
Szacunki wskazują, że w Indiach całkowita populacja tego słonia wynosi 29 964 osobników, dlatego został zadeklarowany wZagrożenie wyginięciem . Ponadto wskaźnik populacji nadal spada.
Wśród przyczyn tego niefortunnego wpływu są masowe polowania, nielegalny handel oraz utrata i fragmentacja siedlisk. Ze względu na wpływ, który jest stale generowany w ekosystemach, w których żyją te słonie, są one zmuszane do przemieszczania się w kierunku populacji ludzkich, co w efekcie generuje niekorzystne sytuacje dla tych zwierząt.
Obecnie rozwijane są różne środki ochrony i ochrony gatunku realizowane w ramach działań lokalnych i międzynarodowych. Działania obejmują ochronę ekosystemów, a także bezpieczeństwo w korytarzach wykorzystywanych przez te zwierzęta, zarządzanie konfliktami między słoniami a ludźmi, a także kontrolę polowań i nielegalnego handlu.
