Zając belgijski jest skrzyżowaniem zajęcy domowych i królików belgijskich w XIX wieku. Początkowo poszukiwano królika nadającego się do spożycia, ale później doceniono go jako nową rasę, uczestniczącą w wystawach, a dziś jego popularność rośnie również jako zwierzę domowe. Nie jest to jednak królik odpowiedni dla wszystkich odbiorców, ze względu na jego nerwowość, energię i temperament, dlatego nie powinien mieszkać z dziećmi lub przebywać w domu często odwiedzanym przez obcych lub z dokuczliwymi hałasami, ponieważ łatwo się zestresuje i przestraszy..
Kontynuuj czytanie, aby poznać wszystkie charakterystykę zająca belgijskiego, jego pochodzenie, charakter, pielęgnację i możliwe problemy zdrowotne z tym artykułem naszej strony.
Pochodzenie belgijskiego zająca
Zając belgijski to właściwie mieszanka wymarłego już królika, zwanego zającem, z Belgijskie dzikie zające Belgijskie zające zostały po raz pierwszy opracowane w XIX wieku, aby hodować je jako zwierzęta mięsne. Króliki te zostały sprowadzone do Anglii od 1856 roku i zostały nazwane obecną nazwą, zając belgijski. W roku 1873 Winter William Lumb i Benjamin Greaves zdołali uczynić rasę tym, czym jest dzisiaj.
W 1877 belgijski zając został po raz pierwszy pokazany w Ameryce, a jego popularność wzrosła, a w 1897 r. utworzono „National Belgian Hare Club”. Po wielu zmianach nazwy, National Pet Stock Association stał się znany jako Amerykańskie Stowarzyszenie Hodowców Królików (ARBA), gdzie zostało oficjalnie przyjęte w 1972 roku.
Charakterystyka zająca belgijskiego
Zając belgijski ma smukłe i długie ciało. Ich nogi są długie i zwinne, mają równie długie, cienkie i płaskie dłonie i stopy, które bardzo przypominają zajęcze, co jest zupełnie normalne ze względu na ich pochodzenie.
Wielkość zająca belgijskiego to średnia do dużej, ważąca od 2, 7 do 4 kg. Ciało jest smukłe, a boki muskularne, z łukowatym grzbietem i dość zaokrąglonym zadem i lędźwiami. Głowa zająca belgijskiego jest długa i smukła, uszy około 13 cm długości i skośne do tyłu, szerokie, wysokie, stojące i przeplatane czernią na końcach. oczy są leszczynowe i nadają mu jasny, ożywiony i czujny wyraz twarzy. Ogon jest prosty i w jednej linii z kręgosłupem.
Kolory belgijskiego zająca
Zając belgijski ma krótkie, sztywne, lśniące i ciasne włosy przylegające do skóry, pozbawione jakichkolwiek luzów. Jest to jedyna rasa królików domowych, która ma jasną sierść z tlenku cyny (czerwono-brązową) z brązowo-pomarańczowym odcieniem, jaśniejszymi obszarami i czarnym tikiem w obszarach takich jak biodra lub górna część pleców, cecha obecna tylko w sierści dzikich królików.
Belgijski zając
Zając belgijski nie jest królikiem odpowiednim dla wszystkich odbiorców ze względu na jego szybkość i nerwowość, więc nie jest to rasa optymalna dla dzieci. Nie jest przesadnie uczuciowa, chociaż wiadomo, że bardzo lubi pieszczoty i pieszczoty własnej, ponieważ boi się obcych lub mało znanych. Jest także bardzo podatny na hałas lub przeraźliwe dźwięki i może ulec uszkodzeniu przy próbie nagłej ucieczki ze strachu.
Ma bardziej energiczny, nerwowy i aktywny charakter niż inne rasy królików, dlatego woli mieszkać w domach z zewnątrz niż w małych, miejskich mieszkaniach.
Belgijska opieka nad zająca
Zająca belgijskiego nie należy kąpać, ponieważ bardzo go to stresuje, co nadmiernie przyspiesza jego tętno, zagrażając jego funkcjonowaniu. Jeśli jest bardzo zabrudzony, możesz pocierać jego włosy, aby usunąć brud i martwe włosy bez konieczności szczotkowania.
Należy pamiętać, że nie toleruje dziwnych, głośnych lub nieprzyjemnych dźwięków, dlatego należy ich unikać w jak największym stopniu. Jeśli są one nieuniknione, zając belgijski powinien być bezpieczny, blisko nas i w spokojnym i zaspokojonym otoczeniu
Kontynuując opiekę nad zającem belgijskim należy zwracać uwagę na higienę, zdrowie i stan jego zębów, aby diagnozować i zapobiegać wszelkim patologiom, które mogą pojawić się u tej rasy.
Idealna wybieg dla zająca belgijskiego to duża, wysoka wybieg na zewnątrz. Dno musi być solidne i wyłożone sztuczną trawą lub podłożem, a wymiary klatki muszą wynosić co najmniej 60 x 150 x 60 cm. Należy jednak podkreślić, że klatka powinna być tylko dla niej bezpieczną przystanią, a nie jej domem, to znaczy nie może być zamknięta 24 godziny, ale że musi trzymać drzwi otwarte, aby mógł przychodzić i wychodzić, kiedy chce.
Szczepienie przeciwko myksomatozie i wirusowej chorobie krwotocznej królików jest ważne, aby zapobiec tym śmiertelnym chorobom zakaźnym, a także przeprowadzić plan odrobaczenia przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym, które mogą atakować króliki.
Dokarmianie zająca belgijskiego
Dla zająca belgijskiego powinna opierać się na 70% siana, pozostałe 30% na warzywa i owoce odpowiedni dla królików, który zapewni im witaminy i nawodnienie. Jeśli chodzi o te ostatnie, zające belgijskie zawsze muszą mieć do dyspozycji wodę, co wymaga codziennego czyszczenia i wymiany wody w poidełku. Dowiedz się więcej o ich diecie w innym artykule: „Co jedzą króliki?”.
Zdrowie zająca belgijskiego
Oczekiwana długość życia królika belgijskiego zająca wynosi 7 do 11 lat i może żyć długo i zdrowo. Najczęstsze problemy zdrowotne u zająca belgijskiego to obecność roztoczy ucha oraz pasożytnicze larwy much, tzw. „muszica skórna ”, występująca częściej u osobników z brudnymi włosami, w których latem nagromadziły się osady i wydzieliny. Belgijskie zające dotknięte tym problemem cierpią z powodu żerowania larw drążących chodniki w skórze, co objawia się nagłymi skokami i ogólnie większą nerwowością.
Inne problemy zdrowotne, które mogą wystąpić to problemy stomatologiczne i wady zgryzu, szczególnie częste w przypadku niezbilansowanej diety, chorób zakaźnych, takich jak myksomatoza, choroba krwotoczna lub infekcje dróg oddechowych.
