Wszystkie psy są wyjątkowymi pupilami, bo więź, jaką może mieć z nimi właściciel i vice versa przy wielu okazjach jest nie do opisania, to zwierzę jest tak miłe, że nie powinno nas dziwić, że zostało uznane za męskie najlepszym przyjacielem i jest obecnie stosowany jako środek terapeutyczny na wiele schorzeń.
Psy są bardzo różnorodne i jest wiele osób, które odczuwają prawdziwą słabość do dużych psów, znajdując wśród nich tak piękne rasy jak owczarek niemiecki, golden retriever czy berneński pies pasterski.
Czasami jednak duży rozmiar predysponuje naszych przyjaciół do różnych schorzeń, dlatego w tym artykule AnimalWised mówimy o objawach i leczeniu dysplazji stawu łokciowego u psów.
Co to jest dysplazja łokcia?
Dysplazja stawu łokciowego u psów to choroba, która dotyka stawu łokciowego (jednostronnie lub obustronnie) i powstaje w fazie wzrostu.
Tkanka kostna jest zmieniona i nie rozwija się prawidłowo, najpierw pojawia się zapalenie stawów, czyli zapalenie stawu, a w końcu choroba zwyrodnieniowa stawów, która polega na postępującym zużyciu tkanki kostnej i struktur uformować złącze.
Jest to choroba pochodzenia genetycznego przekazywana z pokolenia na pokolenie, jednak o pojawiają się czynniki, takie jak środowisko lub dieta.
Psy, które zwykle cierpią na tę chorobę to te należące do rasy dużej, możemy wyróżnić następujące: Mastif neapolitański, rottweiler, bernardyn, labrador, golden retriever czy owczarek niemiecki.
Objawy dysplazji stawu łokciowego u psów
Ponieważ jest to choroba, która wpływa na rozwój i wzrost psa, pierwsze objawy zaczynają być obserwowane między 4 i 5 miesięcy . Jeśli pies cierpi na dysplazję stawu łokciowego, objawia się to następująco:
- Kaleczenie na początku ruchu
- Kulawizna po długotrwałym wysiłku
- Nietolerancja ćwiczeń
- Oznaki bólu
Jeśli zaobserwujemy u naszego szczeniaka któryś z poniższych objawów, powinniśmy jak najszybciej udać się do weterynarza Bardzo ważne jest, aby wczesna diagnoza dysplazji stawu łokciowego, w ten sposób można jak najszybciej ustalić leczenie, zmniejszając ból i zachowując maksymalną funkcjonalność stawu naszego psa.
Jeśli diagnoza nie zostanie postawiona na czas, sprawność funkcjonalna psa będzie zaburzona przez całe życie, a to będzie oznaczać postępujący spadek jakości życia naszego zwierzaka.
Jak diagnozuje się dysplazję łokcia u psów?
Aby zdiagnozować dysplazję stawu łokciowego u psów, lekarz weterynarii opiera się na historii choroby pacjenta, objawach, które pacjent przedstawia, a także przeprowadzi pełne badanie fizykalne w celu oceny innych objawów, które mogą wskazywać na jej obecność choroba.
Oczywiście również zamawiasz diagnostyczne badania obrazowe, zwykle zdjęcia rentgenowskie, jednak czasami dysplazja stawu łokciowego nie jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim do ukończenia przez psa 1 roku życia.
Leczenie dysplazji łokcia u psów
Leczenie dysplazji stawu łokciowego może być prowadzone na różne sposoby i oczywiście preferowaną metodą jest zastosowanie najmniej inwazyjnego leczenia, dlatego w pierwszej kolejności można zastosować uzupełnienie ortopedyczne które odpowiednio mocuje staw łokciowy, możliwe jest również, że lekarz weterynarii zaleci odpoczynek w oczekiwaniu na samoistne ustąpienie choroby lub podanie środków przeciwbólowych w celu zmniejszenia bólu.
zabieg jest zarezerwowany dla ciężkich przypadków, ale jest powszechnie stosowany w leczeniu tej choroby.
Przebieg choroby jest bardzo zróżnicowany w zależności od stopnia urazu, chociaż rokowanie jest na ogół bardzo korzystne, jeśli operacja została wykonana przed pojawieniem się choroby zwyrodnieniowej stawów i jest zwykle niekorzystne, jeśli nie została wykonana brak interwencji chirurgicznej.
Czy możemy zapobiegać dysplazji łokcia u psów?
Tej chorobie nie zawsze można zapobiec, ale w naszej gestii leży podjęcie różnych środków higieny żywieniowej, które zmniejszają prawdopodobieństwo, że nasz pies cierpi na dysplazję stawu łokciowego, zobaczmy poniżej, czym one są:
- U psów predysponowanych do tej choroby i we wczesnym okresie rozwoju należy unikać nadmiaru wapnia, witamin i białka w diecie.
- Ważne jest genetyczne kontrolowanie tej choroby i zapobieganie rozmnażaniu się osobników na nią dotkniętych.
- W fazie wzrostu powinniśmy spróbować ograniczone ćwiczenia fizyczne, unikając wszystkich tych praktyk, które niosą ze sobą ryzyko urazu lub mają duży wpływ..
