Jeśli masz koniowatych jako towarzysza, oprócz świadomości ogromnej odpowiedzialności, która się z tym wiąże, ponieważ wymaga znacznie więcej jedzenia, przestrzeni, ćwiczeń itp. niż jakiekolwiek inne, bardziej powszechne zwierzę, będziesz chciał być dobrze poinformowany o wszystkich chorobach i problemach, które może mieć.
Najważniejszą rzeczą, o której musimy Ci przypomnieć z naszej strony, jest to, że przywiązujesz wagę do konieczności wizyt weterynaryjnych i kontroli w celu zapewnienia dobrego stanu zdrowia Twojego szybkiego towarzysza.
W tym nowym artykule omówimy niedokrwistość zakaźna koni (OOŚ). Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o przyczynie tej choroby wirusowej, znanej również jako gorączka bagienna, jej przenoszeniu, objawach i nie tylko.
Co to jest niedokrwistość zakaźna koni?
EIA lub gorączka bagienna jest pochodzenia wirusowego i ma charakter przewlekły W szczególności jest spowodowany przez lentiwirusa z rodziny Rtroviridae i że dotyczy tylko koniowatych (konie, muły, osły, zebry…). Ta choroba występuje na całym świecie. Wirus ten jest najczęściej wykrywany w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, jednak istnieją kraje stanowiące wyjątek, w których wirus nigdy nie został znaleziony i nie było żadnych przypadków, takich jak Japonia i Islandia.
Może wystąpić ostro lub przewlekle. W przypadkach przewlekłych choroba ta całkowicie obezwładnia zwierzę i na zawsze pozostaje nosicielem wirusa. W przeciwieństwie do tego, gdy pojawia się postać ostra, która występuje częściej u koni, które mają kontakt z wirusem po raz pierwszy, zarażone zwierzęta często wracają do zdrowiai pozostają nosicielami, ale w 30% przypadków ostra wiremia rozwija się śmiertelnie.
Przenoszenie niedokrwistości zakaźnej koni
Niedokrwistość zakaźna koni przenosi się poprzez kontakt krwi zakażonego zwierzęcia z krwią zdrowego zwierzęcia. Istnieje wiele sposobów, w jakie krew jednego zwierzęcia wchodzi w kontakt z krwią innego, ale najczęstszym sposobem są wektory, w tym przypadku najczęstsze są gzy i muchy stajenne, które żywią się zarażonym zwierzęciem zabierają ze sobą wirusa a kiedy idą żywić się innym, który nie jest chory, zaszczepiają wirusa.
Ale w rzeczywistości każdy ostry przedmiot, który ma skażoną krew, może, raniąc zdrowy, rozprzestrzenić chorobę. Ponadto istnieje forma przeniesienia z matki na potomstwo Może się to zdarzyć, gdy źrebię jest jeszcze w macicy, w czasie porodu lub karmienia piersią.
Dużo więcej zarażania występuje na obszarach o wysokiej wiremii, gdzie konie mają mało miejsca między nimi. Jak wspomnieliśmy wcześniej, koń lub inny koń, któremu udaje się przetrwać ostrą postać EIA lub taki, który nabawi się go w łagodniejszej, ale bezpośrednio przewlekłej postaci, pozostaje nosicielem wirusa na zawsze, dlatego ważne jest, aby trzymać go z dala od innych swojego rodzaju lub przynajmniej trzymaj razem tych, o których wiemy, że są pozytywni na tę chorobę i co najmniej 48 m od tych, którzy są zdrowi. Cóż, jeśli odległość wynosi co najmniej 48 metrów, gzy wolą ugryźć to samo zwierzę kilka razy, zamiast szukać innego.
Objawy anemii zakaźnej koni
Czas inkubacji tej choroby wynosi od tygodnia do 45 dni Mogą być zwierzęta bezobjawowe lub są chorzy, ale nie wykazują żadnych objawów i są nosicielami, nie zdając sobie z tego sprawy. W przypadkach, w których występują objawy, najczęstsze objawy, które mogą się nieznacznie różnić w zależności od tego, czy jest to przypadek ostry, czy przewlekły, to:
- Letarg
- Słabość
- Depresja
- Brak apetytu
- Nawracająca gorączka
- Żółtaczka
- Szybkie oddechy
- Częstoskurcz
- Niedokrwistość
- Małopłytkowość
- Krwawy stolec
- Szybka utrata wagi
- Obrzęk nóg
- Wybroczyny na błonach śluzowych
Ponadto musimy pamiętać, że zdarzają się przypadki ostrej oceny oddziaływania na środowisko, w których chory koń może wyzdrowieć w ciągu kilku dni, ale są też przypadki, które rozwijają się poważnie i śmiertelnie.
Diagnoza niedokrwistości zakaźnej koni
Ważne jest, aby wiedzieć, że niedokrwistość zakaźna koni należy do chorób koni, które należy traktować jako różnicujące, to znaczy, gdy u koni występują pewne objawy (utrata masy ciała, gorączka, obrzęki, osłabienie itp.), jest to jedna z chorób, które należy wykluczyć lub potwierdzić badaniami różnicowymi wykonanymi przez lekarza weterynarii.
Zwykle ta choroba jest potwierdzona testami serologicznymi wykonanymi w laboratorium. W odpowiednim laboratorium nasz zaufany lekarz weterynarii będzie mógł przeprowadzić dwa testy serologiczne najczęściej używane do diagnozowania EIA:
- Test immunodyfuzji w żelu agarowym (AGID lub Coggins).
- Testy immunoabsorpcji enzymatycznej (ELISA).
Leczenie anemii zakaźnej koni
Nie ma skutecznego leczenia przeciwko wirusowi wywołującemu anemię zakaźną koni, z tego powodu lekarze weterynarii zazwyczaj zaleca się eutanazję zakażonych zwierząt, aby zapobiec przeniesieniu na inne koniowate. Dlatego tak ważna staje się profilaktyka. Poniżej omówimy to i niektóre środki, które możesz zastosować.
Zapobieganie anemii zakaźnej koni
Niedokrwistość zakaźna koni to choroba, na którą nie ma szczepionki zapobiegawczej, ani optymalnego leczeniaco skutkuje wyleczeniem problemu.
Właśnie z tego powodu profilaktyka tej choroby jest niezbędna. Najskuteczniejsze kroki, jakie możemy podjąć, aby zapobiec zarażeniu i rozprzestrzenianiu się tej nieuleczalnej choroby koniowatych, to:
- Po pierwsze, musimy regularnie przeprowadzać najbardziej podstawową formę profilaktyki, jaką jest utrzymywanie wspólnych obszarów i materiałów (zarówno uprzęży, jak i materiałów chirurgicznych lub innych narzędzi) w bardzo wysokiej czystości i sterylizacji, aby uniknąć wirusa. Właściwe czyszczenie i dezynfekcja również zapobiega wektorom chorób.
- Po drugie, ważne jest, aby nasz zaufany lekarz weterynarii wykonywał rutynowe analizy od czasu do czasu, jest to zalecane kilka razy roku wszystkim naszym koniowatym. Analizy te muszą obejmować odpowiednie testy serologiczne, aby wykluczyć tę chorobę.
- Po trzecie, jeśli mamy świadomość, że mamy chore zwierzę, musimy je odizolować od innych w najlepszy możliwy sposób dla innych, ale także dla niego. Ponadto musimy zapobiegać przedostawaniu się nowych zwierząt, które mogą już być chore.
- W końcu i niestety niejednokrotnie jedyną formą profilaktyki jest ubój chorych zwierząt. Środek ten nie tylko może być stosowany jako profilaktyka wskazana przez weterynarza, ale w wielu przypadkach staje się eutanazją. Jest to możliwe, ponieważ zwierzę może w pewnym momencie za bardzo cierpieć. Ale ten czynnik zawsze będzie określany i przeprowadzany przez lekarza weterynarii specjalizującego się w zwierzętach z rodziny koniowatych.
