Bez wątpienia infekcje wirusowe, które dotykają psy, są jednym z rodzajów patologii, które budzą największe obawy psich opiekunów. Wiele z tych patologii jest dobrze znanych, choć nie oznacza to, że te mniej popularne są mniej niebezpieczne. Wszystkie patologie wirusowe, które nie są leczone na czas, zagrażają życiu zwierzęcia. Objawy infekcji wirusowych są dość podobne w zależności od systemu, na który wpływają. Ponieważ większość z nich ma charakter trawienny, często są one zdezorientowane i wymagają specjalistycznej wiedzy weterynarza, aby prawidłowo zdiagnozować i leczyć.
W tym artykule na naszej stronie omówimy wirusy u psów, najczęstsze choroby wirusowe, które dotykają te zwierzęta, ich objawy i jego diagnoza. Ważne jest, aby opiekun psa nabrał umiejętności podejrzliwości w przypadku, gdy jego najlepszy przyjaciel ogarnie poważna choroba.
Koronawirus psów
Jest to wysoce zaraźliwa choroba o ostrym przebiegu wywoływana przez koronawirus psów (CCoV), który jest uznawany za czynnik przyczynowy zakażeń jelita cienkiego powodujących zapalenie żołądka i jelit (nie mylić z COVID-19, który powoduje choroby układu oddechowego u ludzi). Okres inkubacji waha się od 24 do 36 godzin. Ten wirus u psów potrafi uszkadzać kosmki jelita, co prowadzi do zmiany wchłaniania składników odżywczych.
Objawy
Objawy są niespecyficzne i bardzo trudno je odróżnić od innych przyczyn zakaźnego zapalenia jelit. Jednak objawy tego wirusa u psów są zwykle następujące:
- Brzydko pachnąca biegunka, choć rzadko krwawa
- Wymioty
- Ból brzucha
- Anoreksja
- Gorączka
W ciężkich przypadkach biegunka może być wodnista i prowadzić do odwodnienia i zaburzeń równowagi elektrolitowej.
Diagnostyka: diagnoza tego stanu, podobnie jak większości wirusów, opiera się na objawach pacjenta. Obowiązkowe są badania laboratoryjne, takie jak hematologia i chemia krwi, które pozwalają nam dowiedzieć się, czy objawy kliniczne są związane z wirusem, czy z inną przyczyną.
Parwowirus psów
Jest to jedna z najczęstszych i najpopularniejszych chorób zakaźnych u psów i jedna z głównych przyczyn śmierci szczeniąt (najbardziej dotknięte są zwykle szczenięta od odsadzenia do 12 tygodnia). Przyczyną parwowirusa psów jest parwowirus typu 2 (CPV-2), odkryty pod koniec lat 70. Zakażenie odbywa się poprzez spożycie kału lub skażonego materiału i stopniowo się replikuje, aż do pojawienia się objawów trawiennych. Jest to jedna z najbardziej agresywnych chorób dotykających psy, dlatego ważne jest, aby jak najszybciej nauczyć się ją rozpoznawać i udać się do kliniki weterynaryjnej.
Objawy
Parwowirus jest bardzo zmienny, co powoduje wszystko, od niewidocznej infekcji do śmiertelnej choroby, w zależności od statusu immunologicznego szczenięcia i szczepienia. Podobnie, parwowirus ma dwie formy prezentacji: zapalenie jelit i zapalenie mięśnia sercowego
zapalenie jelit charakteryzuje się:
- Obfita biegunka z obecnością śluzu i krwi
- Gorączka
- Letarg
- Anoreksja
- Wymioty
- Odwodnienie i zaburzenia równowagi elektrolitowej
- Wstrząs i sepsa
Psy poważnie dotknięte chorobą umierają w czasie krótszym niż 3 dni, a te, które przeżyją chorobę, rozwijają długotrwałą odporność.
zapalenie mięśnia sercowego jest rzadkie, a śmiertelność przekracza 50%. Charakteryzuje się objawami zastoinowej niewydolności serca, takimi jak duszność, obrzęk płuc i zaburzenia rytmu serca. Szczenięta są zwykle znajdowane martwe.
Diagnoza
Opiera się na historii klinicznej pacjenta wraz z typowymi badaniami laboratoryjnymi, które nie diagnozują choroby, ale dostarczają danych o stanie hemodynamicznym. Test ELISA to skuteczna i szybka metoda wykrywania przeciwciał, a reakcja PCR jest bardzo czuła.
Nosówka dla psów
Uważana jest za najpoważniejszą chorobę wirusową u psów. Jego czynnikiem etiologicznym jest wirus nosówki psów (CDV) Badano go w rodzinie psowatych (pies, dziki pies, pies australijski, lis, kojot, wilk i szakala) i łasicowatych (m.in. łasica, fretka, norka, skunks, borsuk, gronostaj, kuna i wydra). Jest to choroba o wysokiej zachorowalności i średniej śmiertelności, wysoce zaraźliwa i dotykająca szczenięta poniżej 1 roku życia, z większym występowaniem u ras dolichocefalicznych, takich jak charty, siberian husky, wyżeł weimarski, samoyed i alaskan malamuten oraz u zwierząt metysów.
Transmisja następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami i wdychanie kropelek (kropelek wydalanych przez usta). Osobliwością tej choroby jest to, że objawy, które wywołuje, mogą być zarówno trawienne, jak i neurologiczne.
Objawy
Jest bardzo zmienny pod względem ciężkości i czasu trwania choroby. Około 50% zarażonych psów rozwija subkliniczną lub bardzo łagodną chorobę, ale może rozsiewać wirusa. Pozostałe rozwijają się ciężkie objawy kliniczne z zaangażowaniem nerwowym lub bez niego:
- Ciągła lub dwufazowa gorączka.
- Objawy oddechowe: surowiczy lub śluzowo-ropny nieżyt nosa, śródmiąższowe zapalenie płuc i martwicze zapalenie oskrzelików.
- Objawy jelitowe: nieżytowe zapalenie jelit.
- Przejawy skórne: krostkowe zapalenie skóry zlokalizowane na udach, brzuchu i wewnętrznej powierzchni małżowiny usznej oraz stwardnienie klocki.
- Manifesty kostne: hipoplazja zębów, osteoporoza.
- Manifestacje w ośrodkowym układzie nerwowym: z powodu zajęcia mioklonie istoty szarej przeważają przeczulica i depresja; Z powodu zajęcia istoty białej objawy przedmiotowe i podmiotowe postępują, takie jak mioklonie, oczopląs, ataksja, deficyt postawy i paraliż. W obu przypadkach mogą wystąpić objawy zapalenia opon mózgowych.
Diagnoza
Będąc chorobą wieloukładową, konieczne jest wykonanie badań uzupełniających, takich jak pełna hematologia, chemia krwi i analiza płynu mózgowo-rdzeniowego oraz testy potwierdzające, takie jak bezpośrednia immunofluorescencja, ELISA, PCR czy izolacja wirusa.
Wścieklizna psów
Kolejny z najczęstszych wirusów u psów jest przyczyną wścieklizny psów. Jest to prawie zawsze śmiertelna choroba neurologiczna ssaków, wywoływana przez wirus wścieklizny Istnieje klasyfikacja według typu: miejska, której głównym rezerwuarem jest pies, a dzikie, jeśli zbiornikiem są inne ssaki, takie jak nietoperz, co kończy się zarażeniem każdego ssaka, którym się żywi.
Objawy
Wścieklizna psów dzieli się na 3 fazy:
- Prodromic: może trwać od 2 dni do tygodni, a charakterystycznym objawem jest zmiana zachowania; zwierzę chowa się lub nie jest posłuszne i może pojawić się gorączka i drażliwość.
- Furiosa: Czas trwania od godzin do dni. W tej fazie pies wykazuje podekscytowane zachowanie, gapi się, ma tendencję do gryzienia poruszających się obiektów i intensywnie ślini się.
- Porażenie: postępujące trudności w połykaniu, unieruchomienie kończyn i ogólny paraliż. W ciągu 1 do 10 dni pies umiera.
Diagnoza
Diagnoza przedśmiertna jest trudna, szczególnie we wczesnych stadiach i w miejscach, gdzie wścieklizna nie występuje często, ale badaniem z wyboru jest immunofluorescencja świeżej tkanki mózgowej.
Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów
Bardzo zaraźliwa choroba górnych dróg oddechowych, powszechnie znana jako kaszel psizny, dotyka wszystkich grup wiekowych i jest bardzo powszechna u psów żyjących razem. wywoływane jest przez wiele różnych patogenów i jeden lub więcej może być zaangażowanych, na przykład:
- Wirus paragrypy (PIC)
- Adenowirus typu 2 (AVC-2)
- Reowirus psów
- Wirus opryszczki psów
- Mycoplasma cynus
- Bordetella bronchiseptica
Wirus paragrypy i bakteria Bordetella bronchiseptica mogą działać razem. Wirus infekuje nabłonek układu oddechowego, więc głównym objawem tej patologii jest kaszel.
Objawy
Ten wirus u psów lub grupa patogenów może wykazywać następujące objawy:
- Suszy kaszel i napadowy kaszel, który może powodować wymioty
- Zapalenie spojówek
- Surowicza wydzielina z nosa
Diagnoza
Jest to kwestia kliniczna, problem polega na określeniu rodzaju patogenu, a w skomplikowanych przypadkach lub przypadkach przewlekłego kaszlu ucieka się do wykonania posiewów sekrecyjnych i antybiogramy.
Zakaźne zapalenie wątroby u psów
Wywołany przez psi adenowirus typu 1, środek wysoce odporny na warunki środowiskowe i działanie różnych środków dezynfekujących, to kolejny z najczęstszych chorób wirusowych u psów. Jest to niezwykle zaraźliwa patologia, która może być śmiertelna, dotyka głównie nieszczepione szczenięta, zwłaszcza w przepełnionych warunkach, a jej drogą przenoszenia jest kontakt ustno-nosowy ze skażonym kałem, śliną lub moczem. Jego okres inkubacji wynosi od 4 do 7 dni, a gdy pojawią się objawy, staje się to stanem nagłym.
Objawy
Objawy kliniczne tego wirusa u psów są następujące:
- Wysoka gorączka
- Adynamia
- Ból brzucha
- Biegunka
- Wymioty
- Żółtaczka
- limfadenopatia szyjna i żuchwowa
- Zapalenie gardła lub migdałków
W bardzo ciężkich przypadkach obserwuje się skazę krwotoczną, wybroczyny, wybroczyny i/lub koagulopatię.
Brodawczakowatość psów
Brodawczakowatość jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus brodawczaka psów i charakteryzuje się powinowactwem do komórek skóry i niektórych błon śluzowych powodujących brodawki -podobne do zmian, które są zwykle łagodne. Przenosi się przez bezpośredni kontakt z psem ze zmianami chorobowymi lub pośrednio przez krew lub ślinę.
Jego okres inkubacji wynosi od 4 tygodni do 6 miesięcy, a jego wygląd zależy od stanu immunologicznego pacjenta, dlatego u psów z obniżoną odpornością (psy młode, stare lub przewlekle chore) zmiany są dość częste i mają tendencję do nawrotu pomimo leczenia, podczas gdy u pacjentów z prawidłową odpornością mogą być zakażeni, ale nie mają objawów, zachowując się jak nosiciele.
Typowa zmiana jest uniesiona, nieregularna i może być jedną lub wieloma zmianami. Zmiany te mają tendencję do łączenia się, nadając wygląd podobny do kalafiora i mogą mierzyć od 5 mm do 3 cm. Zwykle ustępują w ciągu 6 do 12 tygodni, jeśli pozwala na to leczenie i stan immunologiczny, jednak rzadko utrzymują się i przechodzą w raka.
Objawy
Zgodnie z cechami klinicznymi dzieli się na: brodawczakowatość jamy ustnej i śluzówkowo-skórnej Brodawczakowatość jamy ustnej jest najczęstszą postacią prezentacji i brodawek mogą pojawić się na każdym poziomie: dziąseł, podniebienia twardego lub miękkiego, gardła, warg, języka. Objawy to:
- Kłopoty z przełykaniem
- Zły oddech
- Oporność na jedzenie spowodowana trudnościami w połykaniu
- Krwawienie, zwykle z powodu obsługi
W brodawczaku śluzówkowo-skórnym zmiany pojawiają się na powierzchni skóry, głównie na głowie, powiekach i kończynach. Zmiany te mogą być twarde lub miękkie, uszypułowane, niektóre są dobrze zaznaczone, a inne są odwrócone.
Diagnoza
Oprócz wywiadu, diagnoza jest prosta dzięki oględzinom klinicznym i identyfikacji typowych zmian, ale ważne jest uzupełnienie jej diagnozą histopatologiczną (biopsja) iw ten sposób określić łagodność lub złośliwość.
Leczenie
Nie ma konkretnego leczenia, Jest objawowy i będzie zależeć od lokalizacji zmiany, jej liczby, wzrostu, stan immunologiczny pacjenta i symptomatologia. W przypadku nielicznych zmian, które w ocenie klinicznej wykazują postęp w kierunku regresji, zwykle nie stosuje się leczenia, ponieważ są one samoograniczające.
Trudno z całą pewnością stwierdzić, kiedy należy interweniować, ponieważ, jak już wyjaśniliśmy, zmiany mogą pojawić się ponownie w tym samym miejscu lub w innych miejscach i w większej liczbie, a w takich przypadkach jest ich kilka. opcje leczenia, takie jak operacja wycięcia, kriochirurgia lub elektrochirurgia, które powinny być oceniane wyłącznie przez lekarza weterynarii.
Wirusy przenoszone przez kleszcze u psów
Istnieje wiele wirusów, które kleszcze przenoszą na psy, jednak w tym artykule skupimy się na flavivirus, które są członkami z rodziny Flaviviridae i wywołujących zapalenie mózgu.
Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (TBEV)
Choroba ta jest przenoszona bezpośrednio przez ukąszenia z rodzaju Ixodes, dotykając ludzi i różne gatunki zwierząt, takich jak bydło i psy, oraz pośrednio poprzez spożycie skażonych produktów mlecznych od chorego bydła. Objawy tego typu wirusa u psów występują w dwóch fazach:
- Pierwsza faza: pies jest zabrany na konsultację z bardzo nieswoistym obrazem klinicznym grypopodobnym, w którym objawy takie jak gorączka obserwowane są bóle mięśni, bóle przedsionkowe i czasami zapalenie spojówek.
- Faza druga: pojawia się po 4 lub 7 dniach z powodu zajęcia ośrodkowego układu nerwowego, powodując zapalenie opon i mózgu z towarzyszącym bólem głowy, niekontrolowanymi wymiotami, drgawkami, sztywność karku, ataksja, wrażliwość na światło, splątanie, a w miarę postępu utrata pamięci i paraliż.
Diagnoza
Wywiad kliniczny pacjenta i jego systematyczna ocena są niezwykle ważne. W związku z narażeniem centralnego układu nerwowego należy wykonać dodatkowe badania, takie jak całkowita hematologia, chemia krwi i nakłucie lędźwiowe wskazujące na zaburzenia hemodynamiczne i rodzaj czynnika sprawczego. Podobnie, konieczne jest przeprowadzenie bardziej szczegółowych badań płynu mózgowo-rdzeniowego, takich jak PCR lub ELISA, a także diagnostyka obrazowa głowy, za pomocą CT lub rezonansu magnetycznego, gdzie stopień zajęcia mózgu jest oczywisty.
Leczenie
Obecnie nie ma skutecznego leczenia przeciwwirusowego i prowadzone są tylko działania wspomagające. W niektórych przypadkach immunoglobuliny mogą być stosowane z 60% skutecznością, ale leczeniem zapobiegawczym jest zapobieganie inwazji kleszczy poprzez środki higieny.
Jak leczyć wirusy u psów? - Leczenie
Leczenie w tego typu patologii ma na celu złagodzenie objawów, dla których zalecany jest odpoczynek, wymiana płynów i elektrolitów, niesteroidowe leki leki przeciwzapalne, przeciwwymiotne, probiotyki i przeciwgorączkowe. Nie ma konkretnych leków, które bezpośrednio zwalczają te choroby wirusowe u psów. Zapobieganie jest bardzo skuteczne, ponieważ wszyscy mają swoją odpowiednią szczepionkę. Dlatego najlepszym sposobem leczenia we wszystkich przypadkach jest zapobieganie.
